Μπορεί τα πρώτα γερμανικά τανκς με τον πρωσικό σταυρό να κινούνται πάνω σε πολωνικά τρένα με κατεύθυνση τα εδάφη της Ουκρανίας μετά την απότομη στροφή της κυβέρνησης Σολτς στο θέμα, αυτό δε σημαίνει όμως πως η επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται ενάντια σε αυτήν την απόφαση έχασε την ισχύ της.
Το τελευταίο διάστημα εκφράζεται ενάντια στην ενίσχυση του στρατού του Ζελένσκι με βαριά επιθετικά άρματα μια πληθώρα παραγόντων, από ανώτατους απόστρατους του γερμανικού στρατού, δημοσιογράφους, αναλυτές, πολιτικούς της Αριστεράς και της δεξιάς μέχρι ηγέτες μεγάλων κρατών του παγκόσμιου Νότου και βέβαια πολίτες της Γερμανίας.
Βραζιλία, Αργεντινή, Μεξικό και Κολομβία καταρχάς κατέστησαν σαφές πως δεν πρόκειται να εμπλακούν στη σύρραξη και πως δεν πρόκειται να παραδώσουν στο Κίεβο τίποτα που αφορά στρατιωτικό εξοπλισμό.To Μεξικό το έχει επαναλάβει δις. Μάλιστα ο πρόεδρος Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα της Βραζιλίας απέπεμψε τον υπουργό Άμυνας της χώρας. Αφορμή υπήρξε η αδράνεια, που επέδειξαν υφιστάμενοί του στην καταστολή της προσπάθειας εκτροπής που σημειώθηκε στις αρχές του μήνα στην Μπραζίλια, όμως στο βάθος φαίνεται να συνέτρεξαν και λόγοι σχετικά με το Ουκρανικό καθώς ο στρατός της Βραζιλίας έχει καλές σχέσεις με τον γερμανικό και χρησιμοποιεί πολλά γερμανικά οπλικά συστήματα.
Επιστρέφοντας στην Ευρώπη, ο αρχισυντάκτης της ελβετικής Neue Zürcher Zeitung Έρικ Γκούγιερ σε σχόλιο του καταδεικνύει τη δυσκολία της γερμανικής κυβέρνησης και επισημαίνει την αιτία της διστακτικότητας του Σολτς στο ζήτημα: πρόκειται για την ίδια τη βάση του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, η οποία θέλει ειρήνη με τη Ρωσία και αποκατάσταση των σχέσεων, ενώ παραμένει εχθρικά διακείμενη στη μεγάλη εξάρτηση της χώρας από τις ΗΠΑ, πολιτικά και οικονομικά. Οι τιμές του αερίου και η προσπάθεια των ΗΠΑ να προσελκύσουν γερμανικές βιομηχανίες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, δημιουργώντας μια απειλή αποβιομηχάνισης και άρα ανεργίας για τη Γερμανία δεν τυγχάνουν αποδοχής από την εργατική βάση του κόμματος του Σολτς, ούτε των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Εξάλλου η γερμανική κοινή γνώμη ξέρει καλά τι θα σήμαινε μια πυρηνική κλιμάκωση καθώς η χώρα είναι υποχρεωμένη να φιλοξενεί μεγάλο αριθμό αμερικανικών και νατοϊκών βάσεων στα δυτικά και τα νότια εδάφη της. Όλες αυτές οι εγκαταστάσεις θα ήταν στόχος του πρώτου κύματος μιας ενδεχόμενης ρωσικής πυρηνικής στρατιωτικής δράσης.
Τον λόγο όμως τον τελευταίο καιρό έχουν πάρει τρεις κορυφαίοι απόστρατοι αξιωματικοί των ενόπων δυνάμεων. Ο ταξίαρχος Έριχ Βαντ, υπήρξε επί επταετία (2006-2013) ο κορυφαίος στρατιωτικός σύμβουλος της Άνγκελα Μέρκελ. Το μέσον στο οποίο επέλεξε να κάνει γνωστές τις απόψεις του αποτελεί έκπληξη αλλά αναδεικνύει και το πλέγμα της πολιτικής και κοινωνικής συμμαχίας στη Γερμανία που προκρίνει την ειρηνική διευθέτηση της ουκρανικής κρίσης. Πρόκειται για το φεμινιστικό περιοδικό Emma, της παλαίμαχης φεμινίστριας και ειρηνίστριας Άλις Σβάρτσερ. Ο ταξίαρχος ε.α. δηλώνει τη συμφωνία του με τον Αμερικανό στρατηγό Μίλεϊ πως η κατάσταση στο μέτωπο έχει παγώσει και πως τώρα είναι η ώρα των διαπραγματεύσεων, ενώ τυχόν στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας δε θα δώσει αποτελέσματα. «Μονοδιάστατη στρατιωτική αντιμετώπιση χωρίς ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις είναι καθαρός μιλιταρισμός» και θα αποβεί άκαρπος. Ο Βαντ υπενθυμίζει πως οι επιτυχίες που είχαν τα στρατεύματα του Ζελένσκι προς το τέλος του καλοκαιριού του 2022 ήταν πρόσκαιρες, κατακρίνει τους «μεταλλαγμένους» Πράσινους που κρατούν το υπουργείο Εξωτερικών με την Αναλένα Μπέρμποκ ως μη κατάλληλους(«δεν έχουν πάει καν φαντάροι») και θυμίζει όχι τον Δεύτερο αλλά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και συγκεκριμένα τη μάχη του Βερντέν, όπου η άρνηση της διαπραγμάτευσης οδήγησε σε εκατομμύρια νεκρούς. Τελικά, ο ταξίαρχος αναρωτιέται για το ποιος είναι ο αντικειμενικός στόχος των Δυτικών, εννοώντας πως δεν έχουν και υπενθυμίζοντας πως αυτό είναι λάθος στρατηγικής πρώτου μεγέθους. Ταυτόχρονα επισημαίνει πως η ολοκληρωτική ήττα της Ουκρανίας δεν θα σημάνει απλά ήττα του Ζελένσκι αλλά όλου του ΝΑΤΟ. «Θα είναι η καταστροφή της Γερμανίας». Μέσα σε αυτό το κλίμα πεσιμισμού προκρίνει λοιπόν διαπραγματεύσεις.
Πράγματι, στο γερμανικό τύπο κυκλοφορούν άρθρα που επισημαίνουν τρία πράγματα σχετικά με τα τανκς. Πρώτον, τα τανκς μπορεί να φτάσουν αργά γιατί οι χειριστές χρειάζονται εκπαίδευση. Δεύτερον, η άνοιξη θα φέρει και πάλι τη θάλασσα της λάσπης στην ουκρανική πεδιάδα, με αποτέλεσμα τα βαριά άρματα να βουλιάζουν κυριολεκτικά και τρίτον, πως η Ρωσία που γνωρίζει καλά τα τρωτά σημεία όλων των τύπων αρμάτων έχει ήδη ειδικά για τα Leopard τα κατάλληλα όπλα ώστε να τα καταστρέψει. Αν καταφέρουν να φτάσουν στα πεδία των μαχών. Στο ίντερνετ πάντως κυκλοφορούν βίντεο με τις ήττες των τουρκικών Leopard από τους τζιχαντιστές του Daesh (ISIS) στη μάχη του Αλ Μπαμπ στη Συρία το 2016 και τη συντριβή των σαουδαραβικών Abrams από τους Χούθι της Υεμένης, καθώς και με σχέδια που κυκλοφορούν στο ρωσικό στρατό για την αντιμετώπιση των Leopard.
Την άποψη πως τώρα είναι η ώρα των διαπραγματεύσεων εκφράζει σε συνέντευξη του και ο στρατηγός εν αποστρατεία Χάραλντ Κούγιατ, πρώην γενικός επιθεωρητής των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων και πρώην πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ. Ο στρατηγός θεωρεί πως η ενημέρωση της κοινής γνώμης γίνεται από άσχετους που μόνο σκοπό έχουν να πιέσουν την κυβέρνηση να εμπλακεί πιο βαθιά στη σύγκρουση. Τους κατηγορεί για έλλειψη πατριωτισμού και για ανευθυνότητα καθώς επισημαίνει τους κινδύνους που αναδεικνύονται για τη Γερμανία, οικονομικά, πολιτικά και υπαρξιακά, λόγω των πυρηνικών. Θεωρεί πως όποια εδάφη έχουν κερδηθεί από τη Ρωσία είναι χαμένα και πως οι διαπραγματεύσεις θα έπρεπε να είχαν σκοπό ακριβώς να μην επεκταθούν οι εδαφικές απώλειες. Και ο τωρινός όμως γενικός επιθεωρητής της Μπουντεσβέρ Έμπερχαντ Τσορν είχε δηλώσει εν μέσω της αντεπίθεσης του Κιέβου τον περασμένο Σεπτέμβρη πως η Ουκρανία δεν μπορεί να πετύχει στρατηγικές νίκες παρά μόνο πρόσκαιρες. Παρέμεινε πάντως στη θέση του.
Η Ουκρανία, συνεχίζει ο στρατηγός, πολεμά για τον εαυτό της και για τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Η Γερμανία όμως, βλέποντας το ενδεχόμενο κλιμάκωσης δεν κρατά όπλα για τον εαυτό της ώστε να έχει να αμυνθεί αν χρειαστεί αλλά αδειάζει από εξοπλισμό δίνοντας τα πάντα στην Ουκρανία. Η νίκη των Ουκρανών είναι αδύνατη και η Δύση δεν δέχεται τις επανειλημμένες προτάσεις της Ρωσίας για διαπραγμάτευση. Τη ίδια ώρα ο στρατηγός επισημαίνει πως η Δύση με το να μπλοφάρει στις συμφωνίες του Μινσκ καταπάτησε το διεθνές δίκαιο. Έχοντας εμπειρία από τις διαπραγματεύσεις για το Κόσοβο το 1999 λέει πως οι Ρώσοι είναι σκληροί διαπραγματευτές, τηρούν όμως τα συμφωνηθέντα. Εν αντιθέσει με τη Δύση.
Πάντως στις αρχές του προηγούμενου έτους, πριν το ξέσπασμα του γενικευμένου πολέμου, ο αρχηγός του γερμανικού πολεμικού Ναυτικού Σόνμπαχ είχε υποχρεωθεί σε παραίτηση καθώς είχε πει δημόσια πως η Ρωσία και ο Πούτιν ζητούν απλά τον σεβασμό που τους αρμόζει. Και μιας και κλείσαμε με ναύαρχο, η Ρωσία θα κάνει το Φεβρουάριο ναυτικά στρατιωτικά γυμνάσια με την Κίνα και τη Νότιο Αφρική στις θάλασσες της τελευταίας.
