Οι περισσότεροι από εμάς διαισθανόμαστε ότι τα κρυπτονομίσματα είναι απάτη. Αλλά ορισμένοι ισχυρίζονται ότι οι προοδευτικοί δεν πρέπει να εγκαταλείψουν τα κρυπτονομίσματα. Αν εξετάσετε προσεκτικά αυτούς τους ισχυρισμούς, ωστόσο, δεν θα βρείτε και πολλά – ίσως επειδή δεν υπάρχει πραγματικό επιχείρημα για τα κρυπτονομίσματα από την Αριστερά. Ο Πάτρικ ΜακΓκίντι κάνει «φύλλο και φτερό» το βιβλίο «Proof of Stake: The Making of Ethereum and the Philosophy of Blockchains» του Ρωσοκαναδού, Βιτάλικ Μπουτέριν στον ιστότοπο Jacobin.
Πλέον, οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε έστω και αόριστα τα κρυπτονομίσματα – αν όχι από την υπερβολή των διαφημίσεων του Super Bowl στις αρχές του τρέχοντος έτους ή από την αδιάκοπη κάλυψη των μέσων ενημέρωσης, τότε ίσως από τους γνωστούς μας, ένας στους πέντε από τους οποίους φέρεται να είχε επενδύσει σε κρυπτονομίσματα μέχρι τον Μάρτιο του 2022. Τα κρυπτονομίσματα (και υπάρχουν πολλά) είναι εικονικά νομίσματα που δεν συντηρούνται από εξωτερική αρχή όπως μια κεντρική τράπεζα, αλλά είναι ασφαλισμένα ψηφιακά, σε ένα λογιστικό βιβλίο που ονομάζεται blockchain.
Η Αριστερά (και όλοι οι άλλοι) έχει πολλούς λόγους να βλέπει τα κρυπτονομίσματα ως τίποτα περισσότερο από κερδοσκοπικά περιουσιακά στοιχεία που λειτουργούν σαν ένα σχήμα Πόνζι, επιβραβεύοντας τους πρώτους χρήστες και βασιζόμενοι στη συνεχή στρατολόγηση νέων επενδυτών για να τροφοδοτήσουν τα κέρδη τους. Ο Σου Τζου και ο Κάιλ Ντέιβις έχουν εξαφανιστεί απ’ όταν το κερδοσκοπικό κεφάλαιο κρυπτονομισμάτων τους, το Three Arrows Capital, πτώχευσε, και οι εκκαθαριστές επί του παρόντος αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους για να τους υποβάλουν κλήσεις. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ έχει βάλει στο στόχαστρο τους διασημότερους υποστηρικτές και influencers των κρυπτονομισμάτων, κυρίως την Κιμ Καρντάσιαν, η οποία έλαβε πρόστιμο 1,26 εκατομμυρίων δολαρίων στις αρχές Οκτωβρίου για παράνομη ανάρτηση σχετικά με το EthereumMAX. Είναι εύκολο να απαντήσετε σε οποιοδήποτε επιχείρημα υπέρ των κρυπτονομισμάτων με μια απλή παρατήρηση: πολλοί από τους πιο εξέχοντες υποστηρικτές των κρυπτονομισμάτων είναι τώρα αντιμέτωποι με νομικές υποθέσεις.
Αυτά τα νέα στοιχεία, ωστόσο, δεν διευκρινίζουν απαραίτητα εάν τα κρυπτονομίσματα είναι δόλια στον πυρήνα τους ή εάν οι δόλιες εφαρμογές τους ήταν απλώς οι πιο δημόσιες. Αν είναι το δεύτερο, υπάρχει δρόμος για να τα διεκδικήσει εκ νέου η Αριστερά;
Το κρυπτονόμισμα που προσφέρεται περισσότερο για μια τέτοια εξέταση είναι το Ethereum, το οποίο μερικές φορές συνδέεται με την αριστερή πλευρά του πολιτικού φάσματος, σε αντίθεση με το Bitcoin, που συχνά συνδέεται με τη Δεξιά. (Το bitcoin είναι επίσης το πιο δημοφιλές και γνωστό κρυπτονόμισμα, σε μεγάλο βαθμό.) Ενώ το Bitcoin είναι ένα σύστημα πληρωμών peer-to-peer που επιδιώκει να αφαιρέσει χρήματα από αυτό που ένας λάτρης του Bitcoin θα χαρακτήριζε ως αναξιόπιστα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, το Ethereum ιδρύθηκε από τον προγραμματιστή και συγγραφέα Βιτάλικ Μπουτέριν, ο οποίος έχει γίνει κάτι σαν πρότυπο για μια πιο ιδεαλιστική, στοχαστική πτέρυγα κρυπτονομισμάτων – γεμάτη με πιστούς που πιστεύουν ότι η τεχνολογία μπορεί να μας φέρει πιο κοντά σε μια βέλτιστη κοινωνία.
Οι υποστηρικτές του Ethereum θέλουν να φανταστούμε έναν κόσμο εκδημοκρατισμένων επιχειρήσεων, όπου μια μικρή επιχείρηση ή άτομο δεν χρειάζεται να πληρώνει τέλη συναλλαγών σε πολλούς μεσάζοντες και μπορεί να λειτουργεί χωρίς παρεμβολές τρίτων. Αν και μερικά έργα που βασίζονται στο Ethereum ακούγονται αριστερού χαρακτήρα – ορισμένοι δημιουργοί αποκεντρωμένων αυτόνομων οργανώσεων (DAO) έχουν θεωρητικοποιηθεί ότι διαμορφώνουν τους εαυτούς τους σύμφωνα με τους συνεταιρισμούς – οι υποστηρικτές του Ethereum συχνά δεν ενδιαφέρονται να ενωθούν με τον σοσιαλισμό ή την Αριστερά με οποιονδήποτε τρόπο.
Πέρα από τις προθέσεις τους, ας προσπαθήσουμε να ρωτήσουμε με σοβαρότητα: Υπάρχει κανένα αριστερό επιχείρημα για τα κρυπτονομίσματα; Ο συνιδρυτής του Ethereum, Μπουτέριν, δημοσίευσε ένα βιβλίο, το «Proof of Stake: The Making of Ethereum and the Philosophy of Blockchains», στο οποίο περιγράφει πώς τα κρυπτονομίσματα αντιπροσωπεύουν μια «νέα μέθοδο κοινωνικών κινήτρων» που θα προσφέρει έναν νέο δημοκρατικό «τρόπο συγκέντρωσης των χρημάτων μας και υποστήριξης σε δημόσια έργα και δραστηριότητες που συμβάλλουν στη δημιουργία της κοινωνίας που θέλουμε να δούμε».
Το βιβλίο είναι χρήσιμο, αλλά όχι ακριβώς με τον τρόπο που σκέφτεται ο Μπουτέριν. Αποκαλύπτει πώς η περίπτωση του Μπουτέριν είναι εντελώς, συγκλονιστικά στερημένη από ένα πολιτικό όραμα για την επίτευξη μιας τέτοιας κοινωνίας, πόσο μάλλον ένα όραμα που έχει τις ρίζες του στις πιο βασικές πολιτικές και ηθικές αρχές της Αριστεράς. Εάν το Proof of Stake είναι οποιαδήποτε ένδειξη της υπάρχουσας ρητορικής και των αρχών από τις οποίες θα μπορούσε κανείς να κατασκευάσει ένα αριστερό επιχείρημα για τα κρυπτονομίσματα, τότε δεν μπορεί να υπάρξει αριστερό επιχείρημα για τα κρυπτονομίσματα.
Η συζήτηση για τα κρυπτονομίσματα σε σύγχυση
Τα τελευταία χρόνια, η συζήτηση για τα κρυπτονομίσματα ήταν ένας από τους λιγότερο χρήσιμους, γεμάτους απάτη χώρους σε όλη τη σύγχρονη κοινωνία – διπλά, αν είστε περίεργος πολίτης που προσπαθεί να πάρει σαφείς απαντήσεις σχετικά με το πολιτικό υπόβαθρο του crypto και τους υποστηρικτές του.
Αυτό το περιβάλλον οφείλεται εν μέρει σε πολιτικούς υποψηφίους που συνδέουν όλο και περισσότερο τα τσιτάτα του κόμματός τους με τα κρυπτονομίσματα. Αυτό είναι το αποτέλεσμα όταν περίπου 26 εκατομμύρια δολάρια σε δωρεές εισρέουν από τον τομέα των κρυπτονομισμάτων στον πολιτικό τομέα, όπως έγινε από το 2021 έως το πρώτο τρίμηνο του 2022. Ενώ οι Ρεπουμπλικανοί γενικά αποδέχονται περισσότερο τα κρυπτονομίσματα και υποστήριξαν την απορρύθμισή τους, ένας αυξανόμενος αριθμός Δημοκρατικών υποψηφίων λαμβάνουν δωρεές και θολώνουν τη σχέση μεταξύ αυτών των αναδυόμενων δυσνόητων τεχνολογιών και της πολιτικής τους.
Για παράδειγμα, σε ένα άρθρο της 17ης Μαρτίου με τίτλο «Ένα φιλελεύθερο επιχείρημα για τα κρυπτονομίσματα», ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ Ρίτσι Τόρες (Δημοκρατικός-Νέα Υόρκη) υποστήριξε ότι τα κρυπτονομίσματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην εξάλειψη του «εταιρικού μεσάζοντα» και να παρέχουν «στους Αμερικανούς με το χαμηλότερο εισόδημα, ιδιαίτερα τους μετανάστες , περισσότερη ελευθερία να μεταφέρουν τα δικά τους χρήματα και να στέλνουν εμβάσματα στα αγαπημένα τους πρόσωπα στο εξωτερικό χωρίς το βάρος των μεγάλων καθυστερήσεων και των υψηλών χρεώσεων».
Ο Τόρες, πρωτοετής μέλος της Προοδευτικής Συνέλευσης του Κογκρέσου και ομοφυλόφιλος Αφρολατίνος που μεγάλωσε σε δημόσιες κατοικίες, φαίνεται να είναι ο ιδανικός αγγελιοφόρος για την απόπειρα προσέλκυσης προοδευτικών από τη βιομηχανία κρυπτονομισμάτων, στην οποία η πολυπλοκότητα και οι τεχνικές λεπτομέρειες πρέπει να αποφεύγονται για χάριν εύκολων στόχων όπως αμοιβές και μεσάζοντες. Ο Τόρες δεν υποστηρίζει συγκεκριμένα το Ethereum. Αντίθετα, υποστηρίζει τον τύπο του κόσμου που σκοπεύει να δημιουργήσει το Ethereum, ζητώντας από τους αναγνώστες «να φανταστούν μια αποκεντρωμένη ψηφιακή οικονομία όπου δημιουργοί από μέρη όπως το Νότιο Μπρονξ μπορούν όχι μόνο να συλλέγουν εισόδημα από την αρχική πώληση του περιεχομένου τους, αλλά μπορούν να εισπράττουν αυτόματα δικαιώματα από κάθε μελλοντική πώληση».
Η προθυμία του Τόρες να εξουσιοδοτήσει την αποδοχή των κρυπτονομισμάτων από τους φιλελεύθερους δεν έμεινε χωρίς ανταμοιβή. λιγότερο από ένα μήνα μετά τη δημοσίευση του κειμένου, φιλοξένησε έναν «Έρανο Ethereum του Ρίτσι Τόρες».
Εκτός από την εξαγορά πολιτικών απόψεων σε όλο το φάσμα, ο τομέας των κρυπτονομισμάτων έχει καταλήξει με επιτυχία στις κορυφαίες αναζητήσεις στο διαδίκτυο για κρυπτογράφηση, και ο οποίος, ως όρος αναζήτησης, γνώρισε απίστευτη άνοδο χάρη στην πρόσφατη αστάθεια της αγοράς. Πολλά άρθρα φιλικά προς τη βελτιστοποίηση μηχανών αναζήτησης (SEO) με τίτλους όπως «Οι Φιλελεύθεροι αγαπούν το Ethereum, οι Συντηρητικοί προτιμούν το Bitcoin» δεν παρουσιάζουν πολιτικά επιχειρήματα ή χρήσιμες πληροφορίες τόσο όσο περιλήψεις δεδομένων ερευνών χωρίς αριθμούς που προορίζονται να καλύψουν την υψηλή ζήτηση για πληροφόρηση εστιασμένη στα κρυπτονομίσματα. Πολλά από αυτά τα άρθρα ολοκληρώνονται με δημοσιογραφικές αποκαλύψεις που κάνουν κάθε απαιτητικό αναγνώστη να αναρωτιέται τι διακυβεύει ο συγγραφέας στην προώθηση του προτιμώμενου κρυπτονομίσματος («Τη στιγμή της σύνταξης», καταλήγει αυτό το άρθρο, «ο συγγραφέας κατέχει ETH, IOTA, ICX, VET, XLM, BTC, ADA»). Αυτά τα άρθρα μπορεί να φαίνονται μικρά σε αντίκτυπο, ωστόσο αναδημοσιεύονται τακτικά από το YahooFinance, το nasdaq.com και άλλα μεγάλα μέσα που θέλουν να κερδίσουν κλικ από πολίτες που έχουν μπερδευτεί και ενδιαφέρονται για αυτήν την δυσνόητη τεχνολογία.
Το οικοσύστημα για την εκπαίδευση και την κριτική στα κρυπτονομίσματα είναι μάλλον ζοφερό. Οι αριστεροί κοροϊδεύουν τα κρυπτονομίσματα, των οποίων οι θιασώτες απομακρύνουν τους αριστερούς. Οι Ρεπουμπλικανοί τείνουν να το υποστηρίζουν και όλο και περισσότεροι Δημοκρατικοί πολιτικοί ευχαρίστως θα διαφημίσουν κρυπτονομίσματα έναντι αμοιβής. Το Διαδίκτυο είναι γεμάτο από άρθρα για κρυπτονομίσματα που κατασκευάζονται γρήγορα, τα οποία στη συνέχεια επανασυσκευάζονται και αναδιανέμονται. Το αποτέλεσμα είναι μια σαφής και αυξανόμενη αίσθηση ότι τα κρυπτονομίσματα είναι ανάθεμα για την αριστερή πολιτική.
Το βιβλίο του Μπουτέριν προσφέρει σε έναν αριστερό που έχει περιέργεια για τα κρυπτονομίσματα την ευκαιρία να πέσει με τα μούτρα σε κάτι λίγο πιο βελτιωμένο και αναλύσιμο, αν όχι εστιασμένο. Από την άνοδο των κρυπτονομισμάτων στην κυρίαρχη αντίληψη τα τελευταία χρόνια, έχουν ήδη δημοσιευτεί πολλά βιβλία σχετικά με το θέμα, μερικά επικεντρωμένα στην άνοδο του Μπουτέριν.
Αλλά στο Proof of Stake, ένας αναγνώστης μπορεί να καταγράψει την ωρίμανση του Μπουτέριν. Όχι μόνο έχει γράψει μεγάλο μέρος του κώδικα του Ethereum, αλλά έχει γράψει και αρκετά για το Ethereum κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, και έγινε ένας από τους κύριους συνεισφέροντες στο θεωρητικό αρχείο των κρυπτονομισμάτων.
Ο Μπουτέριν συνίδρυσε το Bitcoin Weekly, το οποίο μετονομάστηκε σε Bitcoin Magazine. Οι αναγνώστες δεν χρειάζεται να εμβαθύνουν για να ανακαλύψουν τα δημοσιογραφικά πρότυπα του περιοδικού Bitcoin – η αποστολή του δηλώνει ξεκάθαρα: «Είμαστε παθιασμένοι με το Bitcoin». Ο Μπουτέριν έχει επίσης γράψει εκτενώς στον δικό του ιστότοπο και το Proof of Stake είναι μια συλλογή από δοκίμια, αναρτήσεις ιστολογίου και λευκές βίβλους από «όλο το διαδίκτυο».
Ο Μπουτέριν εμφανίζεται ως σχετικά συμπαθητικός, εν μέρει λόγω της ιδιότυπης προσωπικότητάς του. Αλλά είναι επίσης επειδή σχεδόν κάθε χαρακτήρας στον χώρο των κρυπτονομισμάτων πέρα από αυτόν σε ένα βιβλίο όπως το «The Cryptopians» της Λώρα Σιν είναι ένας κατακριτέος «τεχνο-κάγκουρας» από μια τράπεζα φωτογραφιών της Getty Images.
Είναι επίσης ένας αξιοπρεπής συγγραφέας, που μπορεί να βοηθήσει πολύ στην οικοδόμηση κάποιας στοργής γι’ αυτόν. Τουλάχιστον, το έκανε για μένα. Μου αρέσει ο Μπουτέριν. Ορίστε, το είπα.
Έτσι, όλα φαίνονται έτοιμα για να δοκιμάσουμε αν μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα αριστερό επιχείρημα για τα κρυπτονομίσματα. Το Proof of Stakes παρέχει μια συνεχή σειρά επιχειρημάτων σχετικά με τις προοδευτικές επιπτώσεις του Ethereum για τη διακυβέρνηση, τα δημόσια έργα και πολλά άλλα. Τα δοκίμια παίρνουν το σχήμα μιας αυτοβιογραφίας, στην οποία ο Μπουτέριν και το Ethereum ωριμάζουν το καθένα από εξαιρετικά τεχνικές δυνάμεις σε οντότητες που πρέπει να παλέψουν με τον κόσμο. Ο δημοσιογράφος-λόγιος Νέιθαν Σνάιντερ, ο εκδότης του βιβλίου, λειτουργεί ως αναγνωστικός ξεναγός – στις εισαγωγικές του παρατηρήσεις. Ο Σνάιντερ φαίνεται να ζητά εκ των προτέρων συγγνώμη για το χάος που έχει δημιουργήσει ο Μπουτέριν: «Οι ιδέες του θα πρέπει να γίνουν κατανοητές – και να αμφισβητηθούν – ευρύτερα».
Μερικές από τις μπερδεμένες ιδέες του Μπουτέριν ευθυγραμμίζονται με αυτό που γενναιόδωρα θα μπορούσε να ονομαστεί αριστερό πλαίσιο. Ο Μπουτέριν υποστηρίζει τακτικά γνώμες όπως: «Θεωρώ ότι η σπατάλη ηλεκτρισμού των 600 εκατομμυρίων δολαρίων/έτος του Bitcoin για το proof of work είναι μια απόλυτη περιβαλλοντική και οικονομική τραγωδία». Όταν πρόκειται για τις εφαρμογές κρυπτονομισμάτων γενικότερα, δεν φοβάται να ρωτήσει, «Τελικά, σε τι χρησιμεύει;»
Ούτε είναι μαζεμένος ο Μπουτέριν στο να δίνει υποσχέσεις ισότητας για λογαριασμό της τεχνολογίας που έχει δημιουργήσει, όπως κάνει σε αυτό το δοκίμιο από τις 13 Δεκεμβρίου 2014: «Πιστεύω ότι εμείς ως προγραμματιστές κρυπτονομισμάτων θα πρέπει να εκμεταλλευόμαστε αυτή τη σύντομη ίσως περίοδο κατά την οποία το κρυπτονομίσματα είναι εξακολουθούν να είναι μια βιομηχανία ελεγχόμενη από τους ιδεαλιστές για να σχεδιάσουμε θεσμούς που μεγιστοποιούν τις χρηστικές μετρήσεις κοινωνικής ευημερίας και όχι το κέρδος».
Αλλά το να βλέπεις αυτά τα δοκίμια να συνδυάζονται είναι να παρακολουθείς τις υποσχέσεις του Μπουτέριν να αναδύονται όλα αυτά τα χρόνια χωρίς να σημειωθεί κάποια απτή πρόοδος στην επίτευξή τους.
Οι ίδιες επιθυμίες από το 2014 εξακολουθούν να υπάρχουν και το 2021, όταν ο Μπουτέριν γράφει ότι, «Θα πρέπει επίσης να επικεντρωθούμε στην οικοδόμηση καλύτερων κοινωνικών τεχνολογιών για τη χρηματοδότηση των δημόσιων αγαθών στην κλίμακα που χρειαζόμαστε, και ως συστημικό μέρος της οικονομικής μας οικολογίας και όχι από πράξεις φιλανθρωπικής πρωτοβουλίας». Δεν υπάρχει καμία αναφορά σε κάποιου είδους πρόοδο προς αυτά τα είδη μετρήσεων δημόσιου αγαθού ή ευημερίας.
Αυτό που προκύπτει στο Proof of Stake, λοιπόν, δεν είναι ένα πιο ξεκάθαρο αριστερό επιχείρημα για τα κρυπτονομίσματα, αλλά μια πιο ξεκάθαρη αίσθηση του δοκιμιακού ύφους του Μπουτέριν. Τη στιγμή που ένας αναγνώστης θέλει να ακούσει περισσότερα για αυτόν τον συχνά αναφερόμενο δίκαιο κόσμο των δημόσιων αγαθών που μπορεί να μας φέρουν τα κρυπτονομίσματα, ο Μπουτέριν επανέρχεται στις τεχνικές συζητήσεις.
Η τρύπα σε σχήμα Πολιτικής στο Proof of Stake
Όσο και να προσπαθεί να περιορίσει τη συζήτηση στο θέμα των κρυπτονομισμάτων, οι πραγματικοί άνθρωποι συνεχίζουν να παρεμποδίζουν. Σε προηγούμενα δοκίμια, ο Μπουτέριν βλέπει τους ανθρώπους να λειτουργούν περισσότερο ή λιγότερο σαν κυβερνήσιμος κώδικας. Σε ένα δοκίμιο τον Ιανουάριο του 2015, ο Μπουτέριν απορρίπτει την πιθανότητα δόλιας συμπεριφοράς, υποστηρίζοντας ότι «είναι γνωστικά δύσκολο να προσποιηθείς πειστικά ότι είσαι ενάρετος ενώ είσαι άπληστος όποτε μπορείς να τη βγάλεις καθαρή, και έτσι είναι πιο λογικό να είσαι πραγματικά ενάρετος».
Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2017, ο Μπουτέριν είχε προσγειωθεί αρκετά λόγω της ανθρώπινης πραγματικότητας: «Πιο καταδικαστικά, στην πράξη φαίνεται ότι οι άνθρωποι, τουλάχιστον υπό την ιδιότητά τους ως κάτοχοι κρυπτονομισμάτων, μεγιστοποιούν το κέρδος και δεν φαίνεται να βλέπουν τίποτα κακό ή εγωιστικό στη λήψη μιας ή δυο δωροδοκιών». Τέτοια συμπεράσματα είναι μάλλον προφανή όταν, τη χρονιά του δοκιμίου, μια μελέτη έδειξε ότι το 80 τοις εκατό των αρχικών προσφορών νομισμάτων ήταν απάτες. Προς απογοήτευση του Μπουτέριν, «Τα ζητήματα σχετικά με τη δωροδοκία και την κατά λάθος υπερβολική ενδυνάμωση των καλά συνδεδεμένων και πλούσιων συμμετεχόντων, αποδεικνύονται εκπληκτικά δύσκολο να αποφευχθούν».
Και μπαίνουμε στην πολιτική – και στην τεράστια τρύπα στο Proof of Stake όπου θα μπορούσε να εφαρμοστεί ένα πολιτικό πλαίσιο οποιουδήποτε είδους για την επίλυση προβλημάτων. Η πραγματική αξία της ανάγνωσης αυτού του βιβλίου δεν είναι απλώς η παρατήρηση των ξεκάθαρων και επαναλαμβανόμενων τρόπων με τους οποίους ο Μπουτέριν και τα κρυπτονομίσματα δεν μπόρεσαν να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις τους. Η αξία είναι να δούμε πώς ο ακούσιος αρχιερέας των (υποτιθέμενων) αριστερών μηνυμάτων του Ethereum έχει αδιαφορία για – αν όχι περιφρόνηση- για κάθε είδους πολιτική.
Ο Μπουτέριν ανατριχιάζει στη σκέψη ότι οι δημιουργίες του συνδέονται με την πολιτική σφαίρα, όπως σε ένα δοκίμιο της 13ης Απριλίου 2015, όπου λέει: «Πιθανότατα θα ανακαλύψουμε ότι η έννοια της ‘κοινότητας blockchain’ θα πάψει να έχει νόημα όπως κάθε άλλο είδος οιονεί πολιτικού κινήματος από μόνο του». Είναι τόσο απελπισμένος να κρατήσει τις πολιτικές συζητήσεις μακριά από την τεχνολογία που κάνει τακτικά υπαινιγμούς για «πρόσφατες πολιτικές ‘στον πραγματικό κόσμο’», λες και ο ψηφιακός του κόσμος είναι απρόσβλητος σε τέτοια θέματα.
Ξανά και ξανά σε αυτά τα δοκίμια, ο Μπουτέριν εντοπίζει συγκεκριμένα ανθρώπινα προβλήματα που σχετίζονται με τη διακυβέρνηση ή την ενέργεια και κάθε φορά αρνείται να εξετάσει την πολιτική ως λύση. Περιγράφει το κρυπτογραφικό οικοσύστημα ως «ένα ζωντανό πείραμα που περιλαμβάνει πολλές προκλήσεις στην πρώτη γραμμή της ανάπτυξης λογισμικού, της επιστήμης των υπολογιστών, της θεωρίας παιγνίων και της φιλοσοφίας» – όπως συμβαίνει σχεδόν σε ολόκληρο το βιβλίο, η πολιτική απουσιάζει αισθητά από τη λίστα του. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Μπουτέριν, όπως και άλλοι κάτοικοι του κόσμου των κρυπτονομισμάτων, δεν ενδιαφέρεται για πολιτικά προβλήματα ή λύσεις.
Θα μπορούσατε να δείτε την προσέγγιση του Μπουτέριν ως ένα φθαρμένο ελευθεριακό κόλπο: αφαιρέστε την πολιτική από κάθε σενάριο και, στη συνέχεια, απολαύστε την ουτοπική πραγματικότητα χωρίς ρυθμίσεις που έχετε δημιουργήσει. Αλλά η άποψη του Proof of Stake είναι πιο περίεργη από τον απλό ελευθερισμό. Το δοκίμιο του 2021 του Μπουτέριν με τίτλο «Προβλέψεις για τις Αγορές: Ιστορίες από τις Εκλογές» δεν περιέχει ούτε μία πολιτική άποψη, εκτός και αν η αναφορά πολιτικών υποψηφίων ονομαστικά θεωρείται «πολιτική». Υπότιτλοι όπως «Τεχνική πολυπλοκότητα» και «Κεφαλαιακό κόστος» περιγράφουν τις διαδικασίες απόφασης για το αν θα στοιχηματίσετε σε πολιτικούς υποψηφίους, σε αντίθεση με τις διανοητικές, πολιτικές ή ηθικές διαδικασίες της απόφασης να ψηφίσετε ή να οργανωθείτε για λογαριασμό τους.
Ένα «μεγάλο κίνημα» χρειάζεται πολιτική, όχι ατμόσφαιρα
Ίσως δίνω υπερβολική σημασία σε ένα βιβλίο που ισοδυναμεί με συναρμολογημένες αναρτήσεις ιστολογίου, ιδιαίτερα όταν ο συγγραφέας έχει δώσει συνεντεύξεις αλλού που προσφέρουν καλύτερες αποστάξεις της κοσμοθεωρίας του. Είναι σίγουρα πιθανό να δίνω πολύ πολιτικό βάρος στις σκέψεις του Μπουτέριν. Όμως, δεδομένης της χαοτικής, δυσδιάκριτης φύσης της συζήτησης για τα κρυπτονομίσματα, υπάρχει πραγματική αξία στη σοβαρή ανάλυση αυτού του βιβλίου ως αυτόνομης καταγραφής της πρώτης δεκαετίας των κρυπτονομισμάτων.
Πολλές από τις αναφορές σχετικά με τα κρυπτονομίσματα αφορούσαν αρκετά δόλια οικονομική συμπεριφορά, αλλά το βιβλίο του Μπουτέριν καταδεικνύει ένα διαφορετικό είδος απάτης. Το Proof of Stake καταγράφει πόσες από τις καλύτερες ψυχές των κρυπτονομισμάτων, είτε από φόβο να ξεπουληθούν είτε από προσποιητή σεμνοτυφία ή πνευματική τεμπελιά, δεν ενδιαφέρονται να εκφράσουν ένα ξεκάθαρο πολιτικό πλαίσιο – ωστόσο δεν καταλαβαίνουν ότι το να περνούν πολλά χρόνια υποσχόμενοι κοινωνικά οφέλη χωρίς πολιτικό λογισμό για την επίτευξή τους είναι ένα ακόμη είδος απάτης.
Στην εισαγωγική γλώσσα, ο Σνάιντερ σημειώνει, «Αυτά τα δοκίμια εντοπίζουν την εξέλιξη του Μπουτέριν από έναν κυβερνοελευθεριακό παρτιζάνο σε έναν ρεαλιστικό κατασκευαστή μεγάλων υποδομών». Θα τροποποιούσα αυτή τη γραμμή για να πω ότι εντοπίζουν πώς κάποιος προσπαθεί να είναι ένας μεγάλος ενοποιητής. Αλλά η καλή ατμόσφαιρα από μόνο της δεν κάνει μια μεγάλη σκηνή. Είτε ο στόχος είναι καλύτερα νομίσματα, είτε ενισχυμένες δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας ή πιο δίκαιες οικονομικές πολιτικές, ένας καλύτερος κόσμος δεν είναι δυνατός εάν παρακάμψουμε το επίπονο, πολύτιμο έργο της διατύπωσης πολιτικών επιχειρημάτων που βασίζονται σε μια άρθρωση πολιτικών και ηθικών αρχών.
Η πιο διαρκής και ενδεικτική γραμμή, λοιπόν, είναι όταν ο Μπουτέριν περιγράφει πειστικά τι χρειάζεται ο ίδιος και τα κρυπτονομίσματα. «Υπάρχει ελπίδα», γράφει, «αλλά χρειάζεται πολύ σκληρή οικοδόμηση κοινότητας και άλλη εξαντλητική μη τεχνική δουλειά για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο».
Ο Μπουτέριν δεν ορίζει τι σημαίνει εξαντλητική μη τεχνική εργασία, επομένως επιτρέψτε μου να ερμηνεύσω: σε αυτό το πλαίσιο, μια τέτοια εργασία συνεπάγεται την υπεράσπιση και τη διαπραγμάτευση των περιγραμμάτων ενός ηθικού και πολιτικού πλαισίου για τα κρυπτονομίσματα. Με απλά λόγια, ο Μπουτέριν είτε δεν είναι ικανός είτε δεν ενδιαφέρεται να κάνει αυτή τη δουλειά στο Proof of Stake (ή και τα δύο). Ούτε αυτή η διαδικασία έχει επιδιωχθεί από άλλους υποστηρικτές κρυπτονομισμάτων, οι οποίοι, αντί να κάνουν την εξαντλητική δουλειά της οικοδόμησης συνασπισμού, προτιμούν να λένε στους περίεργους σκεπτικιστές να «περάσουν καλά παραμένοντας φτωχοί» ή ότι «δεν θα τα καταφέρουν».
Όπως συμβαίνει, η ικανότητα για εξαντλητική μη τεχνική εργασία είναι επίσης η ακριβής ιδιότητα που θαυμάζω περισσότερο στους διοργανωτές και τους ακτιβιστές, τους καλλιτέχνες και τους φροντιστές, τους κοινωνικούς λειτουργούς και τους δασκάλους και τους συναδέλφους μου συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς. Λατρεύω αυτή τη γραμμή σχετικά με τη «εξαντλητική μη τεχνική εργασία» από το Μπουτέριν γιατί με βοηθά να ολοκληρώσω τη δική μου τακτοποιημένη εξίσωση: αυτό που λείπει από τα κρυπτονομίσματα είναι οι άνθρωποι και οι δραστηριότητες που τείνω να θαυμάζω.
Ως συγγραφέας, ο Μπουτέριν είναι η τέλεια ενσάρκωση των κρυπτονομισμάτων όπως την έχουμε γνωρίσει: ξεφεύγει από τον τεχνικό κόσμο του ίσα-ίσα για να κοιτάξει πέρα από τον περίπλοκο λόγο και να δει την ανάγκη για ένα πολιτικό πλαίσιο, αλλά στη συνέχεια, είτε από φόβο είτε αδιαφορία, επιστρέφει εκεί που νιώθει άνετα. Γράφει με αξιοθαύμαστο πάθος και ασυνήθιστη σαφήνεια για αυτά τα τεχνικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η τεχνολογία του, αλλά το αποτέλεσμα δεν μοιάζει με ένα αριστερό επιχείρημα για τα κρυπτονομίσματα – πιθανότατα επειδή δεν υπάρχει κανένα.
