To Κοσμοδρόμιο μίλησε με τον σκηνοθέτη και συγγραφέα της παράστασης «Πάμε Στοίχημα;», Γιώργο Παύλου για το κωμικό εγχείρημα που λαμβάνει χώρα στον πολιτιστικό πολυχώρο ΠΛΥΦΑ κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
Πώς προέκυψε η δημιουργία της συγκεκριμένης παράστασης που εξαρχής δηλώνει την πρόθεσή της να ασχοληθεί «με την Ελλάδα του τζόγου»;
Η ιδέα της παράστασης αφορά την ιδέα του τζόγου την ίδια και το ερώτημα πως οι πολίτες της χώρας πτωχευμένης επενδύουν τις ελπίδες τόσο πολύ στο τζογάρισμα. Μιας πρακτικής που σημείωσε μια κορύφωση τα χρόνια των απανωτών κρίσεων που ακολούθησαν το 2010 αλλά προϋπήρχε, όπως πληροφορηθήκαμε μεταξύ άλλων από συνεντεύξεις με ιδιοκτήτες πρακτορείων του ΟΠΑΠ, στο πλαίσιο της έρευνάς μας για τη σχέση του Έλληνα με την θεά Τύχη.
Πρέπει να διευκρινίσω πως η παράσταση δεν μένει στατική ούτε περιορισμένη σε χρονικό επίπεδο, αφού διατρέχει όλα τα ιστορικά και αθλητικά γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, τα 10 χρόνια πριν την οικονομική κρίση και τα δέκα χρόνια μετά απ’ αυτήν, από όταν τα τυχερά παιχνίδια έχουν γίνει το εθνικό μας σπορ, σε μια απελπιστική προσπάθεια να κερδίσουμε όσα χάσαμε.
Είναι η σχέση αυτή του Έλληνα με τον τζόγο κι η ερμηνεία της επομένως στο επίκεντρο των προθέσεών σας καλλιτεχνικά.
Σαφώς. Η παράσταση ασχολείται με την έννοια του νικητή και την κρίση ως ματαίωση της προσδοκίας του σύγχρονου Έλληνα ότι θα κερδίζει διαρκώς σε όλα τα επίπεδα. Η κρισιακή συνθήκη λειτουργεί ως κομβικό γεγονός υπό αυτή την έννοια και ο τζόγος γίνεται το κατεξοχήν εργαλείο νοσταλγίας, ένα πεδίο φαντασίωσης όπου μια ολόκληρη κοινωνία ζει στο φαντασιακό της, αναπληρώνοντας την αίσθηση της νίκης στην οποία αναφέρθηκα προηγουμένως.
Ποια είναι η αίσθηση λοιπόν που επιδιώκετε να αφήσετε στο κοινό, δεδομένου ότι μιλάμε για ένα έργο με ξεκάθαρα κωμικές προθέσεις που όμως από όσο καταλαβαίνουμε έχει και κοινωνική χροιά;
Εγώ αλλά και οι ηθοποιοί του θιάσου είμαστε άνθρωποι που γεννήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 90′ και μας ενώνει η ανάγκη να αφηγηθούμε το πώς βίωσε η γενιά μας την κρίση μέσα απ’ τα δικά της, παιδικά και εφηβικά μάτια. Η παράσταση διατηρεί μια ανάλαφρη, νοσταλγική και καυστική θέση σε όλα αυτά τα γεγονότα με τρόπο που μας απομακρύνει απ’ την δραματικότητα αυτής της περιόδου. Πρόθεση μας είναι να δημιουργεί την αίσθηση μια ανάμνησης που δεν ξέρεις αν θέλεις να σου προκαλεί χαμόγελο ή πίκρα. Το ότι θίγεται και μια διάσταση κοινωνική είναι ένα από τα μεγάλα θετικά του είδους της κωμωδίας γενικότερα. Αλλά ο ρόλος μας δεν είναι εκπαιδευτικός, δεν ερχόμαστε να υποδείξουμε με κανέναν τρόπο στο κοινό τι θα εισπράξει.
Πες μας λίγα λόγια για την ομάδα Who Am I To. Πότε γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας αυτού του θεατρικού πυρήνα;
Το Παμε στοίχημα αποτέλεσε την διπλωματική μου εργασία για το τμήμα σκηνοθεσία του Εθνικού Θεάτρου με επιβλέπουσα καθηγήτρια την Αργυρώ Χιώτη. Όλοι οι ηθοποιοί της παράστασης είναι συμφοιτητές απ’ το τμήμα υποκριτής της δραματικής σχολής του Εθνικού. Κάπως έτσι, μέσα απ’ της πρόβες για το «στοίχημα» δημιουργήθηκαν οι Who Am I To, οι οποίοι έχουν την πρόθεση να λειτουργήσουν μακροπρόθεσμα σε θεατρικό επίπεδο.
Τι άλλο ετοιμάζετεις για φέτος;
Πέρα απ’ το «Πάμε Στοίχημα;» τον Μάιο του 2024 θα παρουσιάσω την «Γραμμή του ορίζοντος» του Χριστού Βακαλόπουλου στην Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών του Εθνικού θεάτρου. Επίσης τον χειμώνα θα είμαι βοηθός σκηνοθέτη στην «Προξενήτρα» του Θόρντον Γουάιλντερ στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.
Info:
«Πάμε Στοίχημα;»
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Δευτέρα και Τρίτη, 21.00
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παύλου
Πρωταγωνιστούν: Νοεμή Βασιλειάδου, Ειρήνη Μαυρικάκη, Ιωάννης Μπάστας, Σπύρος Μπόσγας, Γιώργος Φασουλάς
Άλλοι συντελεστές: Σύλληψη/ Δραματουργία : Γιώργος Παύλου Ενδυματολόγος/Καλλιτεχνικός συνεργάτης : Ουρανία Φραγγέα
