Το Σάββατο 23 Μαρτίου, στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Κουκλοθεάτρου, πραγματοποιήθηκε πολιτιστικό δρώμενο από το Ελληνικό Κέντρο της Διεθνούς Ένωσης Κουκλοθεάτρου, UNIMA-ΕΛΛΑΣ*. Το δρώμενο περιλάμβανε την πορεία μέσα στην πόλη της Αθήνας, μιας μεγάλης κούκλας-τίγρης. Κατασκευάστηκε συλλογικά από τα μέλη της Ένωσής μας, από φυσικά υλικά και την ζωντανεύουν δέκα κουκλοπαίκτες, συνοδεία μουσικών και άλλων φίλων. Ξεκίνησε στις 12.00 π.μ. από το μετρό Ακρόπολη και κατέληξε στο τέρμα της οδού Ασωμάτων.
Εικόνες του Marc Lepson, ακολουθώντας τα βήματα της Γιγάντιας Τίγρης!
* Η UNIMA – ΕΛΛΑΣ γεννήθηκε το 1990 και αποτελεί το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κουκλοθεάτρου (UNion Internationale de la MArionnette). Είναι οργανισμός μη κυβερνητικός και μη κερδοσκοπικός, ισότιμο μέλος της UNESCO, και σαν στόχο της έχει την προώθηση της τέχνης αυτής στον ελλαδικό χώρο, σε όλα τα επίπεδα, με την σύγχρονη ευρεία έννοιά της. Προσπαθεί να φέρει κοντά τους ανθρώπους της κούκλας μεταξύ τους, και το κοινό κοντά στην κούκλα και το θέατρό της. Περισσότερες πληροφορίες: www.unimahellas.org
Το διεθνές μήνυμα της UNIMA, γραμμένο από την Ines Pasic:
Χαιρετισμούς, εκ μέρους της UNIMA σε όλους τους κουκλοπαίκτες/τριες όλου του κόσμου για την Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθέατρου. Για τους αγαπητούς μου συναδέλφους, περιπατητές του κοινού ονείρου, ερμηνευτές της διαχρονικής πραγματικότητας…
Είμαστε άνθρωποι που ασκούμε ένα από τα πιο ταπεινά επαγγέλματα. Το παράδοξο είναι ότι, παρ’ όλα αυτά, συνομιλούμε, συζητάμε και οργιζόμαστε με τον κόσμο των θεών, με την οικειότητα και την ειλικρίνεια ενός παλιού παντρεμένου ζευγαριού.
Κάθε φορά που ένα ξύλινο κεφάλι ζωντανεύει στα χέρια μας ή τα νήματα μιας μαριονέτας επιβεβαιώνουν τη σύνδεση μεταξύ όλων των ζωντανών οργανισμών, ανακαλύπτουμε ξανά τους εαυτούς μας ως πρωταγωνιστές της ιστορίας που αναπαριστάται.
Κάθε φορά που ένα κινούμενο αντικείμενο αποκαλύπτει τις μνήμες που μας κατοικούν ή τα απόκρυφα μυστήρια γίνονται παρόντα σε ένα παιχνίδι φωτός και σκιάς, ο ιστορικός μας χρόνος παντρεύεται το διαχρονικό. Όταν οι χαρακτήρες που ζουν στην επιφάνεια του δέρματός μας καταλαμβάνουν μέρη του σώματός μας, ανακαλύπτουμε ότι ένας άνθρωπος περιέχει μέσα του ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Πέρα από όλες τις πιθανές μορφές της τέχνης μας, όταν παίζουμε με τις κούκλες μας, πραγματοποιούμε μια αρχαία τελετουργία. Κάνουμε χειροπιαστό και ορατό αυτό που δεν είναι, και ταυτόχρονα κάνουμε κουκλοπαίχτη και κοινό να βιώσουν τη δική τους υπέρβαση.
Ζούμε σε θαυμάσιους και ταυτόχρονα τρομακτικούς καιρούς, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι;
Όπως και η ανθρωπότητα, βαδίζουμε στο χείλος της -ίδιας- της εξαφάνισης ή πιθανά, δεν ήμασταν ποτέ τόσο κοντά στο να κάνουμε τη φωτιά του Προμηθέα δική μας;
Πόσο υπερφίαλο! Είναι σημάδι της βλακείας μας ή ένα κβαντικό άλμα στη συνείδησή μας; Θα φτάσουμε να αποκτήσουμε τις διαστάσεις που θα οδηγήσουν στην απαραίτητη αλλαγή ή θα μας μειώσει η αδράνεια, η παραπληροφόρηση ή ο φόβος;!
Πόσες απαντήσεις και επιχειρήματα μπορούμε να δώσουμε και πόσα μπορούμε να υλοποιήσουμε;
Μπορούν οι κούκλες να σώσουν τον κόσμο από την κλιματική αλλαγή, τους πολέμους ή τη δουλεία;
Δεν ξέρω!
Ο κόσμος είναι αυτό που είναι και δεν υπάρχουν εγγυήσεις για κανέναν και για τίποτα.
Όπως είπε ένας υπέροχος ποιητής, ‘το μονοπάτι το φτιάχνεις περπατώντας’.
Αυτό που ξέρω, από την εμπειρία και την εξάσκηση αυτής της υπέροχης τέχνης, είναι ότι οι μαριονέτες είναι το φως στο σκοτάδι, ο ήλιος πίσω από τα σύννεφα της ανθρώπινης τραγικοκωμωδίας, το καταφύγιο από τις καταιγίδες των βαριά πληγωμένων καρδιών.
Είναι μια πρόσκληση να ζήσουμε με ενθουσιασμό και να αγωνιστούμε για μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Μας απογυμνώνουν από τις ευκολίες και τα ‘πολιτικά ορθά’ πράγματα.
Αφαιρούν τις μάσκες της σοβαροφάνειας από αυτούς που τα έχουν ήδη ζήσει όλα, αυτούς που τα ξέρουν όλα. Μας διδάσκουν να παίζουμε σαν παιδιά, χωρίς προσδοκίες ή ανησυχίες. Είναι η περιπέτειά μας, ο παράδεισός μας και τα σταθερά μας βήματα στη γη. Τι καλύτερο δώρο μπορεί να κάνει κανείς στον κόσμο και στον εαυτό του από τη συνειδητοποίηση της ανθρωπιάς του!
Χέρι-χέρι με τις κούκλες μας ας υποδεχτούμε τους καιρούς που έρχονται με χαμόγελο γιατί είναι μια εξαιρετική αφορμή για να βγάλουμε τις κούκλες από τα μπαούλα και να κάνουμε μια καλή παράσταση.
Ευτυχισμένη η Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθέατρου
