Είναι το επόμενο βήμα στην προσπάθεια της κυβέρνησης της Νικαράγουας να βάλει φρένο στην εξελισσόμενη γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων της Γάζας. Η Γερμανία αφού μηνύθηκε από την κυβέρνηση του σοσιαλιστικού κινήματος των Σαντινίστας, που κυβερνά την κεντροαμερικανική χώρα κάθεται πλέον στο εδώλιο του κατηγορουμένου στο Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών, στη Χάγη της Ολλανδίας. Η κατηγορία που αντιμετωπίζει η Γερμανία είναι η υποβοήθηση της γενοκτονίας τόσο με την παροχή όπλων προς τον ισραηλινό στρατό όσο και ότι διέκοψε τη χρηματοδότηση της υπηρεσίας UNRWA του ΟΗΕ που φρόντιζε για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στους έγκλειστους της «μεγαλύτερης φυλακής στον κόσμο».
Ο πρέσβης στη Νικαράγουα, Κάρλος Χοσέ Αργκέγιο Γκόμες, εξήγησε τι είναι αυτό που διέπραξε η Γερμανία. Το Ισραήλ, λέει ο πρέσβης, με την επίθεσή του στη Γάζα πέρασε το όριο μεταξύ της νόμιμης αυτοάμυνας και της γενοκτονίας. Η Μανάγουα διαπίστωσε «με έκπληξη» πως αυτό η Γερμανία δεν το λαμβάνει υπόψη της. Ο πρέσβης είναι πολύ προσεκτικός στις διατυπώσεις του. Αναφέρει την «έκπληξη» θέλοντας αφ’ ενός να δείξει ότι θα περίμενε κανείς από τη Γερμανία μια άλλη στάση, τόσο λόγω της στάσης της Γερμανίας σε θέματα διεθνούς δικαίου προφανώς τα οποία έδειχνε ή όφειλε να τηρεί με ευλάβεια λόγω της ειδικής της θέσης στο παγκόσμιο στερέωμα αλλά – και ίσως κυρίως – λόγω της ιστορίας της στα χρόνια που διέπραττε τα εγκλήματα κάτω από την ηγεσία των Ναζί.
Αφ’ ετέρου ο πρέσβης προχωρά σε μία ακόμη παραδοχή που τελικά επιβαρύνει την πολιτική – ίσως και τη νομική – θέση του Βερολίνου. Ο Γκόμες αναγνωρίζει πως η Γερμανία, λόγω της ιστορίας του Ολοκαυτώματος των Εβραίων από τους Ναζί, και η κυβέρνησή της έχουν μια ιδιαίτερη ευθύνη απέναντι στο Ισραήλ. Αυτό ο πρέσβης το βρίσκει «κατανοητό». Το Βερολίνο όμως «δεν επιτρέπεται να συγχέει τον εβραϊκό λαό με την κυβέρνηση του Ισραήλ». Έτσι, η γερμανική κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να αναστείλει κάθε παροχή υποστήριξης προς το Ισραήλ.
Πρώτα ήρθε η απόφανση του διεθνούς Δικαστηρίου πως στη Γάζα υπάρχει κίνδυνος γενοκτονίας από πλευράς Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων, κάτι που αποτέλεσε αποτέλεσμα των νομικών ενεργειών της κυβέρνησης της Νότιας Αφρικής. Ενισχυτικά δημοσιοποιήθηκε η γνωμοδότηση του διακεκριμένου Γάλλου νομικού, Αλέ Πελέ, πως η παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού στο Ισραήλ διευκολύνει την τέλεση της γενοκτονίας και πως κανείς, ο,τιδήποτε κι αν διακυβεύεται, δεν επιτρέπεται να κινείται εκτός των ορίων του διεθνούς δικαίου. Έτσι, πάντα σύμφωνα με τη Νικαράγουα διά στόματος Γκόμες, η Γερμανία θα όφειλε να παύσει την αποστολή τέτοιου εξοπλισμού. Τέλος, η Γερμανία οφείλει να επαναλάβει τη χρηματοδότηση της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους κατοίκους της Γάζας, καθώς αυτή η αναστολή χρηματοδότησης επιτείνει τη γενοκτονία.
Αντιδράσεις, έκθετη η Γερμανία
Ήδη η Ολλανδία έχει αναστείλει την παράδοση F-16 στο Ισραήλ μετά από την απόφανση του διεθνούς Δικαστηρίου και την απόφαση εθνικού δικαστηρίου της σχετικά. Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό της Γερμανίας προκαλείται προβληματισμός σε διάφορα επίπεδα, που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως άγχος. Σε επίπεδο πολιτικών κομμάτων οι ηγεσίες στέκονται στο πλευρό του Ισραήλ. Παρόλο που γίνεται αναφορά γενικόλογα για τήρηση του δικαίου του πολέμου, αυτό δεν αποτελεί λόγο για αναθεώρηση της άνευ όρων υποστήριξης της δράσης του ισραηλινού στρατού και της ακροδεξιάς ρατσιστικής κυβέρνησης Νετανιάχου.
Μόνο το αριστερό κόμμα της Ζάρα Βάγκενκνεχτ έχει πάρει σαφώς θέση για διακοπή της υποστήριξης του Τελ Αβίβ και καλεί σε εμπάργκο πωλήσεων όπλων προς το Ισραήλ. Και σε αυτήν περίπτωση βέβαια με την ειδική φρασεολογία που αρμόζει σε Γερμανούς όταν μιλούν για το κράτος αυτό και καταδικάζοντας τις ενέργειες της Χαμάς. Πιο στρογγυλό λόγο διατυπώνει το αριστερό κόμμα DieLinke το οποίο επίσης καταδικάζει τη βία γενικά και κάνει λόγο για τις συνέπειες της δράσης των Ισραηλινών χωρίς να ξεχνά να αναφερθεί στη Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση. Όλα τα υπόλοιπα κόμματα, της ακροδεξιάς AfD συμπεριλαμβανομένης, στέκονται αναφανδόν στο πλευρό – τελικά – του Νετανιάχου.
Όσον αφορά στα ΜΜΕ, το θέμα απασχολεί πολύ η κίνηση της Νικαράγουας έχει δημιουργήσει το εξής σκηνικό: σύσσωμος ο τύπος, με εξαίρεση μερικά αριστερά μέσα, στέκεται στο πλευρό της κυβέρνησης και απορρίπτει τις κατηγορίες. Κοινός τόπος είναι επίσης ο χαρακτηρισμός της Νικαράγουα ως μία χώρα που κυβερνάται αυταρχικά από τους Σαντινίστας. Στην προσπάθειά τους όμως να επιχειρηματολογήσουν αναγκάζονται να αναφερθούν στις κατηγορίες και να δώσουν πληροφορίες σχετικά τόσο με το ύψος και το είδος της στρατιωτικής βοήθειας προς το Ισραήλ όσο και για την δραματική κατάσταση που έχει περιέλθει ο άμαχος πληθυσμός στη Γάζα. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται η εικόνα μιας χώρας, της Γερμανίας, η οποία επί της ουσίας παραδέχεται τις κατηγορίες και στη συνέχεια υποστηρίζει πως πράττει σωστά γιατί η υποστήριξη του Ισραήλ αποτελεί επίσημα κρατική υπόθεση της Γερμανίας, λόγω των ευθυνών από το Ολοκαύτωμα.
Με αυτόν τον τρόπο η Γερμανία εκτίθεται διπλά: στο εσωτερικό δημιουργείται το ερώτημα του μέχρι που μπορεί να φτάσει η υποστήριξη προς το Ισραήλ το οποίο δρα με τον τρόπο του παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο. Στο διεθνές πεδίο χάνει η Γερμανία την όποια έξωθεν καλή μαρτυρία. Η ανάγνωση των τοποθετήσεων τόσο των πολιτικών εκπροσώπων όσων και των πληροφοριών ή του σχολιασμού στα ΜΜΕ εύκολα οδηγεί στο συμπέρασμα πως το Ισραήλ κάνει κάτι, το λιγότερο, λάθος κι η Γερμανία το υποστηρίζει. Έτσι όμως μειώνεται η πολιτική της επιρροή, κάτι που σε τελική ανάλυση θα παίξει το ρόλο του και σε διεθνείς οικονομικές και άλλες σχέσεις. Σε αυτό το σημείο πίεσης ποντάρει η Νικαράγουα, ακόμα και αν δεν κερδίσει τον δικαστικό αγώνα. Κι αυτό το αναγνωρίζουν και οι Γερμανοί.
