Από άποψη τακτικής, το Ισραήλ φαίνεται ότι πέτυχε κάποια προσωρινά «κέρδη» στη Γάζα, όπου κατάφερε να καταστρέψει μεγάλο μέρος των υποδομών της Χαμάς, να στοχεύσει τους ηγέτες της και να εξαλείψει τους μαχητές της αντίστασης.
Αυτό συνοδεύτηκε από εγκληματικές μαζικές δολοφονίες και γενοκτονικές ενέργειες, που είχαν ως αποτέλεσμα έναν άνευ προηγουμένου αριθμό μαρτύρων στην ιστορία του αγώνα μας ενάντια στο Σιωνιστικό σχέδιο, παρά όλες τις ωμότητες του παρελθόντος.
Επιπλέον, το Ισραήλ έχει καταστήσει τη Γάζα σχεδόν ακατοίκητη, παρασύροντας αρκετές πλευρές σε συζητήσεις για αυτό που αναφέρεται ως «την επόμενη μέρα», σαν η σύγκρουση να περιορίζεται στη Γάζα και όχι στο σύνολο των κατεχόμενων εδαφών.
Αυτή η κίνηση χρησιμεύει επίσης για να συγκαλύψει τις ενέργειές της στη Γάζα, ενώ παράλληλα διατηρεί την κατοχή και προωθεί το πρώιμο σχέδιο εξυγίανσης του Σιωνισμού στη Δυτική Όχθη. Επιπλέον, στοχεύει στην απομόνωση κάθε δυνητικής οντότητας που θα μπορούσε να προκύψει στη Γάζα, σύμφωνα με το «ανανεωμένο όραμα» των Αμερικανών και ορισμένων Αράβων, ή να την επανακαταλάβει με νέες μεθόδους χωρίς να τραβήξει τη διεθνή προσοχή.
Ωστόσο, το Ισραήλ σήμερα δεν έχει την τρομοκρατική κυριαρχία που ασκούσε στην περιοχή για δεκαετίες μέσω των θεωριών της αποτροπής και των αποφασιστικών νικών του.
Στο βόρειο μέτωπο με τον Λίβανο, οι επιθέσεις σε συστήματα επικοινωνίας και οι προσπάθειες αποδυνάμωσης της Χεζμπολάχ μπορεί να είναι μέρος αυτών των τακτικών κερδών. Ωστόσο, αυτές οι νίκες έχουν περιορισμένο αντίκτυπο, καθώς δεν αντιμετωπίζουν τα θεμελιώδη ζητήματα που αντιμετωπίζει το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων των στόχων που έχει επίσημα ανακοινώσει: την επιστροφή των εποίκων στις βόρειες αποικίες και την αλλαγή των κανόνων εμπλοκής με τη Χεζμπολάχ.
Το Ισραήλ αντιμετωπίζει τώρα μια σημαντική στρατηγική κρίση. Παρά αυτές τις τακτικές νίκες, παραμένει ανίκανο να επιτύχει μια στρατηγική λύση ή να βρει μια μόνιμη λύση στη σύγκρουση, είτε στη Γάζα είτε στα βόρεια σύνορα με τη Χεζμπολάχ.
Ένας από τους κύριους λόγους αυτής της κρίσης είναι η παρατεταμένη αναμονή για τα αποτελέσματα των εκλογών στις ΗΠΑ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην υποστήριξη του Ισραήλ και στην καθοδήγηση της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφαλείας του, εξυπηρετώντας τα στρατηγικά του συμφέροντα στην περιοχή μας.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Ισραήλ μπορεί να βρεθεί σε στρατηγικό δίλημμα. Δεν μπορεί να κάνει αποφασιστικά βήματα χωρίς να γνωρίζει τη μελλοντική στάση της κυβέρνησης των ΗΠΑ, είτε υπό την ηγεσία του Χάρις είτε μιας νέας κυβέρνησης υπό τον Τραμπ που μπορεί να αλλάξει την προσέγγισή της στη Μέση Ανατολή. Το Ισραήλ μπορεί να περιμένει τη νίκη του Τραμπ, καθώς ευθυγραμμίζεται ιδεολογικά πιο στενά με τον Νετανιάχου και τα συμφέροντα της νέας φιλελεύθερης δεξιάς, η οποία επεκτείνει την επιρροή της παγκοσμίως και εγγυάται ισχυρότερη στρατηγική υποστήριξη για το Ισραήλ από τη Χάρις και το κόμμα της. Αν και οι διαφορές μεταξύ των δύο μερών σχετικά με τη σχέση ΗΠΑ-Ισραήλ είναι οριακές, αφορούν κυρίως ευρύτερα παγκόσμια ζητήματα.
Αυτό αφήνει το Ισραήλ σε μια θέση στρατηγικού δισταγμού. Επιδιώκει προσωρινά κέρδη για να ενισχύσει τη διαπραγματευτική του θέση, ειδικά με την πρόσφατα ανακοινωθείσα πρόταση σχετικά με τη συμφωνία με τη Χαμάς και τα ταυτόχρονα μηνύματα που στέλνονται στη Χεζμπολάχ. Ωστόσο, κατανοεί ότι η τρέχουσα κατάσταση δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ χωρίς σαφή, καθορισμένη και ουσιαστική υποστήριξη των ΗΠΑ, παράλληλα με την εσωτερική ισραηλινή σταθερότητα, η οποία αναμένεται να υλοποιηθεί, όπως συνέβη στο παρελθόν, όταν το Ισραήλ αντιμετωπίζει υπαρξιακές απειλές. Έτσι, συνεχίζει να εμπλέκεται σε έναν φαύλο κύκλο διαπραγματεύσεων με μεσολαβητικά κράτη, πετυχαίνοντας ελάχιστα.
Από την άλλη πλευρά, οι εσωτερικές κρίσεις του Ισραήλ παίζουν σημαντικό ρόλο στην καθυστέρηση οποιωνδήποτε τελικών αποφάσεων σχετικά με το βόρειο και το νότιο μέτωπο. Αυτές οι κρίσεις περιλαμβάνουν έντονες πολιτικές, κοινωνικές και σεχταριστικές διαιρέσεις σχετικά με την κυβέρνηση του Νετανιάχου, η οποία έχει δεχθεί ευρεία κριτική, ιδίως όσον αφορά τις δικαστικές μεταρρυθμίσεις και τις διαφωνίες μεταξύ των ακροδεξιών και των υπερορθόδοξων φατριών εντός της κυβέρνησης από πριν από τις 7 Οκτωβρίου. Επιπλέον, συνεχίζεται και κλιμακώνεται Οι συνεχιζόμενες λαϊκές διαδηλώσεις στο Ισραήλ με αίτημα μία άμεση συμφωνία με τη Χαμάς για την απελευθέρωση των Ισραηλινών αιχμαλώτων και την ανατροπή της κυβέρνησης του Νετανιάχου, αποσταθεροποιούν την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας.
Η περίπλοκη εσωτερική του κατάσταση αποδυναμώνει την ικανότητα της ισραηλινής κυβέρνησης να λαμβάνει αποφασιστικές αποφάσεις σχετικά με τη Γάζα και τη Χεζμπολάχ. Η κυβέρνηση αγωνίζεται να εξισορροπήσει τη διαχείριση των εξωτερικών απειλών με τη διατήρηση της εσωτερικής σταθερότητας. Επιπλέον, αυτές οι κρίσεις δυσκολεύουν την κυβέρνηση να υιοθετήσει μια ενιαία και συνεκτική στάση για τις εξελίξεις στα σύνορα του Λιβάνου ή στη Γάζα. Κατά συνέπεια, οι μεγάλες στρατηγικές είτε καθυστερούν είτε τροποποιούνται συνεχώς ως απάντηση στις εσωτερικές προκλήσεις και στις προσωπικές και ιδεολογικές φιλοδοξίες του Νετανιάχου.
Έτσι, το Ισραήλ βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Από τη μια πλευρά, αντιμετωπίζει απειλές για την ασφάλεια σε πολλαπλά μέτωπα, και από την άλλη, υποφέρει από εσωτερική πολιτική και κοινωνική διχόνοια. Αυτό δημιουργεί δισταγμό στη λήψη στρατηγικών αποφάσεων που σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια και ενισχύει τη σημασία εξωτερικών παραγόντων, όπως τα αποτελέσματα των εκλογών των ΗΠΑ και οι διεθνείς θέσεις, ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών που υποστήριξαν 124 χώρες, σε πείσμα των Η.Π.Α.». της αντιπολίτευσης. Το γεγονός σηματοδότησε μια πολιτική νίκη για τη θέση και τις διπλωματικές μας προσπάθειες, μετά τη συμβουλευτική απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου, πάνω στην οποία πρέπει να βασιστούμε μέσα από έννοιες διπλωματικής αντίστασης, καθώς μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους για περιφερειακή κινητικότητα.
Υπό το φως αυτών των εσωτερικών κρίσεων, μπορεί να ειπωθεί ότι το Ισραήλ επιδιώκει επί του παρόντος προσωρινά τακτικά κέρδη, αλλά δεν μπορεί να επιλύσει στρατηγικά τα ζητήματα εν μέσω του εσωτερικού του χάους και των συνεχιζόμενων απωλειών ζωών σε βορρά και νότο.
Αυτό περιπλέκεται περαιτέρω από τις αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων, την απομόνωση που αντιμετωπίζει το Ισραήλ στην παγκόσμια σκηνή και τις περιφερειακές και παγκόσμιες αλλαγές μετά τις 7 Οκτωβρίου, που έρχονται σε αντίθεση με τις αμερικανικές επιθυμίες, ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες προειδοποιήσεις της Σαουδικής Αραβίας πως δεν πρόκειται να ομαλοποιήσει τις σχέσεις με το Ισραήλ πριν την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους.
