Η γυναίκα από το χωριό Πτίτσια της Περιφέρειας Ρόβνο της Ουκρανίας, διηγήθηκε πως, έξι χρόνια τώρα, κάθε φορά που είναι να λειτουργηθούν, είναι και σε άμυνα κατά των επιθέσεων όσων θέλουν να αρπάξουν το ναό τους. «Όμως ούτε ένας μας δεν προσχώρησε στους σχισματικούς», είπε. Ο παπά-Σέργιος από τον αη-Γιώργη του χωριού Αικατερίνοφκα μίλησε για την επιδρομή των «πιστών» του Επιφάνιου – ουσιαστικά καθεστωτικών δυνάμεων- που τους άρπαξαν την εκκλησία τους, και πως, Αντίνα εγκαταλείψουν από φόβο, οι πιστοί που έρχονται στη λειτουργία έχουν πολλαπλασιαστεί. Τα ίδια πέρασαν και στο χωριό Ολένοφκα της εκκλησιαστικής επαρχίας Νιέζιν, όπου τους άρπαξαν την εκκλησία και τώρα χτίζουν άλλη, με εθελοντική εργασία, όλοι μαζί.
Η αγωνία των ιερέων, στις μικρές κοινότητες που ζουν την καθημερινή καταπίεση και καταστολή, και αντιμετωπίζουν την βία των οπαδών του περικυκλωμένου από νεοναζί Επιφάνιου, οι προσπάθειες της Ορθοδοξίας να επιβιώσει και πάλι υπό διωγμόν, όλα ακούστηκαν στην Λαύρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου των Σπηλαίων του Κιέβου, όπου συγκεντρώθηκαν, στις 22 του μηνός, 338 κληρικοί και λαϊκοί από δεκατέσσερις περιφέρειες της Ουκρανίας, αυτές που έχουν περισσότερο ταλαιπωρηθεί από τις επιδρομικές ενέργειες των οπαδών του Επιφάνιου.
Πέρα από τα 500 καταγραμμένα περιστατικά αρπαγής – με τη βία- ή παράνομης μετεγγραφής θρησκευτικών κοινοτήτων, πέρα από τις 400 αγωγές που ήδη έχουν κατατεθεί, τις 250 ποινικές διώξεις, τις αντίστοιχες προσφυγές στη δικαιοσύνη, πέρα από τους αριθμούς, οι απλοί πιστοί στην Ουκρανία είναι που ζουν σε συνθήκες ανεπίτρεπτες για πολιτισμένη χώρα, για δημοκρατικό κράτος. Η καθημερινή βία, οι διωγμοί, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πιστοί και πιστές της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία, μετά την αντικανονική και αμερικανοκίνητη απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να αποδώσει αυτοκεφαλία, οι καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν μπορούν να περιοριστούν ή να περιγραφούν με αριθμούς. Όσα ειπώθηκαν και καταγράφηκαν στην σύνοδο της Λαύρας, είναι δύσκολο να τα αποδεχθεί οποιοσδήποτε από μας, ακόμη και άπιστος, ακόμη και απλός υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Με το τέλος των διαδικασιών, λένε οι ειδήσεις, οι σύνεδροι υιοθέτησαν μήνυμα προς τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Β. Ζελένσκι, τον Πρωθυπουργό Ντ. Σμιγκάλ, τον Πρόεδρο της Βουλής Ντ. Ραζουμκόφ και τους βουλευτές, ζητώντας προστασία των δικαιωμάτων τους, και παράλληλα απευθύνθηκαν και προς τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες για υποστήριξη. Είναι ακριβώς αυτό το τελευταίο που αποτελεί το μεγαλύτερο τραύμα στο Σώμα του Χριστού, την Μία Αγία και Καθολική Εκκλησία, το Σώμα που με ευθύνη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σκίστηκε στα δύο. Είναι αυτό το τραύμα, το σχίσμα, και η εγκατάλειψη των Ορθοδόξων της Ουκρανίας στα χέρια των αρπακτικών σχισματικών και των επιδιώξεων των ΗΠΑ. Με θύμα τους απλούς ανθρώπους, που ακόμη και για να ανάψουν την Κυριακή το κεράκι τους πρέπει να περάσουν βασανιστήρια και να μαρτυρήσουν – να δώσουν, δηλαδή, ευθαρσώς τη μαρτυρία της πίστης τους, με το που βγαίνουν στο δρόμο για την Εκκλησία ή για τον όποιο ανοικτό χώρο τους περιμένει να λειτουργηθούν, μέσα στο κρύο και το χιόνι.
