Από την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στις 25 Μαΐου και μετά, ξέσπασε στις ΗΠΑ, σε κάθε πόλη σχεδόν, ένα τεράστιο και δυναμικό κίνημα. Το κίνημα Black Lives Matter (BLM, “Οι ζωές των μαύρων μετράνε”), μπορεί να μην δημιουργήθηκε φέτος, αλλά το 2020 απέκτησε μια πρωτόγνωρη δημοτικότητα.
Το κίνημα που ξεχύθηκε στους δρόμους εν μέσω πανδημίας τον Μάιο-Ιούνιο του 2020 ήταν ίσως το μαζικότερο κίνημα που βγήκε ποτέ στους δρόμους των ΗΠΑ.
Αν και τα αιτήματά του ήταν πολλά και διάσπαρτα, επικεντρωμένα στο ρατσισμό και την αποκατάσταση των αδικιών εναντίον των μαύρων και άλλων περιθωριοποιημένων πληθυσμών στις ΗΠΑ…
…κυρίως όμως ήταν εναντίον της αστυνομικής βίας, και του αστυνομικού κράτους. Οι διαδηλωτές στην Μιννεάπολη χαρακτηριστικά, κατέλαβαν και κατέστρεψαν αστυνομικό τμήμα. Το ένα αίτημα που ξεχώρισε από όλη αυτή την διαδικασία και χαρακτήρισε το κίνημα ήταν το Defund the Police (αποχρηματοδοτήστε την αστυνομία) ένα αίτημα που είχε αποτελέσματα, και έφτανε και στην απαίτηση διάλυσης της αστυνομίας:
Τούτων δοθέντων, η επιλογή από το Δημοκρατικό κόμμα του Τζο Μπάιντεν ως προεδρικού υποψηφίου (που είχε πάντως προηγηθεί των διαδηλώσεων), με δεδομένο τον κεντρικό ρόλο που είχε παίξει την δεκαετία του 90 για την δημιουργία του δρακόντιου νομοθετικού πλαισίου που εκτόξευσε το πληθυσμό των μαύρων αμερικανών στις φυλακές, και συνέβαλε στην δημιουργία της απέραντης φυλακής των ΗΠΑ, που παραμένει μακράν η χώρα στον κόσμο με τους περισσότερους κατοίκους της πίσω από τα σίδερα. Ενώ παράλληλα συνεργάστηκε με ανοιχτά ρατσιστές γερουσιαστές για να περιορίσουν τον φυλετικό διαχωρισμό στα σχολεία της χώρας
Αν η επιλογή του Μπάιντεν όμως έγινε πριν την δολοφονία του Τζόρτζ Φλόιντ, η επιλογή της Καμάλα Χάρις ως αντιπροέδρου γίνεται μετά. Και η Καμάλα Χάρις υπήρξε εκπρόσωπος του δικαστικού-αστυνομικού κατεστημένου της Καλιφόρνια, υπερηφανευόμενη για το ότι ήταν ο “αρχι-μπάτσος” (top cop) ως γενικός εισαγγελέας, της πολιτείας, αλλά και για τις επιδόσεις της στο να κλείνει φτωχούς, επί το πλείστον μαύρους, στην φυλακή, ενώ είχε φτάσει να επιδιώκει την φυλάκιση των γονέων των ανήλικων παιδιών που έκαναν κοπάνα από το σχολείο
Γενικά η θητεία της ως Γενικός Εισαγγελέας της Καλιφόρνια ήταν κάθε άλλο παρά προοδευτική, όπως της είχαν υπενθυμίσει ανθυποψήφιοί της στις προκριματικές εκλογές του Δημοκρατικού Κόμματος
Κάτι που αφορά και τη συνολική της παρουσία στα δημόσια πράγματα και ως εισαγγελέας και ως γερουσιαστής
Η επιλογή λοιπόν της Καμάλα Χάρις από τον Τζι Μπάιντεν ολοκληρώνει το θέατρο απαξίωσης από το Δημοκρατικό κατεστημένο, παρά τις συμβολικές “αντιρατσιστικές γονυκλισίες”
Όλη η αντιμετώπιση από το μηχανισμό του Δημοκρατικού Κόμματος, ενός μαζικού και δημοφιλούς κινήματος, που συνεχίζεται με ένταση ακόμα και σήμερα, είναι αντιμετώπιση επί της ουσίας απαξίωσής του
Παράλληλα με την περιθωριοποίηση της όλο και πιο ενισχυμένης αριστερής πτέρυγας του Δημοκρατικού Κόμματος (στην συμβολική για την αριστερά των δημοκρατικών στις ΗΠΑ, Αλεξάντρια Οκάσιο Κόρτες θα δοθεί στο συνέδριο των Δημοκρατικών ο ιλλιγγιώδης χρόνος των 60 δευτερολέπτων για να μιλήσει), γεννούν το ερώτημα αν ο πρώτος στόχος του Δημοκρατικού κόμματος είναι να νικήσουν τον Τραμπ, ή να περιθωριοποιήσουν και να αποκλείσουν από την πολιτική εκπροσώπηση τις κάθε λογής φωνές από τα αριστερά, που κερδίζουν έδαφος στην αμερικανική κοινωνία ιδίως, αλλά όχι μόνο, ανάμεσα στην νεολαία. Αυτό σε μια συγκυρία οικονομικής καταστροφής για μεγάλο τμήμα των νοικοκυριών, πρωτοφανών κερδών για τους αμερικάνους δισεκατομμυριούχους, αλλά και αποτυχίας εν μέσω της πανδημίας του, κυρίως ιδιωτικού, συστήματος υγείας των ΗΠΑ.
Το Δημοκρατικό κατεστημένο έχοντας καταστείλει επιτυχώς για άλλη μια φορά την “ανταρσία του Σάντερς”, μοιάζει να αγνοεί ξανά την εκλογική του βάση, την όλο και πιο δημοφιλή αριστερή του πτέρυγα, και ιδιαίτερα τους νέους, ενώ ουσιαστικά περιγελά με τις επιλογές του το μαζικότερο πολιτικό κίνημα στην πρόσφατη ιστορία των ΗΠΑ. Ο Τραμπ και η απέχθεια που έχει δημιουργηθεί προς το πρόσωπό του, συν τοις άλλοις και για τον καταστροφικό χειρισμό της πανδημίας που βύθισε και την αμερικανική οικονομία και έκανε την χώρα παγκόσμια πρωτεύουσα του COVID 19, μοιάζει εύκολος στόχος. Οι Δημοκρατικοί βασίζονται στην απέχθεια όλης της βάσης τους για αυτόν. Οι δημοσκοπήσεις τον φέρουν να χάνει άνετα απέναντι στον Μπάιντεν. Μένει να αποδειχθεί αν οι επιλογές τους αντέξουν στην αποξένωση μεγάλου μέρους της δυναμικής βάσης τους, ή αν η υπεροψία αυτή, οδηγήσει σε νέο φιάσκο τύπου Κλίντον 2016
