Ο λύκος κι αν εγέρασε, λένε. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι το απέδειξε, εικοσιέξι χρόνια και μισό αφότου αποφάσισε να κατέλθει στην πολιτική κονίστρα για να υπερασπίσει τα οικονομικά του συμφέροντα, όταν ένιωσε πως η επιχείρηση “Καθαρά Χέρια” θα έθετε εν κινδύνω τις επενδύσεις του, που είχε καταφέρει να γιγαντώσει χάρις στη διαφθορά που εξέθρεφε και τον εξέθρεφε. Έτσι ο “γερόλυκος” Σίλβιο (που όμως βάφει το μαλλί του) κατέφυγε για άλλη μία φορά στα πολιτικά του κόλπα, όταν ένιωσε πως η δυναστεία του στην πολυεθνική Mediaset κινδυνεύει από τον επιθετικό επεκτατισμό του γαλλικού κολοσσού Vivendi.

O Cavaliere αποτάσσοντας τις προηγούμενες δηλώσεις του κατά της κυβερνητικής πολιτικής για την οικονομία και την διαχείριση της κρίσης της κορονοϊού, γύρισε την πλάτη στους άλλους εταίρους του της κεντρο-ακροδεξιάς (Λέγκα και Αδέλφια της Ιταλίας) για να επιτύχει την ψήφιση της τροποποίησης, που εμπεριέχεται στο νομοσχέδιο για τον προϋπολογισμό και την αντιμετώπιση της Covid-19 για τη διάσωση της εταιρείας του Mediaset , και αφού αυτή πέρασε ο ίδιος ανέκρουσε πρύμναν και δηλώνει orbi et urbi πως δεν προτίθεται να ψηφίσει την κύρωση της προσφυγής της χώρας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, για τον οποίο καίγεται ο πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε, ώστε να ρεύσει ο πολυπόθητος “πακτωλός” χρημάτων του Ταμείου Ανασυγκρότησης.

Και ο Μπερλουσκόνι με διάτορη δήλωσή του φυσικά ξαναδηλώνει πίστη στους συμμάχους του Ματέο Σαλβίνι και Τζόρτζα Μελόνι, ενώνοντας τη φωνή του στην αντι-ευρωπαϊκή στάση των δύο ακροδεξιών ηγετών. Φυσικά έσπευσε να δικαιολογήσει την απόφασή του να μη στηρίξει την προσφυγή στον ΕΜΣ (που οι Βρυξέλλες συναρτούν άμεσα με την εκταμίευση και των χρημάτων του Υπερταμείου Ανάπτυξης για την Ιταλία) επικαλούμενος το γεγονός ότι η ενεργοποίηση της ισχύος αυτού του Μηχανισμού δεν θα εγκρίνεται από το Ευρωκοινοβούλιο, ενώ οι Βρυξέλλες θα τηρούν “καθαρά ρόλο συμβολαιογράφου” στην διάθεση των κονδυλίων, τα οποία ενδέχεται να διατεθούν σε τομείς ολότελα διαφορετικούς από εκείνους που βούλεται η κυβέρνηση της Ιταλίας”. Επιπλέον, κατά τον Μπερλουσκόνι, ο ΕΜΣ “διαχωρίζει τα κράτη σε χώρες Α κατηγορίας και Β”.

Αναμένεται πλέον η αντίδραση της “απατημένης” κυβέρνησης, που πίστεψε ότι το σχεδόν δεκαήμερο “φλερτ” με τον Μπερλουσκόνι θα της έλυνε τα χέρια. Βεβαίως πάντα ο Κόντε μπορεί να επιχειρηματολογήσει πως άλλο το Υπερταμείο (που κυρώθηκε με τον προϋπολογισμό) και άλλο ο ΕΜΣ, αλλά ο λεκτικός τούτος τακτικισμός δεν κρύβει την ευπιστία της συγκυβέρνησης και ιδίως του σοσιαλφιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος. Ο μεγαλύτερος εταίρος της συγκυβέρνησης ευελπιστούσε πως αφενός θα αντιμετώπιζε καλύτερα τον ενδοπαραταξιακό πόλεμο χαρακωμάτων από το κόμμα του πρώην πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι και αφετέρου θα απομάκρυνε τον Καβαλιέρε από τον δεξιό συνασπισμό, ενόψει των μελλοντικών ψηφοφοριών στο Κοινοβούλιο, αλλά και (γιατί όχι;) μίας πιθανής νέας κυβέρνησης ευρείας συμμαχίας. Ιδίως σε περίπτωση που το συγκυβερνών Κίνημα των Πέντε Αστέρων, που ήδη διέρχεται μία περίοδο εσωτερικής κρίσης και “ομφαλοσκοπίας”, με κάποιους από τους βουλευτές του να “διαρρέουν” προς τ’ αριστερά ή προς τα δεξιά, παύσει να αποτελεί στιβαρή βακτηρία για την κυβέρνηση.