Δριμεία κριτική άσκησε η Σία Αναγνωστοπούλου, τομεάρχης Πολιτισμού της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, για την υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη σε σχέση με τον διορισμό αλλά και την παραίτησή του από το Εθνικό Θέατρο. Με την ερώτησή της η κ. Αναγνωστοπούλου αναρωτιέται πώς η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, παραμένει ακόμα στη θέση της.

Η δήλωση της Σίας Αναγνωστοπούλου, τομεάρχη  Πολιτισμού της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία​:

Σε ποια πολιτισμένη και δημοκρατική χώρα θα έπεφτε τέτοια βαριά σκιά πάνω από έναν από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς οργανισμούς της και δεν θα είχε ανοίξει ρουθούνι;

Σε ποια χώρα, στην οποία θα ακυρωνόταν δημόσια προκήρυξη και ο διορισμός καλλιτεχνικού διευθυντή θα γινόταν με απευθείας ανάθεση σε πρωθυπουργικό φίλο στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος(!), δεν θα παραιτούνταν αμέσως σε περίπτωση οργίου φημών για κακοποιητικές πράξεις και ο διορισμένος καλλιτεχνικός διευθυντής και η υπουργός που τον διόρισε και δεν θα έβγαινε ο πρωθυπουργός να απολογηθεί ζητώντας συγγνώμη;

Σε ποια χώρα θα υπήρχε επιστολή σπουδαστών και σπουδαστριών του Εθνικού Θεάτρου, με την οποία θα καταγγελλόταν ρητώς ότι «έχουν βιώσει περιστατικά κακοποίησης και σεξουαλικής παρενόχλησης» και δεν θα αντιδρούσε το υπουργείο, δεν θα κινούσε γη και ουρανό να μάθει τι έχει συμβεί, δεν θα ζητούσε από τις δικαστικές αρχές τη σε βάθος διερεύνηση;

Σε ποια χώρα που η αξιωματική αντιπολίτευση θα έκανε το καθήκον της λειτουργώντας με θεσμική σοβαρότητα και πολιτική ευαισθησία (όχι με κομματικό μένος και κτηνωδία αλά Μάτι), επικοινωνώντας μάλιστα με τον υφυπουργό και στελέχη του θεάτρου, ζητώντας άμεσες ενέργειες για την προστασία του θεσμού κυρίως όμως των σπουδαστών και των ηθοποιών, το υπουργείο αλλά και τα στελέχη θα αδιαφορούσαν;

Σε ποια χώρα θα δημοσιευόταν συνέντευξη με βαριά στοιχεία και η υπουργός Πολιτισμού θα τα απέδιδε όλα αυτά σε «σκοπιμότητες» και θα συνέχιζε το «θεάρεστο» έργο της με τις ευλογίες του πρωθυπουργού και των ΜΜΕ, δείχνοντας εξοργιστική διακριτική μεταχείριση σε σχέση με άλλες περιπτώσεις;

Σε ποια χώρα η διοίκηση της δημόσιας τηλεόρασης θα εξέπεμπε SOS προκειμένου ο καλλιτεχνικός διευθυντής να εμφανίζεται μόνος του στις φωτογραφίες χωρίς τους φίλους και τους κολλητούς του;

Σε ποια χώρα, τη στιγμή που το θέατρο ανοίγει ένα μεγάλο δρόμο κάθαρσης, όχι μόνο του καλλιτεχνικού χώρου αλλά για όλη την κοινωνία, η αρχική καταγγελτική ανακοίνωση των σπουδαστών και σπουδαστριών του Εθνικού Θεάτρου, μετά τη συνεχή επιχείρηση συγκάλυψης του ζητήματος από την πολιτική ηγεσία, θα γειωνόταν με μια άλλη ανακοίνωση και μάλιστα κοινή με την διευθύντρια σπουδών της Σχολής και τους διδάσκοντες σχεδόν απολογητική, αφού η πρώτη δήθεν έδωσε το δικαίωμα σε «εργαλειοποιήσεις»;

Σε ποια χώρα, τέλος, που υπάρχει τσίπα θα έφτανε η κυβέρνηση να καταγγείλει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για χυδαιότητα, επειδή «τόλμησε» να κάνει το αυτονόητο ζητώντας εξηγήσεις και παραιτήσεις;

Όλα αυτά μπορούν να συμβούν στην Ελλάδα αυτής της συγκεκριμένης ΝΔ, μίγμα ακροδεξιάς και ακραίου κέντρου. Στη χώρα όπου ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι αυτός είναι το δημόσιο συμφέρον, ότι το επιτελικό κράτος και οι κολλητοί είναι οι «άριστοι» στο απυρόβλητο.

Στη χώρα όπου μια υπουργός έχει μετατρέψει σε τσαρδάκι της το υπουργείο Πολιτισμού, αποφασίζοντας για τη μοίρα των αρχαιοτήτων, για τη μοίρα του κόσμου του Πολιτισμού, για το ήθος των θεσμών του, με περισσή αλαζονεία και πλήρη στήριξη από τον πρωθυπουργό και τα ΜΜΕ.

Στη χώρα, τέλος, όπου ένα σκληρό δίκτυο εξουσίας θεωρεί ότι μπορεί να λυμαίνεται κατά το δοκούν και χωρίς απολογία, τη χώρα και τους θεσμούς της.

Αυτή η ξετσιπωσιά όμως δεν θα περάσει. Η συγκάλυψη δεν πρόκειται να πετύχει. Κι αυτό γιατί τα στόματα άνοιξαν και οι άνθρωποι του Πολιτισμού, οι ίδιοι που είχαν την τόλμη να ξεσκεπάσουν τη σαπίλα, θα φτάσουν μέχρι την κάθαρση. Κι εμείς θα είμαστε δίπλα τους, με όποιο κόστος. Γιατί οι άνθρωποι αυτής της χώρας το αξίζουν.