Δυστυχώς, με βάση την παρούσα τεχνολογία, όχι μόνο τα διαστρικά ταξίδια σε άλλα ηλιακά συστήματα είναι αδύνατα αλλά ακόμα και ο μαζικός εποικισμός του γειτονικού μας Άρη δεν πρόκειται να συμβεί στο ορατό μέλλον (παρά τις γεμάτες αθεμελίωτη αισιοδοξία ανακοινώσεις καθαρής προπαγάνδας των ενδιαφερόμενων δυνάμεων, βασικά ΗΠΑ και Κίνας). Για μας τους μισανθρώπους, αυτά τα δύο δεδομένα αποτελούν σκληρό χτύπημα της μοίρας: φρούδες αποδεικνύονται οι ελπίδες που τρέφαμε να απαλλαγούμε από την παρουσία όλων των συγκατοίκων μας στον πλανήτη. Μόνη αμυδρή ελπίδα που μένει ζωντανή είναι η ασύλληπτα προηγμένη τεχνολογία που χρειάζεται για τέτοια ταξίδια να βρίσκεται στα χέρια εξωγήινων πολιτισμών, οι οποίοι, αφού επισκεφτούν την Γη και απαγάγουν εμάς τους μισανθρώπους (και μόνον εμάς), θα κάνουν ό,τι κάνουν όλοι οι προηγμένοι εξωγήινοι εισβολείς που σέβονται τον εαυτό τους, ήτοι θα τον καταστρέψουν ολοσχερώς. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται ότι θα κάνουν ο κυρίαρχος προσανατολισμένος στον φόβο και την απειλή λόγος, όπως αυτός εκφράζεται εν προκειμένω από την pulp επιστημονική φαντασία.

Και πράγματι, σε αυτήν την κατεύθυνση (τον φόβο και την απειλή) κατατείνουν πρόσφατες εξελίξεις από την ηγέτιδα δύναμη του πολιτισμένου κόσμου, τις ΗΠΑ. Μόλις την Παρασκευή 25 Ιουνίου δημοσιοποιήθηκε η (αποχαρακτηρισμένη πάντως) “Προκαταρκτική εκτίμηση: Άγνωστης Ταυτότητας Εναέρια Φαινόμενα” (Preliminary Assessment: Unidentified Aerial Phenomena) από το γραφείο της Διευθύντριας των Εθνικών Υπηρεσιών Ασφαλείας (ODNI), ύστερα από σχετικό αίτημα που είχε υποβάλει, με όλες τις σφραγίδες και τα χαρτόσημα, η Γερουσία των ΗΠΑ που ζητούσε εναγωνίως να μάθει επιτέλους την αλήθεια (η οποία, ως γνωστόν, “είναι εκεί έξω”).

Η έκθεση αυτή όχι μόνο δεν ήρθε από το πουθενά, αλλά προετοιμάστηκε καθ’ όλον τον Μάιο από έναν ορυμαγδό σχετικών δημοσιευμάτων στα αμερικάνικα μίντια με σεμνούς τίτλους όπως “Αποτυχία των υπηρεσιών πληροφοριών στο θέμα των UFO ‘στο επίπεδο της 9/11’” ή “Πώς τα UFO από αστείο έγιναν ανησυχία εθνικής ασφαλείας στην Ουάσινγκτον”. Ακόμα και ο νεολογισμός “Άγνωστης Ταυτότητας Εναέρια Φαινόμενα” (UAP ή ΑΤΕΦ) έχει μήνες που κυκλοφορεί ως η “σωστή” πλέον ορολογία που πρέπει να ακολουθούν όλοι και όλες. Είμαστε ξαφνικά σε ένα κλίμα που κατά τα άλλα ψύχραιμοι παρατηρητές των τεκταινομένων και κατά συρροή σκεπτικιστές στο θέμα των εξωγήινων έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται “Βρε μπας και όντως υπάρχουν και μας το φέρνουν σιγά-σιγά;”

Λοιπόν; Τελικά, ζουν ανάμεσά μας;

Μπα, πού τέτοια τύχη…

ΑΤΕΦ: Μια μεγάλη ιστορία

Σποραδικές θεάσεις UFO έχουμε από αρχαίων χρόνων. Συστηματικές όμως, μαζικές θεάσεις για πρώτη φορά έγιναν από τους κατά τεκμήριο πλέον αξιόπιστους μάρτυρες, τους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας και Ναυτικού στον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι οποίοι εφηύραν και τον όρο “Foo Fighters” για αυτά (εξ ου και το όνομα του ενδιαφέροντος μετα-grunge συγκροτήματος). Η αξιοπιστία και αντικειμενικότητα των μαρτυριών αυτών ενισχύεται δραστικά από το γεγονός ότι οι θεάσεις καταγράφονται κυρίως γύρω και κοντά σε εγκαταστάσεις των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων (και μάλιστα αυτές οι θεάσεις ήταν ιδιαίτερα συνηθισμένες κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου). Φαίνεται ότι οι εξωγήινοι, για δικούς τους λόγους (ή επειδή τα έχουν κάνει πλακάκια με την κυβέρνηση, ό,τι προτιμάτε) εμφανίζονται κυρίως (αλλά όχι αποκλειστικά) στα μάτια των πιλότων. Όπως λέει σχετικά και ο Dr. Hynek, επιστημονικός σύμβουλος της αεροπορίας την δεκαετία του ’70 και συντάκτης μιας (της σημαντικότερης ως τώρα) έκθεσης για τα UFO, “Προς έκπληξή μας [Surprisingly] οι πιλότοι και της πολιτικής και της πολεμικής αεροπορίας είναι ιδιαιτέρως κακοί αυτόπτες μάρτυρες” (The Hynek UFO Report, 1977, σελ. 271).

Τα UFO δεν σταμάτησαν να μας επισκέπτονται τις επόμενες δεκαετίες και να απάγουν διάφορους ανύποπτους πολίτες, τους οποίους υπέβαλαν σε όσο σκληρές δοκιμασίες (συχνά σεξουαλικού τύπου) φαντασιωνόταν ο καθένας. Είναι όμως κάπως περίεργο ότι το ενδιαφέρον των εξωγήινων για τον μικρό πλανήτη μας κάπως σαν να κάμφθηκε από τότε που εμφανίστηκαν “έξυπνα” κινητά. Η μεν νοημοσύνη των κινητών είναι διαφιλονικούμενο ζήτημα, το γεγονός ότι είναι εξοπλισμένα με υψηλότατης ευκρίνειας φωτογραφικές και κινηματογραφικές κάμερες, όχι. Βέβαια, ακόμα και κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου ήταν δύσκολα κατανοητό ότι όλες ανεξαιρέτως (μα όλες) οι σχετικές φωτογραφίες και βίντεο ήταν εξαιρετικά χαμηλής ευκρίνειας και σαφήνειας· το γεγονός δικαιολογείται (εν μέρει) από το ότι ο αναγκαίος εξοπλισμός ήταν σπάνιος, δύσχρηστος και λιγότερο ικανός για λήψη σε δύσκολες συνθήκες. Πολύ λιγότερο κατανοητό είναι όμως ότι σε μια εποχή που τα πάντα έχουν τη θέση τους στα σόσιαλ μίντια σχεδόν σε ζωντανή μετάδοση με βίντεο υψηλής ευκρίνειας (η ψύχραιμη έφηβη που κινηματογράφησε την δολοφονία του Τζορτ Φλόιντ τιμήθηκε με εύφημη μνεία στα φετινά Pulitzer), κανένας από όσους βλέπουν ένα UFO δεν τυχαίνει να έχει πάνω του ένα κινητό την κρίσιμη στιγμή ή, ακόμα και αν έχει, δεν τυχαίνει να είναι αρκετά έξυπνος για να γυρίσει ένα λογικά λεπτομερές βίντεο. Το αποτέλεσμα είναι τα τελευταία είκοσι χρόνια να μην υπάρχει πια η πληθώρα “τεκμηρίων” που υπήρχε μια προηγούμενη, λιγότερο τεχνολογικά αναπτυγμένη εποχή.

Η έκθεση της ODNI δεν ασχολείται με τα (ανύπαρκτα πλέον) ερασιτεχνικά τεκμήρια, αλλά με υλικό που μάζεψαν οι (ιδιαίτερα “αξιόπιστες”, όπως είπαμε) ένοπλες δυνάμεις και η “κοινότητα υπηρεσιών πληροφοριών” (Intelligence Community – τι τρόπος να χρησιμοποιήσει κανείς τη λέξη “κοινότητα”!) μεταξύ 2004 και 2021. Πρόκειται για τα πιο σύγχρονα συστήματα παρακολούθησης εχθρικών οπλικών συστημάτων, τα τελευταίας τεχνολογίας αεροσκάφη, τα καλύτερα ραντάρ που διαθέτει η υπερδύναμη, τα οποία τα χειρίζονται τα έμπειρα χέρια των πιλότων-σούπερμεν που επανδρώνουν το Top Gun και τις άλλες κορυφαίες σχολές πολέμου του πλανήτη. Τα βίντεο λοιπόν αυτά είναι τέτοιας ποιότητας που οι κακής ποιότητας πλαστογραφίες της δεκαετίας του ‘90 είναι μπροστά τους αληθοφανείς. Η έκθεση κατόπιν τούτου εκφράζει επιφύλαξη· αν και χωρίς καμία αμφιβολία κρίνει το ζήτημα ως κρίσιμο για την εθνική ασφάλεια (και ποιο ζήτημα δεν είναι κρίσιμο για την Εθνική Ασφάλεια, αν μιλάνε οι υπηρεσίες εθνικής ασφαλείας;), καταλήγει βασικά σε δύο συμπεράσματα.

• Η απόλυτη πλειονότητα των τεκμηρίων δεν επιτρέπει την εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων. Οι εξαιρέσεις αφορούν τα λίγα τεκμήρια που χωρίς αμφιβολία δεν είναι εξωγήινης προέλευσης.
• Για να εξηγηθούν τα UAP (δηλαδή τα ΑΤΕΦ, δηλαδή τα UFO δηλαδή τα ΑΤΙΑ) θα απαιτηθεί συστηματική “επένδυση σε ανάλυση, συλλογή και υποδομές”. Με άλλα λόγια, λεφτά. Η έκθεση προς τη Γερουσία είναι απλώς μια έκκληση για αύξηση των χρηματοδοτήσεων, επενδυμένη με πιασάρικο τίτλο. Δώστε λεφτά να σας βρούμε όσα πράσινα ανθρωπάκια τραβάει η ψυχή σας…

Τα Ούφο του Πενταγώνου

Αν τα παραπάνω είναι τόσο τετριμμένα και άνευ σημασίας όσο ισχυριζόμαστε (και μάλιστα κάνοντας, λελογισμένη πάντως, χρήση ειρωνείας), πώς δικαιολογείται ότι ασχολούνται στα σοβαρά με τέτοια ζητήματα όχι μόνον η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη του κόσμου, αλλά και οι μυστικές της υπηρεσίες και η Γερουσία; Είναι δυνατόν, αυτοί όλοι, ο εκτελεστικός, νομοθετικός και στρατιωτικός βαθύς πυρήνας του κατεξοχήν κράτους του Δυτικού Κόσμου να είναι ένα μάτσο αλαφροΐσκιωτοι που κυνηγάνε διαστημοφαντάσματα;

Πρώτον, όχι κατ’ ανάγκην, αφού το συμπέρασμα της επιτροπής, ότι δηλ. χρειάζεται περισσότερη μελέτη, ισχύει. Όντως θα ήταν ενδιαφέρον να ακούσουμε τα συμπεράσματα ειδικών (και όχι “ειδικών”) σε ζητήματα φωτογραφίας και βίντεο για το ζήτημα. Ακόμα περισσότερο που η ίδια η επιτροπή λέει ότι “Ο περιορισμένος αριθμός δειγμάτων υψηλής ποιότητας περιορίζει τη δυνατότητα στέρεων συμπερασμάτων […] Σε έναν περιορισμένο αριθμό δειγμάτων τα ΑΤΕΦ φαίνεται να επιδεικνύουν ασυνήθιστα χαρακτηριστικά πτήσης. Ακόμα και σε αυτές τις παρατηρήσεις, τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι αποτέλεσμα σφαλμάτων αισθητήρων, απάτης ή λάθος αντίληψης του παρατηρητή και απαιτούν περαιτέρω ανάλυση”.

Δεύτερον, ναι, γιατί όχι;

Θρηνώντας για το κατάντημα της ερευνητικής δημοσιογραφίας στην εποχή μας που δεν είναι παρά αχνή σκιά του παλιότερου εαυτού της και καταπίνει άκριτα όποια μπαρούφα της σερβίρουν οι κρατικοί μηχανισμοί, θα παρατηρήσουμε ότι υπήρξε εντούτοις τουλάχιστον ένας δημοσιογράφος που είπε να σκαλίσει λίγο παραπάνω την υπόθεση ήδη από τον Μάιο.

“Πίσω από τις γυαλιστερές σελίδες των ιλλουστρασιόν περιοδικών και των μαρμάρινων κολώνων του Καπιτωλίου, οι ελίτ των μέσων και του Κονγκρέσου εξαπατήθηκαν από μια μικρή ομάδα ανθρώπων με περίεργες απόψεις για την επιστήμη. [Εμείς στο “Κοσμοδρόμιο”, όντας αδιόρθωτα συνωμοσιολόγοι, δεν συμμεριζόμαστε την άποψη περί εξαπάτησης, προτιμώντας την ερμηνεία της συνενοχής]. Γιατί άλλο πράγμα είναι να απορρίψει κανείς τα UFO ως φαντασία ή μανία, και άλλο τα λεφτά, οι διασυνδέσεις και η ισχύς που διαχειρίζεται μια ομάδα πιστών στα UFΟ, οι οποίοι, ενσωματωμένοι στην αμυντική βιομηχανία, είναι σε θέση να προσφέρουν μια μορφή επιστήμης ενισχυμένης με μυστικισμό”, για ίδιον όφελος, θα συμπληρώναμε.

Βασικά υπάρχει μια μακρά παράδοση που συνδέει μυστικισμό, εξωγήινους και θεωρίες συνωμοσίας, γεγονός που δυσκολεύει την ψύχραιμη μελέτη των όποιων τεκμηρίων. Ο Hynek, αυτός που εύρισκε τους πιλότους αναξιόπιστους, ήθελε πολύ να πιστέψει τις μαρτυρίες τους, όντας εκ των προτέρων πεπεισμένος για την ύπαρξη εξωγήινων μεταφυσικών οντοτήτων (επίσης ήταν Ροδοσταυρίτης). Φίλος του ήταν ο Σαϊεντολόγος και φυσικός Hal Puthoff, θαυμαστής του Ούρι Γκέλλερ που λύγιζε πιρούνια με τις ψυχικές του δυνάμεις. Ο Puthoff δούλευε για το “Project Stargate”, ένα πρόγραμμα των μυστικών υπηρεσιών που επιχειρούσε να χρησιμοποιήσει ψυχικές δυνάμεις για σκοπούς κατασκοπείας κτλ. Όπως κι αν έχει το πρόγραμμα αυτό περιέργως πως απέτυχε και διακόπηκε το 1995.

Εδώ μπαίνει στην ιστορία ο μεγιστάνας ξενοδοχειακών επιχειρήσεων Robert Bigelow, χρόνια μπλεγμένος με ουφολόγους, θεωρίες συνωμοσίας, απαγωγές από εξωγήινους και πολύ Area 51. Ο Bigelow έχοντας ήδη μαζέψει ένα αξιόλογο δυναμικό ουφομπαρουφολόγων στο χρηματοδοτημένο από τον ίδιο National Institute for Discovery Science, (NIDS) έψαχνε για χρόνια να αποδείξει (χωρίς επιτυχία) τις “ειδικές” ιδιότητες της ερήμου στη Γιούτα. Οι επιτυχίες του Ινστιτούτου ήταν περιορισμένες σε αυτόν τον τομέα και τελικά το Πεντάγωνο αρνήθηκε να δημοσιεύσει τα αποτελέσματα της έρευνάς του, αλλά φαίνεται ότι στην πορεία δημιουργήθηκε μια ενδιαφέρουσα εσωτερική μυθολογία, ότι δηλαδή ο αμερικανικός στρατός ενεργά παρεμποδίζει την έρευνα για τα UFO, επειδή φοβάται ότι η έρευνα για εξωγήινους δαίμονες μπορεί να προκαλέσει την οργή του Εωσφόρου αυτοπροσώπως και αν συμβεί κάτι τέτοιο ζήτω που καήκαμε (αλήθεια τα είπαν αυτά; Δεν ξέρουμε, αλλά αυτό ισχυρίζονται οι New York Times).

Ο Bigelow είχε και συμβόλαια μέσω της αεροδιαστημικής του εταιρίας και με τη ΝΑΣΑ. Σκοπός της συνεργασίας ήταν η ανάπτυξη ενός διαστημικού ξενοδοχείου με κόστος διαμονής μόλις 5 εκατ. δολάρια ανά τρεις μέρες. Η συνεργασία δεν φαίνεται να πήγε καλά δεδομένου ότι η Bigelow Aerospace απέλυσε τους εργαζόμενούς της και έκλεισε το 2020.

Εν πάσει περιπτώσει, τόσα χρόνια στους διαδρόμους της εξουσίας, ο Bigelow είχε πιάσει κολλητιλίκια με διάφορους βουλευτές κτλ, από τους οποίους κατάφερνε να βρίσκει διάφορα ζουμερά συμβόλαια κάποιων δεκάδων εκατομμυρίων κάθε φορά με σκοπό πάντα την “ασφάλεια των πιλότων μας”, την “διασφάλιση της αεροπλοΐας μας” κτλ. κτλ. Η “ασφάλεια” για έναν περίεργο λόγο είναι η πρώτη κουβέντα που έρχεται στο μυαλό όλων αυτών των τύπων. Και όχι μόνον των πατενταρισμένων ακροδεξιών: οι επαφές του Bigelow φαίνεται να ήταν κυρίως στο Δημοκρατικό Κόμμα από το οποίο εξασφαλίζει τα ερευνητικά συμβόλαια. Ο κατεξοχήν ψεκασμένος πρόεδρος, ο Τραμπ, όταν είχε ρωτηθεί σχετικά είχε παρατηρήσει, σύντομα και περιεκτικά: “Όντως είχα μια πολύ σύντομη ενημέρωση σχετικά. Υπάρχει κόσμος που λέει ότι βλέπει UFO. Αν το πιστεύω; Όχι ιδιαίτερα”.

Με άλλα λόγια, όλη η φασαρία για τα UFO του Πενταγώνου, όλες οι αποκαλυπτικές δημοσιογραφικές επιτυχίες για τους εξωγήινους που οι μυστικές υπηρεσίες αρνούνται να διαψεύσουν (άρα έμμεσα επιβεβαιώνουν), δεν οφείλεται στο ότι το Πεντάγωνο, το Ναυτικό η Αεροπορία ή το κράτος εν γένει ανησύχησαν για τα UFO. Όλο το άφθονο ηλεκτρονικό μελάνι που χύθηκε τους τελευταίους μήνες διεθνώς (και στη χώρα μας), εκτός από τη σοβαρή δημοσιογραφική αβελτηρία που φανερώνει (τα στοιχεία που αποδεικνύουν την έλλειψη φερεγγυότητας είναι διαθέσιμα ύστερα από λίγα κλικ), οφείλεται στο ότι διάφοροι πυροβολημένοι σε υψηλές θέσεις, όχι πολύ διαφορετικοί από τους δικούς μας πυροβολημένους τηλέμπορους, ακροδεξιούς και ουφολόγους που πιστεύουν στους ιπτάμενους δίσκους των ναζί και τα νεφιλείμ (Γένεσις, ς´ 4), έχουν την πολυτέλεια να μοιράζουν εκατομμύρια (στην συγκεκριμένη περίπτωση το συμβόλαιο κόστισε 22 εκατομμύρια δολάρια) σε διάφορους κολλητούς ουφολόγους, που έτσι απόκτησαν το κύρος να διαφημίσουν τα γελοία και ανάξια λόγου κατορθώματά τους ως αποκαλύψεις των μυστικών του κράτους, του σύμπαντος και της ζωής.

Μόνο ένα είναι το ενδιαφέρον ερώτημα που έχουμε να εξάγάγουμε από όλα αυτά και δεν αφορά τα επουράνια αλλά τα επίγεια UFO. Σε τι κατάσταση ακριβώς βρίσκεται το αμερικάνικο κράτος που να επιτρέπει σε κάτι τέτοια νούμερα να κατέχουν τέτοιες θέσεις εξουσίας; Σε τι κατάσταση βρίσκονται οι μηχανισμοί “ελέγχου” της εξουσίας (βλ. μέσα ενημέρωσης) που καταπίνουν αμάσητη και αναπαράγουν άκριτα κάθε μυστικιστική βλακεία κατεβαίνει στο νου κάθε πυροβολημένου (ας μας συγχωρεθεί η κάπως ελευθεριάζουσα γλώσσα) προκειμένου να συνδυάσει το τερπνόν μετά του ωφελίμου; Πώς μπορεί να είναι “υπερδύναμη” και ηγέτιδα του Δυτικού Κόσμου μια χώρα που φωνή της λογικής είναι ένας τύπος σαν τον Ντόναλντ Τραμπ;

Και αυτοί οι εξωγήινοι, να μην λένε να έρθουν…