Η Natali και ο Mordi Oknin, πολύ φυσιολογικά, δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστοί στην πατρίδα μας. Πρώτον, διότι μέχρι προσφάτως δεν είχαν τίποτα το ιδιαιτέρως διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο ζευγάρι Ισραηλινών τουριστών και δεύτερον, διότι τελευταία απέκτησαν πολύ διαφορετικό ρόλο από οποιοδήποτε άλλο ζευγάρι Ισραηλινών τουριστών, με προεκτάσεις οι οποίες ενδεχομένως δεν συμφέρου καθόλου την συστημική, εγχώρια προπαγάνδα περί των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ.
Το περί ου ο λόγος ζευγάρι, βρέθηκε μπλεγμένο σε μια σχεδόν καφκική περιπέτεια στην Τουρκία, όταν μία φωτογραφία του προεδρικού παλατιού την οποία δημοσίευσαν οδήγησε στη σύλληψή τους με υπόνοιες κατασκοπείας. Η υπόθεση έλαβε μεγάλη δημοσιότητα στο Ισραήλ, προκάλεσε κινητοποίηση των μυστικών υπηρεσιών του τελευταίου, επικοινωνίες σε υψηλό πολιτικό επίπεδο και έληξε με την απόφαση Ερντογάν να απελευθερωθούν. Η θερμή υποδοχή τους στο αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν δεν ανακούφισε απλώς την κυβέρνηση του Ισραήλ, η οποία σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί άλλο ένα ισραηλινό-τουρκικό δράμα αλλά ίσως επιπλέον να αποτελέσει ένα ακόμα βήμα προς την κατεύθυνση σταδιακής εξομάλυνσης των σχέσεων Τουρκίας- Ισραήλ.
Η εμπλοκή Ερντογάν προς την κατεύθυνση της απελευθέρωσης του Ισραηλινού ζευγαριού αποτελεί συνέχεια της θερινής επίθεσης φιλίας της Τουρκίας προς το Ισραήλ. Τότε, τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης τα οποία μεταφέρουν την γραμμή της πρεσβείας του Ισραήλ στην Αθήνα (τα οποία είναι φυσικά ουκ ολίγα) έσπευσαν είτε να αποσιωπήσουν τα γεγονότα, είτε να τα υποβαθμίσουν, διαβεβαιώνοντας ότι λίγο-πολύ ποτέ δεν θα αποκατασταθούν οι διμερείς σχέσεις μεταξύ των γειτόνων μας.
Πρόκειται φυσικά για μια από τις συνήθεις προπαγανδιστικές ανοησίες οι οποίες κατά κόρον διαδίδονται στα καθ’ ημάς σε σχέση με την γείτονα: «απομονωμένη», «καταρρέει η τουρκική οικονομία», «όλοι εναντίον του σουλτάνου» κτλ. Είναι αλήθεια ότι οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν για να αποκατασταθούν. Ιδίως με πρόεδρο τον Ερντογάν, η καχυποψία δύσκολα μπορεί να γεφυρωθεί.
Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο Ερντογάν εξαιτίας και των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζει τόσο στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, καταβάλλει μια συστηματική προσπάθεια επαναπροσέγγισης τόσο με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, όσο και με αραβικά κράτη, τα οποία δεν αντιμετωπίζουν διόλου θετικά τις σχέσεις του με την Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Επιπλέον, το Ισραήλ εξακολουθεί να χρειάζεται την Τουρκία, ιδίως ως προς τις σχέσεις του με το Ιράν. Μπορεί μεν αφελώς οι ελληνικές κυβερνήσεις να έχουν μετατρέψει την πατρίδα μας σε δορυφόρο και πεδίο βολής των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και των ενόπλων δυνάμεων αντιστοίχως, ελπίζοντας ότι έτσι θα μεταβάλλουν οριστικά τον συσχετισμό ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο εις βάρος της Τουρκίας, ωστόσο η περιφερειακή ασφάλεια του Τελ Αβίβ προϋποθέτει την εταιρική σχέση κατεξοχήν με την Τουρκία.
Όσο μάλιστα, η Τουρκία συντηρεί την επιρροή της σε μια σειρά θερμών μετώπων, τόσο θα διατηρεί και την σημασία της για το Ισραήλ. Η περίπτωση του ζεύγους των Oknin (στον βαθμό που ξέρουμε όλη την αλήθεια ως προς το τι συνέβη) είναι ενδεικτική από την μια της καχυποψίας σε βαθμό παράνοιας μέσα στην Τουρκία και από την άλλη της ευελιξίας Ερντογάν στο να λύνει προβλήματα τα οποία συχνά έχει δημιουργήσει ο ίδιος.
Αντί λοιπόν να φαντασιωνόμαστε αντιτουρκικούς άξονες είναι προτιμότερο να μπορούμε να διαβλέπουμε μακρόχρονες τάσεις. Και μια από αυτές είναι ότι Τουρκία και Ισραήλ χρειάζονται η μία την άλλη.
