Η εμμονή στα νεοφιλελεύθερα δόγματα περί «ελεύθερης αγοράς», σε συνδυασμό με την κατευθυνόμενη και κλιμακούμενη αντιρωσική υστερία, οδηγούν τη λεγόμενη «Ενωμένη Ευρώπη» σε αυτοκαταστροφικές αποφάσεις, που επιδεινώνουν με γεωμετρική πρόοδο την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στο εσωτερικό της και μακροπρόθεσμα μπορούν να οδηγήσουν στην (έως και θεαματική) διάλυσή της…

Η νέα «τρικολόρ» γερμανική κυβέρνηση έχει επιδείξει από τα πρώτα της κιόλας βήματα ότι είναι υποταγμένη σ’ εκείνο το τμήμα της άρχουσας τάξης της ίδιας της χώρας, αλλά και του λεγόμενου δυτικού κόσμου που είναι προσανατολισμένο στη σταδιακή όξυνση των σχέσεων με τη Ρωσία σε όλα τα επίπεδα και την εξώθηση των πραγμάτων σε οριστική ρήξη και σύγκρουση (ακόμη και στρατιωτική) μαζί της.

«Πέτρα του σκανδάλου» αποτελεί ασφαλώς ο αγωγός φυσικού αερίου Nord Stream-2, του οποίου η κατασκευή έχει ολοκληρωθεί από τις 10 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους, αλλά οι γερμανικές αρχές, με προεξάρχουσα τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) της χώρας, καθυστερούν χαρακτηριστικά να εκδώσουν την άδεια λειτουργίας του, προφασιζόμενες διάφορες – επί της ουσίας γελοίες – δικαιολογίες.

Το αποτέλεσμα είναι, όχι μόνο η Γερμανία, αλλά και όλη, σχεδόν, η Δυτική και Κεντρική Ευρώπη να δέχονται ποσότητες φυσικού αερίου μικρότερες από αυτές που αντιστοιχούν στις ανάγκες τους. Αυτό, σε συνδυασμό με την προτίμηση των ΗΠΑ να διαθέτουν το δικό τους, υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) όχι στους «συμμάχους» της Ευρώπης, αλλά στην «εχθρική» Κίνα σε τιμές «όσο-όσο» (επειδή οι Κινέζοι ΜΠΟΡΟΥΝ να πληρώνουν έτσι), έχει οδηγήσει από την αρχή τους έτους την τιμή του φυσικού αερίου ανά 1.000 κυβικά μέτρα να έχει επταπλασιαστεί. Οι δυσμενείς συνέπειες στις οικονομίες των χωρών της ΕΕ είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού: στασιμότητα έως ύφεση στις παραγωγικές δραστηριότητες, τεράστια αύξηση στις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας (όπου το φυσικό αέριο συμμετέχει με περίπου 30 έως 35% στο ενεργειακό μίγμα κάθε χώρας) και απειλή για έναν πραγματικά κρύο χειμώνα, χωρίς επαρκή θέρμανση για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών.

Η Γερμανία και σύσσωμος ο δυτικός κόσμος, όλως παραδόξως, αντί να κατηγορήσουν τις ΗΠΑ για την «αντισυμμαχική» συμπεριφορά της, κατηγορούν τη Ρωσία και την κρατική εταιρεία Gazprom, ότι δήθεν «εργαλειοποιούν» πολιτικά τον αγωγό Nord Stream-2, ενώ είναι πασιφανές ότι αν κάποιος «πολιτικοποιεί» την κατάσταση γύρω από το φυσικό αέριο, αυτή είναι η ίδια η «συλλογική Δύση». Απαιτούν από τη Ρωσία να διατηρήσει τη διαμεταφορά (transit) φυσικού αερίου από το έδαφος της Ουκρανίας, όταν είναι γνωστό ότι η χώρα αυτή βρίσκεται σε κατάσταση εμφυλίου πολέμου στο Ντονμπάς, ενώ οι τεχνικές υποδομές του δικτύου μεταφοράς φυσικού αερίου είναι πλέον απαρχαιωμένες και κινδυνεύουν να τινάξουν στον αέρα (κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά!) την απρόσκοπτη παροχή του «γαλάζιου καυσίμου» στον ευρωπαϊκό χώρο. Και προσπαθούν, κατά δήλωσή τους, να απεμπλακούν από την «εξάρτηση» από το ρωσικό φυσικό αέριο, όταν είναι φανερό ότι η μόνη εξάρτηση που έχουν είναι πολιτική και προέρχεται από τις ΗΠΑ και συγκεκριμένα τμήματα της δικής τους πολιτικής και οικονομικής ελίτ.

Η ρωσική απάντηση στη δυτικοευρωπαϊκή (και ειδικότερα στη γερμανική) αναίδεια δεν άρχισε, φυσικά, να έρθει. Έτσι στις 21/12 έγινε γνωστό, ότι η Gazprom δεν δέσμευσε χωρητικότητες για τη μεταφορά φυσικού αερίου μέσω του αγωγού Yamal – Europe, που διέρχεται, μεταξύ άλλων, από το έδαφος της Πολωνίας. Έτσι, το φυσικό αέριο που θα έπρεπε να καταλήγει στη Γερμανία, κάνει αναστροφή (reverse) και κατευθύνεται εκ νέου στην Πολωνία, όπου μένει ανεκμετάλλευτο, αφού η εν λόγω χώρα δεν έχει παραγγείλει τις αντίστοιχες ποσότητες από τη Ρωσία. Μέσω του αγωγού Yamal – Europe καταφτάνουν στη Γερμανία (και διανέμονται στην υπόλοιπη Ευρώπη) περί τα 32 δισεκ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου το χρόνο. Μέσω του Nord Stream-1, αγωγού που ήδη λειτουργεί εδώ και αρκετά χρόνια, διανέμονται άλλα 55 δισεκ. κυβικά μέτρα στο χρόνο και ο νεότευκτος Nord Stream-2 (που κατασκευάστηκε σχεδόν παράλληλα με το «αδελφάκι» του) θα μπορούσε να προσφέρει άλλα τόσα. Ωστόσο, μέχρι στιγμές, άλλες είναι οι βουλές της Γερμανίας (με «πρωτοκαπετάνισσα» στο αντιρωσικό μέτωπο τη νέα Υπ.Εξ. της χώρας Ανναλένα Μπέρμποκ, ηγέτιδα του κόμματος των Πρασίνων)…

Στο μεταξύ, ωστόσο, η προαναφερθείσα Gazprom στο 11μηνο έως τις 30/11 του τρέχοντος έτους παρουσίασε, σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2020, διπλασιασμό της καθαρής κερδοφορίας της (από τα 20 στα 40 δισεκ. δολάρια). Προφανώς και η εμμονή του δυτικού κόσμου στο δόγμα της «ελεύθερης αγοράς» προσέφερε στη ρωσική κρατική εταιρεία ένα ανέλπιστο «δώρο». Υπό μία έννοια, εάν ο αγωγός Nord Stream-2 δεν λειτουργήσει, θα αποτελέσει την πιο… κερδοφόρα επένδυση της Gazprom από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα!

Σε ό,τι αφορά, πάλι, εμάς τους «πληβείους», στους οποίους μετακυλίονται όλες οι ανατιμήσεις, προκειμένου το εγχώριο και ξένο κεφάλαιο να διατηρούν ανέπαφη την κερδοφορία τους, κάθε φορά που ακούτε το «ιερατείο» της ΕΕ και των ισχυρών της χωρών να πλεονάζει σε αντιρωσικές «κορώνες», να θυμόμαστε τη «ρήτρα αναπροσαρμογής» στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού μας ρεύματος…