Η υπουργός Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου Λιζ Τρας πήγε στην Ρωσία για μια από τις σημαντικότερες συναντήσεις της πολιτικής της πορείας. Είτε πήγε για να απειλήσει τον Ρώσο ομόλογό της (και να προβάλει την ισχύ της χώρας της), είτε για να αποσοβήσει τον κίνδυνο ενός μείζονος πολέμου ή και για τους δύο λόγους, θα περίμενε κανείς να έχει πάει έχοντας προετοιμαστεί εξαντλητικώς.

Αντ’ αυτού, όπως αποδείχτηκε, δεν έχει ανοίξει ποτέ της χάρτη της Ρωσίας, ούτε καν γκούγκλαρε κάποιες κρίσιμες λεπτομέρειες της επίσκεψής της, όπως παραδείγματος χάριν, για ποιες περιοχές γίνεται όλος αυτός ο χαμός. Ως εκ τούτου μπέρδεψε το Ροστόφ και το Βορονέζ με το Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ, δηλώνοντας ότι η κυβέρνησή της δεν θα αναγνωρίσει ποτέ την ρωσική κυριαρχία στις δύο πρώτες περιοχές. Δεν επρόκειτο μάλιστα περί λεκτικού ατοπήματος, δεδομένου ότι έδωσε αυτήν την απάντηση, στην ερώτηση του ομολόγου της γιατί δεν έχει η Ρωσία το δικαίωμα να μετακινεί στρατεύματα στην επικράτειά της.

Επρόκειτο περί ενός συνδυασμού άγνοιας και θρασύτητας. Όταν δεν είσαι βέβαιος (και μάλιστα ούτε για τα προφανή) βρίσκεις έναν διπλωματικό τρόπο να ξεφύγεις. Αντιθέτως, η Αγγλίδα υπουργός Εξωτερικών με κλασική βρετανική αλαζονεία επέλεξε να δώσει ένα μάθημα ασχετοσύνης.

Η ξεδοντιασμένη πρώην αυτοκρατορία, όπως και ένα μεγάλο μέρος του «δυτικού κόσμου», διατηρεί την αλαζονεία της παγκόσμιας ηγεμονίας, ενώ δεν διαθέτει ούτε τους υλικούς, ούτε τους διανοητικούς όρους για κάτι τέτοιο. Τα πολιτικά πρόσωπα (τριτοκλασάτοι καριερίστες κατά βάση) νομίζουν ότι μπορούν να περιδιαβαίνουν τον πλανήτη δίνοντας διαλέξεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διεθνούς δικαίου και λοιπών ωραίων, που αφενός έχουν καταστήσει οι ίδιοι κουρελόχαρτα εδώ και δεκαετίες, αφετέρου δεν καταλαβαίνουν ούτε στο ελάχιστο.

Μάλιστα, χάρη σε μια ομερτά των συστημικών μέσων ενημέρωσης μπορούν να μένουν στο απυρόβλητο. Πού είναι η κριτική του BBC στην αγεωγράφητη και ιστορικοπολιτικώς άσχετη Βρετανίδα υπουργό Εξωτερικών; Πού είναι η κριτική των Εργατικών; Δεξιοί όσο και οι Τόρηδες, οι Εργατικοί καταπίνουν αμάσητη όλη την οικονομική και εξωτερική πολιτική του Μπόρις Τζόνσον αλλά διυλίζουν τον κώνωπα του αν ο πρωθυπουργός έκανε πάρτι με φωτόσπαθα στην Ντάουνινγκ Στριτ.

Αυτό το επίπεδο ασχετοσύνης και αλαζονείας είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον πλανήτη. Πολιτικά πρόσωπα χωρίς βιωματική μνήμη από τους μεγάλους σταθμούς της ανθρωπότητας και χωρίς οποιαδήποτε σοβαρή ιδεολογική και πολιτική συγκρότηση διαχειρίζονται μείζονες κρίσεις. Αν το Ηνωμένο Βασίλειο είχε ντροπή θα λέγαμε ότι θα έπρεπε να κοκκινίζει για το ότι αυτή η κυρία είναι υπουργός του.