O Ζαν-Βικτόρ Γκενέ, υπουργός Εξωτερικών της Αϊτής απηύθυνε δραματική έκκληση βοήθειας την Δευτέρα 17 Οκτωβρίου στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με αφορμή την απότομη επιδείνωση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα: «Έχω την ευαίσθητη αποστολή να φέρω στο Συμβούλιο Ασφαλείας την έκκληση για βοήθεια από ολόκληρο τον λαό, ο οποίος υποφέρει, και να πω δυνατά και ξεκάθαρα ότι ο λαός της Αϊτής δεν ζει. Επιζεί. Και σας μιλάω εξ ονόματος τεσσάρων εκατομμυρίων παιδιών που δεν μπόρεσαν να πάνε σχολείο εξαιτίας της βίας των συμμοριών». Η έκκληση του συνάντησε την πρόθυμη ανταπόκριση των αντιπροσώπων των ΗΠΑ και του Μεξικού που είχαν ήδη συντάξει δύο προτεινόμενα ψηφίσματα προς υιοθέτηση από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Σύμφωνα με την Αμερικανίδα εκπρόσωπο Λίντα-Τόμας Γκρίνφιλντ το ένα αποσκοπεί στην επιβολή κυρώσεων ενάντια σε αρχηγούς συμμοριών που λυμαίνονται την χώρα και το άλλο στην έγκριση μιας διεθνούς αποστολής βοήθειας που θα εγγυηθεί την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στους εκατομμύρια πολίτες που την έχουν ανάγκη και θα συνδράμει την τοπική αστυνομία στην προσπάθεια να επανέλθει η ηρεμία στους δρόμους της Αϊτής.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός της Αϊτής είναι πράγματι τρομακτικά. Πάνω από το μισό του πληθυσμού ζει κάτω από όριο της φτώχειας, εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν καθημερινά έλλειψη πρόσβασης σε νερό και τροφή, συμμορίες δρουν ανεξέλεγκτες υποκαθιστώντας την αδυναμία του κράτους να επιλύσει το παραμικρό πρόβλημα της κοινωνίας. Ανάμεσα σε όλα, μία επιδημία χολέρας φαίνεται να είναι έτοιμη να ξεσπάσει απειλώντας εκατομμύρια ευάλωτους ανθρώπους που δεν έχουν ούτε την στοιχειώδη υγειονομική περίθαλψη.
Η κατάληψη του μεγαλύτερου τερματικού σταθμού καυσίμων από συμμορίες, που ακολούθησε την ανακοίνωση μείωσης της επιδότησης των καυσίμων από την κυβέρνηση, αποτελεί την κύρια δικαιολογία που επικαλείται ο προσωρινός πρόεδρος Αριέλ Ανρί για την αποστολή διεθνούς βοήθειας που υποτίθεται θα συμβάλλει στην σταθεροποίηση της κατάστασης στην χώρα. Σύμφωνα πάντως με μερίδα του αντιπολιτευτικού τύπου, οι ίδιες συμμορίες εικάζεται ότι ελέγχονται από πανίσχυρες ντόπιες οικογένειες που απολαμβάνουν προνομιακές σχέσεις με διεθνείς πάτρονες στη Βόρεια Αμερική.
Στις διπλωματικές αποστολές του ΟΗΕ είναι έκδηλη η ανησυχία ότι βρισκόμαστε μπροστά σε άλλη μία περίπτωση «ανθρωπιστικής επέμβασης» που πιθανώς θα έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που διακηρύττει. O Κινέζος αντιπρόσωπος Γκενγκ Σουάνγκ δήλωσε τη στήριξη της κυβέρνησης του στο σχέδιο επιβολής κυρώσεων σε μέλη συμμοριών και την επιβολή εμπάργκο πώλησης όπλων. Παρουσιάστηκε όμως, επιφυλακτικός σχετικά με το δεύτερο ψήφισμα εκφράζοντας την ανησυχία του σχετικά με το πως θα εκληφθεί από τον αϊτινό λαό η αποστολή μιας ένοπλης δύναμης ταχείας αντίδρασης εν μέσω κρίσης νομιμοποίησης της κυβέρνησης και εκτεταμένων ταραχών.
Δεν είναι μόνο στο εξωτερικό όμως που εκφράζονται διαφωνίες για την πιθανότητα διεθνούς επέμβασης στην Αϊτή. Την προηγούμενη εβδομάδα, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές πλημμύρισαν τους δρόμους των μεγαλύτερων πόλεων απαιτώντας την παραίτηση της προσωρινής κυβέρνησης και καταγγέλλοντας την έκκληση της για διεθνή επέμβαση ως προδοσία. Κεντρικό σύνθημα των κινητοποιήσεων ήταν: «Η κατοχή είναι παρελθόν – Ζήτω η νέα μας Ανεξαρτησία» και συσπείρωσε το μεγαλύτερο τμήμα της αριστερής αντιπολίτευσης, εργατικών σωματείων και λαϊκών κινημάτων της χώρας.
Ο πρώην βουλευτής και υποψήφιος πρόεδρος Ζαν Σαρλ Μοϊζέ, ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος της αριστεράς με σημαντική κοινωνική επιρροή κάλεσε τον λαό να αντισταθεί μαζικά στην παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας προσθέτοντας ότι η λύση βρίσκεται στα χέρια του αϊτινού λαού και όχι σε άλλη μία ανθρωπιστική επέμβαση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Στα 214 χρόνια ανεξαρτησίας της, η Αϊτή έχει βιώσει ακραία φτώχεια, επεμβάσεις αποικιοκρατικών δυνάμεων, δικτατορικές κυβερνήσεις, φυλετικές διαμάχες και διπλωματική απομόνωση. Η ηρωική επανάσταση μαύρων και σκλάβων που έδιωξαν την Γαλλική εξουσία γρήγορα έδωσε την θέση της σε νέα βάσανα για τον αϊτινό λαό. Υπό την απειλή στρατιωτικής εισβολής, η Γαλλία πέτυχε την υποχρέωση καταβολής δυσθεώρητων οικονομικών αποζημιώσεων για την απώλεια της περιουσίας των πρώην λευκών αποικιοκρατών, στην οποία συμπεριελήφθη και η απώλεια χιλιάδων σκλάβων που εργάζονταν σε άθλιες συνθήκες στις φυτείες των Γάλλων αριστοκρατών. Με αφορμή την αναζωπύρωση φυλετικών εντάσεων, ο αμερικανικός στρατός θα εισβάλει στην Αϊτή το 1914 και θα παραμείνει εκεί μέχρι το 1934 σε μία αιματηρή κατοχή που θα ενισχύσει τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα της χώρας.
Ο Ψυχρός Πόλεμος θα βρει την Αϊτή υπό την εξουσία των φανατικά αντικομμουνιστών Ντουβαλιέ. Ο πατέρας (Papa Doc) και ο γιος (Baby Doc) Ντουβαλιέ θα υποστηριχτούν ανοιχτά από την Ουάσινγκτον ως ανάχωμα στην επέκταση της σοβιετικής επιρροής στην περιοχή και ως όργανο επιβολής της θέλησης τους ενάντια σε κυβερνήσεις και κινήματα της Λατινικής Αμερικής που επιχειρούσαν να ακολουθήσουν ανεξάρτητη πολιτική. Μετά από χιλιάδες πολιτικές δολοφονίες και διαφθορά που ξεπερνάει και τα χειρότερα καθεστώτα της Λ. Αμερικής ο γιος Ντουβαλιέ θα αποχωρήσει από την Αϊτή υπό την απειλή λαϊκής εξέγερσης. Ο Ζαν-Μπερτράντ Αριστίντ, ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης της σύγχρονης ιστορίας της Αϊτής θα βρει τις ΗΠΑ απέναντι του σε όλη την δεκαετία του 1990 μέχρι και την τελευταία του απομάκρυνση το 2004, μετά από εισβολή χιλιάδων παραστρατιωτικών της ακροδεξιάς από τα σύνορα με τη Δομινικανή Δημοκρατία. Περίπου 1.500 πεζοναύτες των ΗΠΑ θα αδράξουν την ευκαιρία και θα εισβάλουν εκ νέου στο μικρό νησιωτικό κράτος εγκαινιάζοντας μία νέα περίοδο έντονης εξωτερικής ανάμιξης στις υποθέσεις της Αϊτής που θα τελειώσει το 2019 έχοντας αποτύχει ολοκληρωτικά στην επίλυση των οξύτατων προβλημάτων επιβίωσης που αντιμετωπίζει ο πληθυσμός. Ανάμεσα σε βιασμούς, δολοφονίες και εκβιασμούς, οι στρατιώτες της διεθνούς δύναμης υπό την σκέπη του ΟΗΕ ευθύνονται και για μία επιδημία χολέρας που έπληξε την χώρα στις αρχές του 2010 και στοίχισε την ζωή σε τουλάχιστον δέκα χιλιάδες πολίτες.
Ο σκεπτικισμός μερίδας της διεθνούς κοινότητας και της πλειοψηφίας των πολιτών της Αϊτής φέρει στο κέντρο του την ιστορική μνήμη των συνεπειών της αποικιοκρατίας και της εξωτερικής επιβολής. Τα πραγματικά θύματα αυτής της κατάστασης, τα εκατομμύρια πολιτών που ζουν σε γενικευμένη ανασφάλεια δεν πρόκειται να επωφεληθούν από άλλη μία ξένη επέμβαση. Μπορούν όμως να επωφεληθούν από τη διεθνή αλληλεγγύη και βοήθεια που θα καταφτάσει ως συμπλήρωμα μιας εσωτερικής προσπάθειας ανοικοδόμησης της χώρας και θα στοχεύει στην ανακούφιση των οξύτατων προβλημάτων διαβίωσης της κοινωνίας.
