Ανήκουμε σε αυτούς που δε χαρίζονται σε αριστερά, «αριστερά» και πρώην αριστερά κόμματα για τις δεξιές στροφές τους και τις σχέσεις τους με τον ξένο παράγοντα ή τους ολιγάρχες. Αρνούμαστε επίσης να στραμπουλίσουμε τη λογική μας προς όφελος εύκολων και επιφανειακών «μετώπων». Αλλά πραγματικά, η δεξιά δε σε αφήνει να αγιάσεις.
Η περίπτωση Πάτση, αυτού του απίθανου αρπακτικού, αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο βαθιά εδραιωμένος είναι ο μαυραγοριτισμός στην ελληνική δεξιά και πώς τα προβεβλημένα στελέχη της, μέσα από ένα μείγμα ρεμούλας και παραγοντισμού πετυχαίνουν να βρίσκονται κάτω από όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, χωμένα σε κάθε κόλπο παρασιτισμού και λεηλασίας του κόσμου. Πανεπιστήμια, ποδόσφαιρο, δικηγορία, funds, πολιτική, απευθείας αναθέσεις, τοπικά κανάλια, όλα μια ατελείωτη, οικογενειακή και παραταξιακή μπίζνα της δεξιάς. Όπου να ‘ναι, θα φανεί και η Εκκλησία λογικά.
Η ιδέα ότι τα κυβερνητικά στελέχη, αυτά τα οποία έχουν «αυτιά παντού» δεν ήξεραν τις δουλειές του βουλευτή τους είναι αστεία. Οι απευθείας αναθέσεις άλλωστε, πάντα έχουν και τις κρυφές επιστροφές τους, προς εκείνους που τις κάνουν. Αλλά η ομερτά τους συμφέρει όλους. Η αποτυχία ή καλύτερα, η άρνηση των αρμοδίων επιτροπών της Βουλής να ψάξουν το πόθεν έσχες του βουλευτή, αναμενόμενη και φυσικά απολύτως εύγλωττη ως προς το πόσο βαθιές ρίζες διατηρεί το κράτος (και παρακράτος) της δεξιάς. Το ίδιο και η διαχείριση ζημιάς από τα ΜΜΕ της πρωτεύουσας.
Είναι εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα και εύγλωττα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη μας έχει αποδείξει σε τι εξελίσσεται η ελληνική δεξιά όταν δεν έχει απέναντί της οργανωμένη, κοινωνική και κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, ικανή όχι μόνο να αποκαλύπτει τις απάτες της αλλά να συγκρούεται μαζί της καθημερινώς, στους μαζικούς χώρους.
Πατώντας, για να μην ξεχνιόμαστε, σε μεγάλο βαθμό στο νομικό πλαίσιο το οποίο είχαν διαμορφώσει και προηγούμενες κυβερνήσεις, η μητσοτακική δεξιά έχει αφήσει τη μαφία να λύνει και να δένει, έχει αναγορεύσει τις μυστικές υπηρεσίες- παράρτημα της CIA σε ωτακουστή και ενδεχομένως εκβιαστή (και δια δημοσιογράφων) σχεδόν όποιου ασχολείται με τα δημόσια πράγματα (15.000 παρακολουθήσει είναι αυτές), έχει λεηλατήσει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο το δημόσιο χρήμα, έχει λαδώσει όλους τους ολιγάρχες-καναλάρχες, έχει κηρύξει πόλεμο (περίπου) σε μια πυρηνική δύναμη και έχει εναποθέσει την εθνική άμυνα και την εξωτερική πολιτική σε ένα γερουσιαστή των ΗΠΑ. Μέσα σε όλα αυτά, ο Πάτσης ή καλύτερα οι Πάτσηδες, κολυμπούν όπως τα ψάρια στο νερό. Έχουν να μάθουν να βγάζουν πολλά λεφτά όταν η ΝΔ δεν είναι στην κυβέρνηση και ακόμα περισσότερα όταν η ΝΔ είναι στην κυβέρνηση. Άλλωστε, αυτές οι δουλειές δεν είναι ποτέ μόνο ενός. Κατά τα λοιπά φλυαρούν περί ήθους, κατά του λαϊκισμού, περί πατρίδας και περί αριστείας.
Μαυραγορίτες οι πολιτικοί τους πρόγονοι (σε μερικές περιπτώσεις και οι βιολογικοί), μαυραγορίτες και οι τωρινοί. Κι ο κόσμος στην αγωνία του, να πληρώσει το πετρέλαιο, το ηλεκτρικό, τη δόση, του σούπερ- μάρκετ. Η Ελλάδα του υπαρκτού νεοφιλελευθερισμού και της νέας εθνικοφροσύνης. Η Ελλάδα των Μητσοτάκηδων.
