Ούτε λόγος για την Ε.Ε. των 500.000.000 ανθρώπων και του ΑΕΠ των τρισεκατομμυρίων ευρώ, να συγκαλέσει τα εμπλεκόμενα μέρη σε διάλογο για ειρήνευση ή έστω να κάνει μια ειλικρινή έκκληση και όχι σαν τις «βολικές» χωρίς αντίκρισμα που κάνει. Παρά μόνο στέλνει όπλα κι άλλα όπλα κι άλλα όπλα και που’ σαι ; Κι άλλα όπλα. Άρα ό,τι επιφυλάξεις είχαμε στην αρχή – όχι εγώ – ότι ο πόλεμος δεν είναι απλώς μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας, αλλά μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, πήγαν περίπατο, με αυτήν την αδιάλειπτη παροχή στρατιωτικού υλικού και την ανύπαρκτη συμβιβαστική και ρεαλιστική ειρηνευτική πρόταση, δείχνει πως κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους για το μέλλον της Ρωσίας. Ιστορικά, η Ρωσία, έχει απαντήσει και έχει αποδείξει σε όσους είχαν στο μυαλό τους αυθαίρετα «κάτι άλλο» για το μέλλον της, τους κατέστρεψε το… «όραμα», σε βαθμό μάλιστα μη αναστρέψιμο και δεν επανήλθαν ποτέ πια, στο status πριν την απόπειρα υλοποίησής του. ( Γαλλο- Γερμανοί).
Ούρσουλα, που με κοιτάς εδώ σκεπτική στη φωτογραφία, σειρά σου. «Εξυπηρετήθηκαν» κατά καιρούς τα χαρτάκια προτεραιότητας, σε λίγο θα ακουστεί και το δικό σου.
Το ρεπορτάζ μου λέει, ότι ο Μπουρλά, είναι απαρηγόρητος που δεν θα μπορεί να μπαινοβγαίνει στο Ευρωκοινοβούλιο. Ένα παιδικό του όνειρο και όλη η επαγγελματική του πορεία που ακολούθησε, ακριβώς για να καταφέρει κάποια στιγμή να τρώει με την ησυχία του τυρόπιτα στο κυλικείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πήγε περίπατο…
… κι από άλλο ρεπορτάζ μου, ξέρω ότι οι τυρόπιτες που φτιάχνει ο μπάρμπα Φρανσουά με τα χεράκια του στο κυλικείο, είναι εξαιρετικές. Κρίμα βρε Μπουρλά μου… συμπάσχω. Μην βάλεις τη γάτα σου, να κλαίει, έχεις σπουδάσει και κτηνίατρος, κρίμα το ζωντανό.
Πρωτότυπη η σκέψη του αρθρογράφου -και ο κόπος- να μας μεταφράσει μία από τις ομιλίες του Λούλα, γιατί νομίζω, κρίνοντας εξ ιδίων βέβαια, έτσι ενθουσιώδη που τον ακούγαμε στην ορκωμοσία, θα θέλαμε ένα δείγμα πώς απευθύνεται στο κοινό και αυτό που διαβάσαμε μας άρεσε, μας συγκίνησε και θυμηθήκαμε πώς απευθύνεται ένας αριστερός ηγέτης, στον λαό (του).
Φύγε συ, έλα συ… θα δούμε ποιον θα φέρει. Κάποιος να πει σε αυτή την κυβέρνηση, ότι δεν είναι (συντεταγμένη) ορχήστρα. Ενίοτε μην πω επιβάλλεται, κάποιος να διαφωνεί.
Έτσι μόνο πάει μπροστά το όποιο καραβάνι. Όταν χειροκροτούν μόνο και όλοι μαζί, το καραβάνι μένει στάσιμο και τρώνε οι γύπες τους… χειροκροτητές: οι οποίοι, για να είμαστε ειλικρινείς, είναι πολλοί και είναι και από τις δύο όχθες του ποταμού, την δεξιά και την αριστερή. Το γενίκευσα, αλλά το σχόλιο ήταν… α προ πο.
Βάζουν ιδέες! Skål!!!
…Και μπράβο τους! Συνήθως οι στάσεις και οι απεργίες γίνονται για «στενά» κλαδικά αιτήματα και όχι για ευρύτερα προβλήματα που απασχολούν τον συνάνθρωπο και τον συμπολίτη.
Όταν πήρε ο Κοκός, αποζημίωση για την «περιουσία» του 13, 7 εκατ. ευρώ – και βάζω την περιουσία σε εισαγωγικά, γιατί ουδέποτε κατέβαλε μία δραχμή για να την αποκτήσει, του παραχωρήθηκε από το ελληνικό Δημόσιο – από τη ΔΟΥ Αχαρνών που ανήκε, το ελληνικό κράτος, τον ενημέρωσε ότι αυτά τα λεφτά τα παίρνει από τον προϋπολογισμό «για τις φυσικές καταστροφές» κάνοντας, πολιτικό υπαινιγμό. Ή όταν το ελληνικό κράτος, έχει χιούμορ, λέω εγώ.
Παλιά τους τέχνη…
. … Επειδή πιο πάνω, αναφέρθηκα σε «καραβάνι», ας ακούσουμε αυτό το διαχρονικό αριστούργημα… original από τον «Δούκα», αλλά σε αυτή τη διασκευή του Buddy Rich, μου αρέσει η εισαγωγή.
