Η απόφαση εννέα μελών του ΟΠΕΚ να παράγουν 1,66 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου λιγότερα ως το τέλος του 2023 αποτέλεσε σίγουρα μια «ωραία» έκπληξη για τη Δύση. Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι κράτη-σύμμαχοι (δηλαδή δορυφόροι) μέχρι πρότινος των ΗΠΑ θα κατέφεραν σχεδόν μια «πισώπλατη μαχαιριά» στον πρόεδρο Μπάιντεν, εν μέσω «πολέμου κατά του πληθωρισμού» και παγκοσμίου πολέμου; Ή πάλι, μήπως, οι συμφωνίες Κίνας-Σαουδικής Αραβίας για χρήση του γιουάν σε συναλλαγές τους, για επενδύσεις της Aramco στην Κίνα και φυσικά η διαμεσολάβηση της τελευταίας στις σχέσεις Σαουδικής Αραβίας-Ιράν θα έπρεπε να έχουν δείξει κάτι στον πρόεδρο Μπάιντεν ως προς εύρος της επιρροής των ΗΠΑ;
Οι χώρες που ανακοίνωσαν την περικοπή της παραγωγής πετρελαίου επικαλέστηκαν μια σειρά από οικονομικούς λόγους (τραπεζική κρίση, οικονομική αβεβαιότητα), οι οποίοι κάθε άλλο παρά αβάσιμοι είναι. Ωστόσο, ελάχιστα κρύβεται ότι τόσο στις προθέσεις των εν λόγω κρατών, όσο και αντικειμενικώς, η περικοπή αυτή στέλνει ένα καθαρό μήνυμα αμφισβήτησης έως και άρνησης της μονοκρατορίας των ΗΠΑ. Η κίνηση δεν θα μπορούσε να είναι πιο στοχευμένη. Τον τελευταίο ένα χρόνο οι ΗΠΑ, ενόσω λεηλατούσαν τις οικονομίες των προτεκτοράτων τους της Ε.Ε., πρώτα με τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και έπειτα με την ανατίναξη των αγωγών του φυσικού αερίου, κρατούσαν σχετικώς χαμηλά τον δικό τους πληθωρισμό, απελευθερώνοντας εκατοντάδες εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου από τα στρατηγικά τους αποθέματα. Επί ημερών Μπάιντεν, τα στρατηγικά αποθέματα των ΗΠΑ έπεσαν κατά 266 εκ. βαρέλια, στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1983.
Την ίδια περίοδο έλαβαν χώρα μερικά ακόμα πράγματα τα οποία αφορούν την ιστορία μας: οι ΗΠΑ μία εβδομάδα πριν την ανακοίνωση των κρατών του ΟΠΕΚ αρνήθηκαν να αγοράσουν νέες ποσότητες προς αντικατάσταση των στρατηγικών τους αποθεμάτων, εκνευρίζοντας περαιτέρω τη Σαουδική Αραβία. Θα ρωτήσει κανείς: είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ εκνευρίζουν τη Σαουδική Αραβία; Όχι βέβαια. Αλλά πλέον η Σαουδική Αραβία (καλώς ή καλώς) θεωρεί ότι έχει και άλλες πλάτες σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο, πέραν εκείνων της Ουάσιγκτον, οι οποίες μάλιστα, όπως έχουμε γράψει και άλλη φορά κάνουν πολύ λιγότερες, ενοχλητικές ερωτήσεις.
Παραλλήλως, όπως δείχνει ένα πολύ ενδιαφέρον γράφημα το οποίο αλιεύσαμε από την ιστοσελίδα zerohedge, 5 από τις 10 μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες είτε υφίστανται κυρώσεις (από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους φυσικά) είτε βρίσκονται σε καθεστώς αναταραχών και εσωτερικού κινδύνου. Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ έχουν κάνει ό,τι μπορούν, ώστε να καταστήσουν επισφαλή την τροφοδοσία πετρελαίου διεθνώς. Αυτό φυσικά δούλευε μέχρι πρότινος για τις ΗΠΑ, όπως και για τη Σαουδική Αραβία μια χαρά. Τώρα έχει αρχίσει να δαγκώνει την Ουάσιγκτον.
Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε ότι τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην υπόλοιπη «Δύση», αυτό που καθοδηγεί τη σχετική έστω μείωση του πληθωρισμού και στην πραγματικότητα τη σταθεροποίησή του σε υψηλά επίπεδα (με την ύφεση και την τραπεζική κρίση να παραμονεύουν) ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου η μείωση των τιμών της ενέργειας. Με τις κεντρικές τράπεζες ήδη να δυσκολεύονται να αποφασίσουν νέες αυξήσεις των επιτοκίων, λόγω της τραπεζικής κρίσης και της επερχόμενης ύφεσης, ένας νέος κύκλος ανόδου της ενέργειας, κινδυνεύει να αφήσει τη «Δύση» χωρίς πολλά περιθώρια κινήσεων στην οικονομική σκακιέρα.
Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ και ειδικότερα ο πρόεδρός τους δέχτηκε ένα γερό χτύπημα, στο οποίο και θα πρέπει να βρει τρόπο να αντιδράσει. Αν μάλιστα, κάτι «στραβώσει» στην υπόθεση της σύλληψης Τραμπ από τη μια και στο Μπαχμούτ από την άλλη (ακόμα περισσότερο από όσο έχει ήδη στραβώσει) τότε το μέρος του αμερικανικού κατεστημένου που ταυτίζεται με τον Μπάιντεν θα βρεθεί σε μια βαθιά περιδίνηση. Σε κάθε περίπτωση, οι ΗΠΑ καλούνται να αντιμετωπίσουν έναν πόλεμο όπως ακριβώς τον «παρήγγειλαν»: σε όλα τα μέτωπα και όλων των ειδών.
