Το χειρότερο σενάριο για την Πάρνηθα επαληθεύεται καθώς μετά τις 14.00 το μεσημέρι η ανεξέλεγκτη πυρκαγιά πέρασε στον Εθνικό Δρυμό παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πυροσβεστών να το αποτρέψουν.
Ως νωρίς το απόγευμα οι ισχυροί άνεμοι που πνέουν στην περιοχή δυσκολεύουν το έργο της κατάσβεσης με μέρος του πύρινου μετώπου να εξελίσσεται με κατεύθυνση προς το Καζίνο της Πάρνηθας.
Ο εκπρόσωπος της πυροσβεστικής Γιάννης Αρτοποιός μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA τόνισε πως η πυρκαγιά παραμένει «σε πλήρη εξέλιξη» χαρακτηρίζοντας την επιχείρηση κατάσβεσης «πολύ δύσκολη και δυσκολότερη από το πρωί».
Στα μέτωπα της φωτιάς επιχειρούν από αέρος 9 ελικόπτερα, εκ των οποίων ένα για συντονισμό, και 8 αεροσκάφη: 4 τράκτορες από Ελλάδα, δύο από Γερμανία και 2 Canadair. Παράλληλα επιχειρούν 226 πυροσβέστες με 69 οχήματα και 11 ομάδες πεζοπόρου τμήματος.
Μήνυμα στάλθηκε νωρίτερα από το 112 για την εκκένωση οικισμών Αγία Παρασκευή Μενιδίου, Καποτά και Λεφαντώ.
Ο φυσικός πλούτος του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας
Το 1961 ο μεγαλύτερος όγκος του βουνού ανακηρύχτηκε Εθνικός Δρυμός (ιδρυτικό διάταγμα ΒΔ 644/1961). Ο Δρυμός αποτελείται από τον πυρήνα, που καταλαμβάνει τον κεντρικό όγκο του βουνού (έκταση 38.000 στρ. περίπου) και την περιφερειακή ζώνη (έκταση 220.000 στρ. περίπου). Το μεγαλύτερο μέρος του πυρήνα (90%) καλύπτεται από Kεφαλληνιακή Eλάτη (Abies cephalonica), ενώ η περιφερειακή ζώνη καλύπτεται ως επί το πλείστον από υψηλά δάση Χαλεπίου Πεύκης.
Η χλωρίδα της Πάρνηθας έχει μελετηθεί από αρκετούς ερευνητές, κατά το παρελθόν. Οι πιο σημαντικές μελέτες πραγματοποιήθηκαν από τους Halacsy (1900-1904, 1908a, 1908b), Strid (1986) και Strid & Tan (1991, 1997, 2002). Επίσης, ο Διαπούλης (1958) και ο Σαρλής (1994), δημοσίευσαν χλωριδικούς καταλόγους, στους οποίους παρατίθενται τα ονόματα των φυτικών taxa που εξαπλώνονται στην Πάρνηθα.
Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη χλωριδική μελέτη (Aplada et al., 2007), στην Πάρνηθα απαντώνται 1096 αυτόχθονα φυτικά taxa, τα οποία ανήκουν σε 456 γένη και 90 οικογένειες. Οι πιο πλούσιες χλωριδικά οικογένειες είναι οι Compositae, Leguminosae και Graminae, ενώ οι οικογένειες Caryophyllaceae, Cruciferae και Liliaceae αντιπροσωπεύονται ικανοποιητικά. Στο βιοτικό φάσμα της χλωρίδας της Πάρνηθας κυριαρχούν τα θερόφυτα (37,6%), ακολουθούν τα ημικρυπτόφυτα (28,1%), τα γεώφυτα (14,9%), τα χαμαίφυτα (10,9%), τα φανερόφυτα (8,4%) και, τέλος, τα υδρόφυτα (0,1%). Στο χωρολογικό φάσμα κυριαρχούν τα μεσογειακά taxa (63,6%), ενώ σημαντική είναι και η αναλογία των ευρασιατικών (7,8%) και των παλαιοεύκρατων taxa (7,8%).
Τα ελληνικά ενδημικά taxa που απαντούν (και) στην Πάρνηθα παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς εκείνα είναι που πρέπει να προστατευτούν κατά προτεραιότητα. Συνολικά, έχει καταγραφεί η παρουσία 92 ελληνικών ενδημικών taxa. Επισημαίνεται ότι στον πρώην πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας έχουν εντοπιστεί 70 ελληνικά ενδημικά taxa. Δύο taxa, τα Campanula celsii subsp. parnesia και Silene oligantha subsp. parnesia είναι αποκλειστικά ενδημικά της Πάρνηθας (Aplada et al., 2007).
Εκτός, όμως, από τα ελληνικά ενδημικά taxa, στην Πάρνηθα έχει αναφερθεί η παρουσία 25 άλλων φυτικών taxa, τα οποία προστατεύονται από τη Σύμβαση CITES για το Διεθνές Εμπόριο Απειλούμενων Ειδών της Άγριας Πανίδας και Αυτοφυούς Χλωρίδας.
Δείτε επίσης:
