Πέντε ημέρες μετά την έναρξη της κακοκαιρίας Daniel, η καρδιά της ελληνικής ενδοχώρας μοιάζει με ανεξάρτητο κρατίδιο που βρίσκεται σε ανοιχτό πόλεμο. Το τοπίο μοιάζει να έχει δεχτεί βόμβες και όχι τόνους νερού. Οι βάρκες των διασωστών που πλέουν στα πλημμυρισμένα χωριά της Καρδίτσας και των Τρικάλων αλλά και στη Λάρισα, απεγκλωβίζοντας κατοίκους, δημιουργούν την εικόνα ότι οι διασώσεις πραγματοποιούνται σε νησί ή μια τεράστια λίμνη και όχι σε πεδιάδα.
Στην πραγματικότητα αυτό εν μέρει ισχύει – ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του κάμπου έχει μετατραπεί σε λίμνη- σύμφωνα με τις εικόνες από το δορυφορικό σύστημα Copernicus της Ε.Ε., οι πλημμυρισμένες εκτάσεις -έως το απόγευμα Πέμπτης- ανέρχονταν σε 729.000 στρέμματα. Το μεγαλύτερο μέρος των νομών Τρικάλων και Καρδίτσας έχει κατακλυστεί από τα νερά χειμάρρων και παραποτάμων του Πηνειού.
Η ανείπωτη καταστροφή ξεκίνησε από την Μαγνησία με επίκεντρο τον Βόλο και το Πήλιο. Στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας, η κακοκαιρία που ξεκίνησε να δείχνει τα δόντια της από το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, η κατάσταση που επικρατεί πέντε ημέρες μετά είναι αποκαρδιωτική.
Η πόλη είναι βυθισμένη στη λάσπη- δρόμοι, σπίτια, επιχειρήσεις, ενώ το μεγάλο ζητούμενο, το νερό, συνεχίζει να λείπει.
«Η λασπουριά δε λέει να ξεκολλήσει από την πόλη» λέει στο «Κοσμοδρόμιο» κάτοικος του Βόλου στη συνοικία του Ανάβρου, εκεί όπου ένας Βολιώτης έχασε τη ζωή του στην προσπάθεια να γεμίσει από τη θάλασσα έναν κουβά νερό. «Ξέρετε πόσοι παίρνουν νερό από τη θάλασσα;» μας λέει η κάτοικος του Βόλου και συνεχίζει: «Εγώ ρίχνω χλωρίνη μέσα στα πλαστικά μπουκάλια με το εμφιαλωμένο για να τα χρησιμοποιώ για την τουαλέτα. Το νερό που έταξε ο δήμαρχος ότι θα είχαμε σταδιακά από την Πέμπτη το απόγευμα, δεν ήρθε ακόμα. Και η φιέστα με τα εμφιαλωμένα νερά που μοιράζονται έξω από το δημαρχείο, συνεχίζεται. Το θέμα είναι να προμηθευτούμε όλοι δωρεάν νερό, σε κάθε γειτονιά να υπάρχει και από ένας σταθμός διανομής. Υπάρχουν οικογένειες με 4 άτομα. Τι ανάγκες να πρωτοκαλύψει μια εξάδα; Δεν μπορούμε να περιφερόμαστε σαν διψασμένα αδέσποτα και να ψάχνουμε από γειτονιά σε γειτονιά για να πάρουμε δυο εξάδες από τα σούπερ μάρκετ, αν τα βρούμε κι εκεί. Θα χολεριάσουμε στο τέλος».
Το ότι ο δήμαρχος της πόλης μοιράζει ο ίδιος, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες σε ζωντανή μετάδοση, τα εμφιαλωμένα νερά, σε όσους τελικά στήνονται σε αυτή την ουρά, η οποία κυκλώνει ολόκληρο το τετράγωνο γύρω από το δημαρχείο και ξεπερνάει τη μία ώρα αναμονής, ξεπερνάει κατά πολύ, τους Βολιώτες που δεν ανήκουν στη μερίδα των ψηφοφόρων του Αχιλλέα Μπέου.
Οι ίδιοι θεωρούν πως ο δήμαρχος είναι υπόλογος για αυτό που συμβαίνει στην πόλη τους. Και όχι μόνο με το νερό, αλλά και με το γεγονός πως συνεργεία του Δήμου αλλά και της Πολιτικής Προστασίας έχουν ελάχιστη παρουσία αυτές τις ημέρες στους δρόμους, τόσο την ώρα της πλημμύρας αλλά και όταν αυτή τελείωσε. Οι κάτοικοι μόνοι τους, με φτυάρια, προσπαθούν να ξελασπώσουν σπίτια και επιχειρήσεις. Τις τρεις ημέρες της ασταμάτητης βροχής, καλούσαν Πυροσβεστική και δήμο και δεν απαντούσε κανείς. Τα δίκτυα σταθερής και κινητής τηλεφωνίας ήταν πεσμένα.
Ο Κώστας Μανωλίδης, καθηγητής αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στον Βόλο, σημειώνει μιλώντας στο «Κοσμοδρόμιο» πως μελέτες για αντιπλημμυρικά έργα υπάρχουν εδώ και χρόνια, αλλά δεν αξιοποιούνται. Oι κάτοικοι γίνονται συχνά θεατές πλημμυρικών φαινομένων στην πόλη, όταν βρέχει. «Θυμάμαι και πως το 2006, οι χείμαρροι της πόλης, Κραυσίδωνας και Ξηριάς, είχαν πάλι υπερχειλίσει. Τα προβλήματα στις συνοικίες γύρω από αυτούς τους χειμάρρους, Νέα Ιωνία, Νέο Δέλτα κ.τ.λ, είναι γνωστά εδώ και χρόνια. Δεν θα έπρεπε να καθαρίζονται συστηματικά οι κοίτες από εμπόδια και φερτά υλικά; Ακούμε για τα κατεστραμμένα αντλιοστάσια στο Πήλιο και γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πόσα εμπόδια συναντάει το νερό μέχρι να έρθει στην πόλη. Δεν θα έπρεπε όλα αυτά να έχουν φτιαχτεί; Οι εργασίες όμως για όλα αυτά δεν είναι “ευπώλητες”. Ο δήμαρχος προτιμάει να επενδύει σε μια επιφανειακή τουριστική αναβάθμιση με χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις και λαμπάκια αλλά και σε εργολαβίες για το οδικό δίκτυο. Οι ασφαλτοστρώσεις όμως που προκύπτουν, είναι και αυτές πρόχειρες».
Ο ίδιος είναι πολύ σκεπτικός με όλα συμβαίνουν όχι μόνο στη Θεσσαλία, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα. Όπως σημειώνει: «Είμαστε μια ανάσα από τις αυτοδιοικητικές εκλογές και ήδη προωθείται το αφήγημα πως όλα όσα συμβαίνουν οφείλονται στη φυσική, ιστορική καταστροφή. Η αποχαύνωση για όσα συμβαίνουν, η ύπνωση και η έλλειψη αντίδρασης δεν συμβαίνει μόνο στον Βόλο, αλλά όπως είδαμε στις πρόσφατες εκλογές, σε εθνικό επίπεδο».
«Η τοπική οικονομία καταστράφηκε»
Το Πήλιο «έζησε» ακόμα πιο δραματικές στιγμές και βυθίστηκε σε ακόμα μεγαλύτερη «μοναξιά». Την δεύτερη ημέρα της κακοκαιρίας, η γέφυρα στα Καλά Νερά η οποία είναι στην ουσία η σύνδεση του Νότιου Πηλίου με την πόλη του Βόλου, έσπασε στη μέση από την κακοκαιρία, ενώ ένας άνθρωπος κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του, όταν έπεσε με το αυτοκίνητό του μέσα στο χαντάκι που δημιουργήθηκε.
«Με 30 άτομα στην Πυροσβεστική του Νοτίου Πηλίου και 10 δημοτικούς υπαλλήλους πόσα μπορούν να γίνουν την ώρα της θεομηνίας;», λέει στο «Κοσμοδρόμιο» ο αντιδήμαρχος Νότιου Πηλίου, Δημήτρης Παρρησιάδης και δίνει την εικόνα που επικρατεί σήμερα: «Λάσπη παντού και χωρίς νερό ακόμα, αλλά και με κομμάτια οικισμών όπως στη Μηλίνα και στα Ποτιστικά, χωρίς ρεύμα. Το Τρίκερι παραμένει τελείως αποκομμένο».
Ο ίδιος λέει πως ένα πολύ μεγάλο κομμάτι υποδομών είναι εντελώς κατεστραμμένο. Και η χειρότερη εικόνα δεν έχει ακόμα φανεί. «Tώρα που υποχωρούν τα νερά, θα αποκαλυφθεί το μέγεθος της καταστροφής. Πάνω από 200 σπίτια στο Νότιο Πήλιο έχουν καταστραφεί πλήρως. Αλλά και αυτά που έχουν πλημμυρίσει και έχουν δεχτεί πολλή λάσπη, είναι δύσκολο να καθαρίσουν. Αυτοί οι πολίτες διαμένουν σε σπίτια συγγενών και φίλων. Τοποθετήθηκε μια γέφυρα Μπέλεϋ στα Καλά Νερά και άρχισε ο ανεφοδιασμός με τρόφιμα και εμφιαλωμένα νερά από τον Βόλο. Οι περισσότεροι τουρίστες κατάφεραν να φύγουν».
Η επόμενη μέρα προμηνύεται πολύ δύσκολη σύμφωνα με τον κ. Παρρησιάδη. «Η τοπική οικονομία με πρώτο τον τουρισμό καταστράφηκε. Καλλιέργειες, ζώα, όλα έχουν υποστεί τεράστιο πλήγμα. Θα πάρει πολύ καιρό να συνέλθουμε» σημειώνει ο ίδιος.
«Ό, τι ήταν να πνίξει το νερό, το έπνιξε»
Στην Πηνειάδα των 300 κατοίκων στον Δήμο Φαρκαδόνας, μεταξύ Τρικάλων και Λάρισας, πολλά χωριά μετατράπηκαν σε λίμνη, όταν αναχώματα του Πηνειού σε διάφορα σημεία υποχώρησαν. Χθες, στις 16:00, ένα ελικόπτερο Chinook προσέγγισε μία πολυκατοικία στο χωριό, διασώζοντας τέσσερις ανθρώπους, οι οποίοι ήταν εγκλωβισμένοι στον δεύτερο όροφο.
Ο Δημήτρης Καγιάννης, 70 χρονών, κάτοικος Πηνειάδας, του οποίου το σπίτι καταστράφηκε ολοκληρωτικά, λέει στο «Κοσμοδρόμιο» πως άλλα 30 σπίτια είναι «πνιγμένα» μέχρι τα κεραμίδια. «Δεν πρόλαβα να πάρω τίποτα απολύτως μέσα από το σπίτι μου. Όταν ξεκίνησε η βροχή, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τι θα ακολουθούσε. Σηκώσαμε λίγο το ψυγείο και την κουζίνα, 20 πόντους πιο ψηλά, αλλά που να ξέραμε…» λέει ο ίδιος.
Η σημερινή εικόνα παραμένει δραματική. Όπως μας λέει ο 70 χρόνος κάτοικος: «Σε εμάς το νερό άρχισε να πέφτει, άλλωστε ό, τι ήταν να πνίξει το έπνιξε. Συνεχίζουμε να είμαστε χωρίς νερό και ρεύμα. Η πολιτεία μας ξέχασε από την αρχή- τόσο το κράτος όσο και οι εκλεγμένοι στην περιοχή μας. Η βοήθεια είναι αστεία. Χθες ήρθε το αεροπλάνο να παραλάβει 4 ανθρώπους που ήταν σε ανάγκη και έπρεπε να φύγουν και μας έφερε μόνο 60 μικρά μπουκαλάκια νερό. Ποιος να πρωτοπάρει και τι να μας κάνουν αυτά τα λίγα μπουκαλάκια; Σήμερα ήρθε το ελικόπτερο και πήρε άλλους δύο- μια γυναίκα που χρειάζεται συσκευή οξυγόνου και έναν νέο παιδί που κάνει αιμοκάθαρση. Δεν μπορούμε να φέρουμε νερά και φαγητό, η Εθνική Οδός είναι κλειστή, έχει πάρει πολλά νερά σε Τρίκαλα και Λάρισα. Χθες φάγαμε ένα κατσικάκι που μαγείρεψε ένας γείτονας. Κρατήσαμε και για σήμερα. Μένουμε με τη γυναίκα μου σε αυτοκίνητο, πού να πάω να μείνω; Στο σχολείο του χωριού; Χωρίς ρεύμα; Ούτε μια γεννήτρια δεν μπορούν να μας φέρουν; Άχρηστοι σε όλα. Έχει πολλές λυπητερές ιστορίες το χωριό μας, πριν από δύο χρόνια ήρθε να μείνει εδώ μια οικογένεια με 3 παιδιά, από την Γερμανία. Έδωσαν 70.000 ευρώ για να ανακαινίσουν το σπίτι. Άνοιξαν και ένα κατάστημα στη Φαρκαδόνα. Το σπίτι τους καταστράφηκε. Θα γυρίσουν πίσω στη χώρα τους τώρα».
Από την επιλογή του να φύγουν και να πάνε για μερικές ημέρες σε ένα ξενοδοχείο και μετά προς το άγνωστο, πολλοί επιμένουν να παραμένουν στο πλημμυρισμένο τοπίο, περιμένοντας απλώς τη στάθμη του νερού να πέσει. Βλέποντας με τα μάτια τους, πως τελικά η βοήθεια με τις βάρκες έρχεται σε πολλές περιπτώσεις από εθελοντές, πως οι διασώσεις από αέρος καθυστέρησαν μισή μέρα και πως παραμένουν ακόμα εγκλωβισμένοι, μένουν στον τόπο τους, στηριζόμενοι στην αλληλεγγύη που επιδεικνύουν οι συγχωριανοί μεταξύ τους.
Όπως μας λέει ο δήμαρχος Τρικκαίων, Νίκος Σακκάς, το χωριό Μεγάλα Καλύβια, 6 χιλιόμετρα από τα Τρίκαλα, «έγινε μια γούρνα». Από τα 2300 άτομα που διαμένουν εκεί, μόνο 300 δέχθηκαν να φύγουν χθες από το χωριό και να μείνουν σε ξενοδοχεία της πόλης, ενώ πιθανόν σήμερα να φύγουν άλλοι 100 με βάρκες του στρατού και της ΕΜΑΚ.
