Οι φλόγες του πολέμου απειλούν από σήμερα με γενικότερη ανάφλεξη μέρος της Ανατολικής Μεσογείου και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής καθώς βρισκόμαστε εδώ και καιρό σε παρατεταμένη περίοδο επικίνδυνης κλιμάκωσης πολυετών συγκρούσεων και αβυσσαλέων διπλωματικών παζαριών μείζονος κλίμακας στο φόντο σφοδρών ανταγωνισμών και αυξημένης ρευστότητας εξελίξεων.
Οι καλά σχεδιασμένες και συντονισμένες επιθέσεις που ξεκίνησαν νωρίς σήμερα το πρωί δυνάμεις της Χαμάς τόσο σε επίπεδο εκτόξευσης πάνω από 7.000 πυραύλων και ρουκετών (με βεληνεκές άνω των 200 χλμ), όσο και σε χερσαίο επίπεδο με διεισδύσεις και μάχες εκατοντάδων μαχητών της Χαμάς από τα σύνορα της Λωρίδας της Γάζας στο Νότιο Ισραήλ έχουν ποιοτικά χαρακτηριστικά που τις κάνουν να διαφέρουν με ό,τι είχαμε δει να εξελίσσεται στην περιοχή εδώ και πολλά χρόνια:
- Για πρώτη φορά καταγράφηκε μαζική είσοδος εκατοντάδων μαχητών της Χαμάς στο Νότιο Ισραήλ και οδομαχίες σε εβραϊκούς εποικισμούς (Κφαρ Αζά, Σούφα, Σντερότ, Μαχάλ Οζ, Μάγκεν, Ρέ’ιμ, κ.α.).Σε αυτές τις συγκρούσεις χύθηκε το αίμα πολλών δεκάδων Εβραίων εποίκων και Ισραηλινών στρατιωτών. Πλάι στους δεκάδες νεκρούς Ισραηλινούς καταγράφηκαν και πολλές εκατοντάδες τραυματίες, εκ των οποίων δεκάδες νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση.
- Για πρώτη φορά καταγράφονται φονικές επιθέσεις και σε συνοικίες ή σπίτια Εβραίων εποίκων του νοτίου Ισραήλ από μαχητές της Χαμάς, οι οποίοι μέσα στις πρώτες 10 ώρες της σύγκρουσης έχασαν 200 μαχητές και είδαν να τραυματίζονται 1.600 άλλοι.
- Για πρώτη φορά, οι Παλαιστίνιοι μαχητές καταφέρνουν να αιχμαλωτίσουν και να μεταφέρουν στη Λωρίδα της Γάζας ως ομήρους όχι μόνον Ισραηλινούς στρατιώτες αλλά και Ισραηλινούς πολίτες, προκειμένου να αξιοποιηθούν σε μελλοντική διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Κατάφεραν να πάρουν ως λάφυρα τεθωρακισμένα του ισραηλινού στρατού, τρακτέρ και αγροτικά μηχανήματα (που τα είχαν άχτι και ανάγκη λόγω του πολυετούς αποκλεισμού).
- Για πρώτη φορά είδαμε μέσα σε λίγες ώρες τόσο μεγάλο αριθμό παλαιστινιακών πυραύλων και ρουκετών της Χαμάς από τη Γάζα στο Ισραήλ, αλλά και διόλου ευκαταφρόνητες υλικές ζημιές σε κτίρια, πάρκινγκ, πλατείες πόλεων και περιχώρων του Νότιου και κεντρικού Ισραήλ, με τις σειρήνες σήμερα να ηχούν απ’ άκρη σε άκρη όλης της χώρας. Ως εκ τούτου, αποδείχθηκε ή πως δεν είναι τελικά τόσο άτρωτη η ισραηλινή αντιπυραυλική ασπίδα «Σιδερένιος Θόλος» (ενδεχομένως, σε ένα βαθμό, συνεπεία κυβερνοεπίθεσης), ή πως το παλαιστινιακό πυραυλικό πρόγραμμα εξελίχθηκε πέραν πάσης προσδοκίας, παρά το 16ετές ισραηλινό σκληρό εμπάργκο σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας.
Το σοκ της ισραηλινής κοινωνίας
Η επικίνδυνη και πρωτοφανής για τα δεδομένα της περιοχής κλιμάκωση της πολεμικής σύγκρουσης, κυρίως από τη μεριά των πολεμικών δυνατοτήτων της Χαμάς, διαφέρει ολοφάνερα από όσα είχαμε δει τα τελευταία χρόνια.
Σήμερα η ισραηλινή κοινωνία βιώνει ένα σοκ βλέποντας σε Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (και όχι προφανώς από τα ισραηλινά ΜΜΕ όπου έχει επιβληθεί λογοκρισία) βίντεο Παλαιστινίων ενόπλων να έχουν θέσει υπό ομηρία πολλές δεκάδες Ισραηλινούς πολίτες και στρατιώτες, ή να επιδεικνύουν τις σορούς Ισραηλινών αμάχων και στρατιωτών (συμπεριλαμβανομένων γυναικών).
Το σοκ αυτό δύσκολα θα ξεπεραστεί από την ισραηλινή κοινωνία που αλλάζει (και αυτή, όπως και όλα τριγύρω) βιώνοντας στο εσωτερικό τής σφοδρές συγκρούσεις για πολιτικά και θρησκευτικά ζητήματα. Αυτό αντανακλάται, μεταξύ άλλων, στις πολύμηνες μαζικές διαδηλώσεις που γίνονται στο Ισραήλ κατά του πολύκροτου νομοσχεδίου της κυβέρνησης Νετανιάχου για δικαστικές μεταρρυθμίσεις που υπονομεύουν το ρόλο του Ανωτάτου Δικαστηρίου προς όφελος της εκάστοτε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Από την άλλη πλευρά, η πίεση που ασκείται πανταχόθεν στον παλαιστινιακό λαό έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής.
Η Λωρίδα της Γάζας είναι αποκομμένη από τον έξω κόσμο εδώ και περίπου 16 χρόνια εξαιτίας του συνεχιζόμενου ισραηλινού (και αιγυπτιακού κατά περιόδους) εμπάργκο. Ως πρότινος, η ισραηλινή πολεμική αεροπορία βομβάρδιζε κατά βούληση και ισοπέδωνε ολόκληρες συνοικίες (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον άμαχο πληθυσμό) δίχως να πληρώσει ακριβό τίμημα. Από σήμερα αυτό φαίνεται πως έχει αλλάξει. Είναι πρωτοφανείς, εδώ και πολλά χρόνια, οι σκηνές που είδαμε σήμερα με τις μαζικές διεισδύσεις εκατοντάδων Παλαιστινίων ισλαμιστών μαχητών στο νότιο Ισραήλ και τα δεκάδες πεδία συγκρούσεων με δυνάμεις του ισραηλινού στρατού που πιάστηκε στον ύπνο.
Επιπλέον, οι Παλαιστίνιοι της Ιερουσαλήμ βιώνουν τα τελευταία χρόνια έναν ατέλειωτο Γολγοθά καθώς ξεσπιτώνονται με διάφορα προσχήματα ή ραδιουργίες από τα σπίτια στα οποία κατοικούσαν για πολλές γενιές στο πλαίσιο δημογραφικής αλλοίωσης του πληθυσμού υπέρ των Εβραίων εποίκων που πολλαπλασιάζονται με την οικονομική στήριξη αμερικανοεβραϊκών οργανώσεων.
Δύσκολη είναι και η επιβίωση για τους εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης. Περίχωρα και αστικά κέντρα δέχονται καθημερινά τις εισβολές όχι μόνον του ισραηλινού στρατού αλλά και τις επιθέσεις δεκάδων Εβραίων εποίκων, που έχουν αποθρασυνθεί αφότου ανέλαβε υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας του Ισραήλ ο (επίσης έποικος) Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ. Οι επιθέσεις των εποίκων κατά των Παλαιστινίων (ακόμη και κατά μικρών παιδιών) έχουν πυκνώσει σημαντικά από πέρσι, με τον ΟΗΕ να καταγράφει πλέον εδώ και μήνες τουλάχιστον τρεις βάρβαρες επιθέσεις Εβραίων εποίκων τη μέρα σε βάρος Παλαιστινίων αμάχων της Δυτικής Όχθης.
Το Ισραήλ είναι σε πόλεμο
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου παρά την όξυνση των σχέσεων με τις ΗΠΑ και παρά τις παράτολμες πολιτικές ακροβασίες και κολεγιές με τους ακροδεξιούς υπουργούς του Θρησκευτικού Σιωνισμού, Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ και Μπετσαλέλ Σμότριτς, νόμιζε πως είχε καταφέρει να βρει όχι μόνο μία νέα «γραμμή πλεύσης» και πολιτικής επιβίωσης αλλά και πιθανής υστεροφημίας ποντάροντας σε μία ακόμη «συμφωνία του Αβραάμ» όπως είχε κάνει τον Σεπτέμβριο του 2020 επί Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Μπαχρέιν.
Είχε δε ξεκινήσει εδώ και πολλούς μήνες, με τη στήριξη των ΗΠΑ, ένα σκληρό παζάρι με τη Σαουδική Αραβία: την ισχυρότερη οικονομικά δύναμη στον αραβικό κόσμο, που έχει βασικά ως μοναδικό αντίπαλο γεωπολιτικά το Ιράν, με το οποίο εντούτοις (προς κατάπληξη των ΗΠΑ και Ισραήλ) εξομάλυνε τις σχέσεις τον περασμένο Μάρτιο έπειτα από την σημαντική διπλωματική μεσολάβηση της Κίνας.
Υπό τις παρούσες συνθήκες ο Νετανιάχου αντί να πανηγυρίζει για μία ακόμη σημαντική επιτυχία μέσω επικείμενης συμφωνίας με τη Σαουδική Αραβία τους επόμενους μήνες, βρέθηκε εγκλωβισμένος στην πολεμική παγίδα της Χαμάς.
Στο σημερινό διάγγελμά του είπε πως το Ισραήλ «είναι σε πόλεμο» επισημαίνοντας, από νωρίς, πως η παρούσα ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση δεν μοιάζει με καμία άλλη. Είπε ο Νετανιάχου στο μεσημεριανό διάγγελμα:
«Εδώ δεν πρόκειται για μία λεγόμενη «στρατιωτική επιχείρηση, ούτε για ένα ακόμη γύρο συγκρούσεων, αλλά για πόλεμο! Συζήτησα με τους επικεφαλής των δυνάμεων ασφαλείας και διέταξα να εξασφαλίσουν, πρώτα από όλα, τις κοινότητες από την παρουσία των τρομοκρατών της Χαμάς. Έδωσα επίσης εντολή για γενική επιστράτευση και κινητοποίηση των δυνάμεων ώστε να αντεπιτεθούν σφόδρα και με τρόπο που ο εχθρός δεν έχει ξαναδεί ποτέ. Είμαστε σε Πόλεμο. Θα νικήσουμε. »
Κίνδυνοι και προκλήσεις
Σε κάθε περίπτωση διαφαίνεται πως η ισραηλινή πλευρά καλείται να βγάλει τα κάστανα από μία φωτιά που η ίδια δημιούργησε μέσω της αφόρητης κλιμάκωσης της βίας του στρατού και των Εβραίων εποίκων σε βάρος των Παλαιστινίων της Δυτικής Όχθης. Πιθανώς να μην μπορέσει να περιορίσει αυτή την άτυπη «κήρυξη πολέμου» στη Χαμάς, που δεν είναι παρά μία παλαιστινιακή (ισλαμική) πολιτική και στρατιωτική οργάνωση αντίστασης. Μπορεί να αναγκαστεί να απαντήσει «συνολικά» στην Παλαιστινιακή Αρχή σε στρατιωτικό επίπεδο, που στην παρούσα συγκυρία απεδείχθη αδύναμη και κατώτερη των περιστάσεων. Μεταξύ άλλων διότι στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης Χαμάς και Φατάχ (του Παλαιστίνιου Προέδρου Μαχμούτ Αμπάς) η πρώτη βγήκε νικήτρια με διαφορά… Η πολιτική επιβίωση του 87χρονου Παλαιστίνιου Προέδρου Αμπάς δοκιμάζεται δίχως να έχει συμφωνηθεί (τουλάχιστον φανερά) ο διάδοχός του (και ενώ έχουν αναβληθεί κατ’ επανάληψη οι παλαιστινιακές βουλευτικές και προεδρικές εκλογές με διάφορες δικαιολογίες).
Το Ισραήλ, με άλλα λόγια, (προ)καλείται εκ των πραγμάτων, αυτή τη φορά, να κλιμακώσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις όχι μόνον σε επίπεδο αεροπορικών επιδρομών (που ως τώρα γίνονταν εκ του ασφαλούς) αλλά και σε χερσαίο επίπεδο καθώς η κυβέρνηση Νετανιάχου έχει στην πλάτη της το άγος των δεκάδων Ισραηλινών εποίκων και στρατιωτών που κρατούνται όμηροι από τη Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας…
Μία πολυπαραγοντική εξίσωση για γερούς λύτες
Από την άλλη μεριά, ρόλο στη ζυγαριά των επόμενων γεωπολιτικών εξελίξεων, που αξίζει να σημειωθεί εκδηλώθηκαν κατά την 50ή επέτειο από τον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ (6 Οκτωβρίου 1973),αναμένεται να παίξουν και άλλοι παράγοντες.
Η Χεζμπολάχ στο Λίβανο (που διατηρεί αγαστές σχέσεις με το Ιράν, τον σημαντικότερο αντίπαλο του Ισραήλ στην περιοχή) επέστησε την προσοχή αραβικών χωρών (βλέπε Εμιράτα, Σαουδική Αραβία) σε όσα διακυβεύουν κλείνοντας «συμφωνίες του Αβραάμ» με το Ισραήλ παραγκωνίζοντας τον δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού.
Η Χαμάς, από την άλλη, εξαπολύοντας τη σημερινή «αιφνιδιαστική» επιχείρηση «Πλημμύρα Αλ Άκσα» και κάποιες άλλες μικρότερες οργανώσεις στη Λωρίδα της Γάζας απηύθυναν κάλεσμα σε παλαιστινιακές οργανώσεις του Λιβάνου να εξαπολύσουν επιθέσεις στο Ισραήλ. Αντιλαμβάνεται κανείς πως εάν η κρίση επεκταθεί και στα σύνορα Λιβάνου-Ισραήλ πολύ δύσκολα θα «μαζευτεί» καθώς είναι πολύ πιθανό να απλώσει τη «φωτιά» στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Η Παλαιστινιακή Αρχή από την άλλη αποδεικνύεται, όπως προαναφέραμε, ανίσχυρη να ορίσει το παιχνίδι. Στην κόντρα με τη Χαμάς, δείχνει πως έπαιξε και μάλλον έχασε, προκαλώντας με την αδύναμη και αναποτελεσματική διαχείριση της σκληρής ισραηλινής κατοχής απογοήτευση σε μεγάλο μέρος του παλαιστινιακού λαού. Η σημερινή δήλωση του Παλαιστίνιου Προέδρου Μαχμούτ Αμπάς πως ο λαός τού έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του «από τον τρόμο των εποίκων και των κατοχικών στρατευμάτων» ήρθε πολύ αργά και αφού προηγήθηκε μεγάλη κλιμάκωση της ισραηλινής κατοχικής βίας που έμενε (από την πλευρά του παλαιστινιακού κράτους) αναπάντητη.
Η ελπίδα για βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ στα σύνορα του 1967 δείχνει (ή έδειχνε…) εδώ και καιρό φάνηκε να «πνίγεται» στο στυγνό παζάρι ΗΠΑ-Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας.
Από την άλλη, η σημερινή επικίνδυνη κλιμάκωση της κρίσης μεταξύ Ισραήλ και Γάζας αποδεικνύει στην πράξη αυτό που για μία ακόμη φορά επανέλαβε με ανακοίνωσή του το παλαιστινιακό υπουργείο Εξωτερικών: Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ειρήνη, ασφάλεια και ανάπτυξη στην περιοχή δίχως επίλυση του παλαιστινιακού.
Ενδιαφέρουσες αντιδράσεις
Ας δούμε όμως και τις ενδιαφέρουσες αντιδράσεις άλλων χωρών – παραγόντων στην περιοχή.
Η Αίγυπτος ζήτησε τερματισμό των εχθροπραξιών προχωρώντας άμεσα σε επαφές με τις δύο πλευρές ώστε να βρεθεί τρόπος «ανάσχεσης της αιματοχυσίας». Προειδοποίησε για τις «βαριές συνέπειες» της κλιμάκωσης και ζήτησε να αποφευχθούν «περαιτέρω κίνδυνοι για τους αμάχους».
Η Τουρκία που επιθυμεί σφόδρα να πάρει από την Ιορδανία το ρόλο του θεματοφύλακα των ιερών τόπων της Ιερουσαλήμ και του τεμένους αλ Άκσα πρότεινε σήμερα «αυτοσυγκράτηση» προς όλες τις πλευρές καθώς βρίσκεται σε γενικότερη φάση προώθησης επέκτασης της τουρκικής γεωπολιτικής ισχύος και με ήπια μέσα αλλά και με στρατιωτικά (όπως φάνηκε τις τελευταίες μέρες στη βόρεια Συρία, από τις συγκρούσεις Τούρκων στρατιωτικών και Κούρδων μαχητών και την κατάρριψη τουρκικού τηλεκατευθυνόμενου αεροσκάφους από αμερικανικό F-16).
Το Κατάρ, που είναι καλός χρηματοδότης και στενός σύμμαχος της Χαμάς και έχει δυσαρεστηθεί από το παζάρι που γίνεται εδώ και μήνες στο τρίγωνο ΗΠΑ-Ισραήλ-Σαουδική Αραβία, επέρριψε εξ ολοκλήρου την ευθύνη στο Ισραήλ για τη σημερινή κατάσταση.
Το Ιράν, εξέφρασε υποστήριξη στην στρατιωτική επιχείρηση της Χαμάς. Ο Ραχίμ Σαφαβί, σύμβουλος του ανώτατου Σιίτη ιερωμένου, Αλί Χοσεΐν Χαμενεί, δήλωσε πως το Ιράν υποστηρίζει την επίθεση των Παλαιστινίων και τους συγχαίρει, προσθέτοντας πως η Τεχεράνη θα είναι στο πλευρό των Παλαιστινίων μαχητών «μέχρι την απελευθέρωση της Παλαιστίνης και της Ιερουσαλήμ».
Η Σαουδική Αραβία ζήτησε τον άμεσο τερματισμό των συγκρούσεων Ισραήλ-Χαμάς καθώς η πολεμική κλιμάκωση δεν την συμφέρει σε καμία περίπτωση και της «χαλάει» το παζάρι αφενός για τη συμφωνία του Αβραάμ που προωθεί με το Ισραήλ και αφετέρου ένα νέο στρατιωτικό σύμφωνο ασφαλείας με τις ΗΠΑ (εάν δε δοθούν οι «ευλογίες» της Ουάσιγκτον για ένα σαουδαραβικό πυρηνικό πρόγραμμα). Επίσης, ζήτησε από τη «διεθνή κοινότητα» να αναλάβει τις ευθύνες της και να ενεργοποιήσει μία αξιόπιστη ειρηνευτική διαδικασία «που θα ολοκληρωθεί με την εφαρμογή λύσης στη βάση των δύο κρατών για ασφάλεια και ειρήνη στην περιοχή».
Η Ρωσία (που έχει άριστες σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής) προτίμησε και εκείνη (όπως και η Τουρκία) την έκκληση για αυτοσυγκράτηση προς όλες τις πλευρές. Τόνισε πως είναι σε επικοινωνία με τους Παλαιστίνιους, με αραβικές χώρες αλλά και με το Ισραήλ με στόχο την αποκλιμάκωση.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταδίκασε, πολύ βολικά, τις «επιθέσεις της Χαμάς κατά του Ισραήλ» ενώ κάνει τόσα χρόνια τα στραβά μάτια στην κλιμάκωση της ισραηλινής κατοχής και της βάρβαρης βίας Εβραίων εποίκων σε βάρος των Παλαιστινίων της Δυτικής Όχθης ενώ σιγοντάρει και τον πολυετή αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας. «Καταδικάζουμε σθεναρά τις αδιάκριτες επιθέσεις που εξαπολύθηκαν εναντίον του Ισραήλ και του λαού του σήμερα το πρωί, προκαλώντας τρόμο και βία εναντίον αθώων πολιτών», ανέφερε με ανάρτησή του στο πρώην Twitter, νυν Χ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ.
Επιμέρους χώρες της Ε.Ε. μεταξύ των οποίων η Ελλάδα, η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία, και εκτός ΕΕ, η Βρετανία, πήραν αμέσως το πλευρό του Ισραήλ μη λέγοντας ούτε λέξη για τον αποκλεισμό στη Γάζα και την κλιμάκωση της κατοχικής βίας στη Δυτική Όχθη, που δίχως αυτά εννοείται πως δεν θα είχαμε λόγο για τόσο επικίνδυνη κλιμάκωση.
Μεγάλη αίσθηση προκαλεί η πολύωρη «αφωνία» των ΗΠΑ στη συγκεκριμένη σύγκρουση. Χρειάστηκαν περίπου οκτώ ώρες από την έναρξη των εχθροπραξιών (σήμερα λίγο πριν τις 8.00 το πρωί) για να ανακοινωθεί από τον Λευκό Οίκο πως ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν θα είχε αργότερα σήμερα το απόγευμα τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ως τότε, η κυβέρνηση Μπάιντεν παρέμεινε σχετικά άφωνη με τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας, Τζέικ Σάλιβαν, να δηλώνει πως βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τον Ισραηλινό ομόλογό του για την κατάσταση στην περιοχή και τον υπουργό Άμυνας, Λόιντ Όστιν, να δηλώνει σιβυλλικά πως το Πεντάγωνο θα «εργαστεί τις επόμενες μέρες ώστε να εξασφαλίσει πως το Ισραήλ έχει ό,τι χρειάζεται για να αμυνθεί και να προστατεύσει τους πολίτες από τον τρόμο».
Ανεξάρτητα από τις παραπάνω αντιδράσεις, τον τελικό λόγο θα έχουν οι λαοί της Παλαιστίνης και του Ισραήλ. Λύση χωρίς αυτούς δεν μπορεί να δοθεί, ούτε με τη γλώσσα των όπλων, ούτε με τα σκληρά, παρασκηνιακά παζάρια από τα οποία επωφελούνται λίγοι και ισχυροί. Και το κυριότερο; Σε καμία περίπτωση, και όπως μαντεύει κανείς και από τις σημερινές εξελίξεις, καμία «συμφωνία του Αβραάμ» δεν μπορεί να στεριώσει σε βάθος χρόνου, δίχως δίκαιη επίλυση του παλαιστινιακού.
Όσα εμπόδια και να υπάρχουν σε αυτό τον κακοτράχαλο δρόμο, η Παλαιστίνη δεν μπορεί παρά να απελευθερωθεί και να βρει τη θέση που της αξίζει κάτω από τον ήλιο…
