Οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν ένα μοντέλο, το οποίο φανερώνει πώς θα ήταν η πιο διάσημη μούμια του Περού. Η μούμια, γνωστή ως «Χουανίτα» ή «Ίνκα Άις Μέιντεν (Inca Ice Maiden)», ήταν ένα κορίτσι των Ίνκας, που πιστεύεται ότι θυσιάστηκε σε μια τελετουργία πριν από περισσότερα από 500 χρόνια.

Οι επιστήμονες συνεργάστηκαν με έναν ειδικό για την αναδόμηση προσώπου, ώστε να κατασκευάσουν μια προτομή από πυρίτιο της μούμιας. Ο Γιόχαν Ράινχαρντ, ο Αμερικανός αρχαιολόγος που βρήκε για πρώτη φορά τη μούμια το 1995, δήλωσε ότι η προτομή «την κάνει ακόμα πιο ζωντανή».

Μια ομάδα Περουβιανών και Πολωνών επιστημόνων συνεργάστηκε με τον Όσκαρ Νίλσον, τον ειδικό στην αναδόμηση προσώπου από τη Σουηδία, για την κατασκευή της προτομής από πυρίτιο της έφηβης. Οι επιστήμονες τόνισαν, ότι οι σαρώσεις του σώματος, οι μετρήσεις του κρανίου, οι μελέτες του DNA και τα εθνολογικά χαρακτηριστικά οδήγησαν στην ανακατασκευή τους.

Ο Νίλσον δήλωσε στο Associated Press, ότι χρειάστηκαν «περίπου 400 ώρες εργασίας» για να μοντελοποιηθεί το πρόσωπο, το οποίο έχει έντονα ζυγωματικά, σκούρα μάτια και καστανό δέρμα.

Ο Δρ. Ράινχαρντ υπογράμμισε: «Νόμιζα ότι ποτέ δεν θα γνώριζα πώς θα ήταν το πρόσωπό της, όταν ζούσε πριν από 500 χρόνια. Τώρα 28 χρόνια αργότερα, αυτό έγινε πραγματικότητα χάρη στην ανακατασκευή του Όσκαρ Νίλσον».

Ο Δρ. Ράινχαρντ και ο Περουβιανός ορειβάτης Ζαράτε, βρήκαν το παγωμένο σώμα της Χουανίτα σε υψόμετρο 6.400 μέτρων κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στο ηφαίστειο Άμπατο. Φορούσε τελετουργικό χιτώνα και κάλυμμα κεφαλής και περιβαλλόταν από κεραμικά αντικείμενα, όπως κύπελλα και ειδώλια.

Μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στο σώμα δείχνουν, ότι η Χουανίτα ήταν μεταξύ 14 και 15 ετών όταν θυσιάστηκε. Μια αξονική τομογραφία από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς διαπίστωσε, ότι η πιθανή αιτία θανάτου ήταν ένα σοβαρό χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. Οι ειδικοί πιστεύουν, ότι μπορεί να την είχαν ναρκώσει και γονατίσει προτού χτυπηθεί στο κεφάλι με κάτι που μπορεί να έμοιαζε με μπαστούνι σε μια ανθρωποθυσία στους θεούς.

Σε ένα άρθρο στο Penn Museum’s Expedition Magazine , ο Δρ. Ράινχαρντ εξήγησε, ότι σύμφωνα με το σύστημα πεποιθήσεων των Ίνκας «μια τέτοια θυσία έφερε τιμή στους γονείς και μια μεταθανάτια ζωή ευδαιμονίας για τα θύματα». «Το παιδί θα αποθεωνόταν και θα λατρευόταν για γενιές ως ενδιάμεσος των χωρικών με τους θεούς».