Πριν δυο εβδομάδες με κατέλαβε αναταραχή για τη χαμένη τιμή του εθνικού μας συμβόλου. Αυτές τις μέρες όμως με κυριεύει άγχος για τον ευτελισμό των διεθνών εορτασμών. Συγκεκριμένα, αγχώνομαι για το πώς η γενοκτονία στη Γάζα, μια υπερπαραγωγή του υπουργείου Αυτοάμυνας Ισραήλ και της φιλελευθεροποιημένης αγοράς όπλων των ΗΠΑ, κάνει πλέον τις Παγκόσμιες Ημέρες της διεθνούς κοινότητας να μοιάζουν με σχολικές παραστάσεις που παρακολουθούν μόνο οι κατάκοποι γονείς.
Με εξαίρεση λοιπόν κάποιες Παγκόσμιες Ημέρες, όπως για παράδειγμα την Παγκόσμια Ημέρα Τσαγιού (21 Μαΐου σημειωτέον), μοιάζει τουλάχιστον αμήχανο να γιορτάζουμε τις κατά τον ΟΗΕ «αφορμές για την επισήμανση συγκεκριμένων γεγονότων ή θεμάτων, ώστε να προωθηθούν, μέσω της ευαισθητοποίησης και της συντονισμένης δράσης, οι στόχοι του Οργανισμού».
Πόσο να ευαισθητοποιηθούν δηλαδή οι πολίτες των δημοκρατιών της Δύσης για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών αύριο 25 Νοεμβρίου, ανήμερα του φιλόδοξου αυτού στόχου; Με καλαίσθητες φωτογραφίες και βίντεο όπως αυτά του Προγράμματος Ανάπτυξης του ΟΗΕ; Εδώ το Ισραήλ έκανε εφικτό το θέαμα από μπουλντόζες που σκεπάζουν ομαδικό τάφο Παλαιστίνιων ασθενών του νοσοκομείου αλ-Σίφα. Αν και δεν γνωρίζω πόσοι από τους εκατό νεκρούς της ανθρώπινης αυτής χωματερής είναι γυναίκες, αμφιβάλλω ότι το τέλος της έμφυλης βίας και των έμφυλων διακρίσεων μπορεί να εκφραστεί με καλύτερο συμβολισμό. Όλες οι διακρίσεις δεν τελειώνουν, όταν βομβαρδίζεις αδιάκριτα; Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι, όταν θάβονται χωρίς διακριτικά;
Εν τω μεταξύ το Ισραήλ ταπείνωσε τη διεθνή κοινότητα και στις 20 αυτού του μήνα, που τιμήσαμε την επέτειο της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Παιδιού. Για τα δολοφονημένα, ακρωτηριασμένα και ορφανά παιδιά της Γάζας, το φετινό μόττο του ΟΗΕ «για κάθε παιδί, όλα τα δικαιώματα», ακούστηκε σαν ρούφηγμα κοστουμαρισμένου διπλωμάτη που πίνει τσάι πάνω σε ομαδικό τάφο. Για να κάνει τον ΟΗΕ να ζηλέψει, το Ισραήλ γιόρτασε την ημέρα με ένα αξέχαστο παιδικό μιούζικαλ.
Σε μιλιταριστικό βίντεο που ανάρτησε κρατικός τηλεοπτικός σταθμός και έγινε viral στα κοινωνικά δίκτυα είδαμε μια παιδική χορωδία να μας τραγουδά πως «σε ένα χρόνο θα τους εξαφανίσουμε όλους, πριν επιστρέψουμε να θερίσουμε τα χωράφια μας». Άν και φαντάζομαι πως τα παιδιά του Ισραήλ δεν έχουν ακόμα δικαίωμα στην στράτευση και την αγροτική εργασία, ο ΟΗΕ μπορεί να πάρει μαθήματα δημοσίων σχέσεων από το βίντεο, και του χρόνου να επιλέξει ως θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδιών το «για κάθε παιδί, όλα τα εγκλήματα πολέμου».
Για όσους όμως νομίζουν πως η αμηχανία της διεθνούς κοινότητας θα σταματήσει εδώ, έχω κακά μαντάτα: στις 29 Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό. Δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι πόσο θα μαλώσει το Ισραήλ από το βήμα του ΟΗΕ όσους τολμήσουν να αναφερθούν στην επέτειο διχοτόμησης της Παλαιστίνης. Προχθές ο απεσταλμένος τους μάλωσε έντονα όλες τις «γυναίκες του ΟΗΕ» που δεν καταδικάζουν τα σεξουαλικά εγκλήματα της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου – και αυτό ενώ διαβάζουμε στα μέσα ενημέρωσης του Ισραήλ πως οι ιατροδικαστικές αποδείξεις των εγκλημάτων αυτών «εξανεμίζονται».
Ευτυχώς όμως που έχουμε να περιμένουμε την 20 Νοεμβρίου, και το Ισραήλ μπορεί να κάνει διάλειμμα από τα μαλώματα και, εφόσον θα έχει λήξει και η τετραήμερη παύση βομβαρδισμών και ανταλλαγή ομήρων, να γιορτάσει την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα θύματα Χημικών Πολέμων με ένα πάρτι λευκού φωσφόρου. Όπως δηλαδή γιόρτασε και στις 16 Οκτωβρίου την Παγκόσμια Ημέρα Τροφίμων (λιμοκτονώντας τους Παλαιστίνιους), και στις 2 Νοεμβρίου την Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Ατιμωρησίας για τα Εγκλήματα κατά των Δημοσιογράφων (δολοφονώντας Παλαιστίνιους και Λιβανέζους δημοσιογράφους), αλλά και στις 6 Νοεμβρίου την Παρεμπόδιση της Εκμετάλλευσης του Περιβάλλοντος στον Πόλεμο (κλείνοντας συμφωνία για να λάβει από τις ΗΠΑ πυραύλους ακριβείας, αξίας 320 εκατομμυρίων δολαρίων).
Και δεν τολμώ βέβαια να ξεστομίσω αυτό για το οποίο θα κληθούμε να ευαισθητοποιηθούμε στις 27 Ιανουαρίου. Αυτή την ημέρα το τσάι της διεθνούς κοινότητας δεν θα πίνεται. «Ποτέ ξανά» θα πρέπει να φωνάξουμε ως ένδειξη συμπαράστασης σε εκείνους που βομβαρδίζουν νοσοκομεία και προσφυγικούς καταυλισμούς ξανά και ξανά και ξανά.
Προβλέπω πάντως ότι εκτός από το copyright εκείνης της ολοκληρωτικής φρίκης, το Ισραήλ θα κατοχυρώσει σύντομα και το copyright της ιουδαϊκής εσχατολογίας. Στην εβραϊκή πίστη το τέλος του κόσμου περιγράφεται ως «τέλος των ημερών». Ακόμα και αν δεν οδηγήσει την ανθρωπότητα άμεσα στον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ισραήλ έχει ήδη αποδείξει ότι η δυνατότητα του μεταπολεμικού κόσμου να συγκροτεί έστω και μια επίφαση συλλογικής μνήμης και ηθικής μέσα από κενές ιεροτελεστίες και ανεφάρμοστα ψηφίσματα, έχει πλέον τελειώσει.
