Ο καλλιτέχνης Γιώργος Κόφτης, που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία με την εικαστική του εγκατάσταση που δημιούργησε μαζί με μια ομάδα φίλων προς τιμήν των θυμάτων του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, μίλησε στο Κοσμοδρόμιο για τον χρόνο, τον τόπο και το νόημα όσων τον προέτρεψαν να δράσει σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Γιατί «πλέον η Ελλάδα έχει στην καρδιά της μια ανοιχτή πληγή. Με τα καρφιά μέσα στην καρδιά της καρφωμένα», έγραψε ο ίδιος, μεταξύ άλλων.
Για τον σκοπό της παρέμβασής σου έγραψες στο Facebook. Πότε όμως γεννήθηκε μέσα σου η ιδέα να παρέμβεις συγκεκριμένα για τα Τέμπη;
Ήδη από τον Ιούνιο, ήταν νωπό το αποτέλεσμα των εκλογών, η προκλητική πρωτιά του υπαίτιου εν πολλοίς για τα Τέμπη Καραμανλή στις Σέρρες, η κατάρρευση της αντιπολίτευσης και ένιωθα όλο αυτό να με πνίγει. Ένιωθα να έχει σπάσει όλο το φράγμα της πραγματικότητας, μου φαινόταν αδιανόητη κάθε είδους εξήγηση, γιατί το τελικό αποτέλεσμα ήταν μια κάποιου είδους επιβράβευση για τη στάση της κυβέρνησης στο ζήτημα της εγκληματικής τραγωδίας των Τεμπών.
Πώς έγινε κατορθωτό τεχνικά όλο αυτό το έργο της μετεγκατάστασης;
Με πολύ προσωπική δουλειά και με βοήθεια ανθρώπων, που με βοήθησαν στη μεταφορά του υλικού ή και με εκπτώσεις σε προμήθειες και, ένα δύσκολο εγχείρημα αν σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για 58 μεταλλικούς σωλήνες 2-2,5 μέτρων. Γενικά, μόλις άκουσαν τον σκοπό για τον οποίο προμηθεύτηκα τα υλικά μου έσπευσαν να βοηθήσουν. Και όχι μόνο, διέκρινα μια οργή για την προσπάθεια να συγκαλυφθεί το έγκλημα και οι υπαίτιοί του.
Οργή την οποία βλέπεις όμως να καναλιζάρεται σε γόνιμη δίοδο; Γιατί έχω την εντύπωση πως αυτή η οργή υπάρχει ο κίνδυνος να ξεθυμάνει.
Το σκέφτομαι κι εγώ αυτό και αναρωτήθηκα για τη διαχείριση της κοινωνίας πάνω στο έγκλημα, ότι δεν είναι στην ατζέντα αρκετών. Αλλά δεν έχει ξεχαστεί, το αντίθετο, υποβόσκει όπως προείπα αγανάκτηση και οργή, τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο. Από εκεί και πέρα δουλειά της Τέχνης είναι να επαναφέρει στο δημόσιο βίο τη μνήμη του τραύματος, απλώνοντας παράλληλα χέρι αλληλεγγύης. Όσο κι αν δυσκολευόμαστε, αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος μας σαν καλλιτέχνες.
Διαβάστε επίσης:
