Πλήθος κόσμου στην εκδήλωση της Επιτροπής Αλληλεγγύης στη 12χρονη, θύμα μαστροπείας στον Κολωνό, το απόγευμα της Τρίτης, σε αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ.
Όπως επισημαίνει η δημοσιογράφος Δανάκη Κισκήρα – Μπαρτζώκα, που παρακολούθησε και κατέγραψε τις τοποθετήσεις όσων συμμετείχαν για την Εφημερίδα των Συντακτών, «όταν ένα κακοποιημένο και βιασμένο παιδί, ζητάει συγγνώμη κάτι πηγαίνει πολύ λάθος». Το μικρό κορίτσι απευθύνεται και στο δικαστήριο που καλείται την Παρασκευή να εκδώσει την απόφασή του για την υπόθεση με θύμα εκείνο, επιμένοντας για την αθωότητα της μητέρας του.
Η παρέμβαση της 13χρονης στην εκδήλωση
Είμαι η … (12χρονη) και θέλω να σας εκφράσω μια τελευταία φορά τα συναισθήματα μου. Ακούστε με σας παρακαλώ, ακούστε με. Εσείς ήσασταν η λύτρωση μου, η βοήθεια που περίμενα τόσο καιρό μέσα στον εφιάλτη που ζούσα.
Σας εμπιστεύτηκα, σας μίλησα… περίμενα τη βοήθεια σας για να μην περάσει κανένα άλλο παιδί όσα πέρασα εγώ.
Η τιμωρία μου όμως δεν έχει τελειώσει. Οι εφιάλτες μου είναι ακόμα εδώ.
Όχι τη μαμά μου.Πήγαινα στην πλατεία με το ποδήλατο μου, όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου. Όμως εμφανίστηκε.
Σας ζητώ συγγνώμη που δε μίλησα από την αρχή… φοβόμουν πολύ. Ήρθε η ώρα όμως, ήρθε η λύτρωση μου, ήρθατε εσείς. Πίστεψα ότι τελείωσαν οι εφιάλτες μου και ξαφνικά: Που είναι η μαμά μου; Γιατί τη μαμά μου; Που είναι τα αδέλφια μου; Που είναι η οικογένεια μου; Γιατί με αφήσατε μόνη μου;
Εγώ φταίω, εγώ φταίω που δε σας μίλησα νωρίς. Όχι η μαμά μου. Θέλω να σταματήσουν οι εφιάλτες μου εδώ.
Τα Χριστούγεννα δεν με άφησαν ούτε τη μαμά μου να δω.
Θέλω να σας πω κάτι κυρία εισαγγελέα: όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που έχετε στα χέρια σας ήταν όλα μια πλάκα; Αυτό θέλετε να μου πείτε μετά από όλα αυτά που πέρασα;Αυτό που ζητάω από το δικαστήριο και από τον κύριο πρόεδρο, τους δικαστές και τους ενόρκους είναι να με πιστέψουν ότι η μητέρα μου δε γνώριζε τίποτα από όλα αυτά που έκανα και όχι ότι στα μισά λέω αλήθεια και στη μαμά μου λέω ψέματα. Η μαμά μου είναι αθώα και θα το λέω συνέχεια μέχρι να το καταλάβουν όλοι.
Τη σημασία της στήριξης στο ανήλικο θύμα ανέδειξε στη δική της παρέμβαση η Μάγδα Φύσσα: «Είμαστε σήμερα εδώ για να μιλήσουμε για το παιδί. Το παιδί που αν γλιτώσει υπάρχει ελπίδα. Απευθύνομαι στο μικρό και του λέω ότι έχει παρά πολύ κόσμο που το αγαπάει και δεν φταίει αυτό που άνοιξε τα ματάκια του και ήρθε σε αυτόν τον κόσμο και έπεσε πάνω σε αυτό το τέρας. Δεν φταίει αυτό. Εμείς όμως φταίμε.
Πρέπει να ξέρει ότι η ζωή του ανήκει και δεν τη χρωστάει σε κανέναν.
Σκεφτόμουν ερχόμενη εδώ, επειδή κι εγώ είμαι θύμα αυτής της κοινωνίας χάνοντας τον δολοφονημένο Παύλο, ποσό άδικο είναι που αυτό το παιδί δεν μπόρεσε να τον γνωρίσει. Γιατί ξέρω ότι θα ήταν σήμερα εδώ, με την αγάπη που είχε στα παιδιά θα μπορούσε να της απαλύνει τον πόνο. Υπάρχουν όμως κι άλλοι σαν τον Παύλο και είμαστε εδώ.»
«Πολιτισμός η βαρβαρότητα;», ήταν το πρώτο ερώτημα που με σαφήνεια έθεσε στη δική του τοποθέτηση ο Γιάννης Μάγγος, για να προσθέσει μερικά ακόμη στη συνέχεια: «Ποιος είναι ο ρόλος των Εισαγγελέων; Τι δημοκρατία έχουμε; Ποιος ο ρόλος των θεσμών; Η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη ή σε εντεταλμένη υπηρεσία; Έγκλημα, δολοφονία, συγκάλυψη, ατιμωρησία. Χαίρομαι που είμαστε όλοι εδώ και αντιστεκόμαστε στο τέρας της βαρβαρότητας»
Η τοποθέτηση της μητέρας της 12χρονης
Αν και η δίκη είναι κεκλεισμένων των θυρών και οι δικηγόροι μου και όλων των λοιπών δεν πρέπει να βγαίνουν και να μιλάνε για το τι γίνεται μέσα στην αίθουσα εγώ θα το κάνω σαν μητέρα της… (12χρονης), σαν μητέρα άλλων επτά παιδιών, αλλά και σαν κατηγορούμενη στην υπόθεση του παιδιού με τις εξής κατηγορίες που με έστειλαν να κάτσω στο εδώλιο: Της μαστροπείας, της πορνογραφίας και του εκβιασμού.
Είχα σκοπό να μη μιλήσω μέχρι να τελειώσει η δίκη, αλλά πρέπει να το κάνω για να προστατέψω το παιδί μου που έχουν πέσει οι κατηγορούμενοι και οι δικηγόροι τους σαν λυσσασμένα λιοντάρια να το κατασπαράξουν και αυτό και εμένα.
Πριν μιλήσω για την πρόταση της εισαγγελέως (θέλω να πω ότι) ακούστηκε μέσα στην αίθουσα από τη φοβερή και τρομερή δικηγόρο κυρία Πανταζή το εξής για το παιδί μου: «η ανήλικη ήταν επαγγελματίας, εκδιδόμενη καλύτερη και από τις πορνοστάρ του Σειρηνάκη». Και σας ρωτάω όλους σας: πόσο δηλητήριο μπορεί να χύσει από το στόμα της αυτή η μάνα -γιατί μάνα είναι, παιδιά έχει και τόσο καλή επαγγελματίας δικηγόρος ο θεός να την κάνει- για το παιδί αυτό που βιάστηκε από όλους αυτούς, για να βγάλει αθώο τον πελάτη της που έκλεινε ραντεβού να βγει με 12χρονο παιδί και να το βιάσει;
Και δε με ενδιαφέρει τι λέει ο δικός τους δικηγορικός νόμος ότι δεν υπάρχει βιασμός. Εγώ μέχρι να πεθάνω θα το λέω συνέχεια: αυτό το παιδί το βίαζαν, δεν υπάρχει συναίνεση με 11χρονο παιδί. Δεν υπάρχει κύριε Φλωρίδη, αλλάξτε αυτόν το νόμο θα γεμίσει ο πλανήτης βιαστές. Θα βιάζουν ανυπεράσπιστα παιδάκια. Μετά τον βιασμό του παιδιού μου έπεσε περονόσπορος στον Κολωνό κι άλλο κύκλωμα στον Κολωνό και τρίτο κύκλωμα πριν λίγες μέρες.
Ξυπνήστε για κράτος επιτέλους. Ανοίξτε τα μάτια και κοιτάξτε τι γίνεται γύρω σας. Σήμερα βίασαν το δικό μου το παιδί αύριο θα βιάσουν τα δικά σας τα παιδιά. Αυτό το κράτος θέλετε για τα παιδιά σας; Αυτήν την κοινωνία; Με τέτοια δικαιοσύνη που ξεπλένει βιαστές;
Και να πάω και στην πρόταση της κυρίας εισαγγελέως. Μια πρόταση που και η ντροπή ντρέπεται. Από τις επτά κατηγορίες του ξέπλυνε τις τρεις, τις πιο βασικές: τον βιασμό και την μαστροπεία. Για την κυρία εισαγγελέα, που και αυτή μάνα είναι, δεν ήταν βιαστής, ήταν συναίνεση, ήταν ερωτευμένος ο παιδοβιαστής με το παιδί μου και αυτό είπε στην πρόταση της, έτσι το χαρακτήρισε, συνεύρεση. Ερωτευμένη κύριε εισαγγελέα με τον παππού της;
Και όταν το παιδί μου σε καταθέσεις στην ΓΑΔΑ έχει αναλύσει λεπτομερώς τον βιασμό της. Δεν την πίστεψε η εισαγγελέας την κόρη μου, ήθελε μάλλον να υπάρχει κάποια φωτογραφία ή βίντεο που να δείχνει τον παιδοβιαστή με κανένα καλάσνικοφ στον κρόταφο του παιδιού μου για να την πιστέψει, γιατί έτσι τη βίασε, με όπλα και μαχαίρια δείχνοντάς της τα, και με απειλές.
Δεν την πήγε σε οίκο ανοχής μας είπε εισαγγελέας. Δεν είχε ανάγκη ο παιδοβιαστής από μικροποσά για να την πάει εκεί. Δεν θα το έκανε ποτέ έτσι, είπε. Και το παιδί μου στην κατάθεση του έχει αναλύσει ακριβώς πώς ήταν ο οίκος ανοχής. Τον βρήκαν τον οίκο ανοχής. Υπάρχει έτσι ακριβώς όπως τον περιέγραψε το παιδί μου. Και τι μας είπε ο αστυνομικός που ήρθε στο δικαστήριο και κατέθεσε: πήγα λέει με έναν άλλο συνάδελφο, εγώ ήμουν απέξω αγνάντευα, ο συνάδελφος ανέβηκε, ρωτήσαμε 2-3 που δουλεύουν εκεί, δε μας είπαν ότι είδαν την ανήλικη και φύγαμε.
Μία φορά πήγαν και έκαναν έλεγχο, μία φορά, το διανοείστε; Πού είναι ο πορτιέρης; Πού είναι οι κάμερες που ξήλωσαν; Ποια είναι η τσατσά; Που είναι οι πελάτες; Μπάζωμα, συγκάλυψη, ξέπλυμα, εσείς πείτε το όπως θέλετε, εγώ έτσι το λέω. Ο ίδιος λοιπόν αστυνομικός τι μας είπε στην κατάθεσή του στο δικαστήριο: Ότι στους περισσότερους που έπιασε αυτός τα κινητά τους δεν κρατήθηκαν στην ΓΑΔΑ να ελεγχθούν. Τα δώσανε στους συγγενείς τους και ούτε τα σπίτια τους ψάξανε. Και σας ρωτάω, σε μια τέτοια υπόθεση βιασμού και μαστροπείας, πιάνεις άτομα και δεν τους παίρνεις τα κινητά για έλεγχο, μήπως υπάρχουν εκτός από το δικό μου παιδί κι άλλα ανήλικα; Δεν πας σπίτι τους να ψάξεις για laptop, για άλλα κινητά, μήπως υπάρχουν εκεί στα αρχεία των laptop και των κινητών και άλλα παιδάκια; Κάνανε καλά τη δουλειά τους από τη ΓΑΔΑ; Στην αρχή ίσως, μετά τι έγινε, βαρέθηκαν; Μάλλον. Ε, βέβαια τόσες πολλές ταυτοποιήσεις. Δεν φταίει όμως το παιδί μου σε αυτό. Ας μην έκαναν την συγκεκριμένη δουλειά αν δεν μπορούσαν να την τελειώσουν σωστά και όπως έπρεπε.
Και να σας πω και για την κυρία Κουρτεση, δικηγόρο του Μίχου και ο κύριος Χρονόπουλος, δικηγόρος του Μίχου και αυτός. Όταν έφαγε το στάμπιλο στο κεφάλι της, μας είπε στην αγόρευση της ότι η ανήλικη τού κουνήθηκε του Μίχου, τα ήθελε με λίγα λόγια και τα έπαθε το παιδί μου. Δεν μπόρεσε να αντισταθεί ο βιαστής σε ένα κοριτσάκι. Όχι στάμπιλο που βρήκα μπροστά μου, κάτι πιο βαρύ θα έπρεπε να είχα μπροστά μου, να την είχα στείλει στο νοσοκομείο, με ανοιγμένο το κεφάλι. Αλλά βέβαια με τέτοια πρόταση ξέπλυμα στον Μίχο, τι θα μας πει κι αυτή. Γι’ αυτό πληρώνει ο Μίχος τα χιλιάρικα για να τον ξεβρωμίσει.
Φανταστείτε αυτό το παιδί να ήταν μέσα στην αίθουσα και να άκουγε αυτά τα πράγματα. Ντροπή, αίσχος. Περίμενα αυτό το δικαστήριο για να αποδοθεί δικαιοσύνη γι’ αυτό το παιδί, ελπίζω να μην στηριχθεί αυτή η πρόταση και από το δικαστήριο και να πιστέψουν το παιδί μου. Σε κάθε της λέξη και όχι στα μισά.
Ευτυχώς που υπάρχει και κόσμος που έχει καταλάβει τι γίνεται σε αυτή την υπόθεση και βγαίνουν και φωνάζουν στους δρόμους, να ευχαριστήσω και όλους αυτούς για την στήριξη που δίνουν στο παιδί μου και σε όλη την οικογένεια μου.
