Κάθε χρόνο μειώνονται οι αφρικανικοί πιγκουίνοι και σύντομα μπορεί να μην υπάρχουν καθόλου. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν, ότι το είδος μειώνεται κατά περίπου 8% κάθε χρόνο.
Καθώς ο ωκεανός φουσκώνει γύρω από τη βραχώδη ακτή του κόλπου Betty’s της Νότιας Αφρικής, οι πιγκουίνοι πηδούν κατά μήκος της γραμμής, καλώντας ο ένας τον άλλον. Είναι απίστευτα κωμικοί, καθώς τρελαίνονται, αλλά ο Δρ. Άλιστερ Μακινς φαίνεται ανήσυχος: «Κοντά στο νερό είναι αρκετά αδύνατοι οι πιγκουίνοι. Μπορείτε να δείτε ότι δεν έχουν πολύ λίπος πάνω τους».
Ο Δρ. Μακινς οικολόγος των θαλάσσιων πτηνών για το BirdLife της Νότιας Αφρικής, είναι μέρος της ομάδας που παρακολουθεί τις λιγότερες αποικίες πιγκουίνων της χώρας. Ο αφρικανικός πιγκουίνος, που είναι εγγενής στη Νότια Αφρική και τη Ναμίμπια, έχει χάσει το 99% του πληθυσμού του τον τελευταίο αιώνα.
«Εάν οι τρέχοντες ρυθμοί μείωσης επιμείνουν στο εγγύς μέλλον, θα μπορούσαμε να δούμε την εξαφάνιση του είδους κατά τη διάρκεια της ζωής μας έως το 2035, επομένως η κατάσταση είναι εξαιρετικά επείγουσα».
Αυτός είναι ο λόγος που η BirdLife Νότιας Αφρικής και το Νοτιοαφρικανικό Ίδρυμα για τη Διατήρηση των Παράκτιων Πτηνών (Sanccob) κινούνται νομικά κατά της κυβέρνησης στην πρώτη περίπτωση αυτού του είδους στη Νότια Αφρική. Οι υπουργοί απέτυχαν να προστατεύσουν επαρκώς το απειλούμενο είδος, υποστηρίζουν: «Δεν μπορούμε να αφήσουμε ένα είδος να εξαφανιστεί», λέει η Κέιτ Χάντλεϊ από το Νομικό Κέντρο Βιοποικιλότητας, που εκπροσωπεί τις ομάδες. Προσθέτει ότι η κυβέρνηση είναι συνταγματικά υποχρεωμένη να αποτρέψει ένα τέτοιο σενάριο.
Σχεδόν όλοι οι επιζώντες αφρικανικοί πιγκουίνοι ζουν σε επτά αποικίες κατά μήκος της νοτιοδυτικής ακτογραμμής της Αφρικής. Υπολογίζεται ότι έχουν απομείνει πλέον στη χώρα μόλις 8.750 αναπαραγωγικά ζευγάρια. Οι πιγκουίνοι προσελκύουν τουρίστες από όλο τον κόσμο, που έρχονται να δουν τα κοντόσωμα, στιβαρά πουλιά με τη χαρακτηριστική μαύρη λωρίδα να τρέχει στο πλάι του σώματός τους.
Δείχνουν να μην ενοχλούνται από τους ανθρώπους που τραβούν τις φωτογραφίες τους. Είναι ευάλωτα σε φυσικούς θηρευτές-φώκιες και ορισμένους τύπους γλάρων. Αλλά οι πραγματικοί εχθροί είναι οι άνθρωποι. Η πλέον διακοπείσα πρακτική της συγκομιδής γκουάνο (συσσωρευμένα περιττώματα πτηνών στα οποία οι πιγκουίνοι έσκαβαν τα λαγούμια τους) κατέστρεψε τον βιότοπό τους.
Η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει το πρόβλημα, οι καταιγίδες και οι πλημμύρες θέτουν σε κίνδυνο τις αποικίες τους και γίνεται πιο δύσκολο για τα πουλιά να έχουν πρόσβαση σε τροφή καθώς τα ρεύματα των ωκεανών και οι θερμοκρασίες αλλάζουν. Και οι σαρδέλες και οι γαύροι από τους οποίους εξαρτώνται οι πιγκουίνοι είναι επίσης ένα πολύτιμο αγαθό για την εμπορική αλιεία. Η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής προσπάθησε να περιορίσει τις δραστηριότητες των λεγόμενων αλιευτικών σκαφών με γρι-γρι, τα οποία χρησιμοποιούν μεγάλα δίχτυα για να πιάσουν μεγάλα κοπάδια ψαριών.
Εδώ είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Τα τελευταία 15 χρόνια υπήρξαν πειραματικά κλεισίματα αλιευτικών χώρων, παρατεταμένες διαπραγματεύσεις μεταξύ της αλιευτικής βιομηχανίας και των φυσιογνωμόνων και η συμβολή μιας ανεξάρτητης ομάδας διεθνών εμπειρογνωμόνων. Αλλά οι αριθμοί των πιγκουίνων εξακολουθούν να μειώνονται.
Η BirdLife Νότιας Αφρικής και η Sanccob υποστηρίζουν ότι τα τρέχοντα κλεισίματα, βάσει των οποίων απαγορεύεται η αλιεία γύρω από ορισμένες αποικίες, δεν είναι ούτε αρκετά εκτεταμένα ούτε στις σωστές τοποθεσίες, για να προστατεύσουν πλήρως τον πληθυσμό των πιγκουίνων. Οι δικηγόροι τους απαιτούν την άμεση εφαρμογή των «βιολογικά σημαντικών» κλεισιμάτων.
Η δικηγόρος διατήρησης της φύσης, κα Handley, αναγνωρίζει ότι η απόφαση να προσφύγει στο δικαστήριο δεν ελήφθη αμελητέα αλλά ότι ο χρόνος τελειώνει.
«Κάθε σταδιακό βήμα προς την προσπάθεια να σώσουμε τον αφρικανικό πιγκουίνο είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε ανεξάρτητα από το πόσο μικρές φαίνονται οι πιθανότητες να πάρουμε στην πραγματικότητα αυτή τη δικαστική ακρόαση εγκαίρως, ώστε να έχει πραγματικά ένα σημαντικό όφελος για τους πιγκουίνους».
