Την ντροπή του διεθνούς συστήματος να επιβάλλει το διεθνές δίκαιο προσπάθησε σήμερα να ξεπλύνει με τη σύστασή του ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (International Criminal Court, ICC) Καρίμ Χαν. Ωστόσο, η σύσταση του 54χρονου Βρετανού εισαγγελέα (πακιστανικής καταγωγής) δεν εμπνέει ιδιαίτερη αισιοδοξία πως η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ θα οδηγηθεί (τουλάχιστον άμεσα…) στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο είναι «γίγαντας» με πήλινα πόδια που δεν έχει τα μέσα να επιβάλλει τις αποφάσεις του ενώ τα εντάλματα σύλληψης υπόπτων και κατηγορουμένων για εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας που εκδίδει εκτελούνται υποχρεωτικά μόνο στις χώρες που έχουν υπογράψει την ιδρυτική συνθήκη της Ρώμης το 2002.
Είναι χαρακτηριστικό πως ισχυρές διεθνείς δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία δεν το έχουν υπογράψει. Δεν το έχουν υπογράψει ούτε πολύ μικρότερες χώρες με επιρροή σε διεθνή κέντρα αποφάσεων όπως το Ισραήλ.
Ωστόσο, η απόφαση της Παλαιστινιακής Αρχής η Παλαιστίνη να αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης στις 13 Ιουνίου 2014 δίνει το δικαίωμα στο ΔΠΔ να ερευνήσει υποθέσεις εγκλημάτων πολέμου σε παλαιστινιακά εδάφη υπό κατοχή ή αποκλεισμό όπως η Λωρίδα της Γάζας και η Δυτική Όχθη.
Ούτε όμως και μετά από αυτή την εξέλιξη μπορεί κανείς να αισιοδοξεί.
Τον Μάρτιο του 2021 ο Καρίμ Χαν του ΔΠΔ διέταξε την έναρξη έρευνας για «πιθανά» εγκλήματα πολέμου στα παλαιστινιακά εδάφη σε όσα διαδραματίστηκαν εκεί (Λωρίδα Γάζας και Δυτική Όχθη) από τον Ιούνιο του 2014…
Σήμερα, τρία χρόνια και δύο μήνες, μετά, όχι μόνον δεν έχουμε την παραμικρή ουσιαστική εξέλιξη αλλά ξεδιπλώνεται μπροστά μας επί οκτώ μήνες ένας άνευ προηγουμένου ορυμαγδός πολέμου κατά των Παλαιστινίων της Λωρίδας της Γάζας.
Οι «έρευνες» του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου επομένως δεν αποτρέπουν νέα εγκλήματα αλλά ούτε αναγκαστικά τιμωρούν παλιότερα… Τουλάχιστον όχι άμεσα, και όχι εάν σε αυτά τα εγκλήματα έχουν συμβάλλει (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο) ισχυρές διεθνείς δυνάμεις που εργαλειοποιούν το διεθνές δίκαιο με τη «λογική» των «δύο μέτρων και σταθμών» και της «δύναμης του ισχυρότερου».
Από την άλλη είναι σχεδόν περιττό να σχολιάσουμε τη «λογική» του εισαγγελέα του ΔΠΔ που εξισώνει «θύτη με θύμα» και εν προκειμένω την ισραηλινή πολιτική και στρατιωτική ηγεσία που έχει ευθύνες στο αιματοκύλισμα του παλαιστινιακού λαού και στην άγρια κατοχή του σε Λωρίδα Γάζας και Δυτική Όχθη και τη Χαμάς που έχει δικαίωμα από το διεθνές δίκαιο να αντισταθεί απέναντι στον κατακτητή για να εξασφαλίσει την ελευθερία της πατρίδας του λαού του, όπως θα έκανε οποιαδήποτε άλλη οργάνωση αντίστασης οπουδήποτε στον κόσμο υπό παρόμοιες συνθήκες…
Εν τέλει, αν οι δικαστές αποδεχθούν την πρόταση-σύσταση του εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Καρίμ Χαν για την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης κατά τριών πρωτοκλασσάτων στελεχών της Χαμάς και κατά του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου και του υπουργού Άμυνας, Γιοάβ Γκάλαντ, για εγκλήματα πολέμου, είναι εξαιρετικά αμφιβόλο εάν και πώς αυτά θα εκτελεστούν.
Το πιθανότερο είναι και αυτά να εργαλειοποιηθούν καταλλήλως και να γίνουν μοχλοί πίεσης από ισχυρότερα κέντρα απόφασης.
Η δικαιοσύνη που αποζητά ο παλαιστινιακός λαός δύσκολα θα μπορούσε να δοθεί με δικαστικές αποφάσεις…
