Κατά τον Άρη Πορτοσάλτε, το ζήτημα με την δράση της Μαφίας έχει μια σχετική μόνο αξία, για όλους εμάς τους μη μετέχοντες στα “ευαγή” της ιδρύματα, στον βαθμό που χρησιμοποιεί σοβαρούς επαγγελματίες, με σταθερό χέρι και καλό σημάδι.

Με άλλα λόγια, αν δεν σε βρίσκουν οι σφαίρες, τι σε νοιάζει η ύπαρξη της Μαφίας; Μήπως εμπλέκεται σε ολοένα περισσότερες επιχειρηματικές δραστηριότητες, εκβιάζει και διαφθείρει έναν άγνωστο αριθμό ανθρώπων, συναλλάσσεται με υπηρεσιακούς παράγοντες και κάνει δουλειές με το πολιτικό κατεστημένο; Αυτά γίνονται μόνο στην Τουρκία, φυσικά. Εδώ, η Μαφία ασχολείται με μικροεκβιασμούς μόνο ή σε κάθε περίπτωση μένει μακριά από την “καλή” κοινωνία – σωστά;

Είναι εντυπωσιακός ο μηχανισμός της προπαγάνδας στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Αντί για προσεκτικές διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας, το μιντιακό κατεστημένο ακολουθεί μια πολύ πιο παραδοσιακή, χοντροκομμένη προπαγανδιστική τακτική: με ένα συνδυασμό από εξόφθαλμα ψέματα και προκλητικές δηλώσεις, καταφανώς προσαρτημένων στο σύστημα εξουσίας δημοσιογράφων και τηλεπαρουσιαστών, επιτίθεται σε κάθε απομεινάρι λογικής σκέψης.

Κάπως έτσι, σε μια χώρα στην οποία λίγες εβδομάδες πριν, ένας δημοσιογράφος εκτελέστηκε αφότου είχε αναφερθεί σε παρακρατική και μαφιόζικη λειτουργία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και σε συμμετοχή της μαφίας στις κρίσεις ανωτάτων αξιωματικών της αστυνομίας, τα μέσα ασχολούνται μόνο με τις αποκαλύψεις του Τούρκου μαφιόζου Πεκέρ περί συναλλαγών του με τον κύκλο του προέδρου Ερντογάν (και καλά κάνουν), αλλά δεν τολμούν να πουν κουβέντα για τις αντίστοιχες διασυνδέσεις των εν Ελλάδι μαφιόζων με την πολιτική εξουσία.

Σε αντίθεση με τις αρλούμπες του κ. Πορτοσάλτε (για τις οποίες ο άνθρωπος πληρώνεται φυσικά) το κύριο πρόβλημα με την Μαφία δεν είναι το σημάδι των εκτελεστών της – χωρίς να… υποτιμούμε την σημασία του φυσικά. Το κύριο ζήτημα έχει να κάνει με την γενικευμένη διαφθορά και με την σταδιακή ανάρρηση των πιο λούμπεν στοιχείων, μετά το χρηματιστικό κεφάλαιο, στο κέντρο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.

Δεν αργεί η ώρα, αφότου ολοκληρωθεί το ξεκαθάρισμα λογαριασμών που εξελίσσεται, κατά την οποία θα δούμε ενοχλητικούς συνδικαλιστές ή και πολιτικούς να “βγαίνουν από την μέση”, ενόσω οι υπουργοί θα αλλάζουν και ο καθένας θα εξαγγέλλει και έναν νέο πόλεμο κατά της Μαφίας. Η μακρόχρονη παρακρατική παράδοση στην Ελλάδα εισέρχεται σε καινούρια φάση, χάρη στην προσφορά “στελεχών” από το οργανωμένο έγκλημα και με δεδομένη την ακόμα σαφέστερη (νεο-) αποικιοποίηση και ολιγαρχική δομή της χώρας.

Ελάχιστα μάλιστα μας ενδιαφέρει ότι φτάσαμε στο σημείο να πρέπει να εξαγγέλλεται πόλεμος κατά της Μαφίας. Ότι η δράση της απασχολεί το ευρύ κοινό και ότι το σύστημα εξουσίας αντί να δράσει, επιστρατεύει προπαγανδιστές προκειμένου να συγκαλύψει την αδράνειά του για καιρό.

Στην πραγματικότητα, και με εξαίρεση το πολύ περισσότερο προσωποπαγές της εξουσίας στην Τουρκία, όχι μόνο η γειτονική αλλά και η δική μας πατρίδα διαθέτει μακρά ιστορία συνενοχής του επισήμου κράτους με το οργανωμένο έγκλημα προκειμένου οι εξουσιαστές του τόπου να κάνουν τις δουλειές τους.

Είναι άλλωστε αδύνατον για οποιαδήποτε εκδοχή Μαφίας να δρα χωρίς (και) πολιτική κάλυψη κάποιου είδους.

Με άλλα λόγια, καλές οι αποκαλύψεις Πεκέρ αλλά μήπως να τολμούσε να κοιτάξει κανείς και στα δικά μας προτού αρχίσουν να στήνονται τρίποδες και στην Ελλάδα;