Τις βάσεις για την άσκηση πολιτικής με… «καλλιτεχνιζέ» πινελιές και άρωμα 19ου αιώνα, η οποία θα παραπέμπει στους Άθλιους του Βίκτωρος Ουγκώ, θέτει η κυβέρνηση εν όψει του εξαιρετικά κρίσιμου οικονομικά και ενεργειακά χειμώνα.
Το κράτος – εργοδότης, δίνει το σύνθημα στην εργοδοσία τού ιδιωτικού τομέα, να μετατρέψει τους μισθούς σε επίδομα ανέχειας.
Πιο πρόσφατο και χαρακτηριστικό κρούσμα, η πρόταση του οικονομικού επιτελείου για τη νέα σύμβαση εργασίας στα Δημόσια Μέσα Ενημέρωσης, η οποία προβλέπει περιορισμένη μισθολογική αύξηση και την υποκατάσταση της απαιτούμενης εισοδηματικής ενίσχυσης με… «τροφεία», δηλαδή κουπόνια!
Πρόκειται για κουπόνια περίπου 100 ευρώ τον μήνα, συν δύο δωροεπιταγές τον χρόνο, ύψους 300 ευρώ. Κάτι ανάλογο έχει ήδη εφαρμοστεί σχεδόν σε όλες τις ΔΕΚΟ, αντί για ουσιαστικές αυξήσεις στις επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Προφανώς, η συγκεκριμένη φόρμουλα αμοιβών αποτελεί κυβερνητική επιλογή γιατί συμφέρει (την ίδια την κυβέρνηση).
Δεν προβλέπεται αποφασιστική μισθολογική ενίσχυση, δεν θα υπάρξει αναδρομική καταβολή μισθολογικών κλιμακίων που έχουν «παγώσει» εδώ και χρόνια, ούτε -φυσικά- 13ος και 14ος μισθός.
Η αντιμετώπιση των φτωχών, γίνεται όπως τους ταιριάζει:με όρους πτωχοκομείου.
Κυβερνητική επιλογή, πολύ καιρό τώρα, η αναδιανομή της φτώχειας μας.
Φιλοδωρήματα (και πολλές φορές έπειτα από έντονες διαμαρτυρίες) σε ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων κατά την διάρκεια της υγειονομικής κρίσης, επιδόματα ως… οικονομικό παυσίπονο (placebo) απέναντι στις ιλιγγιώδεις αυξήσεις στην τιμή των καυσίμων και της ενέργειας, το επίδομα ανεργίας μετατρέπεται σε επίδομα εργασίας – επιδότησης του εργοδότη, ενώ άνεργοι θα ζουν με το επίδομα υποχρεωτικής κατάρτισης ή επανακατάρτισης και η μερίδα του λέοντος θα καταλήγει σε ιδιώτες, οι οποίοι θα παρέχουν την κατάρτιση.
Μάλιστα, τα τροφεία και τα έκτακτα μικροεπιδόματα καταβάλλονται στους πολίτες ως πρόφαση αντιμετώπισης του θηριώδους κύματος ακρίβειας, μεγάλο μέρος του οποίου οφείλεται στην φουσκωμένη και άδικη έμμεση φορολόγηση.
Από τα 50 δισ. ευρώ που υπολογίζει να εισπράξει το κράτος κατά το τρέχον έτος, τα 28,5 δισ. προέρχονται από έμμεσους φόρους για αγαθά και υπηρεσίες. Δηλαδή από την άδικη, οριζόντια φορολόγηση ανεξαρτήτως εισοδήματος.
Τα έσοδα από φόρο εισοδήματος μόλις ξεπερνούν τα 15 δισ.ευρώ!
Μάλιστα, οι στόχοι που έχει θέσει η κυβέρνηση εν μέσω διαδοχικών κρίσεων, απαντώνται στο 2008. Έτος, κατά το οποίο το ΑΕΠ ήταν περίπου 50 δισ. ευρώ υψηλότερο σε σχέση με τα τρέχοντα επίπεδα.
Το γεγονός αυτό, καταδεικνύει ότι η κυβέρνηση έχει βασίσει τον οικονομικό σχεδιασμό της, στην υπέρμετρη έμμεση φορολόγηση όλων.
Αυτός είναι και ο… πολυθρύλητος «πρόσθετος δημοσιονομικός χώρος» που δημιουργείται.
Δεν είναι τυχαία τα ευρήματα της δημοσκόπησης, της εταιρείας PRORATA σύμφωνα με τα οποία τα κυρίαρχα συναισθήματα που καταγράφονται σε σχέση με την τρέχουσα οικονομική και πολιτική κατάσταση είναι η απογοήτευση και ο θυμός, ενώ ακολουθεί το συναίσθημα της απελπισίας, ο φόβος και αποστροφή.
Κάπου ενδιάμεσα συναντάμε την ελπίδα, η οποία -ούτως ή άλλως- πεθαίνει τελευταία…
Στην κορυφή την λίστας των σημαντικότερων προβλημάτων, κατά τους πολίτες, που αντιμετωπίζει η χώρα μας σήμερα, παραμένει η ακρίβεια σε ενέργεια και προϊόντα, καθώς και οι χαμηλοί μισθοί και οι συνθήκες εργασίας.
Ως προς τη διαχείριση των ζητημάτων που αφορούν σε μισθούς και συνθήκες εργασίας μόλις το 32% δηλώνει ότι εμπιστεύεται την κυβέρνηση, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η… κυβερνητική διαφημιστική καμπάνια συνετρίβη από την προβληματική οικονομία της καθημερινότητας.
Ωστόσο, οι αρμόδιοι επιμένουν στην κοινωνικά αδιέξοδη τακτική της διανομής εξαιρετικά λίγων στους πολλούς, αποδεικνύοντας την καταστροφική (και πολιτικά) εφαρμογή της εκκλησιαστικής ρήσης «Άβυσσος άβυσσον επικαλείται».
