Ἔλαβον καὶ ἐγὼ ἐψὲς (τὴν ἑσπέραν**, δηλαδὴ) καὶ ἐνῶ ἀπηλάμβανον τὸ δεῖπνον μου μετὰ τῆς ἀνεψιᾶς ανηψιάς μου  μου, ἄρτι ἀφιχθήσας αφιχυήσης ἔξ ἐπαρχίας ἵνα ἀρχινήσει τὰς σπουδὰς τῆς, ἕν ἕς ἔμ ἕς, ἢ μᾶλλον, τὸ ἕς ἔμ ἕς τὸ ὁποῖον μὲ προειδοποίη, ὡς ὅλους καὶ ὅλας ἡμᾶς, περὶ τῆς ἀποφυγῆς ἀσκόπων μετακινήσεων εἰς τὸ Λεκανοπέδιον καθὼς ἢ πρόβλεψις περὶ τοῦ βαρομετρικοῦ χαμηλοῦ Ελίας ἔδιδε ὄγκους βροχῆς, καταιγίδαν φοβεράν, διὰ τὴν σημερινὴν ἡμέραν.

Ἀνερωτήθην, ποῖα ἡ ἔννοια, τί νὰ σημαίνη ὃ ὅρος τῆς «ἀσκόπου μετακινήσεως». Ποῖα μετακίνησις τὴν πρωίαν μιᾶς Τετάρτης ἢ καὶ τὴν μεσημβρίαν τῆς αὔτης ἡμέρας, μεσοβδομαδίς, δοκεῖται «ἄσκοπος»; Ἡ μετάβασις εἰς  τὴν ἐργασίαν; Ἡ πέμψις τῶν τέκνων εἰς τὸ σχολεῖο των; Ἡ ἐπίσκεψις εἰς  τὸν ἰατρὸν ἢ εἰς τὸ ἰδιωτικὸν διαγνωστικὸν κέντρον; Ἀνερωτήθην, ἀπάντησιν δὲν ηὗρα. Ὅλας τὰς μετακινήσεις τὰς ἀξιολόγησα ὡς σκοπίμους καὶ ἀναγκαίας, ἀπαραιτήτους. Καὶ ἐσκέφθην, ἄϊντε, μὴ μεταβήσομεν εἰς τὸ σοῦπερ μάρκετ ἢ διὰ νὰ πίωμεν καφὲ μετὰ τινὸς φίλου ἢ φίλης κατ’ αὐτὰς τὰς ὥρας τοῦ κατακλυσμοῦ. Ἀλλὰ οἱ ἄλλοι, καὶ αἱ  ἄλλαι, οἱ ὡς ἄνω ἀναφερθέντες καί ἀναφερθεῖσες; Τί ἤθελε πράξουν; Ὄχι, κύριοι ‘Ἀρχοντες, αἱ  μετακινήσεις τὴν πρωίαν μίας Τετάρτης ἕν Ἀθήναις κατὰ κανόνα εἶναι σκοπούμενες καὶ ἀπαραίτητοι.

Ὅπερ καὶ ἐπεβεβαιώθην! Ἐνωρὶς τὴν πρωίαν κατὰ τὴν ἀνάγνωσιν τῶν πρωινῶν φύλλων τῶν ἐφημερίδων, ἰδού! Ἑκατομμύρια Ἀθηναῖοι ἐποχούμενοι κινοῦνται ἕν τὼ πλαισίῳ σκοπίμων, ἀναγκαίων καὶ ἀπαραιτήτων μετακινήσεων: ἡ λεωφόρος Κηφισίας ἦτο ἀπροσπέλαστος, ἤτοι μποτιλιαρισμένη κατὰ τὸ λαϊκότερον, μπουκωμένη, ἡ ἔκτασις δέ του μποτιλιαρίσματος νὰ ἄρχεται εἰς  τὸ περίοπτον, πάλαι ποτέ, προάστιον μέχρι καὶ τῆς λεωφόρου ἡ ὁποία ὁδηγεῖ εἰς τὸ ἄλλον περιφανὲς προάστιον, αὐτὸν τῆς Βουλιαγμένης, ἧς φέρει καὶ τὸ ὄνομα. Τὸ ἕν τρίτον τῆς ὁδοῦ Πειραιῶς τὰ ἴδια. Ἡ ὁδὸς Ἠλιουπόλεως μὲ χιλιόμετρα οὐρές! Περὶ τῆς λεωφόρου Κηφισοῦ, ἅς τὸ ἀφήσομεν καλύτερα!

Δὲν ἤκουσαν ὅλοι τοῦτοι οἱ ὁδηγοὶ ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀποφύγωσι τὰς ἀσκόπους μετακινήσεις; Ἤ, τί σημαίνει κατ’ αὐτοὺς «ἄσκοπος μετακίνησις»;

Βρέξει, χιονίσει

Τὸ κέλευσμα τοῦ ἐργοδότου ἦτο ὅμως σαφές, ἤδη ἐψές: «Εἴτε βρέξει, εἴτε χιονίσει, εἴτε ἐπέλθει ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου, θὰ εἶστε ὅλοι ἐδῶ, αὔριο, στὶς θέσεις σας!» Ἀποδέκτης, φυσικῶς, οἱ ἀπασχολούμενοι. Αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, οἱ ὁποῖοι ἐκκίνησαν πρωὶ πρωὶ καὶ ἐφράκαραν εἰς τάς, καὶ τάς, ὁδοὺς τῆς πόλεως. Μετὰ τὶς ἐννέα κατέφθασαν οἱ πρῶτοι τῶν πρώτων. «Τί ὥρα εἶναι αὐτή;», γρύλισε ὁ διευθυντής. «Εἶχε πολλὴ κίνηση», ἀπηλογήθη ἡ ὑπάλληλος τρομαγμένη. Ἄλλοι τινες κατέφθασαν καὶ τὴν δεκάτην πρωινὴν κι ἕτεροι ἀργότερον.

Τὰς πληροφορίας αὐτάς, ἔλαβον μὲν ἀπὸ τὰ πρωινὰ φύλλα, ἐπιβεβαίωσα δὲ μέσῳ ταλαιπώρων ἀναγνωστῶν μου, πού μοῦ τηλεφώνησαν διὰ νὰ μέ παρακαλέσουν ὅπως συντάξω κάτι τὶς περὶ τὸ δρᾶμα, ὃ βιώνουν. Καὶ νὰ ἦτο αὐτὸ μόνον!

Κλειστὰ τὰ σχολεῖα, ἀνοικτὰ τὰ σχολεῖα, μὴ μὲ ρωτᾶτε, εἶπε ὁ περιφερειάρχης Ἀθηνῶν, ρωτήσατε τοὺς δημάρχους ὑμῶν! Θὰ περάση ἡ μπόρα, ἀνοικτὰ τὰ σχολεῖα. Ἀποφεύγετε τὰς μετακινήσεις, κλειστὰ τὰ σχολεῖα, θὰ γίνει κατακλυσμός, λέγει ἡ ΕΜΥ. Τὸ ἔστειλα τὸ παιδὶ σχολεῖο, πλημμύρισε τὸ σχολεῖο, θὰ μου πνιγεῖ τὸ παιδί! ἀγωνιᾶ ἡ μήτηρ! Τί θὰ κάνει τώρα τὸ παιδί, ποὺ κι ἡ μήτηρ καὶ ὁ πατὴρ ἐργάζονται; Καὶ νὰ δεχθῶμεν ὅτι ὁ περιφερειάρχης ἐνίκησε εἰς τὰ σημεῖα, ἥλιος λαμπρὸς ὑπὲρ τῆς Ἀττικῆς καὶ ἡ ΕΜΥ λέει ὅτι τῆς κατέβει, ἀλλὰ τὴν μεσημβρίαν δίδει βροχὰς καὶ τὸ ἀπόγευμα καὶ τὴν ἑσπέραν καταιγίδας καὶ σχολὼ εἰς τάς ἔξ καὶ πὼς θέλει μεταβῶ εἰς  τὴν οἰκίαν μου καὶ τί κάνει τὸ παιδί μου;

* μὲ συμβούλεψε σχετικῶς ὁ φίλος μου καὶ δάσκαλός μου, σημειολόγος περιπατητὴς Ἀριστείδης Πουρνόβας. Προσδίδει κῦρος, μου εἶπε, ὅπως αἱ ἀναγγελίες ἐν τῷ δικτύῳ τοῦ μετρὸ τῶν Ἀθηνῶν.

** Λεξικὸν Τριανταφυλλίδη:

ἑσπέρα ἡ [espéra] : (λόγ.) τὸ χρονικὸ διάστημα ἀπὸ τὴ δύση τοῦ ἥλιου ὥσπου νὰ πέσει τὸ σκοτάδι ἢ καὶ ἀκόμη πιὸ ἀργά, τὸ βράδυ: Aπὸ πρωίας μέχρις ἑσπέρας, ἀπὸ τὸ πρωὶ ὡς τὸ βράδυ.»

 Ἐσεῖς λέτε «καλησπέρα» ἀπὸ τῆς δωδεκάτης μεσημβρινῆς;