Μάλλον ζούμε στην εποχή της αμφισβήτησης των αρχηγών. Και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία απ’ όσο φαίνεται δεν αποτελεί εξαίρεση και μάλιστα στο πλαίσιο της τάσης αυτής αμφισβητείται πλέον και το παπικό αλάθητο. Τις τελευταίες ημέρες σαν βόμβα έσκασαν οι κατηγορίες του Μονσινιόρ (αρχιεπισκόπου) Κάρλο Μαρία Βιγκανό -πρώην παπικός νούντσιος στις ΗΠΑ- ο οποίος τις τελευταίες ώρες κλήθηκε από το Βατικανό στην έδρα του για να του ανακοινωθούν «οι κατηγορίες και τα στοιχεία σχετικά με το έγκλημα του σχίσματος για το οποίο κατηγορείται».
Βαρύ κατηγορώ από την ηγεσία του Βατικανού και το Δικαστήριο για το Δόγμα της Πίστεως στον πρώην αποστολικό νούντσιο (2011-16) στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο οποίος έχει επανειλημμένα επικρίνει τον Πάπα Φραγκίσκο, φτάνοντας στο σημείο να ζητήσει την παραίτησή του. Μπροστά σε τούτη την επικείμενη τιμωρία ο Βιγκανό δηλώνει αμετανόητα πως θεωρεί «τιμή τις κατηγορίες εναντίον μου». Οι κατηγορίες αφορούν τις δηλώσεις που αρνούνται τη «νομιμότητα του Πάπα Φραγκίσκου, ουσιαστική ρήξη όλων των μέσων για την κοινωνία με τον Πάπα και απόρριψη της Β’ Συνόδου του Βατικανού». Για τις παραβάσεις αυτές του Δόγματος ο Βιγκανό καλείται να ορίσει δικηγόρο.
Μετά την ενημέρωσή του με «ένα απλό email», ο πρώην νούντσιος πέρασε στην επίθεση: «Υποθέτω ότι η ποινή έχει ήδη ετοιμαστεί δεδομένου ότι πρόκειται για εξώδικη εκδίκαση. Θεωρώ τιμή τις κατηγορίες σε βάρος μου. Είναι αναγκαίο η Επισκοπή, ο κλήρος και ο λαός του Θεού να αναρωτηθούν σοβαρά εάν είναι σύμφωνο με την αποστολή της Καθολικής πίστης να παρακολουθούν παθητικά τη συστηματική καταστροφή της Εκκλησίας από τους ηγέτες της, όπως άλλοι ανατρεπτικοί καταστρέφουν την κοινωνία των πολιτών. Κανένας καθολικός άξιος του ονόματος του δεν μπορεί να είναι σε κοινωνία με αυτή την ‘εκκλησία του Μπερκγόλιο’, γιατί δρα σε σαφή ασυνέχεια και ρήξη με όλους τους Πάπες της ιστορίας και με την Εκκλησία του Χριστού». Αναφερόμενος στο Παπικό Συμβούλιο ο Βιγκανό, το χαρακτήρισε ότι «αντιπροσωπεύει τον ιδεολογικό, θεολογικό, ηθικό και λειτουργικό καρκίνο του οποίου η ‘συνοδική εκκλησία’ του Μπεργκόλιο αποτελεί την αναπότρεπτη μετάσταση». Στο δελτίο Τύπου του ο Αρχιεπίσκοπος παραλλήλισε τον εαυτό του με τον Αρχιεπίσκοπο Μαρσέλ Λεφέβρ που διώχθηκε και κατηγορήθηκε για σχίσμα επειδή, διαφωνώντας το 1970 στη Β’ Σύνοδο του Βατικανού ίδρυσε την Ιερατική Αδελφότητα του Αγίου Πίου Χ, καθαιρέθηκε το 1976 από τον Πάπα Παύλο ΣΤ’, αφορίστηκε από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’ στις 30 Ιουνίου 1988, αφού είχε χειροτονήσει τέσσερις επισκόπους και μετά τον θάνατό του από καρκίνο το 1991, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’ διέγραψε τον αφορισμό των τεσσάρων επισκόπων το 2009. Έτσι η κατάσταση των Λεφεβρίων δεν θεωρείται πλέον σχίσμα αλλά ένα είδος ανώμαλου «χωρισμού». Και σήμερα ο Βιγκανό τονίζει: «η υπεράσπισή του είναι δική μου, τα λόγια του είναι δικά μου, τα επιχειρήματά του είναι δικά μου ενώπιον των οποίων οι εκκλησιαστικές αρχές δεν μπόρεσαν να τον καταδικάσουν για αίρεση, και έπρεπε να περιμένουν να χειροτονήσει επισκόπους για να έχουν το πρόσχημα κηρύσσοντάς τον σχισματικό, για να ανακαλέσουν τον αφορισμό του όταν ήταν ήδη νεκρός. Το μοτίβο επαναλαμβάνεται ακόμη και μετά από δέκα δεκαετίες που έχουν δείξει την προφητική επιλογή του Μονσινιόρ Λεφέβρ».
Η διαμάχη με τον σημερινό Πάπα κρατά πολλά χρόνια. Τον Αύγουστο του 2018 ο Βιγκανό είχε κατηγορήσει τον Ποντίφικα πως γνώριζε το θέμα της κακοποίησης παιδιών από τον Αμερικανό καρδινάλιο Μακ Κάρικ και το αποσιώπησε. Ο Πάπας Φραγκίσκος είχε πει, τότε, επιστρέφοντας από ταξίδι στην Ιρλανδία, στους δημοσιογράφους: «διαβάστε προσεκτικά αυτή τη δήλωση και αξιολογήστε τη με τη δική σας κρίση. Δεν θα πω λέξη για αυτό: η δήλωση μιλάει από μόνη της». Από την πλευρά του, ο επιδραστικός ‘υπουργός Εξωτερικών’ του Βατικανού, καρδινάλιος Πιέτρο Παρολίν, επέμεινε πως ο Βιγκανό «πρέπει να λογοδοτήσει για τη στάση του» και τόνισε πως λυπάται γιατί «τον εκτιμούσα πάντα ως μεγάλο εργάτη, πολύ πιστό στην Αγία Έδρα, υπό μια ορισμένη έννοια και αποτελούσε ένα υπόδειγμα. Όταν ήταν Αποστολικός Νούντσιος εργάστηκε εξαιρετικά καλά. Δεν ξέρω τι έγινε».
Το όνομα του Βιγκανό για πρώτη φορά ήλθε στη δημοσιότητα κατά τη διάρκεια του σκανδάλου Vatileaks 1, το 2012. Τότε μεταξύ των πολλών εμπιστευτικών εγγράφων του τέως Πάπα Βενέδικτου XVI που διέρρευσαν στον Τύπο υπήρχαν και μερικές επιστολές από τον Νούντσιο στις ΗΠΑ. Τότε άρχισαν όλοι να ασχολούνται με τον ανώτερο κληρικό με την κάποτε πολλά υποσχόμενη σταδιοδρομία. Πρόσφατα, ο Βιγκανό απασχόλησε και πάλι τα μέσα ενημέρωσης εξαιτίας της δικαστικής διαμάχης με τον αδελφό του για τη διαχείριση της πατρικής περιουσίας και την καταδίκη του να τον αποζημιώσει με 800.000 ευρώ. Ο Βιγκανό, πάντοτε στην πρωτοπορία της συντηρητικής πτέρυγας στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ενάντια σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισής της, διορίσθηκε το 1989 από τον Ιωάννη Παύλο Β’ μόνιμος παρατηρητή της Αγίας Έδρας στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Το 1992, ο Βοϊτίλα τον έχρισε ξανά Αρχιεπίσκοπο, χειροτονώντας προσωπικά στον Άγιο Πέτρο και τον έστειλε ως αποστολικό Νούντσιο στη Νιγηρία. Μετά 6 χρόνια ανακλήθηκε στη Ρώμη για να αναλάβει την έγκριτη θέση του αντιπροσώπου για τις αρχιερατικές αντιπροσωπείες στη Γραμματεία του Κράτους. Το σκηνικό αλλάζει εντελώς με την έλευση του καρδινάλιου Ταρκίσιο Μπερτόνε στην κορυφή της Γραμματείας . Οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο είναι όλο και πιο συχνές. Γίνεται γραμματέας του Κυβερνείου του Κράτους της Πόλης του Βατικανού, αλλά στη συνέχεια, ο Μπερτόνε αποφάσισε να τον απομακρύνει από τη Ρώμη και, στα τέλη του 2011, ζήτησε από τον Πάπα Ράτσινγκερ να τον διορίσει νούντσιο στην Ουάσιγκτον. Ο Βιγκανό βάζει λυτούς και δεμένους για να μην φύγει, αλλά τελικά ο Βενέδικτος XVI δεν κάνει πίσω στην απόφασή του για να μην αποκηρύξει τον Bertone και αναγκάζεται να φύγει. Ο Μπεργκόλιο, που ο επιλεγόμενος «Σαβοναρόλα του Βαρέζε» Βιγκανό ευελπιστεί ότι θα αποζημιώσει, φέρνοντάς τον πίσω από την αμερικανική εξορία του, γίνεται νέος Ποντίφικας, όμως δεν τον μετακινεί από την Ουάσιγκτον. Ούτε καν τον διορίζει καρδινάλιο και μόλις συμπληρώσει τα 75 τον στέλνει απλώς στη σύνταξη. Έκτοτε, σοβεί μια σύγκρουση ανάμεσα στους δύο, με τις δημόσιες επιθέσεις από τον Βιγκανό έναντι στον Πάπα Φραγκίσκο να πολλαπλασιάζονται.
Ο Βιγκανό δεν στάθηκε μόνο σε φραστικές κατηγορίες. Τον Ιούλιο του 2023, ο πρώην αποστολικός νούντσιος στις ΗΠΑ ίδρυσε την ένωση Exsurge Domine με στόχο να παρέχει υποστήριξη σε μέλη του κλήρου και τους θρησκευόμενους που τιμωρούνται για τις παραδοσιακές θέσεις τους. Ανήγγειλε επίσης λίγο αργότερα την ίδρυση ενός καθολικού σεμιναρίου με έμφαση στις «παραδόσεις» της Εκκλησίας για να εκπαιδεύσει ιεροδιδασκάλους που δεν θέλουν να αποδεχτούν αυτό που ο ίδιος χαρακτηρίζει «τα λάθη της Δεύτερης Συνόδου του Βατικανού ή τις παρεκκλίσεις του Μπεργκόλιο» κι έχουν υποστεί τις «προοδευτικές» προγραφές κι εκκαθαρίσεις του Πάπα. Το ιδρυθέν Collegium Traditionis, σύμφωνα με τον ιστότοπό του , είναι «μια κοινοβιακή δομή κληρικής ζωής που διατίθεται σε κληρικούς και θρησκευόμενους που ήσαν θύματα των εκκαθαρίσεων του Μπεργκόλιο». Ο Βιγκανό επαναλαμβάνει στην απαντητική επιστολή του όλες τις κατηγορίες που έχει απευθύνει κατά του Πάπα σε πολλά μέτωπα. Όπως η παγκοσμιοποίηση, που για τον Βιγκανό «απαιτεί εθνοτική αντικατάσταση», την οποία στηρίζει ο Μπεργκόλιο υπό το ένδυμα του Πάπα των «αδυνάτων», ευλογώντας την ανεξέλεγκτη μετανάστευση και ζητά την ενσωμάτωση πολιτισμών και θρησκειών. Επίσης του προσάπτει ότι υποστηρίζει την ιδεολογία LGBTQ+, ανεχόμενος την ευλογία των ομοφυλοφιλικών ζευγαριών και αναγκάζοντας τους πιστούς να αποδεχθούν την ομοφυλοφιλία, συγκαλύπτοντας τα σκάνδαλα των προστατευομένων του και μάλιστα προβιβάζοντάς τους σε υψηλές θέσεις ευθύνης. Βέβαια, ο Βιγκανό δεν σχολιάζει το πρόσφατο λεκτικό ολίσθημα του Πάπα Φραγκίσκου, για το «πολλή π….στρίλα μαζεύτηκε στα Σεμινάρια», που ξεσήκωσε μεγάλες αντιδράσεις.
Αλλά και η «πράσινη ατζέντα» του Μπεργκόλιο δεν γλιτώνει από τα βέλη του Βιγκανό, που του προσάπτει ότι «λατρεύει το είδωλο του Pachamama, γράφει παραληρηματικές εγκυκλίους για το περιβάλλον, υποστηρίζει την Ατζέντα 2030 και επιτίθεται σε όσους αμφισβητούν τη θεωρία της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη». Με την ευκαιρία ο Αρχιεπίσκοπος επαναλαμβάνει τις θέσεις του ενάντια στα εμβόλια, κατηγορώντας τον Φραγκίσκο πως αναμειγνύεται και σε θέματα “που αφορούν αυστηρά την επιστήμη, αλλά πάντα και μόνο προς μια κατεύθυνση, η οποία είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με ό,τι διακηρύσσει και διδάσκει πάντα η Εκκλησία. Επέβαλε τη χρήση πειραματικών γονιδιακών ορών, που προκάλεσαν πολύ σοβαρές βλάβες, θανάτους και στειρότητα, αποκαλώντας το «πράξη αγάπης», με αντάλλαγμα χρηματοδότηση από τις φαρμακοβιομηχανίες και τα φιλανθρωπικά ιδρύματα.
Ο Βιγκανό βλέπει στο πρόσωπο του Μπεργκόλιο την προσωποποίηση του «κακού»: τόσο ως ηθικό κακό, που απομακρύνει την Εκκλησία από τα διδάγματα και τα δόγματά της, πράγμα που συνιστά ‘αμαρτία’, όσο και ως φυσικό κακό, που προκαλεί και σωματικό και ηθικό πόνο στο ποίμνιό του με τις υποχωρήσεις του σε εμβόλια, LGTB, μετανάστες, ανατρέποντας τις αξίες και εξαλείφοντας τα διακριτά όρια για τα οποία μάχεται η Εκκλησία. Ίσως για τον Σαβοναρόλα του Βαρέζε ο Μπεργκόλιο, που απλά αγωνίζεται όπως έλεγε κι ο Καρτέσιος «να αλλάξουν οι επιθυμίες και όχι το σύστημα», ο σημερινός Πάπας είναι ο Εωσφόρος που σύμφωνα με την Αποκάλυψη θα διεκδικήσει τον θρόνο του Θεού, κατακτώντας πρώτα την έδρα του επί της Γης εκπροσώπου του.
