Τις ώρες που γράφονταν αυτές οι γραμμές το πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων Ever Given απελευθερωνόταν και άρχιζε να κινείται ξανά, σηματοδοτώντας την αρχή της λύσης των προβλημάτων που προκάλεσε την περασμένη Τετάρτη, όταν και «κόλλησε» στη Διώρυγα του Σουέζ, προκαλώντας συμφόρηση.
Πέρα από το ατυχές περιστατικό αυτό καθαυτό, το οποίο σύμφωνα με την Αρχή της Διώρυγας του Σουέζ οφείλεται σε αμμοθύελλα που οδήγησε σε απώλεια του ελέγχου από τον καπετάνιο, η παρούσα κατάσταση ήρθε να αναδείξει μια σειρά από δομικές αδυναμίες που διέπουν τις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες εν μέσω πανδημίας και όχι μόνο.
Μια πρώτη διαπίστωση έχει να κάνει με την συνειδητοποίηση για ακόμη μια φορά της ευαλωτότητας της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας σε αυτό που αποκλήθηκε «φαινόμενο της πεταλούδας», δηλαδή την ευαίσθητη εξάρτηση ενός συστήματος από την εμφάνιση ενός τυχαίου ή φαινομενικά ασήμαντου γεγονότος που στην πορεία των γεγονότων διαδραματίζει ρόλο καθοριστικό. Η περιπέτεια του Ever Given δεν μοιάζει να πυροδοτεί μια κρίση από την οποία δεν υπάρχει επιστροφή, προς το παρόν τουλάχιστον, αφού το πόση ζημιά θα δημιουργηθεί από την καθυστέρηση της παράδοσης των εμπορευμάτων και την αύξηση της τιμής του πετρελαίου θα αποτιμηθεί σε βάθος χρόνου (το ότι το 12% του εμπορίου ανά την υφήλιο διακινείται μέσω της διώρυγας θέτει εν αμφιβόλω κάθε απόπειρα πρόωρου υπολογισμού). Έρχεται όμως να προστεθεί σε μια ήδη τραυματισμένη από την ανωμαλία της πανδημικής συγκυρίας οικονομία, προσθέτοντας περαιτέρω πίεση σε μια σειρά από δραστηριότητες ανοικτές στο διεθνές εμπόριο.
Απότοκο των παραπάνω είναι η αυξανόμενη μετά το συμβάν του Ever Given διάθεση για στροφή σε εναλλακτικές εμπορικές πορείες. Παρά το ότι η παρεμπόδιση της κυκλοφορίας σε μια από τις βασικές αρτηρίες των υδάτινων οδών δεν αποτελεί καθημερινότητα, το ότι αρκετοί κολοσσοί στις θαλάσσιες μεταφορές, όπως η δανέζικη ναυτιλιακή εταιρία Maersk ή η γαλλική CMA CGM, άλλαξαν την πορεία μερικών πλοίων τους μέσω του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας καταδεικνύει πως ο περίπλους της Αφρικής δεν συνιστά πια ένα δυσκατόρθωτο εγχείρημα. Οι ενδείξεις μάλιστα που θέλουν την έρημο Σαχάρα να επεκτείνεται (σε αντίθεση με την τήξη των πάγων) δημιουργούν μεγάλη ανησυχία για το πόσο τυχαία ή σποραδική θα είναι το επόμενο διάστημα η πιθανότητα επανεμφάνισης των περιβαλλοντικών συνθηκών που δημιούργησαν το πρόβλημα.
Την κατάσταση κάνει χειρότερη η δυσχερής οικονομικά θέση της Αιγύπτου. Αν και μέρη της διώρυγας διευρύνθηκαν το 2015, το ατύχημα έλαβε χώρα νότια των εργασιών. Η πλήρης αποκατάσταση της κανονικότητας συνδέεται με τη δυνατότητα του αφυδατωμένου από έσοδα και αρκετά χρεωμένου αιγυπτιακού κράτους να χρηματοδοτήσει τις αναγκαίες τεχνικές εργασίες και η απουσία αξιόπιστων δεδομένων γύρω από την εξέλιξη της νόσου Covid-19, σε συνδυασμό με την εμβολιαστική αργοπορία της Ευρώπης στερούν πιθανότατα και το φετινό καλοκαίρι την χώρα από τα ζωτικής σημασίας έσοδα της τουριστικής βιομηχανίας, με ό,τι αποτέλεσμα μπορεί αυτή η σπάνια συνάντηση κάθε αρνητικής συγκυρίας να έχει στην ανάγκη οχύρωσης του καναλιού από μελλοντικά στραπάτσα.
Τέλος, ένα ακόμα συμπέρασμα που θα μπορούσε να εξαχθεί -και συνήθως μας διαφεύγει- αφορά την οπτική αποτύπωση του γεγονότος ως μεταφορά για κάθε τι που συμβαίνει σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο. Η ταχύτητα με την οποία η εικόνα της μικρής μπουλντόζας που προσπαθεί να ασκήσει αντίρροπή δύναμη στο πλωτό μεγαθήριο μετατράπηκε σε χιουμοριστικό ή σατιρικό meme εν είδει σχολίου σχετικού με τα περιοριστικά μέτρα για την καταπολέμησης της πανδημίας, την ανεπάρκεια του παγκόσμιου καπιταλισμού ή ακόμη και την γνωστή σχέση συγκεκριμένων πολιτικών οικογενειών με τη θεά Τύχη, επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά πως ζούμε μια εποχή παντοδυναμίας της οθόνης, όπου η σημασία κάθε γεγονότος συναρτάται και με τον ψηφιακό ντόρο που προκαλεί.
Μέσα σε αυτό το δυσοίωνο μείγμα ατυχίας, ανεπάρκειας και οπτικού θορύβου δεν είναι ωστόσο δύσκολο να σημειώσει κανείς πως κάποια πράγματα παραμένουν αξιοθαύμαστα σταθερά. Το γεγονός πως ο Ισραηλινός μάγος Γιούρι Γκέλερ κάλεσε μέσω Twitter τους οπαδούς του να συγκεντρώσουν τις σκέψεις τους στις 11:11 ακριβώς (ώρα ταυτόσημη στην αριθμολογία με την πνευματική διέγερση) ώστε να μετακινηθεί το πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων «σιγά-σιγά» μας υπενθυμίζει πως παρόλη την τεχνολογική πρόοδο, στην εποχή των bots (η μπουτς όπως θα σημείωναν κάποιοι) η εξαπάτηση παραμένει μια τέχνη βαθιά ανθρώπινη.
