γράφει ο Δημήτρης Παντελάτος για το Law & Order
Καθώς οι Ταλιμπάν αναπτύσσονται γύρω από τις βασικές πόλεις του Αφγανιστάν περιμένοντας την πλήρη αποχώρηση των Νατοϊκών δυνάμεων για να επιχειρήσουν την κατάληψή τους, η Τουρκία προετοιμάζει την επόμενη ημέρα στο διεθνές αεροδρόμιο της Καμπούλ.
Η Τουρκία έχει αποκτήσει τεχνογνωσία στη διαχείριση αεροδρομίων εκτός των συνόρων της σε υπό κατάρρευση κράτη, όπως για παράδειγμα στη Σομαλία. Από το Σεπτέμβριο του 2013, τον Αερολιμένα Aden Abdulle του Μογκαντίσου διαχειρίζεται μια θυγατρική εταιρεία μιας ιδιωτικής τουρκικής κατασκευαστικής εταιρείας της Kozuva, η Favori Airports LLC.
Η εταιρία Turkish airlines, έχει τακτικές πτήσεις και σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, η πιο κερδοφόρα διαδρομή των τουρκικών αερογραμμών είναι η διαδρομή Μογκαντίσου – Άγκυρας. Οι τουρκικές αερογραμμές βέβαια έχουν κατηγορηθεί κατά το παρελθόν ότι δεν μεταφέρουν μόνο επιβάτες και αγαθά στην Αφρική, αλλά και μέσα και υλικά που υποστηρίζουν τις εσωτερικές διαμάχες σε αυτή την ήπειρο.
Τον Νοέμβριο του 2014, η Favori ανακοίνωσε ότι ο εκσυγχρονισμός του αεροδρομίου προβλέπεται να ολοκληρωθεί έως το τέλος του 2015. Μεταξύ των εγκαταστάσεων που πρόκειται να ανακαινιστούν ήταν οι κόμβοι διέλευσης και οι διάδρομοι.
Πράγματι τον Ιανουάριο του 2015, ο Πρόεδρος της Σομαλίας Χασάν Σέιχ Μοχάμουντ και ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εγκαινίασαν επίσημα το νέο τερματικό σταθμό του αεροδρομίου. Η εγκατάσταση κατασκευάστηκε από την Kozuva.
«Ιδιωτικές … δωρεές»
Είναι γεγονός ότι η Τουρκία σπαταλά σημαντικά κονδύλια στην περιοχή, ειδικότερα, η παρέμβασή της στη Σομαλία το 2011 κατά τη διάρκεια μιας ξηρασίας ήταν πολύ χαρακτηριστική. Η Τουρκία δώρισε τότε περισσότερα από 400 εκατομμύρια δολάρια στη Σομαλία. Και συνεχίζει να δαπανά τεράστια κονδύλια σε χώρες όπως, η Σομαλία, το Ιράκ, η Λιβύη, το Αφγανιστάν.
Είναι απορίας άξια η προέλευση αυτών των χρημάτων, τη στιγμή που ακούμε καθημερινά από τα Ελληνικά ΜΜΕ, ότι η Τουρκία βρίσκεται στα πρόθυρα της οικονομικής κρίσης. Η απάντηση είναι ότι τα περισσότερα προέρχονται από “ιδιωτικές δωρεές” (!!!). Πιθανά είναι ένας ευυπόληπτος όρος για το ξέπλυμα χρημάτων.
Το Ελληνικό μιντιακό κατεστημένο βαυκαλίζεται με την ιδέα μιας καταρρέουσας Τουρκίας, παραβλέποντας πως, εκτός από του όρους του ΟΑΣΕ, του ΔΝΤ και των τελευταία αγαπημένων μας, «οίκων αξιολόγησης» που προσδιορίζουν την οικονομική κατάσταση μιας χώρας, για τα περισσότερα κράτη, πλην Ελλάδας η οποία εθελοδουλικά επέτρεψε στους πιστωτές της να κάνουν την ακτινογραφία της οικονομίας της, υπάρχει ένα ανεπίσημο «υποθάλπον ΑΕΠ», που στηρίζεται στην καλύτερη περίπτωση στις offshore εταιρείες και στην χειρότερη από την παραοικονομία και ενδεχόμενες εγκληματικές ενέργειες.
Επιχειρήσεις διείσδυσης
Ο Τούρκος μαφιόζος, Σεντάτ Μπεκέρ, στα εβδομαδιαία του σόου, αναφέρει μη διαψευδόμενες καταστάσεις ενός Τούρκικου κράτους που λειτουργεί σαν παρακράτος και το τούμπαλιν.
Από την άλλη πλευρά δεν είμαι σίγουρος πλέον αν ποτέ στον προϋπολογισμό του Ελληνικού κράτους θα δυνάμεθα να συμπεριλάβουμε σαν κονδύλι του ισοζυγίου των εξωτερικών συναλλαγών, τους «άδηλους πόρους» που ακούγαμε οι συνομήλικοι μου όταν ήμασταν μικροί και εδεόμεθα, ένεκα αυτών, υπέρ των «φιλανθρώπων» εφοπλιστών.
Οι επενδύσεις που κάνει η Τουρκία σε κράτη όπως τα προαναφερόμενα, της αποφέρουν πολλαπλάσια κέρδη και ο λόγος είναι απλός, σε υπό κατάρρευση κράτη λειτουργεί ο όρος του «πρώτου επιχειρηματία», που θα έχει το σθένος να ρισκάρει επιχειρηματική δράση.
Για να μειώσει το ρίσκο η Τουρκία αναπτύσσει στις χώρες αυτές αρχικά στρατιωτικές δυνάμεις και μετέπειτα φροντίζει για την εκπαίδευση των ντόπιων δυνάμεων, προμηθεύοντάς τους παράλληλα με την δική της παραγωγή όπλων και άλλων μέσων.
Αυτό δεν αποκλείει βέβαια να προμηθεύει και τους αντιπάλους τους. Η διατήρηση της αστάθειας σε αυτές τις περιοχές είναι ωφέλιμη για την Τουρκία, καθότι με τον τρόπο αυτό περιορίζει τους ανταγωνιστές επιχειρηματίες. Σε υπό κατάρρευση κράτη όπου οι θεσμοί και το δίκαιο δεν λειτουργούν είναι ευκολότερο να επιβάλεις τους όρους σου, να δωροδοκήσεις, να λειτουργήσεις με λίγα λόγια σε ένα περιβάλλον διαφθοράς.
Δώρο από το ΝΑΤΟ
Για την Τουρκία η διαχείριση του Διεθνούς αερολιμένα της Καμπόυλ «Καρζάϊ» είναι ένα πραγματικό δώρο από το ΝΑΤΟ, όταν μάλιστα αυτή υλοποιείται με προαπαιτούμενη και δεδομένη την «πολιτική και υλικοτεχνική υποστήριξη» του τελευταίου, σύμφωνα με σχετική απαίτηση του Υπουργού Άμυνας της Τουρκίας Ακάρ.
Η πρόθεση της Τουρκίας για την διαχείριση του αεροδρομίου αυτού έχει κοινοποιηθεί στο ΝΑΤΟ από τις 24 Αυγούστου 2017 όταν, ο τότε στρατηγός Akar και νυν Υπουργός Άμυνας, κατά τη διάρκεια μιας δεξίωσης στην Αφγανική πρεσβεία στην Άγκυρα, ανέφερε ότι οι Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις θα διατηρήσουν την παρουσία τους στο αεροδρόμιο της Καμπούλ και θα συνεχίσουν να παρέχουν εκπαιδευτές: «κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να δώσουμε όλη μας τη βοήθεια, υποστήριξη και συνεργασία υπό τις παρούσες συνθήκες στο Αφγανιστάν».
Ο υπουργός Εσωτερικών, Suleyman Soylu, δήλωσε επίσης ότι η Τουρκία συνεχίζει να καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες για να τερματίσει την τρέχουσα αρνητική κατάσταση στο Αφγανιστάν. “Η Τουρκία έχει προσφέρει από τα μεγαλύτερα κονδύλια, στην παροχή βοήθειας προς τη χώρα”, δήλωσε ο Σοϋλού.
Μοντέλο Σομαλίας
Από το 2004, η Τουρκία διεξάγει ένα συνεργατικό αναπτυξιακό πρόγραμμα ύψους ενός εκατομμυρίου δολαρίων σε περισσότερα από 850 έργα στο Αφγανιστάν.
Το μοντέλο της Σομαλίας εφαρμόζεται και στο Αφγανιστάν, έτσι η Τουρκική βοήθεια και υποστήριξη επικεντρώνεται σε προγράμματα στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης.
Από το 1992, χιλιάδες Αφγανοί φοιτητές έχουν επωφεληθεί από Τούρκικες υποτροφίες, ενώ τα τελευταία χρόνια χιλιάδες επίσης Αφγανοί αστυνομικοί και στρατιωτικοί έλαβαν εκπαίδευση στην Τουρκία.
Μεταξύ 2003 και 2016, ο όγκος των συναλλαγών των δύο χωρών, ανήλθε σε 6 δισεκατομμύρια δολάρια και 627 σχετικά έργα ολοκληρώθηκαν. Τα περισσότερα από αυτά αφορούσαν σε έργα από τα οποία επωφελήθηκαν Τούρκικες κατασκευαστικές εταιρείες.
Την περίοδο που υπηρέτησα στο Αφγανιστάν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το έργο της Τούρκικης κατασκευαστικής εταιρείας Yüksel, που είχε κερδίσει το Νατοϊκό διαγωνισμό για την κατασκευή καταλυμάτων και άλλων έργων στο βόρειο τμήμα του αεροδρομίου της Καμπούλ.
Εκτός από την Τουρκία και το Αφγανιστάν, η Yüksel συνεχίζει να πραγματοποιεί μεγάλα έργα σε χώρες όπως το Καζακστάν, τη Σαουδική Αραβία, το Ουζμπεκιστάν, τη Γεωργία, την Ουκρανία, τη Ρουμανία, το Ντουμπάι, το Κατάρ, την Ιορδανία, τη Λιβύη και το Βόρειο Ιράκ.
Επισημαίνεται ότι στις περισσότερες από τις προηγούμενες χώρες η δραστηριότητά της συμπίπτει με μικρή η μεγαλύτερη παρουσία Τουρκικών στρατευμάτων. Ειδικότερα στην περίπτωση του Αφγανιστάν, το 2010, η παρουσία Τούρκικων στρατευμάτων μόνο στην Καμπούλ (Regional Command Capital RCC), ξεπερνούσε τον συνολικό αριθμό των Ελλήνων στρατιωτικών που υπηρετούσαν σε θέσεις του εξωτερικού. Αυτός ο αριθμός αναμένεται να διατηρηθεί μετά την απόσυρση των Νατοϊκών δυνάμεων και να αυξηθεί.
Η πραγματική εικόνα των Τούρκων στρατιωτικών
Ο ρόλος των Τούρκικων στρατευμάτων δεν ήταν και δεν θα είναι η εκτέλεση στρατιωτικών επιχειρήσεων, άλλωστε και κατά την περίοδο που βρέθηκα στο Αφγανιστάν, οι Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν ενεπλάκησαν σε ενεργές στρατιωτικές επιχειρήσεις, ενώ ήταν χαρακτηριστικό ότι σε αντίθεση με τις υπόλοιπες δυνάμεις, οι Τούρκοι στρατιώτες και κυρίως οι αξιωματικοί εμφανίζονταν σε κοινή θέα, χωρίς αλεξίσφαιρα γιλέκα.
Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, επ’ ονόματι της Τουρκίας, βλέπε Ιράκ και Λιβύη, διεξάγονται στα εκτός συνόρων της Τουρκίας μέτωπα από μισθοφόρους. Ο ρόλος των «επίσημων» Τουρκικών στρατευμάτων είναι να δημιουργούν ένα αίσθημα ασφάλειας και δέους, στους λαούς που εγκαθίστανται, έτσι ώστε να επικρατεί ένα ευνοϊκό κλίμα για τις Τουρκικές κατασκευαστικές εταιρίες που δραστηριοποιούνταν στις χώρες αυτές.
Η αίσθηση ασφάλειας ευνοούσε την οικοδομική δραστηριότητα και συνεπώς τις Τούρκικες εταιρείες στην περίπτωση του Αφγανιστάν. Ακόμα και στην περίπτωση που απαιτηθεί η ένοπλη αντιμετώπιση μιας απειλής στο αεροδρόμιο της Καμπούλ αυτή θα αντιμετωπιστεί με τον συνήθη τρόπο που η Τουρκία αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις, βλέπε Συρία και Λιβύη, δηλαδή με ντόπιους ή εισαγόμενους μισθοφόρους και αντάρτες.
Τουρκική σαπουνόπερα
Ήδη στο Αφγανιστάν έχουν εμφανιστεί οι “Sangorians” που “λυσσαλέα μάχονται” κατά των Ταλιμπάν στην επαρχία της Χελμάντ, σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ της Ντόϊτσε Βέλε (DW).
To ενδιαφέρον στην περίπτωσή τους είναι ότι το όνομά τους το έχουν πάρει από μια Τουρκική σαπουνόπερα. Εναλλακτικά βέβαια στην χρήση τέτοιων μισθοφόρων λειτουργεί και μια πιο «επίσημη» και συχνά εμφανιζόμενη τα τελευταία χρόνια, παραλλαγή της που είναι εν δυνάμει εξωτερικά χρηματοδοτούμενη (ενδεχόμενα και από το ΝΑΤΟ), ήτοι η «ενοικίαση» βάσει σχετικών συμβάσεων, εταιρικών πολεμιστών (corporate warriors).
Με το βλέμμα στις κατασκευαστικές
Όπως είχα γράψει σε άρθρο μου στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 14 Ιουλίου 2019 με τίτλο «Η Τουρκία, οι ένοπλες δυνάμεις, τα επιτόκια και ο Κύκλος Δικαιοσύνης», η Τουρκική οικονομία έχει επενδύσει πολλά στις εγχώριες κατασκευαστικές εταιρείες.
Το γενικότερο πρόβλημα με τις εταιρείες αυτές, είναι ότι λόγω του χαμηλού σχετικά τεχνολογικού επιπέδου που διαχειρίζονται σε σχέση με άλλες τεχνολογικές δραστηριότητες, στηρίζονται στο φτηνό χρήμα.
Αυτός ενδεχομένως είναι και ο λόγος των συνεχόμενων αποπομπών, από τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν, των διοικητών της Τράπεζας της Τουρκίας, στη λογική που αυτός επέβαλε για τη διατήρηση των χαμηλών επιτοκίων, παρά τη σοβαρή υποτίμηση της Τουρκικής λίρας.
Αεροδρόμιο – κόμβος
Το αεροδρόμιο της Καμπούλ έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι του αεροδρομίου του Μογκαντίσου, αποτελεί την κύρια πύλη επικοινωνίας του Αφγανιστάν με τον κόσμο, καθότι η μεγάλη αυτή γεωγραφικά χώρα, σε αντίθεση με τη Σομαλία δε διαθέτει θάλασσα.
Την εποχή που είχα την διοίκηση του αεροδρομίου της Καμπούλ, ο καθημερινός τζίρος συναλλαγών που υποστήριζε, υπολογιζόταν σε 10 εκατομμύρια δολάρια. Τον Ιούλιο και Αύγουστο του 2010, λόγω και της ενίσχυσης της στρατιωτικής δύναμης του ΝΑΤΟ και των Αμερικάνων ενόψει της προγραμματιζόμενης, τότε, αποχώρησης των Νατοϊκών στρατευμάτων για το 2014, (που τελικά καθυστέρησε επτά χρόνια), ο αριθμός των καθημερινών αεροπορικών κινήσεων που περιλάμβαναν αεροπλάνα και ελικόπτερα έφτανε τις τετρακόσιες κινήσεις, ήτοι περισσότερες από 12000 αεροπορικές κινήσεις τον μήνα, μοιρασμένες σε στρατιωτικά και πολιτικά εναέρια μέσα.
Αυτό ήταν και ένα ρεκόρ που έδειχνε την δυναμική αυτού του αεροδρομίου, παρόλο που αυτό διέθετε έναν μόνο κύριο διάδρομο αποπροσγειώσεων. Την εποχή εκείνη οι Ιάπωνες είχαν ολοκληρώσει ως δωρεά και την κατασκευή του νέου τερματικού σταθμού του αεροδρομίου, που φυσικά θα δοθεί προίκα στους Τούρκους κατά τη διαχείρισή του, μαζί με τα κονδύλια που θα αποδεσμευτούν για τον λόγο αυτό από το ΝΑΤΟ και κατ’ επέκταση και από το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου.
Χρυσοφόρες μπίζνες
Παρά το γεγονός ότι η διαχείριση του αεροδρομίου της Καμπούλ είναι μια πολύ δύσκολή υπόθεση καθότι προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, την αντιμετώπιση ενός πλήθους εκτελούμενων πτήσεων από πληρώματα τα οποία διαθέτουν διαφορετικές αεροπορικές κουλτούρες και εκπαίδευση που δεν ταυτίζονται απόλυτα με αυτό που στον δυτικό κόσμο κατανοούμε σαν ασφάλεια πτήσεων και τήρηση των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας, το αεροδρόμιο αυτό θα αποδειχθεί για την Τουρκία η χήνα με τα χρυσά αυγά.
Την αξία αυτού του αεροδρομίου αλλά και την πολυπλοκότητα λειτουργίας του όμως γνωρίζουν και οι Ταλιμπάν. Το αεροδρόμιο αυτό δύναται να υποστηρίξει τον αγώνα τους και την επικράτησή τους στο Αφγανιστάν μέσω της εισροής συναλλάγματος από νόμιμες ή παράνομες επιχειρήσεις (βλέπε διακίνηση ναρκωτικών).
Έτσι οι Ταλιμπάν αναμένεται να λειτουργήσουν με τον οικείο για τους Τούρκους τρόπο του «αλισβερισιού», στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης των κοινών συμφερόντων τους αλλά και της παραδοσιακής σχέσης μεταξύ Άγκυρας και Ισλαμαμπάντ το οποίο και τους υποστηρίζει.
Η Τουρκία ήδη έχει δώσει δείγμα γραφής προς τους υποστηρικτές ενός σκληρότερου Σουνιτικού Ισλαμικού μοντέλου, με την πρόσφατη αποχώρησή της από την Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης για τα δικαιώματα των γυναικών, με αποτέλεσμα κάποιοι από τους εκπροσώπους των Ταλιμπάν, που συνδιαλέγεται, να την αποκαλούν ως το «μεγάλο Ισλαμικό κράτος».
Όλα βέβαια τα παραπάνω δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το ότι το προαναφερόμενο «αλισβερίσι» θα είναι επωφελές για τον Αφγανικό λαό και διεξάγεται υπέρ αυτού.
Χαμένες ευκαιρίες για την Ελλάδα
Στον αντίποδα της αναμενόμενης Τουρκικής αξιοποίησης των δυνατοτήτων που της παρέχονται από το ΝΑΤΟ, άραγε τί είχε πράξει η Ελληνική διοίκηση του διεθνή αερολιμένα της Καμπούλ το 2010, όταν η χώρα μας είχε την ευθύνη της διοίκησής του; Μπόρεσε να διαβλέψει την σημαντικότητα του συγκεκριμένου αεροδρομίου και να εισηγηθεί σχετικά ώστε να υπάρξει διακρατικό όφελος μεταξύ Ελλάδας και Αφγανιστάν;
Τον Αύγουστο του 2010 το ΝΑΤΟ εκδίδει διαταγή με την οποία ο διοικητής (COM ΚΑΙΑ) αναλαμβάνει την υποχρέωση του σχεδιασμού της εκπαίδευσης και καθοδήγησης (mentoring) Αφγανών υπαλλήλων του Υπουργείου μεταφορών του Αφγανιστάν (MOTCA) στα αντικείμενα της Εναέριας Κυκλοφορία, της πυρόσβεσης και διάσωσης, της διαχείρισης και διακίνησης αγαθών σε τερματικούς σταθμούς αεροδρομίων, της ασφάλειας πτήσεων και της Μετεωρολογίας.
Η διοίκηση, που ήδη είχε, με πρωτοβουλία της, προσλάβει του δύο πρώτους Αφγανούς Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας, ανταποκρίνεται σε αυτή την εντολή και καταθέτει τον Σεπτέμβρη τετραετές πρόγραμμα εκπαίδευσης 142 σελίδων για τη δημιουργία ενός πυρήνα ντόπιων επαγγελματιών με σκοπό την στελέχωση των βασικών αυτών λειτουργιών σε όλα τα αεροδρόμια του Αφγανιστάν.
Παράλληλα εισηγείται στην Πολεμική Αεροπορία με σχετικό έγγραφο, η Ελλάδα, ως συμβαλλόμενο έθνος, να αναλάβει την διαχείριση και επίβλεψη των δύο από τους προαναφερόμενους τομείς εκπαίδευσης, αυτών της Μετεωρολογίας και της Ασφάλειας Πτήσεων, οι οποίες θα πραγματοποιούνταν στο Ινστιτούτο Εκπαίδευσης Πολιτικής Αεροπορίας του Αφγανιστάν (CATI).
Η εισήγηση αυτή είχε αναφερθεί και προφορικά από τον Διοικητή σε ηγετικά στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας. Επιπρόσθετα η πρόταση αυτή παρουσιάστηκε στον τότε Αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών, Δημήτρη Δρούτσα, κατά την επίσκεψη του στο Αφγανιστάν με την ευκαιρία της Kabul Conference και την είχε σχολιάσει θετικά, από την άποψη ότι βρίσκεται σε συμφωνία και με τις υφιστάμενες επιλογές της Συμμαχίας.
Της πρότασης αυτής έγινε γνώστης και ο Πρέσβης της Ελλάδος στο Πακιστάν, Πέτρος Μαυροειδής, κατά την επίσκεψη του στην Καμπούλ με την ευκαιρία διμερούς υπογραφής εκπαιδευτικής παρεμφερούς συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος και Αφγανιστάν για παροχή εκπαίδευσης Αγφανών μαθητών στη ΣΑΣ και ΣΣΕ.
Με πρωτοβουλία Μαυροειδή και προκειμένου να αξιολογηθεί η δυνατότητα υλοποίησής της, η πρόταση αυτή έγινε γνωστή στον COMISAF Στρατηγό Petraeus και στον τότε Υπουργό Μεταφορών του Αφγανιστάν Dr. Daoud Ali Najafi.
Και οι δύο συναντήσεις είχαν θετικό αποτέλεσμα. Ειδικότερα στην δεύτερη επισημάνθηκε η προτίμηση της ηγεσίας του Αφγανικού Υπουργείου για τη σύναψη διμερούς/διακρατικής συμφωνίας.
Το αποτέλεσμα της υπόψη συνάντησης ήταν η διερεύνηση της δυνατότητας προετοιμασίας σχετικού μνημονίου συναντίληψης (MOU), μεταξύ των δύο συμβαλλομένων μερών σε συντονισμό με τις λοιπές σχετικές προσπάθειες, που γίνονται από άλλους διεθνείς οργανισμούς και κράτη.
Ως εισήγηση της διοίκησης κατά την προετοιμασίας του MOU, αναφέρθηκε ότι η προαναφερόμενη εκπαίδευση μπορούσε να αναληφθεί από το Υπουργείο Εξωτερικών σε συντονισμό με το Υπουργείο Παιδείας και την Πολεμική Αεροπορία, η οποία μπορούσε να λειτουργήσει σε συμβουλευτικό ρόλο λόγω της εξειδίκευσής της στο αντικείμενο.
Ειδικότερα, στην εκπαίδευση Μετεωρολόγων εισηγήθηκε να εμπλακεί η ΕΜΥ, έτσι ώστε να εξασφαλισθεί η πιστοποίηση ICAO στους αποφοιτήσαντες. Παράλληλα εκπονήθηκαν και τα σχετικά εκπαιδευτικά βοηθήματα, τα οποία τέθηκαν σε γνώση των εν δυνάμει εμπλεκόμενων με την προετοιμασία του μνημονίου συναντίληψης.
Με αυτόν τον τρόπο, εκτιμήθηκε ότι, η συνεισφορά της Χώρας μας θα είναι ορατή σε ευρύ και υψηλά ιστάμενο προσωπικό της Αφγανικής κοινωνίας και ορατά και Εθνικά ελεγχόμενα θα ήταν και τα αποτελέσματα της επένδυσης των κονδυλίων που θα δαπανούνταν.
Ειδικότερα για το θέμα των Μετεωρολόγων, υποβλήθηκαν λεπτομέρειες για το πρόγραμμα εκπαίδευσης, το εμπλεκόμενο προσωπικό και το κόστος, το οποίο ήταν της τάξης των μερικών χιλιάδων ευρώ σε σύγκριση με τα εκατομμύρια που δαπανά η Τουρκία.
Ίσως για τον λόγο αυτό να μη δόθηκε ιδιαίτερο ενδιαφέρον από την τότε ηγεσία της Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία είχε την αποκλειστική ευθύνη διαχείρισης (!!;;) μια σπάνιας διεθνούς στρατιωτικής αποστολής της χώρας μας, με τεράστια προβολή όπως αυτή της ανάληψης της Νατοϊκής διοίκησης ενός ξένου διεθνούς αεροδρομίου σε εμπόλεμο περιοχή.
Προφανώς θεώρησε ότι τα μεγέθη και οι αναλαμβανόμενες ευθύνες ήσαν δυσανάλογες με τις νομικές, επιχειρησιακές και οικονομικές δυνατότητές της, καθότι ήδη είχε συμβεί το διάγγελμα του Καστελόριζου, θα έπρεπε να προετοιμάσει τη συμμετοχή της στη μείωση των δημοσιονομικών εξόδων, μέσω και της αποστρατείας στελεχών.
Έτσι η τότε ηγεσία της ΠΑ, που εξ’ αρχής αγωνιούσε μπροστά στο «πολιτικό κόστος» (;;) της αντιμετώπισης τυχόν θυμάτων, κατά την όχι και τόσο δημοφιλή γι’αυτήν αποστολή, επικεντρώθηκε αποκλειστικά σχεδόν στην ψυχολογική υποστήριξη των 56 Ελλήνων αεροπόρων, κατά τη διάρκεια της αποστολής και στην ασφαλή επάνοδό τους, παραβλέποντας ότι ο αριθμός αυτός ήταν ένα κλάσμα μπροστά στα 1600 άτομα από 28 χώρες του προσωπικού που βρίσκονταν κάτω από τις διαταγές του Έλληνα διοικητή και των 4000 ατόμων που ήταν υπεύθυνος σαν στρατοπεδάρχης.
Στην περίπτωση αυτή, όπως και σε άλλες, το δάσος χάθηκε πίσω από το δένδρο, όπως και άλλη μια ευκαιρία για τη χώρα μας.
Αντίστοιχα βέβαια χάθηκε και η ευκαιρία για τη Συμμαχία, ή οποία εξάντλησε τις σχετικές προσπάθειές της στο αποτυχημένο όπως, εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε, πρόγραμμα του ΝΑΤΟ Training Mission Afghanistan (NTMA).
Στον απόηχο των παραπάνω, αλλά και της πρόσφατης συνάντησης Μητσοτάκη – Ερντογάν στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, βλέπουμε παραλλαγές της παραπάνω αντιμετώπισης του δένδρου και του δάσους: η Τουρκία να επιτυγχάνει την αποδοχή, την ανοχή και στην χειρότερη περίπτωση την ασυλία για τις επιλογές της στη Συρία, το Αζερμπαϊτζάν, τη Σομαλία, τη Λιβύη, την Ουκρανία, το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και αλλού, προωθώντας, τα συμφέροντά της και επιδεικνύοντας την στρατιωτική της δύναμη ως εργαλείο εξυπηρέτησης των «συμμαχικών» συμφερόντων και η Ελλάδα στον αντίποδα να πανηγυρίζει γιατί κατόρθωσε να εξασφαλίσει την απουσία ενός θερμού επεισοδίου και μια ήσυχη τουριστική σεζόν. Από το φθινόπωρο με τη λογική του «βλέποντας και κάνοντας» θα παρακολουθούμε ξανά τα δρομολόγια των Τούρκικων ερευνητικών «πλοίων σημαία», μαζί με τις Τούρκικες σαπουνόπερες.
