Στην είσοδο της δαντικής Κόλασης δέσποζε η επιγραφή “Ας εγκαταλείψει κάθε ελπίδα όποιος μπαίνει εδώ”. Στην έναρξη της νέας νομοθετικής περιόδου το ίδιο καλείται να έχει στο μυαλό του και ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ, έπειτα από το ισχυρό “όχι” που διετύπωσε ο ηγέτης του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος (ΡΡ) Πάμπλο Κασάδο στη νέα πρόσκλησή του να συναινέσει με την ψήφο του στο Κοινοβούλιο στην ανανέωση των ανωτάτων οργάνων της Δικαιοσύνης.
Αποφασισμένος να φέρει σε πέρας από τον Σεπτέμβριο τη δική του “Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα” για την καταρράκωση της συγκυβέρνησης Σοσιαλιστών-Unidas Podemos, ο Κασάδο αντιλαμβάνεται πως η αναγκαιότητα των ⅔ στο κοινοβούλιο για την έγκριση της νέας ηγεσίας των συνταγματικών και δικαστικών οργάνων, που συμπληρώνει τη Δευτέρα χίλιες άκαρπες ημέρες σε στάση ημιανάπαυσης, αποτελεί το καλύτερο όπλο του σε τούτον τον πόλεμο φθοράς, που σε συνδυασμό με την πλειάδα από ανοικτά μέτωπα στην κοινωνία και την οικονομία, που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Σάντσεθ (με πιο αιχμηρό το θέμα της Καταλονίας, με την ακρίβεια, τη διαρκούσα πανδημία και το άλυτο θέμα της ισότητας των φύλων, όπως και την μεταρρύθμιση στην τοπική αυτοδιοίκηση να απασχολούν εξίσου), καταπονούν ιδιαίτερα την κυβέρνηση.
Μία καταπόνηση που καταγράφεται ανάγλυφα κι εναργώς σε όλες (πλην μίας της CIS), δημοσκοπήσεις και φουσκώνουν τα πανιά του Κασάδο προς μία εκλογική επιτυχία.
Με γνώμονα το εθνικό συνέδριο, που θα που θα πραγματοποιηθεί τον Οκτώβριο και αφού έχει καταφέρει να ελέγχει σχεδόν πλήρως το κόμμα, έπειτα από τα αποτελέσματα στα επαρχιακά και περιφερειακά συνέδρια μέσα στο καλοκαίρι και με τα οικονομικά μεγέθη να συμβάλουν στην μεταστροφή, ο επικεφαλής του ΡΡ είναι έτοιμος να σαλπίσει το σύνθημα της αντεπίθεσης με άξονα τις εκλογές στην μεγάλη περιφέρεια της Ανδαλουσίας, μέσα στο επόμενο έτος.
Ήδη από τον Αύγουστο, ο Κασάδο απέδειξε πως δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει καμία ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Έφθασε στο σημείο να ασκήσει κριτική στον Σάντσεθ ακόμη και για την επιχείρηση στο Αφγανιστάν, που η εμπλοκή της Ισπανίας (που κόστισε 3,60 δισεκ. ευρώ και τη ζωή σε 102 Ισπανούς, αλλά και με πολλά άλλα θύματα και παράπλευρες απώλειες, πχ τρομοκρατικές επιθέσεις το 2004) ήταν απόφαση και έργο της προ εικοσαετίας συντηρητικής κυβέρνησης του προκατόχου του στο κόμμα Χοσέ Μαρία Αθνάρ.
Το ΡΡ εξάλλου βλέπει και στην ραγδαία αύξηση των λογαριασμών στο ηλεκτρικό ρεύμα ακόμη μία βράση όπου θα κολλήσει το σίδερο της αντιπολιτευτικής κριτικής, αρχίζοντας να διατυπώνει προτάσεις που μοιάζουν φιλολαϊκές, όπως η άμεση μείωση του φόρου στις υπηρεσίες ηλεκτρικής ενέργειας ο οποίος υπήρξε ανδραγάθημα του τέως συντηρητικού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι. Στην παγίδα των εντυπώσεων, βέβαια, πέφτει και από μόνος του ο Σάντσεθ, ο οποίος σπεύδει να απορρίψει ως μη ανήκουσα στο προεκλογικό σύμφωνο συνεργασίας με τους Podemos την πρότασή τους για μία δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού, που θα μπορούσε να αποτελέσει αντίβαρο στην ανεξέλεγκτη και κερδοσκοπική πολιτική των τραστ της ενέργειας. Παράλληλα, σε σύγκριση με την αλγεινή εντύπωση που έχει προξενήσει στην τσέπη των καταναλωτών η αύξηση των τιμών του ρεύματος, η υπόσχεση του Σάντσεθ ότι έως τα τέλη του έτους οι λογαριασμοί θα έχουν μειωθεί ηχεί ως μία απλή “παρηγοριά στον άρρωστο”, ιδίως όταν τη Δευτέρα η τιμή του μεγαβάτ/ώρα είχε ξεπεράσει τα 132 ευρώ…
Παράλληλα, το ΡΡ κινδυνολογεί ασύστολα προς πάσα κατεύθυνση, πασχίζοντας να μειώσει τις οικονομικές προσδοκίες του κόσμου, αποδίδοντάς τες στην ανεδαφική και καταστροφική πολιτική που κατ’ αυτούς υπαγορεύουν οι “κόκκινοι” Podemos. Για παράδειγμα η δημαγωγία του Λαϊκού Κόμματος επιχειρεί να αντισταθμίσει την ιστορική πτώση της ανεργίας κατά τον Αύγουστο με την (δικαιολογημένη κατά τα άλλα λόγω της αύξησης στην προσφορά εργασίας) μείωση των δικαιούχων στην Κοινωνική Ασφάλιση (118.000 σε σύγκριση με τον συνήθη μέσο όρο τον Αύγουστο, που κατά τα ειωθότα κυμαίνεται περί τους 149.000).
Στη γενικότερη στρατηγική φθοράς της κυβέρνησης θα πρέπει να προστεθεί και η επιτυχία στο πεδίο του εμβολιασμού, καθώς τον Αύγουστο επετεύχθη το ορόσημο για τον εμβολιασμό (70,3% του πληθυσμού) και με τις δύο δόσεις. Μολονότι, ως Κασσάνδρα ο Κασάδο κινδυνολογούσε, λέγοντας π.χ. τον περασμένο τον Ιανουάριο ότι ο αριθμός αυτός θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο σε τέσσερα χρόνια, τώρα αποδίδει την επιτυχία στην οργάνωση των δήμων, περιφερειών κτλ. που ελέγχονται από το ΡΡ και κατηγορεί τον Σάντσεθ ως απλόν κομπαστή, που επαίρεται για την επιτυχία άλλων.
Ωστόσο, παρά την πυροβολαρχία τούτη που έχει στημένη και έτοιμη, ο Κασάδο δεν βιάζεται να επισπεύσει τις διαδικασίες, συναινώντας στην πρόταση μομφής που προτείνουν το ακροδεξιό Vox και οι Ciudadanos, καθώς ακόμη και με τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων, ο Σάντσεθ αντέχει ως τα τέλη της θητείας του το 2023. Είναι δε ολότελα απίθανο, δεδομένης της διαμορφωμένης κατάστασης στο Κοινοβούλιο, να περάσει μία τέτοια πρόταση, ιδίως όταν το ζήτημα της Καταλωνίας είναι ανοικτό κι η κυβέρνηση Σάντσεθ στηρίζεται από την ψήφο ή τη στάση των κομμάτων της περιφέρειας αυτής, που διόλου δεν θα προτιμούσαν τον Κασάδο ως πρωθυπουργό.
Η καλύτερη γραμμή που έχει να ακολουθήσει προ το παρόν ο Κασάδο δεν είναι άλλη από το να αρνείται παρελκυστικά να συμφωνήσει στην ανανέωση των συνταγματικών οργάνων (Δικαστική Εξουσία, Διαμεσολαβητής, Ανώτατο Λογιστήριο και Συνταγματικό Δικαστήριο). Μία αλλαγή που είναι επιτακτική, αφενός γιατί εκκρεμούν και κινδυνεύουν με παραγραφή πολλές ακανθώδεις υποθέσεις (που σε πολλές , όπως η “υπόθεση Κίρτσνερ” εμπλέκεται το ΡΡ κι ο Ραχόι) κινδυνεύουν με παραγραφή, αλλά και επειδή ακόμη και οι ίδιοι αυτοί θεσμοί το απαιτούν για να προχωρήσουν στις δικες τους εκλογές μελών και στις αλλαγές των κανόνων λειτουργίας (μιας και οι διαμορφωμένες συνθέσεις και οι κανόνες ήσαν προϊόν συμφωνίας των κομμάτων που χρονολογείται από την εποχή του Μαριάνο Ραχόι). Εκεί ακριβώς εδράζεται και η αντίθεση του ΡΡ, που ενώ φαρισαϊκά φαίνεται να συναινεί στο να αλλάξουν οι κανόνες, αξιώνει ωστόσο να παραμείνουν οι τωρινοί δικαστές στη θέση τους: δηλ. να ανανεωθούν οι διατάξεις, αλλά να μην αλλάξει το σώμα.
Μέσα σε τούτο το πλαίσιο, το ΡΡ βρήκε έναν νέο στόχο, τον υπουργό Προεδρίας Φέλιξ Μπολάνιος, ο οποίος έχει επιφορτισθεί με τη σχετική μεταρρύθμιση και τον οποίο εγκαλεί για τη μοντεσκιανού τύπου δήλωσή του για την ανανέωση του σώματος ότι “σε ένα κράτος δικαίου, σε μια δημοκρατία με το Σύνταγμά μας, ούτε οι δικαστές μπορούν να εκλέξουν δικαστές, ούτε οι πολιτικοί μπορούν να εκλέξουν πολιτικούς: είμαστε όλοι εκλεγμένοι από τους πολίτες επειδή είναι η αληθινή εξουσία στο κράτος”.
Εκμεταλλευόμενος τις δυσμενείς για τον Σάντσεθ συγκυρίες που αφορούν το ηλεκτρικό ρεύμα, το θέμα της Καταλονίας και τις εσωτερικές τριβές με τους Podemos σε κρίσιμα θέματα (κατώτατος μισθός, συντάξεις, αυτονομίες, ισότητα γυναικών, που επλήγησαν μέσα στην πανδημία από τις απολύσεις, ακόμη και σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως οι σιδηρόδρομοι) που πολλά από αυτά συγκρούονται με την πολιτική των Βρυξελλών και την εισροή των κονδυλίων του Υπερταμείου Ανάπτυξης, που πρέπει να συγκεράσει η κυβέρνηση σε μία επισφαλή ισορροπία, ώστε να επιζήσει, ο Κασάδο επιδίδεται σε μία δημοκοπική πολιτική, με περιοδείες και επαφές στους δρόμους “αφουγκραζόμενος τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς επιχειρηματίες”. Και από τον δρόμο ξιφουλκεί κατά της κυβέρνησης, “στα ψέματά της, στην αναποτελεσματικότητά της όσον αφορά τη διαχείριση και στον ριζοσπαστισμό της διακυβέρνησής της. Αντί να πλησιάσει το PP, (ο Σάντσεθ) προτιμά να ρίξει τον εαυτό του στην αγκαλιά των αυτονομιστών, οι οποίοι ξεκαθαρίζουν ότι θέλουν να ξαναπλήξουν τη νομιμότητα”, με τις φιλο-αυτονομιστικές, “αθεϊστικές” και κατά των οικογενειακών και κοινωνικών θεσμίων τάσεις τους “, όπως τονίζει το επιτελείο του ΡΡ.
Το μόνο εμπόδιο που θα πρέπει να ξεπεράσει ο Κασάδο είναι να εξασφαλίσει την εσωτερική ενότητα του κόμματός του, ιδίως στο σημαντικό κομμάτι εκείνο που είναι η προεδρία του ΡΡ στη Μαδρίτη, η οποία εξακολουθεί να χηρεύει μετά την παραίτηση της Κριστίνα Θιφουέντες (ένεκα της αμαρτωλής υπόθεσης του ψεύτικου master). Μέχρι σήμερα η ηγεσία του κόμματος στη Μαδρίτη έχει ανατεθεί σε ένα διευθυντήριο υπό τους Πάο Γκαρθία-Εσκουδέρο και Άνα Καμίνς. Όμως η διεκδίκηση της προεδρίας μπορεί να αποδειχθεί ένα “αιματηρό” μέτωπο, γιατί ναι μεν η περιφερειάρχης Ισαβέλ Ντίαθ -Αγιούσο (με τις ευλογίες του Κασάδο) έχει δηλώσει υποψηφιότητα, όμως εμπλοκή έχει προκύψει με την απόφαση του δημάρχου της πρωτεύουσας Χοσέ Λουΐς Μαρτίνεθ-Αλμέιδα να εκδηλώνει περισσότερες φιλοδοξίες και έχει ήδη δείξει ότι θέλει να διεκδικήσει την τοπική προεδρία του ΡΡ ως ένα εφαλτήριο για την μελλοντική του πολιτική εξέλιξη και ακόμη η σιβυλλική του στάση δημιουργεί αβεβαιότητες και καθυστερεί τις διαδικασίες. Η τελική απόφαση πάντως δεν είναι προγραμματισμένο να γέφυρα θα διασχιστεί το πρώτο εξάμηνο του επόμενου έτους. Έως τότε ο Κασάδο μπορεί να παραμείνει προσηλωμένος στη σφοδρή του αντίθεση ενάντια στην κυβέρνηση.
