Αποκαταστάθηκε με καθυστέρηση δεκαετιών από την Ιερά Σύνοδο, η μνήμη του Μητροπολίτη Ιωακείμ Στρουμπή, από τα Θυμιανά της Χίου, που ήταν ο τελευταίος ΕΑΜίτης Μητροπολίτης η μνήμη του οποίου δεν είχε αποκατασταθεί από την Ιερά Σύνοδο.

Με δήλωση του ο βουλευτής Χίου με τον ΣΥΡΙΖΑ, Ανδρέας Μιχαηλίδης, γνωστοποιεί την είδηση για την απόφαση της Ιεράς Συνόδου την οποία ο χιώτικος λαός περίμενε από το 2009, χρονιά κατά την οποία είχε αποστείλει το σχετικό αίτημα με επιστολή του από τον τότε Μητροπολίτη Διονύσιο.

«Χαιρετίζω την απόφαση της Ιεράς Συνόδου για την αποκατάσταση του Μητροπολίτη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κυρού Ιωακείμ Στρουμπή.

Με την πράξη της αυτή η Ελλαδική Εκκλησία αποκατέστησε μια τραγική αδικία σε βάρος ενός ιεράρχη ο οποίος τίμησε τα ράσα του και υπηρέτησε το λαό του. Η πολιτική μισαλλοδοξία της μετακατοχικής περιόδου τον κήρυξε έκπτωτο της Μητρόπολής του με πρωταγωνιστές και υποκινητές ακραία εθνικιστικά στοιχεία της εποχής.

Η απόφαση της ιεράς Συνόδου κλείνει ένα μεγάλο κεφάλαιο ανωμαλίας μετά την αποκατάσταση και του τελευταίου ΕΑΜικού Μητροπολίτη και ικανοποιεί απόλυτα το Χιώτικο λαό. Οφείλουμε να απονείμουμε τα σχετικά εύσημα στον εισηγητή για τη διαδικασία της αποκατάστασης Μητροπολίτη Χίου κ. Μάρκο.», δήλωσε ο κ. Μιχαηλίδης.

Ποιος ήταν ο Ιωακείμ Στρουμπής

Ο Ιωακείμ Στρουμπής, κατά κόσμον Χριστόφορος, γεννήθηκε στα Θυμιανά Χίου το 1880. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1903 στην Κωνσταντινούπολη, λαμβάνοντας το μοναχικό όνομα Ιωακείμ. Το 1904 αποφοίτησε από την Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Διακόνησε την Ιερά Μητρόπολη Λήμνου ως πρωτοδιάκονος και αργότερα την Ιερά Μητρόπολη Ρόδου ως Πρωτοσύγκελλος.

Το 1911 εξελέγη Επίσκοπος Αρδαμερίου (στην Κεντρική Μακεδονία). Μετά το μαρτύριο του Μητροπολίτη Γρεβενών Αιμιλιανού Λαζαρίδη, που δολοφονήθηκε από αποσπάσματα Νεοτούρκων, ο Ιωακείμ οργάνωσε σε όλη την Επισκοπή Αρδαμερίου μνημόσυνα υπέρ αναπαύσεώς του και εράνους υπέρ της απροστάτευτης οικογένειας του εθνομάρτυρα Αιμιλιανού. Γενικότερα, πρωτοστάτησε στη διαφύλαξη της εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας των ελληνικών πληθυσμών απέναντι στη βουλγαρική και νεοτουρκική προπαγάνδα. Για τη συνολική του εθνική-αντιστασιακή του δράση ο Ιωακείμ εξαναγκάστηκε να απομακρυνθεί από την επισκοπή του το 1922. Έτσι μετατέθηκε στη Μητρόπολη Κορυτσάς. Ωστόσο δεν κατόρθωσε να μεταβεί στην Επαρχία του λόγω απαγόρευσης των αλβανικών αρχών. Ακολούθως, στις 7 Οκτωβρίου 1924, εξελέγη Μητροπολίτης της προσωρινής Μητροπόλεως Καρδαμύλων, Ψαρών και Οινουσσών.

Το 1933 εξελέγη Μητροπολίτης Χίου. Ως Μητροπολίτης Χίου προχώρησε στην εκποίηση αφιερωμάτων και σκευών ναών χάριν των σχολείων του νησιού. Πρωτοστάτησε στην ανέγερση Νοσοκομείου στη Χίο για την καταπολέμηση ασθενειών που μάστιζαν το νησί, καθώς επίσης και άλλων κοινωφελών έργων όπως σχολείων, υδραγωγείου και αποστραγγιστικού έργου. Υποστήριζε μάλιστα και εργαζόμενους που διώκονταν από τη Δικτατορία του Μεταξά. Ακόμη φρόντιζε για την ανακούφιση και τον επισιτισμό του πληθυσμού καθώς η πείνα μάστιζε το νησί.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ανέπτυξε σημαντική αντιστασιακή και κοινωνική δράση, ενώ ήταν μέλος του ΕΑΜ. Το 1946, επί αρχιεπισκόπου και αντιβασιλέα Δαμασκηνού, δικάστηκε για τη συμμετοχή του στο ΕΑΜ ως φιλοκομμουνιστής και τιμωρήθηκε με έκπτωση από τη μητρόπολή του. Ανακριτής στη δίκη του ήταν ο Θηβών Πολύκαρπος, αφού πρώτα αρνήθηκαν τρεις άλλοι επίσκοποι να αναλάβουν την συγκεκριμένη υπόθεση και τελικά καταδικάστηκε μετά από μία στημένη δίκη.

Ο Ιωακείμ εκοιμήθη στις 28 Μαρτίου 1950, πάμπτωχος και φιλοξενούμενος από συγγενείς του. Τάφηκε στο προαύλιο του ναού της γενέτειράς του.

Πηγές: astraparis.gr, Wikipedia, Απλωταριά