Η Ισπανία γιόρτασε τα φετινά Χριστούγεννα μέσα σε συνθήκες, που λόγω της κορύφωσης των μεταδόσεων της μετάλλαξης Όμικρον,  περισσότερο έμοιαζαν με «τη σφαγή των βρεφών», παρά με την εορταστική ατμόσφαιρα άλλων ετών. Λιγοστές ήταν οι περιοχές που εισήγαγαν έστω και την ύστατη ώρα περιοριστικά μέτρα, με την Περιφέρεια της Μαδρίτης, όπου ακόμη περιμένουν τους Μάγους με τα Δώρα για να πάρουν οι πολίτες τα τεστ που τους έταξε η Περιφερειάρχης Ισάβελ Ντίαθ Αγιούσο, να αναδεικνύεται πρωταθλήτρια στην «ανεμελιά».

Μάλιστα η Αγιούσο υπήρξε η μόνη που αντιτάχθηκε στην υποχρεωτικότητα της μάσκας και σε ανοικτούς χώρους από την παραμονή , κατά τη σύνοδο που είχε ο πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ με τους Περιφερειάρχες όλης της χώρας.  Στα δε πρωτόκολλα ασφαλείας για τις γιορτές, η αυτάρεσκη Περιφερειάρχης ήταν η μόνη που πρότεινε να μην χρειάζεται να μπαίνει σε περιορισμό όποιος ήλθε σε επαφή με κρούσμα κορονοϊού, επαφίοντας στο αίσθημα ευθύνη του ιδίου εάν θα θέσει σε κίνδυνο τον περίγυρό του και την κοινωνία. «Ελευθερία της μπύρας» είχε υποσχεθεί προεκλογικά η Αγιούσο και η διακυβέρνησή της στο ελάχιστο ενοχλήθηκε για τα πάνω από 72.000 κρούσματα (41.000 μέσα στο τελευταίο 24ωρο), που καταγράφηκαν στη χώρα και τα περισσότερα στην περιφέρεια. 

Όμως η προσωποποίηση του «Τραμπισμού» και «Μπολσοναρισμού» στην Ισπανία, επειδή θεωρεί πως ο κορονοϊός είναι μια απλή «γριπούλα»,  ως μόνο μέτρο προστασίας βλέπει τον πολλαπλασιασμό (15.000 τραπέζια και 44.000 καθίσματα) στην αύξηση της επέκτασης της εστίασης στους εξωτερικούς χώρους! Η Αγιούσο, την ώρα που έχει καταγραφεί «κατάρρευση» των πρωτοβάθμιων ιατρικών δομών και κορεσμός στις ΜΕΘ, επέμεινε πως «η αυτοπροστασία» αποτελεί το καλύτερο γιατρικό για την covid και έμεινε σίγουρη κι αναπαυμένη ότι τίποτε δεν θα ταράξει την εκλογική της αποδοχή κι ας έχει εκτοξευθεί ο δείκτης μεταδοτικότητας στους 911 ανά 100.000 κατοίκους.

Ούτως ή άλλως, για την Περιφερειάρχη, το πρόβλημα δεν είναι το ανεπαρκές προσωπικό και οι απολύσεις στην Υγεία που έχει δρομολογήσει, αλλά η «τεμπελιά» των εργαζομένων «που δεν σηκώνουν τα τηλέφωνα στους πολίτες που καλούν σε βοήθεια», όπως δήλωσε ως άλλος Κωστής Χατζηδάκης στην ημεδαπή. Μία δήλωση, κλασική περίπτωση confirmation bias, όπου «όταν τα πράγματα πάνε καλά οφείλονται στην αξία μου, όταν πάνε άσχημα ευθύνονται οι άλλοι».

Όπως είναι φυσικό, οι ενώσεις του ιατρικού προσωπικού καυτηρίασαν αυτές τις δηλώσεις και ανέδειξαν τις αντίξοες και ανεπαρκείς συνθήκες εργασίας τους. Κινητοποίησαν μάλιστα,  κάθε δυνατότητα για να καταδείξουν την κατάντια του συστήματος και την έλλειψη προσωπικού, που η Αγιούσο με την πολιτική της και ιδίως με τις απολύσεις ή μη ανανεώσεις συμβάσεων οδηγεί την πρωτοβάθμια περίθαλψη και τα δημόσια νοσοκομεία σε μια τέτοια κρίσιμη στιγμή. Τα δε μέσα κοινωνικής δικτύωσης γέμισαν με δηλώσεις συμπαράστασης, ενώ συγκλονίζει η ανάρτηση ενός καταρρακωμένου γιατρού σε ένα από τα «ξέχειλα» κέντρα υγείας με τα ευχαριστήρια  συμπαράστασης των ασθενών, που βιώνουν από πρώτο χέρι την εγκατάλειψη των εργατών της Υγείας από την Περιφέρεια και τον εμπαιγμό των ίδιων από την Αγιούσο.

Μάλιστα και η τέως διευθύντρια Υγείας της Περιφέρειας, Γιολάνδα Φουέντες, κατηγόρησε την Αγιούσο ότι εκείνη φέρει ακέραια την ευθύνη και πως οι γιατροί καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες.

Κάτι που βεβαίως δεν πτοεί στο παραμικρό την Αγιούσο. Η οποία ούτε καν μπαίνει στον κόπο να απαντήσει στις επιθέσεις με επιχειρήματα, προσπαθώντας να αλλάξει το μήνυμα της αντιπαράθεσης, στοχεύοντας σε ανεπίκαιρα ζητήματα ή σε ad hominem/feminae επιθέσεις κατά των αντιπάλων της. Όπως έκανε και στο «κατηγορώ» της επικεφαλής της αντιπολίτευσης στην τοπική Βουλή Μόνικα Γκαρθία, την οποία η Αγιούσο έψεξε γατί τολμά να μιλά με τέτοιο άσχημο παρουσιαστικό και να επιτίθεται σε μία ευειδή κι επιτυχημένη γυναίκα σαν κι εκείνη.

Βέβαια, εάν κάποιος φαντασθεί την Αγιούσο να βρίσκεται σήμερα στο τιμόνι της Ισπανίας και σκεφθεί πού και πώς θα βάδιζε η χώρα με βάση το δικό της πολιτικό πρόγραμμα και ιδεολογία, μάλλον θα ανατρίχιαζε. Γιατί είναι βέβαιο πως η Αγιούσο θα είχε εμπλακεί σε σύγκρουση λόγω της γενικότερης ακροδεξιάς κοπής πολιτικής της με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα 140 δισεκ. ευρώ που αναμένει η Ισπανία από το Υπερταμείο, μπας και διορθώσει κάτι για την Υγεία, την προστασία των χαμηλών εισοδημάτων και την έξοδο από την κρίση, μέσα από κρατικές επενδύσεις, δεν θα έρχονταν ποτέ.

Επίσης με βάση τα όσα ασυστόλως ασύστατα καταμαρτυρεί στους υγειονομικούς  η Αγιούσο ως πρόεδρος της κυβέρνησης της Ισπανίας θα είχε απολύσει τους επαγγελματίες της δημόσιας υγείας ως σαμποτέρ, αντί να τους στηρίξει με τους απαραίτητους πόρους. Επίσης θα είχε καλέσει τους Ισπανούς να «φροντίσουν μόνοι τους τον εαυτό τους», απέναντι  στα διαδοχικά κύματα της πανδημίας, αντί να ενισχύσει τη δημόσια υγεία με προσωπικό, κονδύλια και δομές για να σωθούν ζωές.

Ακολουθώντας την πολιτική της Αγιούσο κι όσα έχει εφαρμόσει στη Μαδρίτη, ο δημόσιος προϋπολογισμός για την υγεία το 2022  θα ήταν χαμηλότερος ακόμη κι από εκείνον του 2019, αντί να αυξηθεί κατά 10% όπως προβλέπεται στον νέο προϋπολογισμό της κυβέρνησης PSOE/Podemos -σε σύγκριση με τον ήδη αυξημένο του 2021.

Το δε υπουργείο Υγείας θα είχε -όπως θα ισχύσει από τα τέλη του χρόνου στη Μαδρίτη της Αγιούσο-  απολύσει ή αφήσει χωρίς συμβάσεις πάνω από 11.000 επαγγελματίες υγείας, αντί να πολλαπλασιάσει τον αριθμό των γιατρών, νοσηλευτών,  παραϊατρικού κι άλλου προσωπικού. Οι δε υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης υγείας και πρωτοβάθμιας περίθαλψης (SUAP) στην Ισπανία θα είχαν κλείσει τις πόρτες τους εν μέσω της πανδημίας και θα ανάγκαζαν τους ασθενείς να σπεύδουν στα επείγοντα περιστατικά, με αποτέλεσμα να κορεστούν οι εν λόγω υπηρεσίες και να μεγαλώσει η πίεση στα νοσοκομεία, όπως βλέπουμε να συμβαίνει ακριβώς τώρα στη Μαδρίτη.

Άσε που, εάν πάρουμε ως πρότυπο το «καμάρι» της υγειονομικής πολιτικής της Αγιούσο, το «νοσοκομείο Φάντασμα» Θενδάλ της Μαδρίτης και τα άλλα … «θαύματά» της στη Μαδρίτη, τα ισπανικά νοσοκομεία θα ήταν χωρίς μόνιμο κι ανεπαρκές προσωπικό και … χωρίς ασθενείς! Κι ας στοίχισε τέσσερις φορές περισσότερο από τον αρχικό προϋπολογισμό (με αποτέλεσμα να έχουν ανοίξει έρευνες) κι ας χαρακτηρίσθηκε «άσκοπο» για τις ανάγκες της Περιφέρειας!

Εξάλλου, τα κέντρα υγείας στην Ισπανία δεν θα διενεργούσαν πλέον τεστ PCR σε Ισπανούς που είχαν επαφή με θετικό κρούσμα και δεν θα πραγματοποιούσαν τεστ αντιγόνου σε όσους είχαν βγει θετικοί σε τεστ στο φαρμακείο, γιατί έτσι συμβαίνει με τη βούλα της Αγιούσο στη Μαδρίτη.

Βέβαια, τα τεστ ενδεχομένως να μην έφθαναν ποτέ στα φαρμακεία, όπως είδαμε ότι συνέβη  τα φετινά Χριστούγεννα στη Μαδρίτη της Αγιούσο.

Κι αν πούμε για τις λίστες αναμονής για εξειδικευμένη και χειρουργική φροντίδα, αναλογικά με τις 600.000 που περιμένουν σήμερα στη Μαδρίτη της Αγιούσο, στην Ισπανία θα έφθαναν τα 4.275.000 Ισπανούς.

Κι εάν με βάση το πολιτεύεσθαι και τον κυνισμό της Αγιούσο, που σαν άλλη Μαρία Αντουανέτα εμμέσως σπρώχνει τον μέσο ασθενή στην ιδιωτική περίθαλψη, εάν εκείνη βρισκόταν στην κυβέρνηση, αναλογικά πάλι μιλώντας με γνώμονα τα όσα περιέχονται στον προϋπολογισμό που ψήφισε με το ακροδεξιό vOX, ελάχιστοι θα μπορούσαν να το πράξουν γιατί περισσότεροι από 800.000 Ισπανοί δεν θα είχαν το δικαίωμα να εισπράξουν το Ελάχιστο Επίδομα Διαβίωσης ( IMV), μιας που το ποσοστό των όσων αποκλείονται στη Μαδρίτη είναι το μικρότερο στη χώρα. Αλλά και πάντα κατ’ αναλογία με όσα συμβαίνουν στην τοπική κυβέρνηση της Αγιούσο, άλλα σχεδόν 5 εκατομμύρια εργαζόμενοι δεν θα είχαν επωφεληθεί από τα επιδόματα για την «αναστολή εργασίας» (ERTE) ή θα είχαν καταλήξει στο ταμείο ανεργίας, ούτε και κατώτατος μισθός θα είχε αυξηθεί κατά 31%, γιατί η Αγιούσο έχει αποκλείσει τις κλαδικές διαπραγματεύσεις για κοινωνική συμφωνία με εργοδότες και συνδικάτα, όπως αυτή που συμφώνησαν κράτος-συνδικάτα-εργοδοσία λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Κι ούτε θα προβλεπόταν, βάσει των όσων ισχύουν, νέα μεταρρύθμιση και νόμος για την επαγγελματική κατάρτιση στην Ισπανία, με χρηματοδότηση άνω των 1,5 δισεκ. ευρώ, επειδή η Περιφερειάρχης της Μαδρίτης καταψήφισε κι άφησε 25.000 αιτούντες εκτός της πρόνοιας αυτής.

Ούτε επίσης θα υπήρχε νόμος για την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών, για τις ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητες για την ευθανασία στην Ισπανία, επειδή δεν υπάρχει στην Κοινότητα της Μαδρίτης και οι αρχές της αντιτάχθηκαν.

Δεν θα υπήρχε νόμος για την ευθανασία στην Ισπανία, γιατί αυτοί που κυβερνούν στη Μαδρίτη τον καταδίκασαν. Αλλά όπως συμβαίνει και στην υγεία, έτσι και στην εκπαίδευση, οι τοπικοί νόμοι της Μαδρίτης, εάν γίνονταν εθνικοί, θα επέκτειναν τις ταξικές διακρίσεις, την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και την αναχρονιστική επαναφορά μαθημάτων, όπως τα θρησκευτικά κι η κατήχηση ή η αναθεωρητική ερμηνεία της Ιστορίας, ιδίως για ό,τι αφορά την ιστορική μνήμη για τα εγκλήματα και την παρατεταμένη καταστολή στη δικτατορία του Φράνκο.

Για να μη μιλήσουμε για την ανυπακοή της Μαδρίτης στη νομοθεσία για την προστασία της λαϊκής στέγης, επειδή για την Αγιούσο και το ΡΡ δεν μπορεί κανείς να επιβάλει σε κάποιον το πώς θα διαχειρισθεί την «περιουσία» του. Κι ούτε θα ίσχυε κάποια νομοθεσία για την κλιματική κρίση στην Ισπανία, επειδή αυτοί που κυβερνούν στη Μαδρίτη δεν την υποστήριξαν.

Το κακό είναι πως εάν η Αγιούσο βρισκόταν στην κεφαλή της κυβέρνησης, τότε θα τη στήριζε η ξενοφοβική, μισογυνική και νοσταλγική  για το καθεστώς του Φράνκο ακροδεξιά του Vox, που θα συμφωνούσε με τους προϋπολογισμούς της, με αντάλλαγμα να υιοθετηθεί μία υπερσυντηρητική, λαϊκιστική κι αναχρονιστικά κατασταλτική ατζέντα. Μια ατζέντα που θα έδινε «γη και ύδωρ» στην κερδοσκοπία και τις ιδιωτικοποιήσεις, κονδύλια που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στην ενίσχυση μεγάλων κατασκευαστικών, ασφαλιστικών εταιρειών και θα αντικαθιστούσαν το δημόσιο σύστημα ασφάλισης και σύνταξης  και θα διεύρυνε τις ταξικές, ταυτοτικές, εθνοτικές και φυλετικές ακόμη διακρίσεις στην Ισπανία, όπως σήμερα συμβαίνει στη Μαδρίτη.