Όσοι έτυχε κάποιο από τα τελευταία βράδια να αντικρίσουν την Ακρόπολη από τη βόρεια πλευρά της (λ.χ. από τον άξονα Αιόλου-Πατησίων) θα εντυπωσιάσθηκαν ασφαλώς από την εμφάνιση μιας κατακόρυφης φωτεινής ράβδου, φωτεινότερης από τον ίδιο τον Παρθενώνα, η οποία αναρριχάται σύρριζα τον Βράχο.
Μοιάζει σαν κάποιος να φόρεσε ηλεκτρική στέκα στο πολύπαθο μνημείο ή σαν ένα πύρινο membrum virile σε πλήρη ακμή να πλησιάζει τον ναό της Παρθένου με διαθέσεις χειρότερες από του δύσμορφου θεού Ηφαίστου.
Πρόκειται προφανώς για τον φωτισμό του περιώνυμου ανελκυστήρα πλαγιάς, ο οποίος εγκαταστάθηκε μετά πολλών βασάνων στην Ακρόπολη, με χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση και άφθονη προβολή από τον πρωθυπουργό και την υπουργό Πολιτισμού.
Το όλον πλαισιώνεται και συμπληρώνεται ιδανικά από το έτερο «φωτόσπαθο» που καταυγάζοντας το στερέωμα σαλεύει κάθε τρεις και λίγο πίσω από την Ακρόπολη, προερχόμενο μάλλον από κλαμπ της Ιεράς Οδού.
(Τις ώρες της ημέρας, πάλι, ο επισκέπτης ή κάτοικος της πόλης μπορεί να παρηγορηθεί με το θέαμα της διπλανής υδρορροής που εγκαταστάθηκε εσπευσμένως, όταν έγινε αντιληπτό ότι η τσιμεντόστρωση της επιφάνειας του Βράχου, μερίμνη και πάλι του Ιδρύματος Ωνάση, είχε, εκτός από νομικά παρατράγουδα, και ορισμένες λυπηρές επιπτώσεις ως προς την απορροή των ομβρίων).
Εικάζει κανείς ότι στους αρμοδίους δεν περισσεύει ούτε η κοινή λογική, ούτε η στοιχειώδης αισθητική, εφόσον επέτρεψαν μια τέτοια φωτεινή παρέμβαση που ανταγωνίζεται ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς και που βεβαίως δεν έχει καμία λειτουργικότητα, αφού κατά τις βραδινές και νυχτερινές ώρες το αναβατόριο δεν εξυπηρετεί επισκέπτες.
Κατά την εγκατάσταση του συστήματος ακούστηκε καθησυχαστικά ότι πρόκειται αποκλειστικά για φωτισμό ασφαλείας (;) για την περίπτωση διακοπής ρεύματος. Όμως τουλάχιστον την τελευταία εβδομάδα ο φωτισμός του αναβατορίου παραμένει ανοικτός όλη νύκτα. Μάλλον λοιπόν επικράτησε η επικοινωνιακή λογική της ανάδειξης του παντοίου «έργου» που επιτελούν οι χορηγοί και η πολιτική ηγεσία από κοινού. Και αναβατόρια σας χτίσαμε: δείτε.
Οπότε προκύπτουν τα εξής ερωτήματα:
Από ποιον (ή ποιαν) αποφασίσθηκε ο φωτισμός του αναβατορίου και με ποια διαδικασία; Ακολουθήθηκε η προβλεπόμενη υπηρεσιακή οδός ή προτιμήθηκαν περισσότερο αυτοσχεδιαστικές λύσεις;
Ενεπλάκησαν με κάποιον τρόπο η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλεως Αθηνών ή το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο; Αν όχι, γιατί; Αν ναι, με ποιο σκεπτικό στηρίζουν την επιλογή τους; Η πρόσφατη αλλαγή προϊσταμένης στην Εφορεία έχει κάποια σχέση με το ζήτημα;
Ο φωτισμός του αναβατορίου περιλαμβάνεται στη φωτιστική μελέτη της «εθνικής μας φωτίστριας» (που χορήγησε δεν χρειάζεται να πούμε ποιος) και είναι συμβατός με αυτήν;
Τι λειτούργησε πρώτο; Η ξιπασιά των χορηγών ή η δουλοπρεπής σπουδή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και της Λίνας Μενδώνη να τους εξυπηρετήσει;
Θα είναι η ανάρτηση μαρκίζας στην Ακρόπολη η συνέχεια των ευεργεσιών του Ιδρύματος Ωνάση; Φαντάζει λογικό επακόλουθο της ιδιοκτησιακής λογικής του επί της πολιτιστικής μας κληρονομιάς…
Και αν όλα αυτά δεν είναι, όπως αναμένουμε να ειπωθεί, παρά «πρόβα» ενός «φωτισμού ασφαλείας» για έκτακτες περιστάσεις (ό,τι και αν είναι δυνατόν να σημαίνει λογικά αυτό), γιατί η «πρόβα» διαρκεί τόσες ημέρες;
Απάντηση δεν αισιοδοξούμε ότι θα λάβουμε. Άλλωστε, η υπουργός Πολιτισμού είναι περισσότερο απασχολημένη με ένα ερασιτεχνικό φιλμάκι που το είδαν λίγοι, παρά με το φωτιστικό ανοσιούργημα που βλέπουν όλοι κάθε βράδυ. Ο «Ξεπαρθενών» είναι μέγα θέμα, το ξεπαρθένεμα του Βράχου, πάλι, όχι.
