Μπορεί μεν στις μεγάλες πόλεις, όπως η Μαδρίτη, η Βαρκελώνη ή η Βαλένθια, το Orgullo να χρωμάτισε με τις διάφορες εκδηλώσεις του από την 1η ως τις 10 Ιουλίου τις κοινωνίες και τους δρόμους τους, σε άλλες περιοχές όμως όπου η κατανόηση και η ανεκτικότητα απέναντι στην ετερότητα δεν είναι τόσο διαδεδομένη, εκεί όπου οι κοινωνικές προκαταλήψεις υπερισχύουν, οι συνθήκες δεν επέτρεψαν τη διεξαγωγή του. Για τον λόγο αυτό, δημιουργήθηκε το «περιπλανώμενο» άρμα Sol του κινήματος  που θα καλύψει πολλά χιλιόμετρα, προκειμένου να φέρει τη φωνή του Orgullo σε πολλά μικρότερα χωριά και κωμοπόλεις της Ισπανίας. Θυμίζοντας πως οι διαφορετικές αντιλήψεις αποτελούν κομμάτι της ζωής και της κοινωνίας, η οποία θα πρέπει να δείχνει διάθεση να τις συμπεριλάβει και όχι να τις αποκλείει.

Η 27^η του Ιούνη υπήρξε μία ιστορική ημέρα για την πρόοδο μίας κοινωνίας στην αναγνώριση και διασφάλιση των δικαιωμάτων που έχει στη ζωή και στην κοινωνική αποδοχή ένα κομμάτι της. Η ισπανική κυβέρνηση συνεργασίας Σοσιαλιστών/Podemos κατέθεσε το προσχέδιο για τον Νόμο υπέρ των δικαιωμάτων των Διεμφυλικών και της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, τολμώντας ένα μεγάλο βήμα σε μία χώρα όπου ακόμη υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις από τους συντηρητικούς και ακροδεξιούς κύκλους.

«Θέλουμε να περάσουμε σε όλους ένα καθαρό μήνυμα, ότι οι ζωές των ανθρώπων ΛΟΑΤΚΙ μετρούν», τόνισε η υπουργός Ισότητας, Ιρένε Μοντέρο, παρουσιάζοντας το προσχέδιο νόμου που καθορίζει το ηλικιακό όριο για τον προσδιορισμό και αποδοχή του φύλου και καταρρίπτει την εδραία νομική θέση και κοινωνική πεποίθηση πως τα διεμφυλικά άτομα είναι άρρωστα. Η ίδια η Μοντέρο ανέφερε πως έτσι εκπληρώνεται η υπόσχεση της κυβέρνησης να έλθει η σχετική νομοθεσία μέχρι το καλοκαίρι και πλέον το προσχέδιο παίρνει τον δρόμο για να κατατεθεί στο Κοινοβούλιο, όπου εκεί θα πρέπει – πάντοτε μέσα από τα αναγκαία πολιτικά δούναι και λαβείν – να πεισθούν οι κοινοβουλευτικοί σύμμαχοι της κυβέρνησης μειοψηφίας (βλέπε αυτονομιστικά κόμματα) να ψηφίσουν υπέρ της.

Παρόλα αυτά, το προσχέδιο κρίνεται αρκετά ριζοσπαστικό, καθώς προβλέπει και νομιμοποιεί την ελεύθερη επιλογή φύλου καταρχήν και στη συνέχεια επιτάσσει ως ηλικιακό όριο για τη νόμιμη αλλαγή φύλου στα μητρώα τα 12 έτη. Βέβαια, ο καθορισμός της ηλικίας δεν σημαίνει πως αυτόματα κάποιος μπορεί να ζητήσει αυτή την αλλαγή. Υπάρχουν τρεις διαβαθμίσεις: από τα 16-18 χρόνια κάποιος μπορεί να μεταβεί αυτοπροσώπως και να το ζητήσει, από τα 14-16 χρόνια χρειάζεται γονεϊκή συγκατάθεση και από τα 12-14 έτη ειδική δικαστική πράξη. Ταυτόχρονα – και αυτό θεωρείται ένα πολύ σημαντικό βήμα – περιέχει σημαντικές διατάξεις για την κατηγορία των «τρανς» μεταναστών, ιδίως για όσους στην πατρίδα τους δεν υπάρχει συγκεκριμένη νομοθεσία που να αναγνωρίζει την αλλαγή φύλου. Επίσης, το προσχέδιο περιλαμβάνει σημαντικές διατάξεις για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων όλων των κατηγοριών των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, με μέτρα και προβλέψεις που πραγματικά αποτελούν μία τομή, καθώς εκτείνονται από την κοινωνική προστασία, έως την εκπαίδευση και την αναγνώριση οικογενειακών δικαιωμάτων.

Πρώτα και κύρια θεσπίζεται η απαγόρευση του αναχρονιστικού μέτρου των θεραπειών μετατροπής. Ένα κατάλοιπο της ομοφοβικής παράδοσης, που θεωρεί ασθένεια και παρεκτροπή όποια διαφορά στη σεξουαλικότητα: «Οι ζωές των ΛΟΑΤΚΙ δεν χρειάζονται καμία θεραπεία, αυτό που χρειάζεται θεραπεία σε κάθε περίπτωση είναι η ΛΟΑΤΚΟφοβία. Και αυτό μπορεί να θεραπευτεί με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση», δήλωσε σχετικά η Μοντέρο.  Ένα άλλο μέτρο αφορά τα εκπαιδευτικά προγράμματα  στο σχολείο για την ευαισθητοποίηση, την κατανόηση και τον σεβασμό στη σεξουαλική και οικογενειακή διαφορετικότητα. Επιπλέον, «αγόρια, κορίτσια και παιδιά κάτω των 12 ετών θα αντιμετωπίζονται στα εκπαιδευτικά κέντρα σύμφωνα με το επιλεγμένο όνομά τους», όπως πρόσθεσε.

Σημαντικές είναι επίσης οι προβλέψεις για την ένταξη αυτών των ατόμων στην αγορά εργασίας, και της εξάλειψης των διακρίσεων στους χώρους εργασίας, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς φορείς, δηλαδή σωματεία και εργοδότες. Δίνεται δε, ιδιαίτερη έμφαση στην περίπτωση των τρανς ατόμων, λόγω της μεγαλύτερης δυσκολίας πρόσβασης σε εργασία λόγω της κατάστασής τους. Ένα άλλο υπεύθυνο βήμα είναι η αναγνώριση της πρόσβασης σε θεραπείες γονιμότητας ή αναπαραγωγής χωρίς να υπάρχει η υποχρέωση τα ζευγάρια αυτά να είναι παντρεμένα, όπως ισχύει σήμερα. Επίσης επεκτείνεται αυτό το δικαίωμα σε αμφιφυλόφιλους, λεσβίες και τρανς με ικανότητα κύησης.

Ταυτόχρονα αυξάνονται οι ποινές και τα πρόστιμα για συμπεριφορές διακρίσεων, προσβολές ή ΛΟΑΤΚΙ φοβικά μηνύματα/γκράφιτι. Εξόν από τις αυστηρότερες ποινές προβλέπονται και βαριά διοικητικά πρόστιμα για περιπτώσεις όπως αποκλεισμός ατόμου ΛΟΑΤΚΙ από θέσεις εργασίας και παρεμπόδιση έρευνας της Επιθεώρησης Εργασίας εάν υπάρχουν καταγγελίες ή υποψίες για τέτοιον αποκλεισμό. Τέλος, ακόμη αυστηρότερα θα είναι τα πρόστιμα για πολύ σοβαρές περιπτώσεις, όπως άρνηση πρόσβασης σε αγαθά, υπηρεσίες, κατοικία και άλλες ενασχολήσεις, όπως και για την παρενόχληση. Επιπλέον, με τον νέο νόμο, απαγορεύονται οι χειρουργικές επεμβάσεις τροποποίησης των γεννητικών οργάνων σε αγόρια και κορίτσια intersex. Επιπλέον, παρατείνεται η προθεσμία για την εγγραφή του φύλου των σχετικών παιδιών στο μητρώο.

Ο συμβολισμός μάλιστα στην κατάθεση του προσχεδίου έχει μία μεγάλη σημασία. Γιατί η παρουσίαση αυτής της ρηξικέλευθης νομοθεσίας πραγματοποιήθηκε παραμονές του Επίσημου Pride (Orgullo) και στον απόηχο της διεξαγωγής στην επέτειο του Στόουνγουολ του 1968 του Orgullo Critico (που διαφοροποιείται από το καταναλωτικό «ξέπλυμα» pinkwashing και διεκδικεί τα δικαιώματα της κοινότητας από την πλευρά του αντικαπιταλισμού και του anticapacitation, που διεκδικεί να ενσωματωθεί η ματιά των νευροδιακριτών ατόμων) και τις διάφορες αντιδράσεις, ιδίως από την πλευρά του ακροδεξιού κόμματος Vox, που προασπίζεται την ιδέα της φυσιολογικής οικογένειας και των πατρίων ηθών, πριν και κατά τη διάρκειά του.

Τα προεόρτια είχαν ξεκινήσει πριν από το Σαββατοκύριακο του Pride όταν η βουλευτής με το Vox στο τοπικό Κοινοβούλιο της Μαδρίτης Αλίθια Ρούβιο με ειρωνικά «μητρικό» τόνο προειδοποίησε «να προσέχει» στην εκδήλωση της Κυριακής τον επίσης βουλευτή και ακτιβιστή ΛΟΑΤΚΙ της αριστερής παράταξης Mas Madrid, Εδουάρδο Ρουβίνιο. Η αντίδραση ήταν έντονη από την πλευρά του Ρουβίνιο, όμως η Ρούβιο έμεινε απτόητη. Η στάση του Vox προκάλεσε και σε άλλες περιπτώσεις. Ιδίως όμως έκανε αίσθηση η αναχρονιστικότητα του κόμματος και των στελεχών του στην Καστίλια ι Λεόν – εκεί όπου οι ακροδεξιοί συμμετέχουν ενεργά στην κυβέρνηση του Αλφόνσο Φερνάνδεθ Μανιουέκο, μετά τις εκλογές του Φεβρουαρίου. Τον χορό άνοιξε ο  επικεφαλής του Vox, Χοσέ Γκαρθία-Γαλιάρδο, στην Περιφέρεια σε περιοδεία του στις καμένες περιοχές στη Θαμόρα. Ο Γαλιάρδο απέδωσε τη φυγή και την εγκατάλειψη της υπαίθρου στην «υπερσεξουαλικότητα» και «χυδαιοποίηση του σεξ, που λησμονούμε ότι χρησιμεύει για την αναπαραγωγή» και που έχει γίνει αυτοσκοπός «η ικανοποίηση των σεξουαλικών επιθυμιών» πάνω από ο,τιδήποτε άλλο.

Μια φαινομενικά ευτράπελη δήλωση, που όμως έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις, ακόμη και από την πλευρά του ίδιου του Μανιουέκο, δεδομένου ότι το Vox έχει καταφέρει να επιβάλει τη νέα νομοθεσία για την οικογένεια, που περιστέλλει τα δικαιώματα στην εκδήλωση της σεξουαλικότητας και «αποκλίσεις» της. Αλλά και ο προερχόμενος από το Vox πρόεδρος της τοπικής Βουλής Κάρλος Πολιάν –που ήδη έχει προκαλέσει σκάνδαλο με τη συμφωνία για τις απολαβές του που είναι μεγαλύτερες και από του πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ– προκάλεσε όχι μόνον την αντίδραση της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αλλά και του πολιτικού κόσμου της Περιφέρειας, απαντώντας αρνητικά στο αίτημα να φωταγωγηθεί το κτίριο της Βουλής με τα χρώματα του Pride με αφορμή τη διεξαγωγή του. Το βράδυ του Pride πάνω από 200 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από τα τοπικά «Κόρτες» (Βουλή) και με δικούς τους φακούς φώτισαν το κτίριο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αντιδραστική και φανατική στάση του Πολιάν. Το πρωί της 27^ης Ιούνη άλλωστε, το τοπικό Σοσιαλιστικό PSOE ξεδίπλωσε από τα παράθυρα των γραφείων του στη Βουλή σημαίες ΛΟΑΤΚΙ , καταγγέλλοντας με τη σειρά του την οπισθοδρομική τροπή που αναγκάζει την Περιφέρεια η συμμετοχή του Vox στην τοπική κυβέρνηση.