Το 2010 ένας οργισμένος τότε πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι εκστόμιζε τους νεοφασίστες της Alleanza Nazionale (ΑΝ), Τζανφράνκο Φίνι και Ίταλο Μποκίνο, επειδή έσπασαν τον «Πόλο των Ελευθεριών» και συντάχθηκαν με την τεχνοκρατική κυβέρνηση Μόντι για τους βομβαρδισμούς στη Λιβύη. «Από τον υπόνομο σας πήρα, εκεί στον υπόνομο θα σας αφήσω να επιστρέψετε», τους είχε πει. Τη Δευτέρα το βράδυ όμως, 12 χρόνια μετά ο ίδιος χρειάστηκε να κυλιστεί στον συμβολικό «βόρβορο» της Βία ντέλα Σκρόφα (δηλ. της Γουρούνας), όπου βρίσκεται η έδρα των «Αδελφιών της Ιταλίας», της μετεξέλιξης της AN, για ν’ αποκατασταθούν οι διαταραχθείσες σχέσεις του με την Τζόρτζια Μελόνι μετά την πρόσφατη εκλογή του νεοφασίστα Ινιάτσιο Λα Ρούσα στην προεδρία της Βουλής.
Πλέον η αυτοπρόσωπη επίσκεψη του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην έδρα του ακροδεξιού κόμματος «Αδέλφια της Ιταλίας» αποτυπώνει την πλήρη ηγεμονία της Μελόνι στη βαθιά πλέον δεξιά παράταξη. Η εποχή που ο «Καβαλιέρε» ήταν ο κραταιός παράγοντας στη δικής του έμπνευσης «κεντροδεξιά παράταξη» ή στον «Πόλο των Ελευθεριών» και οι υπόλοιποι συμπαραστάτες του έτρεχαν στην έπαυλη του Άρκορε ή στο πολυτελές του μέγαρο της Βίλα Γκράντε στη Ρώμη έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Μάλιστα, η υποχώρηση του Μπερλουσκόνι όσον αφορά τη διανομή των υπουργείων, αποτελεί άλλο ένα σημάδι της αλλαγής στην πολικότητα της δεξιάς ηγεμονίας. Ιδίως δε, η κατάποση της άρνησης από τη Μελόνι να παραχωρήσει στην Forza Italia το υπουργείο Δικαιοσύνης από πολλούς διερμηνεύεται ως ο κύριος λόγος για το «πείσμα» του να μην ψηφίσει τον Λα Ρούσα και να διαρρεύσει το σημείωμα με τα υποτιμητικά του σχόλια για τη Μελόνι. Η αποτυχία του «Καβαλιέρε» δείχνει ποιος έχει το πάνω χέρι στην κατάρτιση της νέας κυβέρνησης, αλλά πολύ περισσότερο στη χάραξη της νέας πολιτικής. Μίας πολιτικής που όπως φαίνεται χαίρει και της αποδοχής του προέδρου Σέρτζο Ματαρέλα και κινείται στο πνεύμα του Μάριο Ντράγκι μετά και τον διορισμό του εντελώς φιλο-ντραγκικού Λεγκίστα, Τζανκάρλο Τζορτζέτι στο υπουργείο Οικονομικών. Μία κίνηση που καταπραΰνει τις ανησυχίες των Βρυξελλών.
Η ιστορική έδρα του νεοφασισμού στην Ιταλία, που στεγάζεται στον αριθμό 39 ενός κτιρίου της Βία ντέλα Σκρόφα είναι ίσως το μόνο κομματικό στρατηγείο στη Β΄ Δημοκρατία που παραμένει αμετακίνητο, έστω κι εάν μετά την «αλλαγή του Φιούτζι», η Alleanza του Φίνι είχε μετακομίσει προσωρινά. Είναι πλέον η μοναδική έδρα κόμματος που έχει απομείνει σε τούτο το κομμάτι του ιστορικού κέντρου της Ρώμης, μετά την αποδημία του Δημοκρατικού Κόμματος από τις Μποτέγκε Οσκούρε του ΚΚΙ στο Νατζαρένο, την εξαφάνιση των αρχηγείων των Σοσιαλιστών στη Βία ντελ Κόρσο και των Χριστιανοδημοκρατών στην Πιάτσα ντελ Τζεζού, εκεί όπου συμβολικά άφησαν σε μικρή απόσταση τη σορό του Άλντο Μόρο οι Ερυθρές Ταξιαρχίες.
Η Βία ντέλα Σκρόφα, σύμφωνα με την παράδοση πήρε το όνομά της από μία περίφημη ταβέρνα «Τη Σκρόφα», που λειτουργούσε εκεί στα 1400 και όχι από την πηγή, μεταξύ της σημερινής οδού και της Βία Πορτογκέζι, που είχε ένα ανάγλυφο με μία γουρούνα και καταργήθηκε το 1874. Στην οδό εκείνη ο «πατριάρχης» του ιταλικού νεοφασισμού Τζόρτζο Αλμιράντε εγκαινίασε στις 17 Δεκεμβρίου 1984 τα 22 δωμάτια των γραφείων του κόμματος που φιλοξενούνται σε μία έκταση που ξεπερνά τα 500 τετραγωνικά μέτρα, υπό τις ευλογίες του ιερέα της ενορίας του παρακείμενου μοναστηριού του Sant’ Agostino. Σε τούτο το κτίριο, που είχε στοιχίσει τρία δισεκ. λιρέτες τέσσερα χρόνια αργότερα θα στηθεί ο νεκροθάλαμος του Αλμιράντε για να του αποτίσουν τιμές. Από εκείνον τον νεκροθάλαμο μάλιστα πέρασαν για το «ύστατο χαίρε» στα παλιά στελέχη του Καθεστώτος του Σαλό και δύο ιστορικά στελέχη της ιταλικής Αντίστασης, η Νίλντε Γιότι και ο Τζαν Κάρλο Παγιέτα. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται στο ισόγειο ο ιστότοπος της ακροδεξιάς παράταξης Secolo d’ Italia. Ίσως ο «Καβαλιέρε» πηγαίνοντας εκεί να συνάντησε στον διάδρομο και τον διευθυντή του, τον Ίταλο Μποκίνο, στον οποίο είχε υποσχεθεί πως θα τον έστελνε ξανά στον υπόνομο.
Από σήμερα, ο «υπόνομος» αυτός θα συγκεντρώνει πάνω του τα φώτα της πολιτικής δημοσιότητας, καθώς από εκεί θα εκπορεύονται οι μεγάλες αποφάσεις για την πορεία της κυβέρνησης. Εκεί όπου στα γραφεία της γυρνούσαν προσωπικότητες όπως οι Αλμιράντε, Ρομουάλντι, Ταταρέλα, Φίνι, αλλά και οι Λα Ρούσα, Μαουρίτσιο Γκάσπερι και από τους νεώτερους οι Γκουΐντο Κροζέτο (μάλλον υπουργός Ενέργειας Ανάπτυξης και Υποδομών) , Τσιριάνι, Ντοντσέλι και ναι, ο Φραντσέσκο Λολομπρίτζιντα (ανιψιός της διάσημης ηθοποιού και σύζυγος της αδελφής της Μελόνι, Αριάνα, σήμερα επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Αδελφιών της Ιταλίας). Εκεί ο Τζανφράνκο Φίνι στις 25 Απριλίου του 1993 (Ημέρα Απελευθέρωσης από τους Ναζί, που οι ακροδεξιοί και η Λέγκα αμφισβητούν ως εθνική εορτή) ήπιε καφέ με τον τότε πρόεδρο Φραντσέσκο Κοσίγκα (τον γνωστό «κομμουνιστοφάγο» υπουργό Εσωτερικών των κυβερνήσεων Αντρεότι στα χρόνια του ‘70 και αδιάλλακτο συνυπεύθυνο για την εκτέλεση του Άλντο Μόρο), πριν την μεταλλαγή του κόμματος από MSI σε ΑΝ. Κατά τη διάρκεια αυτής της μεταλλαγής το φασιστικό σύμβολο της φλόγας διατηρήθηκε, παρά την «στροφή του Φιούτζι» το 1995, αλλά αποφασίστηκε η προσωρινή και μερική αλλαγή έδρας στη Βία Νατσιονάλε, γιατί τότε θεωρήθηκε πως το κόμμα χρειαζόταν μεγαλύτερο χώρο. Τα γραφεία της στη Βία ντέλα Σκρόφα εξακολουθούν να ανήκουν στο ίδρυμα της Alleanza Nazionale.
Και για τον λόγο τούτο όταν ιδρύθηκαν τα «Αδέλφια της Ιταλίας» η επιστροφή στις ρίζες ήταν αναπόφευκτη. Το κόμμα της Μελόνι εκτός του ότι συντηρεί τη φλόγα του συμβόλου των Missini, επανασυνδέεται και με την ιστορική υλικοτεχνική υποδομή των απαρχών του. Καθώς το κόμμα που στεγάζεται στη Βία ντέλα Σκρόφα έχει πλέον κεντρικό ρόλο στην πολιτική της Ιταλίας, οι ιδεολογικοί κληρονόμοι του φασισμού από την ιστορική τους έδρα θα επιδιώξουν να καταστήσουν «όλους τους επίγονους του Ντούτσε» όπως δήλωνε άλλωστε και ο νέος πρόεδρος της Γερουσίας προ ολίγου καιρού.
