H ιδιαίτερη τραγουδοποιός Μάρω Μάρκελου μίλησε στο Κοσμοδρόμιο για τη μουσική της, την τραπ αλλά και τη Νομική.
Ξεκινώ με μια πάγια και προσωπική απορία μου. Πώς προέκυψε το «συνένοχοι στην κρέπα»;
Αφορά μια σχέση που είχα την περίοδο που ήμουν φοιτήτρια. Τότε είχα σχέση με ένα παιδί που έμενε κοντά στα Εξάρχεια και το πρώτο μας ραντεβού ήταν στην Όστρια στην πλατεία στα Εξάρχεια, σε μια creperie. Όταν λοιπόν ήμασταν στα χωρίσματα μου βγήκε το «συνένοχοι στην κρέπα» που δεν είχα με ποιον να πάω να μοιραστώ μια κρέπα. Είναι τόσο πεζό όλο αυτό γιατί μπορεί κανείς να φαντάζεται χίλια-δύο πράγματα, αλλά είναι ακριβώς έτσι.
Γενικά όλα τα τραγούδια σου απευθύνουν ερωτήματα και «βγάζουν» μια αίσθηση πένθους. Αυτό γίνεται σε μια προσπάθεια να καταφέρεις μια αμεσότητα ή είναι μια φυσική διαδικασία;
Έτσι μου βγαίνει θα έλεγα. Όταν δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο ζόρι, δεν κάθομαι να γράψω. Έχω μάλιστα παρατηρήσει ότι κάθε φορά που κάθομαι και με πιάνει έμπνευση καταλήγω γράφω δυο-τρία τραγούδια μαζεμένα. Συνήθως πιάνομαι από αυτή τη γενική διάθεση, με τη φόρτιση που τη χαρακτηρίζει και καταλήγω στα επιμέρους κομμάτια.
Ποιές οι βασικές σου επιρροές και οι βασικές πηγές έμπνευσης;
Από τον Άσιμο, τον Δεληβοριά και την Ευσταθία ακόμη από τους νεότερους βρίσκω έναν κοινό παρονομαστή που με διέπει. Από εκεί και πέρα ερεθίσματα μπορούν να σου δώσουν διάφορα πράγματα όπως η ζωγραφική, με την οποία ασχολιόμουν πιο ενεργά κάποτε ή ο κινηματογράφος κ.ά.. Μετράει βέβαια και ο παράγοντας ψυχολογία και το πώς μετασχηματίζει όλο αυτό το κράμα που περιέγραψα.
Σίγουρα, δεν υπάρχει παρθενογένεση, είναι τρομερά απίθανο στην ιστορία του 2020 να γίνει κάτι τρομερά πρωτοπόρο στη μουσική, έχουνε γίνει όλα. Απλά τα περισσότερα δεν τα θυμόμαστε. Δεν υπάρχει κάτι καινοτόμο, μόνο στον ήχο μπορείς να κανείς κάτι, ότι θα εφευρεθεί ένα καινούργιο όργανο, ή κάποιο καινούργιο synthesizer, ή κάποια καινούργια εφέ. Τα οποία όμως και πάλι βλέπεις ότι τα βάζουν να έχουν ένα παλιό ήχο ή να πετύχουν αυτό το παλιό άκουσμα των παλιών δίσκων που έχουμε.
Άρα είναι μύθος ότι από τη μουσική βγάζεις λεφτά;
Πολύ λίγοι μουσικοί βγάζουν λεφτά, επίσης πλέον ελάχιστοι δημιουργοί βγάζουν λεφτά με τα δικαιώματα και ελάχιστοι καλλιτέχνες στην σκηνή και στα live. Τουλάχιστον για το είδος μουσικής που ασχολούμαι εγώ, δεν ξέρω να σου πω ούτε για μπουζούκια ούτε για τραπ ούτε για χιπ-χοπ.
Η περίπτωση Λεξ, που έκανε δύο συναυλίες που ήταν γεμάτες είναι μια εξαίρεση.
Φοβερός, μακάρι και καλά να πάει και πολύ να κάνει και πολύ χαίρομαι. Δεν τον έχω ακούσει αλλά έχω δει μερικούς στίχους και τον στηρίζω. Εμένα μου αρέσει όταν κάποιος από το πουθενά κάνει επιτυχίες, και δεν είναι σπρωγμένος από το σύστημα και από τα λεφτά και τα κανάλια. Μου αρέσει να είναι κάτι αυθόρμητο και πηγαίο και να πετύχει με τους ορούς του. Είμαι σε πολύ αντίθετη διάμετρο σε αυτή τη τακτική με τα «αγορασμένα» views και comments και like. Δεν έχω ούτε spotify, δεν ήξερα και τι είναι και πριν λίγο καιρό μου έστελναν μηνύματα του τύπου «γιατί κατέβηκε ο δίσκος σου από το spotify» με εμένα να τους απαντώ «δεν ξέρω τι είναι αυτό».
Aλήθεια, όλο αυτό το ρεύμα της τραπ πώς το βλέπεις;
Δεν έχω επαφή, απλά με τους στίχους δεν μπορώ. Καταλαβαίνω ότι τα παιδιά θέλουν κάτι διαφορετικό, κάτι τελείως προκλητικό αν θες για να πουν ότι ακούν κάτι διαφορετικό από την μαμά τους και τον μπαμπά τους, αλλά πως μπορεί ένα δεκατριάχρονο να ταυτιστεί με αυτά που λένε; Δεν το καταλαβαίνω. Εμείς σε αυτή την ηλικία ακούγαμε το Imagine του John Lennon, όταν γινόταν ο πόλεμος στο Κόσοβο, και βάζανε αυτό στο ραδιόφωνο και μας άγγιζε. Αυτή ήταν η επανάσταση μας. Τώρα δεν το καταλαβαίνω όλο αυτό που γίνεται.
Είχες πει κάποια στιγμή ότι θες να γράψεις μιούζικαλ ή και να συμμετάσχεις σε μιούζικαλ;
Ναι και τα δυο, και μουσική για μιούζικαλ να γράψω. Το να συμμετάσχω πλέον μου είναι απαγορευτικό, και λόγω της καθημερινότητάς μου ως νομικός και μητέρα και λόγω των χορευτικών μου ικανοτήτων, αλλά το να γράψω μουσική για μιούζικαλ είναι όνειρο μεγάλο. Όπως και το να παίζω μουσική σε κρουαζιερόπλοιο.
Η Νομική προέκυψε ως εναλλακτική, ως ανάγκη βιοπορισμού;
Το είχα δρομολογήσει από το 2014 σιγά σιγά, ενώ το είχα παρατήσει από το 2008, είχα κάνει μόνο δυο έτη στην νομική στο τρίτο έφυγα και ασχολήθηκα με την μουσική, αλλά είπα δεν το αφήνω είναι κάτι κεκτημένο, παραλίγο να με διέγραφαν βεβαία αλλά δεν πρόλαβαν, και το είχα πάρει απόφαση ότι θα ασχοληθώ με αυτό, επέστρεψα έδινα μαθήματα σιγά σιγά χωρίς άγχος χωρίς βιασύνη και τελικά το 2020, όταν έμεινα έγκυος ήρθε το άγχος του γονιού. Ξέρεις το πώς θα ζήσω το παιδί μου με τη μουσική, και το πήρα απόφαση και τελείωσα και άρχισα να δουλεύω κατευθείαν. Μου αρέσει γιατί είναι πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά και είμαι πολύ τυχερή που είχα αυτό σαν back up σχέδιο. Πολύ δουλειά ωστόσο, δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος.
Τώρα σε τι φάση βρίσκεσαι; Ετοιμάζεις κάτι ή προκύπτουν σποραδικά πράγματα;
Έχω κάποια πράγματα καβάτζα ας μου επιτραπεί ο όρος, σποραδικά δημιουργήματα αλλά εντελώς καινούργια, και έχω και κάποια που ήταν κυκλοφορήσω ως single αλλά τα πάγωσε η καραντίνα. Κάποια στιγμή, όταν βρω τον απαραίτητο χρόνο θα δρομολογήσω μια νέα κυκλοφορία με αυτό το υλικό.
