H προσέγγιση ανάμεσα στην ισπανική δεξιά και το ακροδεξιό Vox έχει αρχίσει πλέον να αποκαλύπτει σταδιακά τις επαίσχυντες λεπτομέρειές της. Από την Τρίτη 13 Ιουνίου, που έκλεισαν οι πρώτες συμφωνίες του Λαϊκού Κόμματος ( PP) με το Vox για να συμπράξουν στη διακυβέρνηση της Περιφέρειας της Βαλένθια και της μεγαλούπολης Έλτσε, με περισσότερους από 200.000 κατοίκους , αλλά και σε άλλους 135 δήμους και άλλες πέντε Περιφέρειες, όπου μπορούν να διοικήσουν από κοινού, έχει ξεκινήσει ένα «σάρωμα» των προοδευτικών θεσμών και διατάξεων. Το Vox σε αντάλλαγμα για τις ψήφους του σε τοπικά Κοινοβούλια και δημοτικά συμβούλια έχει εξασφαλίσει την κατάργηση τομέων, όπως η Ισότητα και την ανάληψη «ιδεολογικού» χαρακτήρα αρμοδιοτήτων, όπως η Οικογένεια, η Υγεία, η Παιδεία, το Περιβάλλον.
Απόλυτη ένδειξη της αλαζονείας που τα δύο κόμματα επιδεικνύουν στην άσκηση της πολιτικής τους είναι η απόφασή τους να αυξήσουν τους μισθούς των τοπικών αρχόντων εκεί όπου έχουν τον έλεγχο. Την ώρα που τόσο ο επικεφαλής του ΡΡ Αλβέρτο Νούνιεθ Φεϊχόο, αλλά πολύ περισσότερο ο ηγέτης του Vox Σαντιάγο Αμπασκάλ διακηρύσσουν πως θα καταργήσουν την «αισχρή» αύξηση μισθών, κατά 3,5% που νομοθέτησε η κυβέρνηση Psoe/Podemos. Και μάλιστα όταν ο ίδιος ο Φεϊχόο, που τάσσεται υπέρ της λιτότητας και της μείωσης των κρατικών δαπανών, εισέπραξε επιπλέον 40.000 ευρώ επί του μισθού του και της βουλευτικής του αποζημίωσης ως πρόεδρος του κόμματος! Από την πλευρά του, το Vox θέλοντας να δικαιολογήσει τις υπέρμετρες αυξήσεις (σχεδόν 80%) για τους συμβούλους του στο Τορελοδόνες της Μαδρίτης τις απέδωσε με βεμπεριανούς όρους στην «επαγγελματοποίηση» της πολιτικής, ώστε να μπορούν οι αιρετοί να αφοσιώνονται καλύτερα στα καθήκοντά τους!
Βέβαια, ο εναγκαλισμός του ΡΡ με το Vox αναμένεται να έχει περισσότερες επιπτώσεις και σε βάθος χρόνου, καθώς και τα δύο κόμματα βαθμιαία θα ρίχνουν τα «φύλλα συκής» όσον αφορά τις προθέσεις τους. Όταν ο ίδιος ο Φεϊχόο έχει αναδείξει σε ιδεολογικό όπλο την αντίθεση στο νομοσχέδιο για την Ισότητα, όταν υπόσχεται ότι θα καταργήσει τον νόμο για την Ιστορική Μνήμη και μία σειρά από άλλα νομοθετήματα για την παιδεία και την υγεία, τον στεγαστικό νόμο (ταυτίζοντάς τον με τις «καταλήψεις») η προγραμματική του ταύτιση με το ακραίο πρόγραμμα του Vox μοιάζει απόλυτη και η σύμπραξη φυσιολογική. Παρ’ όλο που η κυβέρνηση του Πέδρο Σάντσεθ, προκειμένου να τα προστατεύσει από τη δεξιά λαίλαπα, φρόντισε να συμπεριλάβει τα κοινωνικά μέτρα στο Εθνικό Σχέδιο για Ανάκαμψη και Ανθεκτικότητα -οι προεκλογικές δεσμεύσεις του Φεϊχόο δείχνουν πως δρομολογούνται μεγάλες αλλαγές, όσον αφορά τα μέτρα με προοδευτική και κοινωνική κατεύθυνση.
Η ένταξη στην εκτεταμένη διακυβέρνηση των τοπικών αρχών μίας παράταξης που αντιτίθεται στην αυτονομία των Περιφερειών και του ομοσπονδιακού χαρακτήρα του Ισπανικού κράτους. Μίας παράταξης με οπισθοδρομικά επικίνδυνες απόψεις για τη διακυβέρνηση και την κοινωνία, συμμάχου και συνοδοιπόρου ηγετών με ανάλογες προβληματικές και ακροδεξιές ιδέες στην Ε.Ε.: Ουγγαρία, Πολωνία κλπ. Η ισπανική ακροδεξιά επιτυγχάνει να διεισδύσει στις αυτόνομες τοπικές κυβερνήσεις, τους προϋπολογισμούς και τη νομοθετική και ρυθμιστική δυνατότητά τους, επηρεάζοντας και την άσκηση της κεντρικής πολιτικής (λόγω της αυτονομίας τους σε πολλά σημεία από τη Μαδρίτη) σε βαθμό που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ε.Ε.. Μία γενικότερη παρεμβατικότητα που ενδεχομένως θα δημιουργήσει προβλήματα στην ισπανική προεδρία της Ε.Ε., το τρέχον εξάμηνο. Αρκεί κανείς να στοχασθεί τις θέσεις του Vox για τη μετανάστευση, την ισότητα, τα δικαιώματα! Ο ίδιος ο Φεϊχόο φρόντισε να κρύψει από την Ε.Ε. και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα στο οποίο ανήκει τις όποιες σκοτεινές πτυχές της συνεργασίας του με το Vox, δίνοντας εξηγήσεις στις ανησυχίες τους για τη σύμπραξή του με ένα ακροδεξιό κόμμα. Μάλιστα έφθασε στο σημείο να κάνει στροφή 180 μοιρών όσον αφορά την εργασιακή μεταρρύθμιση της νυν κυβέρνησης, που έχουν ασπασθεί τόσο οι εργοδότες, όσο και οι Βρυξέλλες. Ο Φειχόο, που προηγουμένως διακήρυττε πως θα την «ξηλώσει» σήμερα παραδέχεται πως η μεταρρύθμιση είναι καλή και μόνο θα τροποποιήσει κάποια από τα σημεία της, που συνάδουν με την γενικότερη οικονομική πολιτική της κυβέρνησής του. Βέβαια, οι δηλώσεις του σχετικά με τη δημιουργία 22 εκατ. θέσεων εργασίας έως το 2027 δεν εναρμονίζονται πλήρως με τις προβλέψεις του για την αύξηση του ρυθμού δημιουργίας των θέσεων αυτών.
Το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής συμφωνίας μετά τις γενικές εκλογές της 23ης Ιουλίου ανάμεσα στον Φεϊχόο και τον ακροδεξιό Σαντιάγο Αμπασκάλ -εάν η δεξιά κερδίσει τις εκλογές- δεν ανήκει πλέον στη σφαίρα του πιθανού και πλέον είναι απόλυτη βεβαιότητα. Ο κατακερματισμός του ισπανικού Κοινοβουλίου λιγοστά περιθώρια αφήνει τα δύο μεγάλα κόμματα, το PSOE και το PP, να κυβερνήσουν χωρίς συμφωνίες με ομοειδείς ή αυτονομιστικούς σχηματισμούς. Οι κίνδυνοι που αναλαμβάνει ο Φεϊχόο είναι πολύ μεγάλοι, δεδομένης της απόλυτης εξάρτησής του από το Vox. Ένα κόμμα, που δεν κρύβει τις ανελεύθερες τάσεις του, τον ρεβανσισμό του και την επικίνδυνη δογματική αναποτελεσματικότητα που μπορεί να στοιχίσει όπως στην κρίση με τις Βρυξέλλες για τη φυματίωση των βοοειδών στην Καστίλη και Λεόν, εξαιτίας του «αρνητισμού» του Vox. H ευθύνη που αναλαμβάνει η ισπανική δεξιά, όχι μόνον δημιουργεί ερωτήματα για τη μελλοντική ποιότητα της δημοκρατίας (και της ζωής των πολιτών της Ισπανίας), αλλά και ξεπερνά τα όρια της χώρας. Στην Ευρώπη το ΕΛΚ προσβλέποντας και στην αναδοχή της Μελόνι στον άξονά του σχεδιάζει μία πλήρη κυβερνητική, αλλά και κυρίως δογματική, παλιννόστηση στον Νότο και από εκεί βαθμηδόν (βοηθούσης και της ουκρανικής κρίσης) στην καθηγεμόνευση στο πνεύμα της συντήρησης ολάκερης της ηπείρου.
