Υπάρχουν μερικές ειδήσεις οι οποίες φαινομενικώς δεν αφορούν τους πολλούς. Ειδήσεις τις οποίες με το άλλοθι της καθημερινότητας μπορείς βολικά να μη δεις ή να κάνεις ότι δεν είδες. Πρόκειται για εκείνες τις ειδήσεις όμως, οι οποίες αν έχεις μνήμη και κυρίως κατανόηση του τι (μπορεί να) σημαίνει ελληνισμός μέσα στο χρόνο σε κάνουν να ντρέπεσαι ακόμα πιο βαθιά για την κατάντια της πατρίδας σου. Τουλάχιστον εμάς που επιμένουμε να έχουμε πατρίδα. Διότι το κατεστημένο της Ελλάδας (όπως και κάτι εξαχρειωμένες ομάδες πρώην αριστερών, μεγαλοαστών που πουλάνε φτηνό ψευτοδιεθνισμό) έχει για πατρίδα τις τράπεζες, στις οποίες ακουμπάει τις καταθέσεις του και τις χώρες που του πουλάνε προστασία.

Όπως μάθαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος έφτασε η Σούχα Μπεσάρα. Η Σούχα Μπεσάρα είναι Λιβανέζα, με ελβετικό διαβατήριο και σύμβολο της λιβανέζικης αντίστασης, καθώς είχε αποπειραθεί να εκτελέσει ένα δοσίλογο στρατηγό του Λιβάνου, δηλαδή συνεργάτη του Ισραήλ. Συνελήφθη, κρατήθηκε για δέκα χρόνια χωρίς να της απαγγελθούν κατηγορίες και χωρίς να δικαστεί, στις διαβόητες φυλακές του Χιάμ, βασανίστηκε από Ισραηλινούς και από συνεργάτες τους στο Λίβανο. Απελευθερώθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1998, 25 χρόνια πριν. Για το εκφασισμένο καθεστώς απαρτχάιντ του Ισραήλ βεβαίως δεν έπαψε ποτέ να είναι εχθρός. Πώς να δεχτούν ότι τους ταπείνωσε μια 21χρονη κοπέλα, όπως και τόσοι άλλοι αντιστασιακοί έκαναν και κάνουν σήμερα ακόμα;
Μετά από όλα αυτά, έρχεται 25 χρόνια μετά η κυβέρνηση της πατρίδας μας, μιας πατρίδας που έχει καταστεί προτεκτοράτο των ΗΠΑ, της Γερμανίας και του Ισραήλ. Μια κυβέρνηση η οποία κατά τα ειωθότα της εθνικοφροσύνης, κατ’ εντολή των ΗΠΑ κάνει γονυκλισίες στον Ερντογάν, είναι και ο καλύτερος οσφυοκάμπτης του Ισραήλ, ενώ κερδίζει «επικές μάχες» εναντίον αόπλων. Ως εκ τούτου έθεσε υπό κράτηση την ηρωίδα της λιβανέζικης αντίστασης στο Ελευθέριος Βενιζέλος και έπειτα την απέλασε, ως απειλή για την εθνική ασφάλεια της χώρας μας. Οφείλουμε να πούμε ότι αν για τους κρατούντες εν Ελλάδι, η εθνική μας ασφάλεια ταυτίζεται με την εκδικητικότητα του Ισραήλ, ελπίζουμε όντως να την απειλεί. Δεν πρόκειται όμως περί αυτού. Άλλωστε, παρά τη δουλοπρέπεια της προηγούμενης και της παρούσας κυβέρνησης, η Ελλάδα για το Ισραήλ δεν θα γίνει ποτέ τίποτα περισσότερο από πεδίο στρατιωτικών γυμνασίων και λεηλασίας. Οι περιβόητες τριμερείς συνεργασίες για τις οποίες είναι τόσο περήφανοι  και ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης μάλλον δεν περνούν τις καλύτερες μέρες τους ως προς το πώς «πουλάνε» στο εγχώριο κοινό, μετά τη σφαλιάρα από τον Μπάιντεν και τον Ερντογάν, με τον Μητσοτάκη σε ρόλο κομπάρσου, στην τελευταία σύνοδο του ΝΑΤΟ. Πρόκειται απλώς για ένα αίτημα των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, στις οποίες κάθονται πλέον προσοχή οι ελληνικές.

Όταν η κυβέρνηση μιας χώρας δέχεται να εξευτελίζεται διεθνώς έτσι, εξαιτίας της δουλοπρέπειάς της, θα φερθεί με τον ίδιο απάνθρωπο και στους πολίτες της. Ξεχνούμε ότι  πριν λίγους μήνες δύο τρένα συγκρούστηκαν και σκοτώθηκαν 57 άνθρωποι, επειδή οι κυβερνώντες απαξίωσαν, λεηλάτησαν και ιδιωτικοποίησαν τον σιδηρόδρομο. Τα επόμενα θανατηφόρα δυστυχήματα δε, ακόμα και σε έναν σιδηρόδρομο ο οποίος σχεδόν δεν λειτουργεί αποφεύχθηκαν από καθαρή τύχη. Πριν λίγες εβδομάδες, περίπου 600 άνθρωποι (δεν ξέρουμε πόσοι ακριβώς) πνίγηκαν επειδή το Λιμενικό είτε απέτυχε, είτε δεν θέλησε να τους βοηθήσει εγκαίρως. Ένας νεαρός πρόσφυγας δολοφονήθηκε από αστυνομικό στη Λάρισα με μια σφαίρα στο λαιμό. Και δίπλα σε όλα αυτά έχουμε σταματήσει να μετράμε τους ανθρώπους που πεθαίνουν στο δρόμο λόγω των ελλείψεων του ΕΣΥ.

Μια αναξιοπρεπής χώρα δεν είναι πατρίδα για τον λαό της. Είναι χώρος λεηλασίας και εγκλήματος για τους ντόπιους και ξένους εξουσιαστές. Ο δε λαός ο οποίος υπομένει το κατεστημένο εκείνο που μετατρέπει τη χώρα του σε τέτοιο χώρο θα εξευτελίζεται, θα εκπορθείται, θα φτωχοποιείται και θα πεθαίνει σε ολοένα μεγαλύτερη κλίμακα. Θέλουν να μας κάνουν ένα λαό χωρίς αξίες, χωρίς μνήμη, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς περηφάνεια. Να μας εξαχρειώσουν με το να γίνουμε συνένοχοί τους. Η υπόθεση της Σούχα Μπεσάρα είναι ακόμα μια τέτοια περίπτωση. Μια υπόθεση όπου η αξιοπρέπεια αναμετριέται με την ατίμωση.