Η παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα επιβραδύνεται, ειδικά στον μεταποιητικό τομέα, και οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης παραμένουν αδύναμες, είπε την Τρίτη η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στους οικονομικούς ηγέτες της G20.

Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, μιλώντας στους υπουργούς Οικονομικών και στους διοικητές των κεντρικών τραπεζών της G20 στη δυτική ινδική πολιτεία Γκουτζαράτ, είπε ότι η απόκλιση στην οικονομική τύχη των χωρών αποτελεί μια διαρκή πηγή ανησυχίας.

Ο πληθωρισμός είχε τελικά πτωτική τάση, είπε, αν και «ο ονομαστικός πληθωρισμός εξακολουθεί να είναι πολύ υψηλός και ο δομικός πληθωρισμός παραμένει σταθερός παρά τη σημαντική σύσφιξη της νομισματικής πολιτικής».

Ωστόσο, ο πληθωρισμός θα μπορούσε να παραμείνει υψηλότερος για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και να απαιτήσει ακόμα μεγαλύτερη αυστηροποίηση της πολιτικής, προειδοποίησε.

«Ενώ υπάρχει πρόοδος, η δουλειά δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί — η νομισματική πολιτική πρέπει να παραμείνει στην ίδια τροχιά. Ένας πρόωρος εορτασμός μπορεί να αναστρέψει τα κέρδη που έχουν με δυσκολία επιτευχθεί μέχρι στιγμής στη διαδικασία αποπληθωρισμού».

Η μείωση του πληθωρισμού αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα για τα κράτη, είπε η Γκεοργκίεβα, μαζί με προσπάθειες όπως η ανοικοδόμηση δημοσιονομικών αποθεμάτων ασφαλείας και οι μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την ανάπτυξη.

«Για να υποστηρίξει αυτές τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες, το Ταμείο θα επεκτείνει επίσης το έργο του για την κινητοποίηση εγχώριων πόρων, τη βελτίωση της ποιότητας των δαπανών των χωρών, τη δημιουργία κεφαλαιαγορών με βάθος και τη βελτίωση του περιβάλλοντος για ιδιωτικές επενδύσεις – εγχώριες και ξένες», είπε.

Η επικεφαλής του ΔΝΤ τόνισε επίσης την πρόοδο που σημειώθηκε στην αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους μετά από μια πρόσφατη συμφωνία για την αναδιάρθρωση του χρέους της Ζάμπια.

Ωστόσο, «η διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους πρέπει να είναι ακόμα ταχύτερη και αποτελεσματικότερη», είπε. «Το κόστος των καθυστερήσεων στην επίτευξη συμφωνίας σχετικά με τις απαραίτητες θεραπείες για το χρέος βαρύνει έντονα τις δανειολήπτριες χώρες και τους ανθρώπους τους, οι οποίοι είναι λιγότερο ικανοί να σηκώσουν αυτό το βάρος».