«Κατόπιν εντολής Μαξίμου». Αν αυτή η ατάκα μας έγινε γνώριμη από την πρώτη τετραετία Μητσοτάκη τη δεύτερη φαίνεται πως εξελίσσεται σε δόγμα πολιτικής.
Πρώτα ήταν η «παραίτηση» Μηταράκη. Πριν αποπέμψει ουσιαστικά ο πρωθυπουργός τον βραχύβιας θητείας υπουργό Προστασίας του Πολίτη, προηγήθηκε το δημοσίευμα του «Θεωρείου» της Καθημερινής, το οποίο αποκάλυπτε ότι εν μέσω δεκάδων πύρινων μετώπων, ο δεύτερος βρισκόταν σε οικογενειακές διακοπές στην Πάτμο. Το περιβάλλον Μηταράκη απάντησε μέσω διαρροής συνεργατών του στον ιστότοπο ieidiseis, με τους ίδιους να αφήνουν να εννοηθεί πως «ο υπουργός είχε ενημερώσει για την άδειά του».
Πρωθυπουργική σκηνοθεσία ή υπουργική γκάφα; Το δεύτερο θα έστεκε ως απάντηση αν δεν είχε προηγηθεί το φιάσκο της έφιππης αστυνομίας, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέβασε από το… άλογο τον Χιώτη πολιτικό μετά τη φαεινή ιδέα του για τη δημιουργία του συγκεκριμένου σώματος. Στο φόντο της παραίτησης ακολουθήθηκε το σύνηθες λουδοβίκειο μοτίβο. Και φυσικά το ίδιο έμπλεο συναισθηματισμού λεξιλόγιο. Οργή Μαξίμου, τηλεφώνημα, μηδενική ανοχή, ακήρυχτος πόλεμος.
Ακολούθησε το περιβόητο ζεϊμπέκικο του περιφερειάρχη Αττικής Γιώργου Πατούλη, ο οποίος διασκέδαζε στην πίστα με την Κατερίνα Στανίση, την ώρα που ήταν σε εξέλιξη οι καταστροφικές φωτιές. «Ήταν μια κακιά στιγμή, ζητάω συγνώμη», δήλωσε ο ίδιος προτού κινηθούν διαδικασίες ώστε να αποσυρθεί η στήριξη της ΝΔ στο πρόσωπό του. Τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές ο δήμαρχος Γλυφάδας, Γιώργος Παπανικολάου, – και αφού είχε επαναληφθεί ο γνώριμος κύκλος οργής και δράσης- διαφαινόταν ως ο επικρατέστερος διάδοχος.
Κοινό σημείο με την πρώτη περίπτωση: Ο πολύπειρος αυτοδιοικητικός και πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ελλάδας ποτέ δεν έχαιρε της εκτίμησης -πολύ περισσότερο της εμπιστοσύνης- του Πρωθυπουργού. Μας είχε ενημερώσει πάλι το «Θεωρείο» όταν στη μοναδική συνάντηση μεταξύ των δύο, σημείωνε: «Το γεγονός ότι οι σχέσεις κυβέρνησης-Πατούλη έχουν περάσει από σαράντα κύµατα και έχουν υπάρξει και κακές είναι γνωστό τοις πάσι».
Πώς εξηγείται η τόσο έντονη δραστηριότητα Μητσοτάκη; Επιχείρηση «απενοχοποίησης» του άνακτα από τους τραγικούς κυβερνητικούς χειρισμούς; Πειστική απάντηση, αλλά όχι πλήρης. Γιατί κάθε πρωτοβουλία που εκπορεύεται άνωθεν της κυβερνητικής αλυσίδας έχει διττό στόχο. Αφενός να αποσυνδέσει τις ευθύνες του πρωθυπουργού από τις ευθύνες του. Αφετέρου, να επιβεβαιώσει το προνόμιό του στον κυνισμό και τη ραθυμία.
Με απλά λόγια: δηλώσεις του τύπου «στη δυτική Πελοπόννησο μονίμως μας βγάζει δουλίτσα και χαλαρότητες όπως εκείνες της Ικαρίας ή της Πάρνηθας επιτρέπονται μόνον στον επικεφαλής της ομάδας και στους συν αυτώ παρατρεχάμενους. Η παραμονή Λιβάνιου στον υπουργικό θώκο μετά την νωπή -αδιανόητη δήλωση- του περί «ζωής που συνεχίζεται» μόνον έτσι μπορεί να εξηγηθεί. Στον κόσμο των αναλώσιμων του Κυριάκου Μητσοτάκη δικαίωμα συγχώρεσης έχουν αποκλειστικά όσοι χαίρουν της συμπάθειας του ηγέτη. Γιατί μόνο αυτοί δύνανται να επιβεβαιώσουν την εξαίρεση του ανδρός από τα κοινά μέτρα και σταθμά. Οι υπόλοιποι βρίσκονται υπό αίρεση και είναι δυνάμει θύματα ξεκαθαρίσματος. Αλήθεια, για να το θέσουμε και κομψά, με αυτούς τους όρους δεν λειτουργούν άλλου είδους οργανώσεις και συνδικάτα της κοινωνίας των πολιτών;
Διαβάστε επίσης:
