«Η ειλικρίνεια είναι από γυαλί, η διακριτικότητα από διαμάντι» υποστήριξε ο Αντρέ Μωρουά. Σκληρή αρετή για ανθεκτικούς ανθρώπους, πράγματι.
Ο Δούκας του Ουέλινγκτον, πάλι, συμβούλευε: «Να είσαι σε όλα διακριτικός, έτσι δεν θα χρειάζεται να είσαι μυστηριώδης».
Ο δε Γκρούτσο Μαρξ παινευόταν ότι η διακριτικότητα είναι η κύρια αρετή του: «Δεν λέω ποτέ τίποτε. Ακόμη και η κάρτα επισκεπτηρίου μου είναι άγραφη»…
Ασφαλώς δεν χρειάστηκε να επιδείξουν κάρτα επισκεπτηρίου οι Κροάτες νεοναζί χούλιγκαν που επέδραμαν από τα σύνορα μέχρι τη Νέα Φιλαδέλφεια. Αλλά και η «διακριτική παρακολούθηση», στην οποία τους υπέβαλαν καθ’ όλη αυτή την διαδρομή οι ελληνικές αρχές εξαλείφει ακριβώς οποιοδήποτε μυστήριο.
Πρέπει να ξέρει κανείς να διακρίνει πότε να κάνει τα στραβά μάτια, προς αποφυγήν περιττών περιπλοκών, και πότε να κινητοποιεί τη σιδηρά πυγμή του κράτους. Το νόμιμο μονοπώλιο της βίας δύναται να κάνει χώρο και σε καταστάσεις λιγότερο νόμιμες και οπωσδήποτε όχι μονοπωλιακές.
Στην ορθόδοξη παράδοσή μας η «διάκρισις» είναι κατεξοχήν γνώρισμα του πνευματικού ανθρώπου. Ο Ιωάννης ο Σιναΐτης σημειώνει «καὶ ἔστι, καὶ γνωρίζεται διάκρισις, ἡ τοῦ θείου θελήματος ἀσφαλὴς κατάληψις ἐν παντὶ καιρῷ, καὶ τόπῳ, καὶ πράγματι, ἥτις ἐνυπάρχει μόνοις τοῖς καθαροῖς τῇ καρδίᾳ, καὶ τῷ σώματι, καὶ τῷ στόματι». (Ουρανόδρομος Κλίμαξ, Λόγος Εικοστός Έκτος, Περί διακρίσεως, Patrologia Graeca 88,1013).
Στο χωριό μου έλεγαν απλούστερα: «Όποιος δεν μίλησε, δεν έχασε».
Με τους Κροάτες (τι να λέμε;) καλό είναι να προσέχει κανείς, διότι πρόκειται για δυσάρεστους ανθρώπους.
Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που εισβάλλουν στον ελλαδικό χώρο.
Σε ανάμνηση της παλαιότερης παρουσίας τους απομένει το τοπωνύμιο «Χαρβάτι», που συναντάμε στην Κορινθία, την Αιτωλία, την Αργολίδα και το οποίο έφερε, πριν τον ονοματολογικό ευτρεπισμό της, η Παλλήνη Αττικής.
Ως γνωστόν στους «Χρβάτσκι» οφείλεται η ονομασία της γραβάτας, από τότε που αυτοί υπηρετούσαν ως μισθοφόροι του γαλλικού στρατού, διακρινόμενοι από τον ιδιαίτερο λαιμοδέτη τους.
Προτείνω, όσο ασχολούμαστε με τις εκ των υστέρων συλλήψεις Κροατών για το έγκλημα της Νέας Φιλαδέλφειας, να αναλογιστούμε λιγάκι και τον ρόλο λιγότερο προφανών υπαιτίων, μονίμως γραβατωμένων.
Το slang.gr καταγράφει και τις αργκοτικές εκφράσεις «τον έχω κάνει γραβάτα» (επί των μανιωδώς αυνανιζομένων) και «γλώσσα-γραβάτα», ως προσδιοριστικό των γλοιωδών κολάκων. Τις συγκρατούμε και αυτές, εν αναμονή του περαιτέρω ξεδιπλώματος της δημόσιας συζήτησης σχετικά με το θέμα που μας συγκλονίζει από χθες.
Παρεμπιπτόντως, το «χάρβαλο», για το οποίο επίσης γίνεται πολύς λόγος τελευταία, είναι άσχετο με το θέμα που μας απασχολεί. Ετυμολογικώς άσχετο, να μην παρεξηγηθούμε. Κατά τον πατέρα της νεοελληνικής γλωσσολογίας Γεώργιο Χατζηδάκι, προέρχεται (με αντιμετάθεση συμφώνων) από την λέξη «χάλαβρο», η οποία με την σειρά της ετυμολογείται από το αρχαίο επίθετο «χαλαβρός», που είναι παράλληλος τύπος του «χαλαρός».
