«Ψυχούλες μου όμορφες, κοριτσάκια μου γλυκιά ο πιο σκληρός θάνατος σας βρήκε. Χωρίς να έχετε ποτέ καμία απαίτηση, μόνο υποχρεώσεις. Λίγο νεράκι στον παρατεταμένο καύσωνα μόνο θέλατε. Υποφέρω μόνο που σκέφτομαι πόσο γρήγορα και νευρικά κουνούσατε τα φτεράκια σας για να γλιτώσετε από τον καπνό και της φλόγες τη Βασίλισσα σας, ώστε να επιβιώσει το σμήνος σας και μετά το θάνατο σας. Θα υποφέρω πολύ καιρό για τον άνισο αγώνα μέχρι θανάτου που δώσατε. Όσα μελισσάκια και να φτιάξω πάντα για εσάς θα έχω ένα μαύρο κομμάτι μέσα μου. Σας ευχαριστώ για όλα κοριτσάκια μου».
Αυτά είναι τα σπαρακτικά λόγια ενός ανθρώπου που δεν έκανε κάτι κακό, δεν πείραξε κανέναν, το μόνο που έκανε ήταν η ανιδιοτελής του αγάπη στις μελισσούλες του, τα κοριτσάκια του, όπως συνήθιζε τα τις λέει.
Χάθηκαν οι μέλισσες του Γιώργου Καραφυλλίδη, του μελισσοκόμου από την Κίρκη Έβρου, έγιναν στάχτη μαζί με άλλα ζώα, τα κατασπάραξε η μανία της φωτιάς και αυτός τις έκλαψε. Τις έκλαψε πολύ και μαζί του κλαίμε και εμείς. Κλαίμε για τα κορίτσια του Γιώργου και για άλλα 910 μικρόσωμα ζώα, που βρήκαν τραγικό θάνατο στις καταστροφικές πυρκαγιές του Έβρου.
Κλαίει η φύση ολόκληρη για την Ελλάδα του 2.0, για την Ελλάδα του δήθεν εκσυγχρονισμού, της μηδενικής ασφάλειας και της ανευθυνότητας.
«Σκληρός θάνατος σε έναν άνισο αγώνα», έγραψε ο Γιώργος, ένας άνισος αγώνας που θα συνεχίζεται όσο οι υπεύθυνοι δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.
Καλό ταξίδι κοριτσάκια του Γιώργου!
Διαβάστε επίσης:
