«Έρχομαι από την καταιγίδα. Έρχομαι από την λάσπη. Από τους πνιγμένους ανθρώπους, τα πνιγμένα ζώα, τα πεσμένα δέντρα. Από τις κομμένες εθνικές οδούς. Από την κομμένη, την καμένη, την πνιγμένη χώρα μας».

Έτσι ξεκίνησε τη συναυλία του στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων το βράδυ της Δευτέρας (11/09) αυτός ο σπουδαίος καλλιτέχνης, ο σπουδαίος άνθρωπος, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο οποίος φορούσε μπλουζάκι με την υψωμένη γροθιά του Βασίλη Μάγγου.

Ο δικός μας Αλκίνοος, αυτός που εδώ και δεκαετίες έχει ανοίξει ένα ιδιόμορφο μονοπάτι τρυφερότητας και ομορφιάς στην ελληνική μουσική, εφάμιλλο με εκείνη των μεγάλων συνθετών μας.

Στη δήλωσή του λίγο πριν από την έναρξη της συναυλίας είπε μέσα σε δύο λεπτά όσα ελάχιστοι τολμάνε να αρθρώσουν στο δημόσιο λόγο, και ειδικά οι διάσημοι καλλιτέχνες που κοιτάνε πως θα προφυλάξουν την καριέρα τους ως κόρη οφθαλμού, απέχοντας συνειδητά από πολιτικές δηλώσεις, ή ακόμα χειρότερα, γλείφοντας με ελεεινό και αξιοκαταφρόνητο τρόπο την εξουσία και τους απανταχού πολιτικούς και εκτελεστικούς της βραχίονες.

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης όμως δεν είναι σαν τους άλλους, αλλά ανήκει σε εκείνους τους ελάχιστους λίγους που δεν έλειψαν ποτέ από τις μεγάλες πολιτικές διεκδικήσεις του λαού μας. Πάντα στην πρώτη γραμμή, από την εξέγερση της νεολαίας τον Δεκέμβρη του 2008 για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, πάντα στις παλλαϊκές διαδηλώσεις της μνημονιακής περιόδου, μέσα στα δακρυγόνα και στα γκλομπ των αστυνομικών που χτυπούσαν αδιακρίτως τον εξεγερμένο λαό.

Ακόμα και στον αγώνα για το ελεύθερο νερό των Σταγιατών στο Πήλιο, το μέρος που επέλεξε για δεύτερη πατρίδα, ήταν πάντα δυναμικά παρών, εναντίον του αποκαλούμενου από… κάποιους πολίτες στα ΜΚΔ «Ντον Κορλεόνε του Βόλου», του μικροπρεπούς δημάρχου, Αχιλλέα Μπέου.

Πάντα ένας από εμάς, πάντα μαζί μας σε κάθε μάχη, ο Αλκίνοος δεν φοβήθηκε και δεν λούφαξε ποτέ, δεν κοίταξε ποτέ μόνο πως θα διασώσει την καριέρα του.

Λέει λοιπόν, ο Αλκίνοος:

«Έρχομαι από την καταιγίδα. Έρχομαι από την λάσπη. Από τον ρημαγμένο παράδεισο, από το Πήλιο, από τα αποκομμένα χωριά, από τα πεσμένα γιοφύρια, από τα κατεστραμμένα σπίτια, τα γκρεμισμένα. Έρχομαι από τη λάσπη. Από τους πνιγμένους ανθρώπους, τα πνιγμένα ζώα, τα πεσμένα δέντρα. Από τις κομμένες εθνικές οδούς. Από την κομμένη, την καμένη, την πνιγμένη χώρα μας.

Έρχομαι από τον Βόλο, που ο δήμαρχος της πόλης, πριν από τρεις μέρες -ο ανεκδιήγητος δήμαρχος- ανεβασμένος σε μια μπουλντόζα, φώναζε στην ερημιά -εκεί που δεν υπήρχε άνθρωπος- “ήρθε το φαΐ και το νερό! Ελάτε να πάρετε!”. Για την κάμερα, κάνοντας προεκλογικό σποτ μπας και τον ξαναψηφίσει κανείς. Έρχομαι από την χώρα που θα τον ξαναψησίσουν, όμως. Έρχομαι από τη χώρα που ξαναψηφίζουν, δεκαετίες τώρα, όσους μας ρημάζουν.

Από τη χώρα χωρίς παιδεία, χωρίς υγεία, χωρίς πολιτισμό, χωρίς πρόβλεψη, χωρίς προετοιμασία, χωρίς πρόνοια, χωρίς έγνοια, χωρίς φροντίδα, χωρίς ευθύνη. Έρχομαι από τη λάσπη. Και σας ευχαριστώ, που μετά από τις έντονες μέρες και νύχτες, είστε εδώ για να στήσουμε μαζί μια ηλεκτρική γιορτή πάνω στην καταστροφή, και εκτός τόπου και χρόνου. Καλώς βρεθήκαμε, καλή μοιρασιά αδέρφια».

🗣 «Έρχομαι από τη λάσπη»

📌 Στη συναυλία του στην Τεχνόπολη, το βράδυ της Δευτέρας 11/9, ο – συγκλονιστικός – Αλκίνοος Ιωαννίδης, μέσα σε λίγες φράσεις, έβαλε σε σειρά σκέψεις που κάνουμε πολλές και πολλοί εξ ημών, αυτό το καλοκαίρι.

🌹 Τον ευχαριστούμε που παραμένει φωτεινός… pic.twitter.com/n78eESGE47

— NEWS 24/7 (@News247gr) September 12, 2023

Έχοντας ήδη μπει στο μάτι του Αχιλλέα Μπέου λόγω των διεκδικήσεων των κατοίκων των Σταγιατών ώστε να μην ιδιωτικοποιηθεί το νερό που αναβλύζει από μια πηγή αρχαίων χρόνων στο χωριό τους και υδροδοτεί τα περισσότερα σπίτια, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ήταν δριμύτατα ευθύβολος στην κριτική του απέναντι στον δήμαρχο του Βόλου.

Με τη χαρακτηριστική αβρότητα και ευγένεια που χαρακτηρίζει τον δήμαρχο της χαροκαμένης πόλης του Βόλου, ο Μπέος έκανε σήμερα το πρωί μια βόλτα στα τηλεοπτικά κανάλια που εννοείται ότι θα του έδιναν τον πρώτο λόγο, για να εξαπολύσει ένα υβρεολόγιο εναντίον του Αλκίνοου Ιωαννίδη.

Διότι, αντί να τον ενδιαφέρει η πόλη του που έχει βουλιάξει στη λάσπη και σε λίγο θα μετατραπεί σε μια υγειονομική βόμβα και πολλοί άνθρωπο θα αρρωστήσουν από τριτοκοσμικές ασθένειες, αντί να ασχοληθεί με το γεγονός ότι ο σιτοβολώνας της Ελλάδας έχει καταστραφεί και επρόκειτο όλη η χώρα να δοκιμαστεί σε μια άνευ προηγουμένου για τα μεταπολεμικά χρόνια, επισιτιστική κρίση, αυτό που ενδιαφέρει πρωτίστως τον Αχιλλέα Μπέο δεν είναι τίποτα άλλο από τη δημόσια εικόνα του.

Με χυδαιότητες και ύβρεις μίλησε, για ακόμα μια φορά, για τον Ελληνοκύπριο δημιουργό, ενώ με εξίσου κατάπτυστο τρόπο απευθύνθηκε σε όσους ακούνε τη μουσική του.

Δεν θα ασχοληθώ, ούτε θα απαντήσω σε αυτό το νούμερο, μιλάμε για τραγικό νούμερο. Δεν μου δείξατε πόσος κόσμος είναι στη συναυλία κι αν την έκανε αυτός και τι πεποιθήσεως είναι για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του, όπως πήρανε αντίστοιχα καλλιτέχνες. Αυτός έκανε τη συναυλία για αρπαχτή; Ποιος κόσμος τον ακούει;

Ο δήμαρχος Βόλου συνέχισε παρακάτω: «Ως άνθρωπος βοήθησα, ως δήμαρχος θα καθόμουν στο σπίτι. Δεν με νοιάζει τι λέει ο Ιωαννίδης. Τον ξέρει κανένας; Είναι ένα νούμερο, που έχει μία κιθάρα και απευθύνεται σε συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων».

Νούμερα, λοιπόν, όλοι όσοι τολμάνε να κάνουν κριτική στον πολυχρονεμένο ηγέτη του Βόλου, νούμερα όσοι απαιτούν εξηγήσεις και απόδοση ευθυνών, νούμερα και όσοι παλεύουν τόσα χρόνια για να μην καταστραφεί ο τόπος τους από τα νύχια αυτού του αρπακτικού που κατασπαράζει τη Θεσσαλία, θέλει να ιδιωτικοποιήσει κάθε πέτρα και βότσαλο και έχει αφήσει ένα τεράστιο περιβαλλοντικό σκάνδαλο να λερώνει τον Βόλο σε πολιτικό, κοινωνικό και ηθικό επίπεδο.

Η καύση των σκουπιδιών της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ-Lafarge και η κατασκευή εργοστασίου SRF, η αφόρητη κατάσταση που έχουν διαμορφώσει σε όλη την περιφέρεια. Αυτό το περιβαλλοντικό έγκλημα με το οποίο, μεταξύ άλλων, συνδέεται και η δολοφονία του Βασίλη Μάγγου.

Γιατί ο Αχιλλέας Μπέος έχει όλες τις πλάτες του συστήματος και το γνωρίζει πολύ καλά. Γιατί μας «γ..μαει» και δεν φοβάται να το πει ακόμα και στην τηλεόραση, έτσι μας αντιμετωπίζει, σαν νούμερα έτοιμα να μας «γ..μήσει».

"Τους γάμησα, ΧΑΧΑΧΑ" pic.twitter.com/tOBd8rzPVG

— RealPolitik (@machiavelli_gr) September 9, 2023

Πάντα υπήρχαν δυο κόσμοι, και αυτή η σκέψη δεν έχει πρόθεση να υποδαυλίσει κανέναν πολιτικό διχασμό, όπως λένε όλα τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια αυτές τις ημέρες, αλλά τη σκληρή συνειδητοποίηση της πραγματικότητας.

Υπάρχει ο κόσμος του Αλκίνοου Ιωαννίδη και ο κόσμος του Αχιλλέα Μπέου.

Ο πρώτος αναβλύζει φρέσκο καθαρό νερό, μυρίζει γιασεμί, κέδρο και ευκάλυπτο, μας ζεσταίνει την καρδιά και μας δροσίζει τη ψυχή σαν σκιά από πλατάνι μέσα στα καλοκαιρινά δειλινά. Μας μαθαίνει να μη φοβόμαστε να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι, να σπάσουμε του φόβου το νήμα και τη μιζέρια μιας ζωής. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα, ευωδιές και, πρωτίστως, ελπίδα.

Ο δεύτερος μυρίζει καμένα σκουπίδια, δηλητήριο και αρρώστια. Εξαπλώνεται σαν θανατηφόρο ζιζάνιο και μαραίνει τους ανθισμένους κήπους της ζωής μας, αφήνει πίσω του μαυρίλα, λάσπη, καταστροφή και πόνο. Αφήνει μια έρημη χώρα, το απόλυτο τίποτα.

Εσύ, με ποιο κόσμο είσαι; Του Αλκίνοου Ιωαννίδη ή του Αχιλλέα Μπέου;