Εγώ πάντως, αυτή τη φορά τον πρόεδρο του Εδεσσαϊκού τον κατάλαβα. Τον κ. Σκυλακάκη, δεν κατάλαβα.
Εκ περισσού και ακαταλαβίστικη η επίσκεψη. Τι σχέση είχε με την υποψηφιότητα της προεδρίας του κόμματος; Οι άλλοι υποψήφιοι δηλαδή, που δεν πήγαν, είναι λιγότερο αριστεροί;
Κι εν πάση περιπτώσει, αν αρχίζει τώρα να μαθαίνει το αλφαβητάρι των τόπων μαρτυρίων της Αριστεράς, του έχουμε κι άλλα. Πολλά. Αλλά η Μακρόνησος, ήταν και κοντά στην Αθήνα. Ξέχασα. Πού να τρέχει το παιδί; Και ο λόγος στο βίντεο, μεστός, πρωτότυπος, με καθήλωσε.
Ούρσουλα: «Θα είμαστε γρήγοροι, θα βρούμε λύσεις, θα είμαστε ευέλικτοι. Θα κινητοποιήσουμε όλους τους πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μπορούμε». Ωχ! Και συνέχισε -σαν να την ακούω: «Κι άλλο τόσο γρήγορα, θα σας τα πάρουμε πίσω, επίσης που μπορούμε».
Πολιτικάντηδες/νταήδες που τους όρισε ο Θεός αντιπροσώπους του στη γη και αποφασίζουν ποιος θα πιεί νερό, ΝΕΡΟ !!! Και ποιος όχι.
Ζελένσκι: «Για να πειστούν οι κυβερνήσεις ότι είναι στη σωστή πλευρά, τις πιέζεις μέσω των ΜΜΕ». Μπα. Εγώ ξέρω έναν «που προσέρχεται αυθορμήτως». Το δήλωσε κιόλας, πως βρίσκεται στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», χωρίς καμία πίεση.
Όπου φτωχός και η μοίρα του. Ενίοτε, αγνοείται κι αυτή.
Φρου φρου κι αρώματα. Κάτι σαν την «μεγάλη αντεπίθεση» της Ουκρανίας. Προσέξτε μην σκίσετε κάνα καλσόν, ειδικά οι Σουηδοί, που έσπευσαν να συμμετέχουν πριν καλά καλά ενταχθούν κι έχουν να πολεμήσουν, από τότε που φορούσαν ξύλινα τσόκαρα και φορούσαν μαντήλια στο κεφάλι, σαν την κοπέλα στο «Νουνού».
Eγώ το λέω καιρό τώρα κύριε εθελόδουλε Καμπουράκη, αν δεν σας πειράζει. Η Ευρώπη που επικαλείστε, οδήγησε τον μέσο αστό -που ούτε το διανοούνταν κάποτε- στα συσσίτια, να ψάχνει στους σκουπιδοτενεκέδες και να αυτοκτονεί στο Σύνταγμα.
«Όμορφη πόλη». Μίκης – Πιάφ. Το τραγούδι αυτό, έχει ρεκόρ διασκευών.
Πάνω από 23 διαφορετικές εκτελέσεις. Το έχει τραγουδήσει και ο συνθέτης φυσικά, σε στίχους του αδελφού του, Γιάννη. Προτιμήσαμε, το «μικρό σπουργίτι», με άλλους στίχους, για τις ανάγκες της ταινίας, «Εραστές του Τερουέλ».
