Είναι παιδιά που παίζουν, είναι αθώα πλάσματα που έτυχε να γεννηθούν σε αυτή την πόλη, σε αυτή τη χώρα, είναι αθώες ψυχές που βγήκαν στους δρόμους της αιματοβαμμένης Γάζας για να παίξουν μπάλα, γιατί κουράστηκαν να ακούνε για τον πόλεμο, κουράστηκαν να βλέπουν νεκρούς δίπλα τους, τους φίλους τους, τους γείτονες, γιατί πολύ απλά είναι παιδιά και ήθελαν να παίξουν μπάλα.
Και όμως, είναι «έγκλημα» να είσαι παιδί στη Γάζα, καθώς ανά πάσα στιγμή κινδυνεύεις «πολύ απλά» και γρήγορα να πεθάνεις, να σε δολοφονήσουν. Πριν καν πιάσεις τη μπάλα…
Κομμένα ανθρώπινα μέλη, μυαλά κάτω στους δρόμους μετά από βομβαρδισμούς είναι η καθημερινότητα, που αντιμετωπίζει ένα παιδί στη Γάζα. Και αν μας φοβίζει και μας προκαλεί ανατριχίλα η έκφραση και μόνο αυτών των λέξεων, είναι η ρεαλιστική εικόνα μπροστά στα μάτια ενός παιδιού και αυτές τις λέξεις χρησιμοποιεί, για να την εκφράσει.
«Το κεφάλι του εξερράγη και ο εγκέφαλός του πετάχτηκε έξω»
Αυτό είδε, αυτό είπε το Παλαιστίνιο αγοράκι, που δεν πρόλαβε να παίξει με το ανιψάκι του και με τον φίλο του, όταν βομβάρδισαν τη γειτονιά τους. Με τα χεράκια του, με δάκρυα στα μάτια και με τον απόλυτο τρόμο δείχνει στον δημοσιογράφο, πως εκσφενδονίστηκε ο εγκέφαλος του φίλου του από το κεφάλι του μετά τον βομβαρδισμό.
Έτρεχε να κρυφτεί ξυπόλητος, πριν τον σταματήσει και τον ρωτήσει ο δημοσιογράφος, εάν είδε τον βομβαρδισμό. Έτρεχε να κρυφτεί και να προστατευτεί από ένα ακόμα έγκλημα πολέμου. Έτρεχε για να ζήσει.
Εγκλήματα Πολέμου και Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας διαπράττονται, πλέον, καθημερινά στη Γάζα και κανένας δεν παίρνει την ευθύνη, κανένας δεν κατηγορείται, συνεχίζοντας να διαπράττονται εις βάρος των παιδιών, των τραυματισμένων, των ασθενών. Κανένα Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο δεν θα τους δικάσει, καθώς «στις πλάτες τους κουβαλούν μεγάλα και γερά ονόματα».
Τα «ανθρώπινα ζώα», οι Παλαιστίνιοι, όπως τους αποκάλεσε ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ Γιοάβ Γκαλάντ θα συνεχίσουν να κρύβονται για να σωθούν από τις βόμβες έως ότου χαθούν όλοι. Και αν δεν χαθούν από τους ανελέητους βομβαρδισμούς, τι θα κάνουν;
Πώς θα ζήσουν εκεί; Αυτό δεν είναι ζωή! Όπως είπε το τρομαγμένο Παλαιστίνιο αγοράκι που είδε τη φρίκη με τα μάτια του.
