Σωστή η πρωτοβουλία. Δεν είδα όμως να συμμετέχουν ανάμεσα στους υπογράφοντες, ούτε έναν του «συστήματος» από πρωινάδικα ή από σατιρικές εκπομπές, που μιλούν και κρίνουν ολημερίς επί παντός επιστητού, κατά τα άλλα… η κουτάλα.

Κατά τον κύριο Βορίδη, τα Τέμπη «κρίθηκαν ανάμεσα στις δύο εκλογές».
Κατά τον κύριο Βορίδη, ό,τι κρίνεται ανάμεσα σε δύο εκλογές, μπαίνει σε αόριστο χρόνο και αποτελεί παρελθόν. Αυτή είναι η πολιτική σκέψη και προσέγγιση του κυρίου Βορίδη και δικαίωμά του.

Για εμάς, η αναισθησία και ο κυνισμός του, είναι σε ενεστώτα χρόνο. Ούτε ξεχνάμε. Και δικαίωμά μας.

Αυτός τώρα πάλι, από πού κατέβηκε; Πού οδηγεί (πάλι) τον γερμανικό λαό; Από ποιον να αμυνθεί; Δεν μας είπε. Έτσι γενικά. Να αμυνθεί. Από τον βέλιουρα και τη μουχρίτσα, μάλλον.

– Αγάπη μου, θα με πας στο Παρίσι;
– Ναι, sweetie… στάσου ν’ ανοίξω την εφαρμογή, να τσεκάρω τον σουβλατζή και σε πάω και στην Αλάσκα. Φτου! Αυθεντική είναι η δική μας! Κάτσε να συρθώ σαν το ερπετό κάτω από τα τραπέζια, μπας και βρω καμιά ψεύτικη.
– Ε, άντε βρε Τάσο, πέσε, βλέπω και τον Γιάννη της Ελένης να κάνει το ίδιο. Αυτός, σούρνεται εδώ και κάνα μισάωρο νωρίτερα από μας!
– Θα της έχει τάξει πιο μακρινό ταξίδι…δε μου λες που κάνεις την έξυπνη. Εσύ την κουκούλα την έφερες;
– Ναι. Στην τσάντα την έχω.
– Α, οκ…. χσσστ, χσσστ.

Κασσελάκης: Αλλάζουμε το μοντέλο παραγωγής πολιτικής. Τι είπε πάλι ο μεγάλος… Υπέροχα. Τώρα, με τη νέα κολεξιόν, φθινόπωρο-χειμώνας ’23 και σε κοτλέ, σιφόν και μουσελίνα, με άνετη γραμμή, για το σχολείο, την εκδρομή, το γραφείο.

Τι γλυκιά και ταπεινή δήλωση, για το αγαπημένο τους «φιλαράκι».

Εγώ κι άλλα δέκα εκατομμύρια συμπολίτες μου από το «Καστελλόριζο» και μετά, τραβάμε κάποια ζόρια κύριε Σκυλακάκη, να το πω κομψά, αλλά δεν είδα να βάζετε εξ ίσου το χέρι στην τσέπη.

Τουναντίον το βάλατε επανειλημμένα στην δική μας, για να μοιράσετε τον παρά, επιλεκτικά σε αυτούς που νομίζετε ότι μας κοιμίζουν. Αλλά δεν ανήκουμε όλοι στο 41τακατό. Ανήκουμε στο υπόλοιπο 59τακατό, είμαστε υποψιασμένοι αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς, ανάλογα την οπτική, καθόλου ενωμένοι.

Προσέξτε το βλέμμα  αυτού που βρίσκεται στα δεξιά, πόσο είναι απαξιωτικό, από τις ασυναρτησίες που ακούει.

Miracles… αυτά και οι ουτοπίες μας, κρατούν όρθιους. Αν περιμέναμε από τον ρεαλισμό, σωθήκαμε…